H NOΣTAΛΓIA THΣ NIOTHΣ MAΣ
Τελικά ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βασιλικαἰων η «Αγία Τριάδα» έκανε την έκπληξη! Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος κατέβηκε για χάρη τους για πρώτη φορά στη ζωή του από τη Θεσσαλονίκη στο δημοτικό διαμέρισμα Βασιλικό της Μεσσηνίας, αντάμα με την «Παρέα του Τσιτσάνη», και ερμήνευσε ορισμένα από τα καλύτερα άσματα του μεγάλου λαϊκού συνθέτη από τα Τρίκαλα.
Η αυγουστιάτικη βραδιά ήταν μαγευτική, το κοινό σιωπηλό στην αρχή, ξεσηκώθηκε στην πορεία με παλαμάκια, άσματα, ζεμπεκιές και χασάπικα. Ο Ντίνος ανεβασμένος στο ξύλινο πατάρι δίπλα στην «Παρέα» σιγοντάριζε χτυπώντας ρυθμικά τα γόνατά του, ασπρόμαυρες εικόνες από τη ζωή του Τσιτσάνη προβάλλονταν κατά διαστήματα στην οθόνη δίπλα στο πατάρι: Ο Τσιτσάνης με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, ο Τσιτσάνης με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο Τσιτσάνης με τη Μελίνα Mερκούρη, με τον Αλέκο Παναγούλη, με τη Τζένη Καρέζη, με τον Κώστα Βουτσά και με άλλες προσωπικότητες της πολιτικής και του πολιτισμού.
Η συνάντηση με τον Ντίνο στο Βασιλικό εκείνο το βράδυ ήταν συναισθηματικά φορτισμένη, γεμάτη αναμνήσεις από την αγαπημένη μας μετακατοχική Θεσσαλονίκη, τη «μεγάλη φτωχομάνα», όταν παιδιά συναντιόμασταν στη γειτονιά της Δημητρίου Πολιορκητού 10, στην παλιά πόλη και τα λέγαμε. Ηταν η εποχή της νιότης μας και των μύθων που την έθρεψαν, όταν η Θεσσαλονίκη πρωτοστατούσε στον μοντέρνο πεζό και ποιητικό λόγο με την ομάδα του «Κοχλία», με τον Νίκο Πεντζίκη, τη Ζωή Καρέλη, τον Γιώργο Βαφόπουλο, τον Τάκη Βαρβιτσιώτη, τον Γιώργο Θέμελη, τον Γιώργο Κιτσόπουλο, τον Tάκη Iατρού, τον Λευτέρη Kονιόρδο, τον Kάρολο Tζίζεκ και άλλους, ενώ ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο Γιώργος Ιωάννου, ο Τηλέμαχος Αλαβέρας, ταλαντούχοι νέοι λογοτέχνες, ευαίσθητοι και ανήσυχοι έκαναν δυναμικά την εμφάνισή τους.
Κάτι Κυριακές μεσημέρια, ο Ντίνος καλεσμένος στο οικογενειακό τραπέζι συζητούσε με τον πατέρα για ποίηση και λογοτεχνία. Ηταν η εποχή που ο Νίκος Πεντζίκης, φίλος της οικογένειας, μ’ έπαιρνε συχνά μαζί του για μια κυριακάτικη εκδρομή στο Κουρί. Οταν συναντούσα τον Nίκο στο φαρμακείο του στην οδό Τσιμισκή, μ’ έστελνε στο «Κάιρο» (ζαχαροπλαστείο) για καραμέλες. Η αδελφή του, η Ζωή Καρέλη (Χρυσούλα Αργυριάδη) οργάνωνε τακτικά στο σπίτι της, στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή, λογοτεχνικά βραδινά με πλουσιοπάροχα για την εποχή δείπνα για τους Θεσσαλονικείς λογοτέχνες, όπου μετείχε και ο μικρός Πέτρος που προτιμούσε να τριγυρίζει στους στάβλους της Σχολής για να θαυμάσει τα ουγγαρέζικα άλογα, αντί να κάθεται να τους ακούει να διαβάζουν τις πρόσφατες δημιουργίες τους.
