Ένας πραγματικός θησαυρός, με προσφορές των κατοίκων, οι οποίοι έχουν βάλει στόχο να μετατρέψουν το χωριό τους σε ένα μουσείο τέχνης και παράδοσης. Δυστυχώς όμως τα εκθέματα του μουσείου είναι εκτεθειμένα στην υγρασία, ενώ οι κάτοικοι εκφράζουν ανοιχτά το φόβο τους για ενδεχόμενη κατάρρευση της στέγης του παλιού Δημοτικού Σχολείου, όπου από το 2004 στεγάζεται το μουσείο και από το 2005 κάποιοι χώροι του χρησιμοποιούνται από τον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Γλυφάδας.

Το παλιό σχολείο σήμερα, παρά το γεγονός πως χρειάζεται άμεση επισκευή με τη συνδρομή προφανώς του Δήμου Πύλου – Νέστορος, έχει μετατραπεί σε έναν χώρο που κάθε χρόνο προσελκύει σημαντικό αριθμό επισκεπτών. Και αυτό γιατί περιλαμβάνει τμήματα που αφορούν στα παλιά επαγγέλματα και στις κατοικίες του παρελθόντος. Ακόμα και ο τσαγκάρης με τον πάγκο του έχουν τη θέση τους στο μουσείο, χάρη στον τελευταίο τσαγκάρη της περιοχής, συνταξιούχο σήμερα. Ακόμα, το νοικοκυριό, το κελάρι, το ψυγείο της εποχής, το τζάκι και ο αργαλειός, η τραπεζαρία με τις πορσελάνες της τότε εποχής και κάθε λογής παλιό αντικείμενο έχουν τη θέση που τους αρμόζει. 

Εξέχουσα θέση, στο πατάρι του μουσείου, έχει η κρεβατοκάμαρα τον νιόπαντρων, με το εικονοστάσι, την στεφανοθήκη και τα λευκά κλινοσκεπάσματα. Προικιά, νυχτικά, εσώρουχα και λίγο πιο πέρα μια κούνια, δίπλα μια παλιά κουδουνίστρα και μια χειροποίητη κούκλα, που φέρνουν μνήμες από το παρελθόν σε όσους έχουμε παίξει με κούκλες από υφάσματα και κλωστές με μάτια… κουμπιά.

Πλήθος αντικειμένων που θυμίζουν το κατώι των παππούδων στο χωριό, αλλά κι εκείνα που μας γυρίζουν στα σχολικά χρόνια με το ολοπράσινο ξύλινο θρανίο και τις μαθητικές ποδιές.

Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες ζευγαριών του χωριού στολίζουν έναν ολόκληρο τοίχο, ενώ πρέπει να επισημάνουμε πως σ΄αυτό το λαογραφικό μουσείο έχει εξέχουσα θέση η αγροτική παραγωγή, αφού κάθε λογής αντικείμενο των αγροτών από τα παλιά έχει βρει τη θέση του στους τοίχους του παλιού σχολείου. 

Στον χώρο του συλλόγου… τα παλιά βιβλία, ο παλιός μαυροπίνακας και το σκούρο πράσινο ξύλινο θρανίο με τη μεγάλη κλίση στην επιφάνεια ανάγνωσης και γραφής, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και την πραγματικότητα του σήμερα…

Το μόνο που μένει για να παραμείνει ζωντανή η παράδοση σ΄ αυτό το χωριό που έχει δείξει σεβασμό στη ζωή των προγόνων του, είναι η αποκατάσταση της στέγης του μουσείου και φυσικά η βοήθεια για την ανάδειξη της παράδοσης και της τέχνης, όπως έχουν φανταστεί οι κάτοικοι του χωριού.

Αnάμεσά τους ο δικηγόρος Αντώνης Κατσάς, εμπνευστής της ιδέας να στολιστούν με γκράφιτι σχετικά με την αγροτική παραγωγή τοίχοι σπιτιών του χωριού, από τον Κώστα Λούζη (Skitsofrenis). Σήμερα ο ίδιος τονίζει την ανάγκη να γίνει το χωριό ένα απέραντο ανοιχτό μουσείο, καθώς οι κάτοικοι διαθέτουν πλούσιο υλικό, που θα μπορούσε να στολίσει ορισμένες φωτισμένες γωνιές του χωριού. Η διάσωση του Μουσείου και των εκθεμάτων του, με τη χρηματοδότηση των εργασιών συντήρησης και αποκατάστασης από κάθε αρμόδιο φορέα, είναι το ζητούμενο αυτή την περίοδο, καθώς οι δυνατότητες των κατοίκων πλέον έχουν περιοριστεί.