Ο Χρήστος Τομαράς υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Μεσσήνιους ομογενής των ΗΠΑ. Υπήρξε το σημαντικότερο Ιδρυτικό μέλος της Μεσσηνιακής Αμφικτυονίας και διετέλεσε τέσσερες θητείες στην τιμητική θέση του Α΄Αντιπροέδρου. Υπηρέτησε για τρεις συνεχόμενες θητείες ως πρόεδρος της PanMessenian Ομοσπονδίας ΗΠΑ και Καναδά και διετέλεσε για πέντε συνεχόμενες διετείς θητείες ως Αντιπρόεδρος για τη Βόρεια & Νότια Αμερική στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣAE).
Ήταν ένα από τα τρία παιδιά του Παύλου και Ευδοκίας που γεννήθηκαν στον Πειραιά. Ο νεαρός Χρήστος ήρθε σε έναν κόσμο που σπαρασσόταν από τον εμφύλιο πόλεμο. Ο πατέρας Τομαράς, που ο γιος του τον περιγράφεται ως «ένας απλός αλλά σοφός», ήταν ένας πολιτικός ακτιβιστής. Τα αντίποινα και η ωμότητα της αντιπολίτευσης κατέληξαν σε τραγωδία, όταν αδέσποτες σφαίρες πολυβόλου, που προορίζονταν για τον πατέρα του, σκότωσαν τη μητέρα του το 1946. Ο Χρήστος ήταν 8 ετών.
Συγκλονισμένος και με θλίψη για την απώλεια της μητέρας του, «το πιο γλυκό και ευγενέστερο πρόσωπο των ανθρώπων», όπως έλεγε ο ίδιος, συνέχισε τις σπουδές του στη Δραπετσώνα, την πόλη όπου ζούσε η οικογένεια. Ευτυχώς, ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε, γιατί υπήρχαν τρία μικρά παιδιά, ο μικρότερος αδελφός Μιχάλης και η αδελφή του Ελένη, που ήθελαν φροντίδα. Ενεγράφη στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (ΑΣΟΕΕ) τώρα Οικονομικό Πανεπιστήμιο, υποστηρίζοντας τις σπουδές του κάνοντας δουλειές του ποδαριού τα βράδια και τα καλοκαίρια. Ωστόσο, οι προοπτικές της Ελλάδας δεν τον ικανοποιούσαν, έτσι με τη συμβουλή του πατέρα του, ξεκίνησε ένα ταξίδι στην Αμερική για μια νέα ζωή. πλήρη και παραγωγική ζωή.
Έφτασε στη Νέα Υόρκη το 1957. Γεμάτος διάθεση για περιπέτεια, ντυμένος με ένα νέο κοστούμι και με λιγότερο από $ 100 στην τσέπη του, εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο Columbia με μια φοιτητική βίζα που την εξασφάλισε ένας χορηγός από τη Νότια Καρολίνα τον οποίο γνώριζε ελάχιστα. Δυστυχώς όμως , ο ανάδοχος δεν ήταν δυνατόν να συνεχίσει να στηρίζει τη φοιτητική βίζα του. Για άλλη μια φορά, μέσα από δουλειές του ποδαριού, ο Τομαράς κέρδιζε αρκετά, για να επιβιώσει στην πόλη. Τελικά, αναγκάστηκε να διακόψει τη φοίτηση στη σχολή, αφού η φοιτητική βίζα του είχε λήξει. Ως παράνομος μετανάστης, κατέφυγε στο Μπέρμιγχαμ, Αλαμπάμα, σε μια πόλη που οι αρχές μετανάστευσης ήταν λιγότερο πιθανό να ψάξουν για «μετανάστες σαν κι εμένα». Ανέλαβε μια δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου και με κάποιο τρόπο κατάφερε να νοικιάσει ένα μικρό κατάστημα σάντουιτς. Χρησιμοποιώντας την ίδια στρατηγική ενοικίασης, λειτούργησε αργότερα ένα κοκτέιλ lounge και ένα drive-in. Μετά από πέντε χρόνια συγκέντρωσε αρκετά κεφάλαια για να ανοίξει το δικό του εστιατόριο πίτσας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, αποκτά την ιδιότητα του μόνιμου κατοίκου, και σύντομα έγινε πολίτης των ΗΠΑ. Δύο χρόνια αργότερα, μετακόμισε στο Σικάγο, σε μια μεγάλη, ζωντανή ελληνική κοινότητα και εντάχθηκε στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους.
Ο Τομαράς έγινε γνωστός για πολλά πράγματα, κυρίως ως ο ιδρυτής της Kronos Foods, "Ο βασιλιάς του γύρου", η μεγαλύτερη ελληνική εταιρία παραγωγής τροφίμων των ΗΠΑ εκείνη την εποχή. Δημιουργεί το Γύρο, άλλαξε τον εξοπλισμό και το κρέας ψήνεται σε κάθετη σούβλα και έγινε το νούμερο ένα προϊόν. Κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας την κάθετη σούβλα, την «Kronomatic» που καθιερώθηκε σε πολλά ελληνικά εστιατόρια..
Τα έσοδα από το σχεδιασμό και την πώληση του «Kronomatic» τον οδήγησαν να δημιουργήσει την εταιρία τροφίμων «Kronos» με ένα εργοστάσιο επεξεργασίας κρέατος. επιφανείας 2.000 τετραγωνικών ποδιών. Γρήγορα επεκτάθηκε σε μια τριώροφη οικοδομή αφού από την πώληση £ 1.000 κρέατος την εβδομάδα έφτασε στις 250.000. Όταν πούλησε την εταιρεία το 1994, οι πωλήσεις είχαν αυξηθεί σε σχεδόν ένα εκατομμύριο λίρες την εβδομάδα. Στη συνέχεια ίδρυσε την εταιρία «Τομαράς Investments, Ltd», και επιδόθηκε στις ιδιωτικές επενδύσεις και την φιλανθρωπία. Ο "Κύριος. Τ ", όπως πολλοί τον ονόμαζαν υπήρξε ένας οραματιστής με ακτινοβόλο χαμόγελο. Θεωρούσε να είναι κομψά ντυμένος με ένα επαγγελματικό κοστούμι. Ποτέ δεν δίστασε να μοιραστεί την επιτυχία του με όλους τους συνεργάτες του. Είχε δημιουργικές ιδέες και έντονη δραστηριότητα. Βάζει χρήματα για να γίνονται καλές πράξεις. Υποστήριξε αμέτρητες φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες, την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία και τα εκπαιδευτικά προγράμματα στην ελληνική κοινότητα.
Η Επιχειρηματικότητα ήταν στο αίμα του, τον Ιούλιο του 2011, άνοιξε το "Sweet Tea Restaurant" στο Μπέρμιγχαμ, Αλαμπάμα. Ήταν ένας χώρος που διέθετε όχι μόνο νόστιμο φαγητό και μια καφετέρια με στυλ Νότιας φιλοξενίας. Το εστιατόριο πρόσφερε μια εναλλακτική λύση, να «κάθεσαι σε ένα γραφείο" και να πειραματιστείς με νέες συνταγές. Στο "Sweet Tea», για να παρουσιάσει το ταξίδι της ζωής του, ανέθεσε στον καλλιτέχνη Ben Burford να δημιουργήσει μία 45 ποδών μακριά τοιχογραφία, η οποία απεικονίζει όλα τα στάδια που πέρασε στη ζωή του, από τον Πειραιά προς Μπέρμιγχαμ και Σικάγο.
Ονομάστηκε «Διακεκριμένος Έλληνας της Αμερικής", αναγνωρίστηκε με τον τίτλο «Ellis Island Medal of Honor», ανακηρύχτηκε «Άρχων του Τάγματος του Αγίου Ανδρέα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και μέλος της ηγεσίας των 100». Υπηρέτησε ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Κολλεγίου Ανατόλια Θεσσαλονίκης και ως ιδρυτικό μέλος του Αμερικανικού Ιδρύματος Ελληνικών Σπουδών στο κρατικό πανεπιστήμιο της Γεωργίας. Το 2003, έγινε επίτιμος δημότης της πόλης του Παναμά, και το 2004, ονομάστηκε «Έλληνας της Χρονιάς» από το Ελληνικό Δικηγορικό Σύλλογο του Ιλινόις. Το 2008, δώρισε $ 1.000.000 στο Campus του Αγίου Ιακώβου και Κέντρο αναχωρητισμού της Μητρόπολης Σικάγου. Το 2010, αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα Ανθρωπισμού από το Ελληνικό Κολλέγιο-Τιμίου Σταυρού της Βοστώνης.
Ο Χρήστος Τομαράς υπηρετήσει σε ηγετικές θέσεις την ελληνική κοινότητα. Εστίασε τις ανάγκες της ελληνικής παιδείας, έκανε προσπάθειες κατά της κατοχής της Βόρειας Κύπρου, έδωσε μάχη για να μην ονομαστεί το FYROM Μακεδονία, καθώς και για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων, αλλά και για άλλα Ελληνικά θέματα.
Το πάθος του για την εκπαίδευση, τον οδήγησε να δημιουργήσει μία από τις πιο σημαντικές και σπουδαίες φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες της ζωής του, να ιδρύσει το 1998 το Πανελλήνιο Ίδρυμα Υποτροφιών με αποστολή την προώθηση της εκπαίδευσης σε νέους Έλληνες Αμερικανούς. Το ίδρυμα χορηγεί ετησίως $ 250.000 σε υποτροφίες σε ικανούς αλλά χωρίς πόρους Έλληνες φοιτητές των ΗΠΑ.
Ο Τομαράς αφιέρωσε την ζωή του για να αυξήσει τις εκπαιδευτικές ευκαιρίες στην ελληνική νεολαία και τη δημιουργία μελλοντικών ηγετών που θα στηρίξουν την ελληνο-αμερικανική κοινωνία. Η ζωή του Τομαρά εκφράζει τη στήριξη του Ελληνισμού με πατριωτισμό, φιλοξενία, τόλμη, θάρρος, υπευθυνότητα, ηθική εργασίας, προσωπική ακεραιότητα και σεβασμό στους νόμους. Όλα αυτά, εκφράζουν την Ελληνική ιστορία, τον πολιτισμό, τη γλώσσα, την παράδοση και την Ορθόδοξη Πίστη και περιγράφουν τα ιδεώδη του Χρήστου Τομαρά.
Η Ελλάδα, ο Πειραιάς και η Μεσσηνία, ήταν βαθιά ριζωμένες στην καρδιά του. Οι πρόσφατες αδυναμίες και η ανεξέλεγκτη καταστροφή της ελληνικής οικονομίας τον ανησύχησε βαθύτατα. Ωστόσο, η Ελλάδα ήταν το σπίτι και επέστρεφε συχνά για να ζήσει τις νεανικές του αναμνήσεις και να αναζωογονήσει το μυαλό, το σώμα και την ψυχή του. Για την Ελλάδα ο Χρήστος Τομαράς ένιωθε μεγάλη υπερηφάνεια και είχε πάθος για αυτή, γιατί η Ελλάδα έχει δώσει στον κόσμο τη δημοκρατία, τις τέχνες, τις ανθρωπιστικές επιστήμες, την αρχιτεκτονική και την ιατρική.
Ο Χρήστος Τομαράς θα μείνει στην ιστορία για την αγάπη του στον ελληνισμό, την επιχειρηματική εφευρετικότητα του, τη βαθιά πίστη, την εξαιρετική γενναιοδωρία και αφοσίωση στους φίλους, την οικογένεια και αυτούς που έχουν ανάγκη.
Την Πέμπτη 22η Οκτωβρίου και ώρα 17:30 ώρα Ελλάδος, στο Άγιο Χαράλαμπο Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, θα γίνει η εξόδιος ακολουθία. Ο ενταφιασμός θα γίνει στο Memorial Park Cemetery, Skokie, IL.
Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας φίλε.
Παναγιώτης Μπαζίγος
Απόδοση Συμπλήρωση από PHSF
