Στο Διαδίκτυο κανείς μας δεν είναι αληθινός… Αλλά όλοι αφήνουμε το ψηφιακό μας αποτύπωμα· το σημάδι που, κάθε φορά όταν χρησιμοποιούμε το Διαδίκτυο, διαμορφώνει τη διαδικτυακή μας φήμη. Και όπως δεν θα παρατούσαμε ένα παιδί βράδυ στον Ταΰγετο με τη σιγουριά ότι θα επιστρέψει μόνο του στο σπίτι και… χαρούμενο, ό,τι κι αν του συμβεί στη διαδρομή, άλλο τόσο χρειάζεται να προστατεύουμε τα παιδιά μας στο Διαδίκτυο εξαλείφοντας τους κινδύνους, ώστε να απολαμβάνουν την τεχνολογία! Πώς; Χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας και μιλώντας τους για αλήθειες ακόμη κι αν πονάνε… Τα παραπάνω είναι συνοπτικά όσα ειπώθηκαν το απόγευμα της Δευτέρας στη γεμάτη από εκπαιδευτικούς -αν και το κάλεσμα αφορούσε κυρίως γονείς- αίθουσα εκδηλώσεων του 8ου Δημοτικού Καλαμάτας, από τους Βασίλη Πουλόπουλο, επίκουρο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Πάνο Πετρόπουλο, διευθυντή του 5ου Λυκείου Καλαμάτας και Αγγελική Ρουμελιώτου, επιμελήτρια Ανηλίκων του Δικαστηρίου Καλαμάτας. Αφορμή για τη συνάντηση αυτή υπήρξε η σύμπραξη 11 σχολείων της μεσσηνιακής πρωτεύουσας και της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων Καλαμάτας, που συνδιοργάνωσαν την ενημερωτική εκδήλωση “Η ζωή στο διαδίκτυο για παιδιά και εφήβους. Εξαλείφουμε κινδύνους -Απολαμβάνουμε την τεχνολογία”, με συντονιστή το Μιχάλη Πολυχρονόπουλο, σύμβουλο Εκπαίδευσης της 2ης Ενότητας της ΔΠΕ Μεσσηνίας.
ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ FAKE NEWS
Ο Βασίλης Πουλόπουλος ξεκίνησε να ξετυλίγει το… κουβάρι του Διαδικτύου στους γονείς και εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στην ενημερωτική εσπερίδα με μία διαπίστωση: “Στο Διαδίκτυο κανείς μας δεν είναι αληθινός…” και μάλιστα με αποδείξεις ότι δεν τα ξέρουμε όλα για το Διαδίκτυο! Ο κ. Πουλόπουλος, βάζοντας την πρόληψη και προστασία σε πρώτο πλάνο, ανέπτυξε την ομιλία του σε δύο μέρη ξεκινώντας από το πώς μπορούμε να έχουμε πιο ασφαλή και προστατευμένα παιδιά στον κυβερνοχώρο, αλλά και γονείς με αντίληψη. Στο δεύτερο μέρος μίλησε για τις ψευδείς ειδήσεις, και συγκεκριμένα τον εντοπισμό των fake news μέσα από την ανάλυση της κάθε είδησης και πληροφορίας -ώστε με κριτική σκέψη να έχει κανείς τη δυνατότητα να αναγνωρίζει την εγκυρότητα μιας πληροφορίας στο… χάος της τεράστιας παραγωγής ειδήσεων στο Διαδίκτυο.
ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΗΜΗ
Ο Πάνος Πετρόπουλος αναφέρθηκε στην ομιλία του στο γιατί και πώς πρέπει να προστατεύουμε το ψηφιακό αποτύπωμα του παιδιού. Το ψηφιακό αποτύπωμα -εξήγησε- είναι το σημάδι που αφήνει κανείς κάθε φορά που χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο και μπορεί να διαμορφώσει την ψηφιακή του φήμη. Τα ψηφιακά αποτυπώματα μπορεί να είναι θετικά ή αρνητικά και διαμορφώνουν τον τρόπο που οι άλλοι θα αντιμετωπίσουν το παιδί στο παρόν ή ακόμη και στο μέλλον. Αυτό μπορεί να κυμαίνεται από φωτογραφίες και σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως τα δεδομένα που αποθηκεύονται στον υπολογιστή (cookies) μετά την περιήγησή μας στο Διαδίκτυο. Όσο μεγαλύτερη αλληλεπίδραση έχει κανείς σε ένα ψηφιακό περιβάλλον, τόσο μεγαλύτερο είναι το ψηφιακό αποτύπωμά του. Για παράδειγμα αν κατά μέσο όρο έχει 200 “φίλους” και οι επαφές αυτές έχουν επίσης κατά μέσο όρο 200 “φίλους”, τότε μία ανάρτηση (κείμενο, φωτό ή βίντεο) θεωρητικά έχει αντίκτυπο σε (200x200) 40.000 επαφές! Μία αρνητική ψηφιακή φήμη, όπως προκύπτει από ένα ακατάλληλο σχόλιο ή μία φωτογραφία, μπορεί να έχει επιζήμιες συνέπειες για τη μεταγενέστερη ζωή ενός εφήβου όταν, για παράδειγμα, υποβάλλει αίτηση στο μέλλον για μια θέση δουλειάς.
ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΠΟΧΗ
Η Αγγελική Ρουμελιώτου προέτρεψε τους συμμετέχοντες να καθοδηγούν σωστά τα παιδιά τους στην ψηφιακή εποχή, χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας και εκπαιδεύοντάς τα για το τι θα κάνουν με την πληθώρα πληροφορίων στο Διαδίκτυο, ώστε να πάνε τη ζωή τους πιο πέρα χωρίς να την καταστρέψουν. Η κ. Ρουμελιώτου στάθηκε ιδιαίτερα στις επιπτώσεις για ένα παιδί ή έφηβο από τη λανθασμένη διαχείριση της γνώσης, και τόνισε πως οι έφηβοι θα πρέπει να ακούνε αλήθειες ακόμη κι αν πονάνε. Αναφέρθηκε επίσης σε ακραίες έως θανάσιμες συμπεριφορές, παρακινούμενες από παιχνίδια του Διαδικτύου σαν τη δοκιμασία της “μπλε φάλαινας”, τη διακίνηση πορνογραφικού υλικού που ξεκινά από τη διάδοση μιας γυμνής ή ημίγυμνης φωτογραφίας μεταξύ “φίλων” και είναι κακουργηματική πράξη, μέχρι τη διακίνηση απειλών ή ρητορικής μίσους από παιδιά ηλικίας δημοτικού, και μετέπειτα πιο στοχευμένα και επιθετικά στο γυμνάσιο.
