Πέμπτη, 17 Ιουνίου 2021 16:30

Σύλλογος Γονέων “Η Αγία Σκέπη”: Διαμαρτυρία για περικοπές θεραπειών ειδικής αγωγής για ενήλικες με αναπηρία

Γράφτηκε από την
Σύλλογος Γονέων “Η Αγία Σκέπη”: Διαμαρτυρία για περικοπές θεραπειών ειδικής αγωγής για ενήλικες με αναπηρία

Την άρνηση, χωρίς ουσιαστικό λόγο, του ψυχιάτρου και διευθυντή της Ψυχιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Καλαμάτας να υποβάλει την αίτηση των ειδικών θεραπειών του ενήλικου αυτιστικού γιου της προς την αρμόδια επιτροπή του ΕΟΠΥΥ, καταγγέλλει η Σταυρούλα Κοτταρίδη.

Την καταγγελία της μητέρας, με συναίνεση της ίδιας, δημοσιοποιεί ο Σύλλογος Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό και Ειδικές Ανάγκες “Η Αγία Σκέπη”.

Σε επικοινωνία μας με τη Μεσσήνια αντιπρόεδρο του συλλόγου, κοινωνική λειτουργό Μαρία Λευτάκη, μας είπε ότι ανάλογες καταγγελίες υπάρχουν και από άλλους γονείς, αλλά δημοσιεύεται η συγκεκριμένη γιατί το θέλησε η ίδια η μητέρα, ώστε να γίνει γνωστό το πρόβλημα των γονιών ενήλικων παιδιών με αυτισμό και νοητική υστέρηση, σχετικά με το θέμα που έχει προκύψει με τις θεραπείες τους.

Εν τω μεταξύ ο Σύλλογος “Η Αγία Σκέπη” απέστειλε επιστολή προς τον υπουργό και την υφυπουργό Υγείας Βασίλη Κικίλια και Έλενα Ράπτη αντίστοιχα, που απευθύνεται και στη διοικήτρια του Νοσοκομείου Μεσσηνίας Ελένη Αλειφέρη.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Στην επιστολή του Συλλόγου “Η Αγία Σκέπη” που υπογράφει η Μαρία Λευτάκη αναφέρεται:

“Το τελευταίο διάστημα δεχόμαστε στο σύλλογό μας (Σύλλογος Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Παιδιών με Αυτισμό και Ειδικές Ανάγκες “Η Αγία Σκέπη”) καταιγισμό διαμαρτυριών από οικογένειες ενηλίκων ΑμεΑ, σχετικές με το θέμα των περικοπών των θεραπειών ειδικής αγωγής για τους ενήλικες με αναπηρία. Συνοπτικά αναφέρουμε ότι: Οι εγκρίσεις των θεραπειών είναι μειωμένες, με αποτέλεσμα οι οικογένειες να αδυνατούν να ανανεώσουν τις θεραπείες των παιδιών τους, αλλά και ο αριθμός των εγκεκριμένων θεραπειών έχει μειωθεί δραματικά. Το ιατρικό προσωπικό στις δημόσιες δομές είναι ελλιπές και τα ραντεβού με τους ψυχιάτρους των δημόσιων νοσοκομείων κλείνονται μετά από πολύμηνη καθυστέρηση. Υπάρχουν ψυχίατροι σε δημόσια νοσοκομεία που αρνούνται να υποβάλουν την αίτηση για τις θεραπείες ειδικής αγωγής προς την αρμόδια επιτροπή του ΕΟΠΥΥ. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα οι οικογένειες των ενηλίκων ΑμεΑ, αλλά και τα ίδια τα άτομα με αναπηρία να βιώνουν μια πρωτοφανή ταλαιπωρία και να παραμένουν αστήρικτα και αβοήθητα χωρίς θεραπευτική παρέμβαση, με όποιες αρνητικές συνέπειες για τη ζωή και την εξέλιξή τους συνεπάγεται αυτό.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των όσων σας αναφέρουμε η επιστολή διαμαρτυρίας της Σταυρούλας Κοτταρίδη από την Καλαμάτα, την οποία και σας επισυνάπτουμε, όπου περιγράφεται με λεπτομέρειες ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε από τον ψυχίατρο του τοπικού νοσοκομείου όταν τον επισκέφθηκε, προκειμένου ο τελευταίος να υποβάλει αίτηση προς τον ΕΟΠΥΥ, ως όφειλε, ώστε να εγκριθούν οι θεραπείες ειδικής αγωγής για τον 23χρονο γιο της που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού.

Ρωτάμε λοιπόν:

  1. Υπάρχει νόμος που μειώνει ή καταργεί τις θεραπείες των ενηλίκων ΑμεΑ;
  2. Γιατί από την αρμόδια επιτροπή του ΕΟΠΥΥ εγκρίνονται ολοένα και λιγότερες θεραπείες ειδικής αγωγής που αφορούν στους ενήλικες με αναπηρία;
  3. Ποιοι είναι οι επιστήμονες που απαρτίζουν την επιστημονική επιτροπή του ΕΟΠΥΥ που εγκρίνουν ή απορρίπτουν τις θεραπείες των ΑμεΑ; Γιατί, όταν απορρίπτεται η αίτηση του γονέα, στην απάντηση δεν αναγράφονται τα ονόματα, αλλά και η επιστημονική ιδιότητα των ατόμων που πήραν αυτή την απόφαση;
  4. Οι ψυχίατροι που εργάζονται σε δημόσια νοσοκομεία έχουν δικαίωμα να αρνούνται να πραγματοποιήσουν ραντεβού με τις οικογένειες των ΑμεΑ ή και να αρνούνται να υποβάλουν την αίτηση των ειδικών θεραπειών προς την αρμόδια επιτροπή του ΕΟΠΥΥ;
  5. Οι επιστήμονες που απαρτίζουν την επιτροπή του ΕΟΠΥΥ και αποφασίζουν για τη συνταγογράφηση ή όχι των ενηλίκων ΑμεΑ, σε ποια επιστημονική θεωρία ή πρακτική βασίζουν την απόφασή τους αυτή;”.

Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

“Αξιότιμοι κύριοι καλησπέρα σας,

Θα ήθελα παρακαλώ να διαμαρτυρηθώ και ταυτόχρονα να καταγγείλω ένα γεγονός απαράδεκτο, που έλαβε χώρα στο Νοσοκομείο της Καλαμάτας. Είμαι μητέρα ενός αυτιστικού νέου με νοητική υστέρηση 23 ετών. Κάθε χρόνο ο ψυχίατρος του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Καλαμάτας μας έγραφε γνωμάτευση και στέλναμε αίτημα στον ΕΟΠΥΥ για να εγκριθούν θεραπείες ειδικής αγωγής (λογοθεραπείες, εργοθεραπείες και ψυχοθεραπείες). Γνωρίζουμε ότι δεν εγκρίνουν όλες τις θεραπείες των ενηλίκων παιδιών πλέον, αλλά αρκετές από αυτές.

Ο ψυχίατρος του ΚΨΥ Καλαμάτας έχει φύγει αρκετούς μήνες τώρα και δεν έχει αντικατασταθεί. Επομένως έπρεπε να απευθυνθούμε στον ψυχίατρο του Νοσοκομείου Καλαμάτας, όπως κι έγινε. Κλείσαμε ραντεβού στον κύριο Λ. ο οποίος μας δέχθηκε με άρνηση εξαρχής, χωρίς καν να δει και να εξετάσει το παιδί. Η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη, αδικαιολόγητη, ειρωνική, με έπαρση εξουσίας και χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος αρνήθηκε να στείλει το αίτημα των θεραπειών. Μας είπε ότι τα παιδιά αυτά έχουν "τελειώσει" μετά τα 18 έτη και ότι δεν εκπαιδεύονται, ό,τι μάθανε μάθανε, ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσουν τις θεραπείες και ότι δεν θα υπάρξει βελτίωση.

Στα ερωτήματα που του έθεσα εγώ:

α) Έχει βγάλει κάποια απόφαση η κυβέρνηση που καταργεί τις θεραπείες άνω των 18 ετών;

β) Εχει αναρτηθεί σε κάποιο ΦΕΚ ότι δεν δικαιούνται τα παιδιά μας άνω των 18 τις θεραπείες;

γ) Ποιος είστε εσείς που θα αποφασίσετε για το μέλλον του παιδιού μου;

δ) Με ποιο δικαίωμα αρνείστε να καταθέσετε το αίτημα;

ε) Γνωρίζετε το παιδί μου και αν έχει βελτιωθεί με όλες αυτές τις θεραπείες;

στ) Διαβάσατε το φάκελό του να δείτε πώς ήταν πριν και την πρόοδο που έχει κάνει;

ζ) Ο ψυχίατρος του ΚΨΥ ήταν ανόητος που τις έγραφε;

Και πολλά άλλα ερωτήματα, η μόνη απάντηση που έπαιρνα ήταν «εμείς είμαστε οι ψυχίατροι και εμείς αποφασίζουμε και κρίνω ότι δεν πρέπει να τις γράψω». 

Θέλω να επισημάνω ότι ο γιος μου όση ώρα ήμασταν εκεί (πάνω από μισή ώρα) ήταν πολύ ήσυχος και συνεργάσιμος. Είπα στον γιατρό ότι αν το παιδί δεν ήταν εκπαιδευμένο θα τα είχε διαλύσει όλα εκεί μέσα τόση ώρα που περίμενε. Δυστυχώς φύγαμε άπραγοι και μιλώντας με την κοινωνική λειτουργό που ήταν ακριβώς στο διπλανό γραφείο, ψάχνοντας να βρω το δίκαιο του παιδιού μου, μου είπε ότι και άλλοι γονείς προσπάθησαν αλλά δεν κατάφεραν τίποτα. Αυτό το επιβεβαίωσα δυστυχώς και με άλλους γονείς.

Κλείνοντας θέλω να αναφέρω ότι αυτό δεν γίνεται στην Αθήνα και κανένας δημόσιος ιατρός δεν έχει αρνηθεί να καταθέσει θεραπείες.

Το ζήτημα πρέπει να γνωστοποιηθεί και στη διοικήτρια του νοσοκομείου και όπου αλλού νομίζετε, για να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα των παιδιών μας.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Με εκτίμηση,

Κοτταρίδη Σταυρούλα”.


NEWSLETTER