Και όλα αυτά μόνος του, χωρίς σπουδές (ακόμη) σε ηλεκτρονικά, αλλά με πολλή αγάπη για τα ηλεκτρονικά μέσα και την πληροφορική, πολύ μεράκι και πολλές ώρες ενασχόλησης και ανταλλαγής απόψεων σε σχετικά φόρουμ. Το εκπληκτικό επίσης είναι ότι όλα αυτά τα κατάφερε με κόστος που δεν ξεπερνά τα 50 ευρώ, βρίσκοντας και παραγγέλνοντας τα απαραίτητα υλικά μέσα από το Διαδίκτυο από διάφορες χώρες και αξιοποιώντας τα παλιά ηλεκτρονικά του παιχνίδια.
Οι γονείς του αφού ξεπέρασαν τους αρχικούς τους φόβους ότι θα τους γκρεμίσει το σπίτι ή θα πάθουν ηλεκτροπληξία, πλέον τον στηρίζουν και αφού τελειώσει το λύκειο, ετοιμάζεται για σπουδές στην Αγγλία πάνω σε αυτό τον τομέα.
Ολα αυτά όμως δεν έγιναν από την μια στιγμή στην άλλη, καθώς στα 12 έκανε το πρώτο του εγχείρημα, κάνοντας την πόρτα του δωματίου να ανοίγει και να κλείνει με το πάτημα ενός κουμπιού. Η ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά ήταν κάτι που του άρεσε και έτσι πήρε και τα δύο πτυχία ραδιοερασιτέχνη, πράγμα που τον βοήθησε πολύ. Περιττό δε να πούμε ότι οι εγκαταστάσεις συναγερμού και καμερών στο σπίτι του έχουν γίνει από τον ίδιο και όπως μας είπε, αν οι υποδομές βοηθούσαν θα έκανε όλο το σπίτι ηλεκτρονικό. Αυτό που σχεδιάζει τώρα είναι να ανοίγει την πόρτα του δωματίου χτυπώντας παλαμάκια.
Μιλώντας για όλα αυτά τα εκπληκτικά που έχει καταφέρει μας είπε χαρακτηριστικά: «Εχω φτιάξει το δωμάτιό μου έτσι ώστε να μπορώ να το χειρίζομαι από οπουδήποτε βρίσκομαι στον κόσμο, μέσω οποιασδήποτε συσκευής έχει πρόσβαση στο Ιντερνετ. Μπορώ να ελέγχω το κεντρικό φως, το φωτάκι του γραφείου, τον υπολογιστή, την τηλεόραση, να ανοίγει η πόρτα του δωματίου με ένα sms ή παίρνοντας τηλέφωνο. Επίσης ανοιγοκλείνει η κουρτίνα του δωματίου, ενώ υπάρχουν κάποια κουμπιά στο δωμάτιο που πατώντας τα μπορείς να ανοίξεις την πόρτα χωρίς να σηκωθείς».
Απαντώντας στο τι τον έκανε να ασχοληθεί με όλα αυτά και να τα φτιάξει, μας είπε: «Η αγάπη μου για τα ηλεκτρονικά. Από μικρός είχα τρέλα με ό,τι είχε σχέση με ηλεκτρονικά και όταν άρχισα να ασχολούμαι με δίκτυα, Ιντερνετ, τηλεπικοινωνίες, ψάχτηκα στο Ιντερνετ σε σάιτ με προγραμματισμό, κώδικα, μικροηλεκτρονικά. Παρήγγειλα κάποια κομμάτια από το εξωτερικό και περίμενα 2-3 μήνες να τα μαζέψω. Αφού τα πήρα στα χέρια μου τα ένωσα. Είχα ένα θέμα με τον προγραμματισμό τους, καθώς δεν έχω σπουδάσει κάτι σχετικό, είμαι ακόμη μαθητής, όμως μέσα από φόρουμ και συζητήσεις τα κατάφερα. Επέλεξα να φτιάξω το δωμάτιό μου καθώς είναι κάτι ξεχωριστό, δεν το συναντάς εύκολα, καθώς η έξυπνη χρήση τεχνολογίας υπάρχει, αν και όχι τόσο πολύ στην περιοχή μας. Το πρώτο πράγμα που έγινε στο δωμάτιο ήταν όταν ήμουν στην έκτη δημοτικού που έκανα την πόρτα μου να ανοίγει με κωδικό και κάρτα, αργότερα με sms και τελευταία μέσω Ιντερνετ. Τελευταία έδωσα εξετάσεις και πήρα πτυχίο ραδιοερασιτέχνη που με έφερε πιο κοντά στις τηλεπικοινωνίες και τα ηλεκτρονικά, έμαθα μέσα από αυτό πολλά πράγματα. Ομως πριν ακόμη ξεκινήσω είχα σκεφτεί πως αν κάνω το φωτάκι του δωματίου να ανοίγει από απόσταση θα ήταν κάτι τρομερό. Χωρίς να ξέρω πώς θα το κάνω, ξεκίνησα να ρωτάω, να συμμετέχω σε φόρουμ, να βλέπω βίντεο -το μεγαλύτερο μέρος των γνώσεων το απέκτησα μέσω Ιντερνετ. Ο,τι έκανα το έκανα από χόμπι και αγάπη για τα ηλεκτρονικά».
Πώς μπορεί όμως αυτό να βρει εφαρμογή στην καθημερινή ζωή; «Ηδη χώρες πιο εξελιγμένες έχουν τέτοιες εφαρμογές, είναι τα "έξυπνα σπίτια" όπου πάνω σε έναν υπολογιστή είναι συνδεδεμένες όλες οι συσκευές. Μπορείς για παράδειγμα να ανοίγεις την θέρμανση, την ψύξη. Εχει άμεση εφαρμογή στην καθημερινότητα ενός ανθρώπου. Στην Ελλάδα όμως δεν έχω συναντήσει ανάλογα παραδείγματα, υπάρχουν σε πολύ μικρότερο βαθμό σε πολυτεχνεία που ασχολούνται με προγραμματισμό».
Πώς αισθάνεται όμως και τι θα ακολουθήσει μετά; «Είμαι πολύ ευχαριστημένος γιατί κατάφερα να πετύχω τον στόχο μου, πράγμα που μου πήρε ένα χρόνο περίπου. Τώρα προσπαθώ να το βελτιώσω, δηλαδή να γίνει ακόμη καλύτερο χωρίς να φαίνονται καλώδια μέσα στο δωμάτιο, αλλά να έχει και άλλες χρήσεις. Σύντομα περιμένω υλικά για να κάνω το φως να ανοίγει χτυπώντας παλαμάκια. Στο δωμάτιό μου δεν υπάρχει συσκευή που να μην είναι συνδεδεμένη σε αυτό το δίκτυο και υπάρχει το σύστημα της πόρτας, ο κεντρικός φωτισμός, ο κρυφός φωτισμός, η λάμπα του γραφείου, ο υπολογιστής, η τηλεόραση, το στερεοφωνικό, οι κουρτίνες».
Αν και θα ήθελε να το επεκτείνει σε όλο το σπίτι, μας είπε ότι η υποδομή δεν το επιτρέπει, καθώς χρειάζεται να περάσουν πολλά καλώδια, έχει όμως συνδέσει το συναγερμό και έχει φτιάξει μόνος του το σύστημα ασφαλείας, ενώ στις σκέψεις του είναι να συνδέσει και άλλες συσκευές του σπιτιού.
Μιλώντας για τις πρώτες αντιδράσεις των γονιών του, μας είπε: «Στην αρχή μου έλεγαν θα μας γκρεμίσεις το σπίτι, πολλά καλώδια, θα πάθουμε ηλεκτροπληξία, θα πάρουμε φωτιά, όμως τα έκανα πιο απλά και τώρα δεν βλέπεις τίποτα. Είχα όμως την στήριξή τους σε αυτό που έκανα και όχι τόσο στα οικονομικά, αφού το κόστος ήταν στα 50 ευρώ, χρησιμοποίησα υλικά που είχα και εξαρτήματα από παλιά παιχνίδια».
Για τα σχέδιά του για το μέλλον μας τόνισε: «Τελειώνοντας το λύκειο φέτος θα πάω στην Αγγλία για σπουδές και μεταπτυχιακά στη συνέχεια πάνω σε ηλεκτρονική και ηλεκτρολογική μηχανική».
Κ.Μπ.
