Παράλληλα αναφέρονται στις προσπάθειες που έγιναν από τη δημοτική αρχή να κοπεί.
Πιο συγκεκριμένα στην ανακοίνωση που υπογράφεται από τη Ζωή Πετροπούλου, τονίζεται: «Με αφορμή την είδηση για την κατάθεση του πλήρως τεκμηριωμένου φακέλου υποψηφιότητας ένταξης στο επίσημο ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδος από το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού υπό την αιγίδα της UNESCO για τα 71 αιωνόβια δέντρα Ελληνικής Επανάστασης Πελοποννήσου, επαναφέρουμε στη μνήμη σας αποκαλυπτικά την πλήρη αλήθεια όσων συνέβησαν στα Φιλιατρά τον τελευταίο σχεδόν χρόνο και αφορούν το μνημειακό δέντρο “μουριά Ταμβάκη” που διασώθηκε από την ολοκληρωτική της καταστροφή από τις “τύποις νομότυπες” ενέργειες της δημοτικής αρχής Τριφυλίας. Πώς διασώθηκε; Χάρις στην κινηματική δράση ενσυνείδητων κι ευαισθητοποιημένων πολιτών. Εκείνων που πιστεύουν στην ουτοπία όχι ως κάτι το άπιαστο αλλά ως στόχο για την επίτευξη των ιδανικών.
Εν προκειμένω, η μουριά Ταμβάκη για κάποιους μπορεί να φαντάζει ως ένα “γέρικο” - “άχρηστο παλιοδέντρο” ήσσονος σημασίας... Κι ίσως να μην τους ενοχλούσε τυχόν κοπή ή εκρίζωσή του. Ε και τι έγινε; Ένα δέντρο λιγότερο...
Η κοινωνία έχει αποπροσανατολιστεί από τις αληθινές αξίες των πραγμάτων, διότι η κοινωνία του κέρδους εστιάζει μόνο στο χρήμα ως αυτοσκοπό. Έτσι περνούν τα χρόνια και χάνονται ιστορικές μνήμες που συνδέουν το παρόν με το παρελθόν και το μέλλον. Το ατομικό συμφέρον επικρατεί, καθετί το κοινόχρηστο απαξιώνεται, καταστρέφεται, αποδομείται. Η αυριανή κοινωνία χωρίς μνήμες κι ιστορικό υπόβαθρο γίνεται εύκολα χειραγωγήσιμη. Οι αρχές και οι κάτοικοι ενός τόπου οφείλουν να προστατεύουν τη φύση, την ιστορία, το περιβάλλον. Όλα αυτά είναι ο πολιτισμός του κάθε τόπου.
Τι έγινε όμως εδώ με την περίπτωση της μουριάς των Φιλιατρών; Είχαμε την εμμονική στάση της δημοτικής αρχής Τριφυλίας να κοπεί η μουριά για να εξασφαλιστεί μια θέση παρκαρίσματος στο πεζοδρόμιο της νότιας πλευράς απέναντι από την κεντρική Πλατεία Καποδιστρίου Φιλιατρών. Είχαμε την πλήρως αντιεπιστημονική κι ανερμάτιστη γνωμοδότηση της Υπηρεσίας Πρασίνου του Δήμου. Είχαμε την απόφαση κοπής από το γνωμοδοτικό όργανο: Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του δήμου με τις ψήφους μόνο των έμμισθων αντιδημάρχων της! Που σε καμία περίπτωση δεν ήταν και το καθ’ ύλην αρμόδιο αποφασιστικό όργανο, το Δημοτικό Συμβούλιο δηλαδή. Είχαμε τέλος, την άδεια κοπής (μικρής κλίμακας) από την Πολεοδομία, όπου με ενέργειες ειδικής συνεργάτιδας - μηχανικού του δημάρχου, καταχρηστικά και κατά παρέκκλιση των καθηκόντων της, εξέδωσε. Είχαμε επίσης και τη στάση διαφόρων θεσμικών οργάνων και υπηρεσιών, όπου μπροστά σε όλα αυτά “ένιπταν τας χείρας τους”... Κι αδυνατούσαν ν’ αφουγκραστούν αν όχι την αξία του δέντρου, αλλά ακόμη και την αναστάτωση της πόλης των Φιλιατρών από τη βίαιη κι επιθετική πράξη της δημοτικής αρχής Τριφυλίας να στήσει μπροστά στο πολύπαθο αυτό δέντρο -ως ένδειξη ισχύος- δύο μηχανήματα τσάπες έτοιμα να το καρατομήσουν.
Το τέλος όμως δεν είχε την κατάληξη που ήθελαν. Το τέλος ήρθε κι ήταν αίσιο! Όλοι εμείς “οι ανυπότακτοι”, με ενσυναίσθηση πεισμωμένοι, με πάθος, υπομονή κι επιμονή, με τη βοήθεια τεχνικών συμβούλων κι ερευνητών κατορθώσαμε να τους αφοπλίσουμε. Κι ενώ η άδεια κοπής από την Πολεοδομία Τριφυλίας είναι ακόμα σε ισχύ, η κοπή της αιωνόβιας μουριάς ακυρώθηκε στην πράξη! Εκτός του αιτήματος που κάναμε ως επιτροπή για την κήρυξη του δέντρου ως “Μνημείου της Φύσης”, η καίρια κίνηση ήταν η κατάθεση φακέλου υποψηφιότητας στο υπουργείο Πολιτισμού, προκειμένου ν’ αποτελέσει μέρος της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η μελέτη και σύνταξη του τεκμηριωμένου φακέλου «Δίκτυο Αιωνόβιων Δένδρων Ελληνικής Επανάστασης» έγινε από το Ινστιτούτο Πολιτισμού Μεσσηνίας. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα για ακόμη μια φορά τον κ. Δημοσθένη Κορδό για την πολύτιμη βοήθειά του. Τον συγχαίρουμε για την ακάματη προσπάθεια και την επιστημοσύνη του!
Σεβασμό στη φύση, την ιστορία, τον πολιτισμό! Ως ιδανικό, η Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά δεν αποτιμάται εις χρήμα, η αξία της είναι ανυπολόγιστη!».
