Τη Πέμπτη 9 Νοεμβρίου πήγαν κάποιοι, φερόμενοι ως εθελοντές του Φιλοζωικού Ομίλου Καλαμάτας (ΦΟΚ), να μου πάρουν με τη βία το σκυλάκι (ράτσας κόκερ) της φωτογραφίας για να το στειρώσουν - δήθεν πως δεν μου ανήκει... (Δεν είπα ποτέ πως μου ανήκει, απλά το φρόντιζα). Αφού λοιπόν δεν τους άφησα να το πάρουν, γιατί πολύ απλά ήξερα πού θα καταλήξει, ξεκίνησε ο καβγάς με αποτέλεσμα να πάρω το σκυλάκι και να φύγω. Οι κυρίες του ΦΟΚ μου έκαναν μήνυση και πήγα στον εισαγγελέα... Τώρα ενώ συνεχίζω να φροντίζω το σκυλάκι αυτό, αναρωτιέμαι, αφού θεωρούμαι τόσο επικίνδυνος για τα ζώα και αφού έπρεπε οπωσδήποτε να πάρουν το κοκεράκι, για ποιο λόγο δεν ήρθαν με την παρουσία της Αστυνομίας να το πάρουν; Ο πραγματικός λόγος της πρόκλησης καβγά ήταν το σκυλί ή ο διασυρμός του ονόματός μου σε συμπολίτες μου και στις αρχές; Υποθέτω πως ο στόχος λοιπόν ήμουν εγώ. Τα συμπεράσματα δικά σας. 

Ασχολούμαι με τα αδέσποτα τα τελευταία 17 χρόνια, ενώ με ξέρουν πάνω από χίλιοι Καλαματιανοί, και τους καλώ να έρθουν στο δικαστήριο για να καταθέσουν, όπως έκαναν πριν από τρία χρόνια που είχα κατηγορηθεί, πάλι από τον ΦΟΚ, ότι πήγα να πετάξω κουτάβια στον κάδο, και αθωώθηκα πανηγυρικά. Η αθωωτική αυτή απόφαση υπάρχει στο δικαστήριο και όποιος θέλει μπορεί να πάει να την αναζητήσει.