Εικόνες απαξίωσης και υποβάθμισης σε έναν εμβληματικό και άλλοτε ζωντανό χώρο στο κέντρο της πόλης, που δεν του αξίζει τέτοια αντιμετώπιση. Και πληγώνουν όσους έχουν αναμνήσεις ζωής σε αυτόν, όταν λειτουργούσε και άνθιζε ο σιδηρόδρομος στη Μεσσηνία και την Πελοπόννησο.

Το μεγαλύτερο μέρος του χώρου έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε πολύτιμο δωρεάν πάρκινγκ αυτοκινήτων, άναρχο, με πολλές θέσεις, με ...αξιοποίηση κάθε σημείου του. Για να ...αξιοποιηθεί όσο περισσότερος χώρος γίνεται, έχουν “μπαζωθεί” και γραμμές και αυτοκίνητα παρκάρουν πάνω σε αυτές, ενώ άλλα φθάνουν να “ακουμπούν” σε παρατημένο τροχαίο υλικό του ΟΣΕ.

Ομως, ο χώρος έχει εγκαταλειφθεί από τον Δήμο, καθώς έχουν δημιουργηθεί μεγάλες λακκούβες, τα χαλίκια που είχαν τοποθετηθεί έχουν φύγει, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται οδηγοί και αυτοκίνητα και οι πεζοί που περνούν, να “πνίγονται” στην σκόνη.

Το παρήγορο σε σχέση με άλλες χρονιές είναι ότι ο Δήμος έχει φροντίσει και έχει κόψει τα χορτάρια και δεν υπάρχει η εικόνα της “ζούγκλας”. Ωστόσο, χώροι που άλλοτε εξυπηρετούσαν τους πεζούς, έχουν εγκαταλειφθεί και είναι αδιάβατοι.

Για την εικόνα αυτή της απαξίωσης και της υποβάθμισης έχουμε δεχθεί αρκετές διαμαρτυρίες και πολλά αρνητικά σχόλια το τελευταίο διάστημα.

Να υπενθυμίσουμε ότι επί δημαρχίας Νίκα υπήρχε σχέδιο και προοπτική δημιουργίας τμήματος ποδηλατόδρομου μέσα στον χώρο του σταθμού, που θα συνέδεε τον κεντρικό ποδηλατόδρομο, από το ΔΗΠΕΘΕΚ, με τον ποδηλατόδρομο προς το νέο Δημαρχείο, στη Νέδοντος και την Αρτέμιδος, απέναντι από το Μέγαρο Χορού.

Ακόμα, είχαν δοθεί υποσχέσεις για να ανοίξει ο χώρος του σταθμού (παραμένει κλειστός στη δυτική πλευρά, στη Νέδοντος) και να δημιουργηθούν σκάλες στη νότια πλευρά, στην Υδρας και στην αρχή της Ψαρών.

Οι υποσχέσεις και τα σχέδια για άνοιγμα και αναβάθμιση του χώρου του σιδηροδρομικού σταθμού Καλαμάτας εγκαταλείφθηκαν και η εικόνα του, στο κέντρο της πόλης, προκαλεί θλίψη και απογοήτευση.

Γ.Σ.