Αλλωστε τα κρατητήρια της Καλαμάτας ήταν ο τελευταίος σταθμός στην περιπέτειά του, όπου μεταφέρθηκε από το Κέντρο Μεταναστών Κορίνθου πριν περίπου 3 μήνες. Τότε, απελπισμένος πια για την τύχη του, ανέβηκε στο 2ο όροφο ενός κτηρίου και απειλούσε να πέσει από το παράθυρο.
Η περιπέτεια του Χασάν ξεκίνησε χρόνια πριν όταν ακόμη ζούσε μια καλή ζωή στο Αφγανιστάν με την μητέρα και τον αδερφό του. Ο ίδιος είπε στην "Ε" ότι είχε μια καλή δουλειά σε αγγλική εταιρεία, αλλά ο πόλεμος ανέτρεψε τα πάντα και οι Ταλιμπάν σκότωσαν τον αδερφό του. Τότε αυτός κατατάχθηκε στον στρατό για να εκδικηθεί το θάνατό του, τραυματίστηκε άσχημα και έγινε στόχος και αυτός των Ταλιμπάν. Η μητέρα του ήταν εκείνη που τον έσπρωξε να φύγει για την Ευρώπη, για να μην έχει το τέλος του αδερφού του. Ετσι το Μάρτιο του 2008 ξεκίνησε με τα πόδια για να περάσει τα σύνορα με το Ιράν και από εκεί με φορτηγά και αυτοκίνητα να φτάσει μαζί με άλλους στην Τουρκία και να καταλήξει στην Κωνσταντινούπολη. Από τα παράλια της Τουρκίας έφυγε με ένα πλοιάριο και έφτασε μαζί με συμπατριώτες του στο Μπάρι.
Στην Ιταλία είπε, κατάφερε να φτιάξει τη ζωή του, να κάνει μια σχέση και να πιάσει και μια καλή δουλειά σε ξενοδοχείο στη Ρώμη. Βέβαια στη γείτονα χώρα είχε, όπως δηλώνει ο ίδιος και η Μαργ. Μποβιτσέλι, όλα τα νόμιμα χαρτιά και ταξιδιωτικό έγγραφο που του επέτρεπε να ταξιδεύει σε άλλες χώρες. Ετσι όταν μια ξαδέρφη του κατάφερε με τον άντρα της και το παιδί τους να φτάσει στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2012, ο Χασάν πήρε το αεροπλάνο από το Μιλάνο και ήρθε στην Ελλάδα.
Η ΣΥΛΛΗΨΗ ΣΤΗΝ ΑΧΑΡΝΩΝ
Ενα βράδυ, στις 6 Νοεμβρίου του 2012, βγήκε με ένα φίλο του για να πάρει ψωμί. Οι αστυνομικοί τους σταμάτησαν στην οδό Αχαρνών και ζήτησαν τα χαρτιά τους. Οπως ο ίδιος είπε δεν πίστεψαν ότι είναι αληθινά και τον προσήγαγαν στο τμήμα - από εκείνη την ώρα κατήγγειλε ότι δέχτηκε χτυπήματα, εξευτελισμούς, στερήθηκε την ελευθερία του, ακόμα και το δικαίωμα να κάνει ένα τηλέφωνο γιατί δεν του έδιναν το κινητό του όπου εκεί είχε όλους τους αριθμούς των δικών του ανθρώπων. Κανένας -είπε- δεν τον πίστευε, κανένας δεν άκουγε αυτά που έλεγε, αλλά υπόσχονταν ότι γρήγορα θα είναι ελεύθερος. Ομως περνούσε ο καιρός και από κρατητήριο σε κρατητήριο, κατέληξε και στο Κέντρο Μεταναστών στην Αμυγδαλέζα. Είπε ότι συμμετείχε και αυτός στην εξέγερση που έγινε και στη συνέχεια οδηγήθηκε στο Κέντρο Μεταναστών της Κορίνθου. Στην Καλαμάτα τον έστειλαν για καλύτερα και πράγματι, όπως είπε, εδώ βρήκε αστυνομικούς με κατανόηση και ανθρωπιά και ανθρώπους όπως η Μαργ. Μποβιτσέλι, οι οποίοι τον βοήθησαν να αναπνεύσει και πάλι ελεύθερος.
ΟΥΡΛΙΑΞΕ ΑΠΟ ΧΑΡΑ
Οταν ρωτήσαμε τι ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε όταν έμαθε ότι επιτέλους θα είναι και πάλι ελεύθερος, είπε ότι ούρλιαξε από τη χαρά του. Βέβαια στην αρχή νόμισε ότι οι φίλοι του αστυνομικοί τον πείραζαν, τόσο πολύ είχε πιστέψει μέσα του ότι δεν θα δει ξανά τον ουρανό. "Εψαχνα κάθε μέρα μια ευκαιρία, να βρω κάποιον να με ακούσει, να με βγάλει έξω από τη φυλακή", είπε χαρακτηριστικά. Και έγινε στις 14 Μαρτίου, στις 8 το βράδυ. Επιτέλους ελεύθερος, χοροπηδούσε από τη χαρά του - "τίποτα στον κόσμο δεν μπορούσε να με κάνει πιο ευτυχισμένο", όπως είπε. Και το επόμενο πρωί "είδα το φως της μέρας, δεν ήξερα μέσα στις φυλακές πότε νυχτώνει και πότε ξημερώνει".
Αν θα γυρνούσε ποτέ ξανά στην Ελλάδα; "Η Ελλάδα τέλειωσε για μένα, μόλις βγουν τα νέα μου χαρτιά από την ιταλική πρεσβεία φεύγω αμέσως για τη Ρώμη - μ' αρέσει η Ελλάδα, η ιστορία της, ο πολιτισμός της, δεν θα ξαναγύριζα όμως ούτε σαν τουρίστας", είπε ο Χασάν Χοσίνι. Και ευχαρίστησε για άλλη μια φορά τους φίλους που γνώρισε στην Καλαμάτα, την Μαργαρίτα, την Παναγιώτα, το συμπατριώτη του τον Αλί.
Μ. ΜΠΟΒΙΤΣΕΛΙ: "Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΕΔΩ"
Η επίτιμη πρόξενος της Ιταλίας στην Καλαμάτα, Μαργαρίτα Μποβιτσέλι, είπε στην "Ε" ότι περιπτώσεις όπως του Χασάν είναι πολλές. Και σημείωσε ότι "εκτός από τη ζημιά που έκαναν στη ζωή του, και πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή, λέω πόσο πιο εύκολο θα ήταν να του δοθούν όσα δίκαια του ανήκουν, παρά να τον κρατήσουν 16 μήνες και να στοιχίσει όλο αυτό και στην ελληνική κοινωνία". Και πρόσθεσε ότι "η περίπτωση δεν θα τελειώσει εδώ, η ταλαιπωρία που πέρασε αυτό το παιδί θα έχει συνέχεια. Εγώ προσωπικά είμαι αποφασισμένη να προχωρήσω με νομικά μέσα, μέχρι που θα φανεί καθαρά από ποιον και πού έγιναν λάθη". Αναρωτήθηκε δε "πώς μπορεί κανείς να σκεφτεί ότι είναι παράνομος στην Ιταλία, όταν είχε μαζί του τόσα πολλά χαρτιά. Ενα διαβατήριο ή μια ταυτότητα μπορεί να είναι πλαστά, αλλά τόσα πολλά χαρτιά, ταξιδιωτικό έγγραφο, βιβλιάριο υγείας, κάρτα ΑΦΜ, χαρτί ασύλου;".
Ν.Κ.
