Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι πολύς κόσμος επιλέγει να γραφτεί σε μια σχολή χορού ή σε έναν χορευτικό σύλλογο, προκειμένου να ξεφύγει από το άγχος και το στρες, αλλά και να επικοινωνήσει με τους άλλους, να ξεπεράσει ντροπές και ταμπού και να εκφράσει τον εαυτό του μέσα από την κίνηση, τη μουσική και το ρυθμό. Ετσι οι λάτιν, οι ευρωπαϊκοί και οι παραδοσιακοί χοροί αποκτούν όλο και περισσότερους οπαδούς κάθε ηλικίας, όπως λένε στην "Ε" υπεύθυνοι σχολών χορού της Καλαμάτας και εκπρόσωποι χορευτικών συλλόγων.
Από το Λύκειο Ελληνίδων Καλαμάτας η Κική Ελευθερίου μας λέει ότι «ο κόσμος στρέφεται στο χορό γιατί είναι μια διέξοδος από τα προβλήματα της καθημερινότητας». Επίσης, ο χορός για μικρούς και μεγάλους είναι ένας τρόπος εκτόνωσης, που τους διασκεδάζει και τους γυμνάζει, ενώ ταυτόχρονα «τους φέρνει σε επαφή με τους άλλους ανθρώπους και πιο κοντά στην παράδοση».
Ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγίας Τριάδας Καλαμάτας Δημήτρης Μαστραγγελόπουλος λέει πως το Τμήμα Παραδοσιακών Χορών "Αργώ" του συλλόγου έχει μεγάλη ανταπόκριση: «Ο κόσμος ανταποκρίνεται επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και με το χορό ξεφεύγει από τα καθημερινά προβλήματα και τις οικονομικές σκοτούρες». Επίσης αναφέρει ότι είναι ένας τρόπος γυμναστικής αλλά και έκφρασης για όλες τις ηλικίες. «Το γλέντι το έχει μέσα του, η παράδοση και το γλέντι είναι στο αίμα του Ελληνα, είτε είναι 6 είτε 86 χρονών», υπογραμμίζει.
Η Μαρία Λαδά από το "Dance Studio" βλέπει ότι ο κόσμος «επιλέγει να κάνει χορό, γιατί διασκεδάζει και γυμνάζεται ταυτόχρονα, ενώ επιπλέον έρχεται σε επαφή με άλλους ανθρώπους». Επίσης «μέσα από τα πάρτι, τις παραστάσεις και τα σεμινάρια, εντός και εκτός πόλης, γνωρίζει κανείς νέο κόσμο, ανοίγει το μυαλό του και γίνεται πιο κοινωνικός».
Η Ξένη Γεωργάρα από το Σύλλογο "Ξενία" λέει πως «ο κόσμος το βλέπει σαν μέσο γυμναστικής και επικοινωνίας, καθώς έχει την ευκαιρία να συναναστραφεί άλλους ανθρώπους». Ετσι ο χορός γίνεται ένα μέσο προσωπικής ψυχοθεραπείας - και σε συνδυασμό με τη μουσική «ξυπνά συναισθήματα, αποβάλλει την αρνητική ενέργεια, σε βγάζει από το σπίτι και σε ξελαφρώνει από τα προβλήματα». Αλλά και στα πιτσιρίκια ή τους εφήβους ο χορός δρα ευεργετικά, γιατί «συναναστρέφονται με άλλα παιδιά και δεν μένουν καθηλωμένα μπροστά σε μια οθόνη».
Ο Δημήτρης Αναστασόπουλος από το "Just Dance" λέει ότι το κίνητρο για να γνωρίσει ο κόσμος το χορό ήταν η κρίση: «Ο χορός λειτούργησε ως μια διέξοδος για να ξεφύγει κάποιος, και μετά αφού γνώρισε το χορό, κατά κάποια έννοια πωρώθηκε!». Λέει ακόμα ότι το ενδιαφέρον για νέους χορούς ανεβαίνει και ότι «όλοι, μικροί - μεγάλοι, ρωτάνε και θέλουν να μάθουν για τα καινούργια είδη, όταν πριν από 2-3 χρόνια στην Καλαμάτα ασχολούνταν μόνο με παραδοσιακούς χορούς και λίγο λάτιν». Προτείνει λοιπόν οι τοπικές σχολές να συμμετέχουν πιο ενεργά στο Φεστιβάλ Χορού, μέσα από παράλληλες διοργανώσεις.
Η Ελένη Γκλεγκλέ από το "Εν χορώ" λέει ότι ο χορός λειτουργεί «ως μέσο κοινωνικοποίησης αλλά και ως μέσο διεξόδου αυτή τη δύσκολη περίοδο, ενώ είναι ταυτόχρονα ένα μέσο άσκησης με χαμηλό κόστος». Επιπλέον «όποιος χορεύει είναι πιο κοινωνικοποιημένος και απελευθερωμένος από ταμπού, άρα αποκτά ευχέρεια έκφρασης και επικοινωνίας και γίνεται πιο έξυπνος κοινωνικά». Λέει ακόμη ότι «ο χορός είναι βασική δεξιότητα, τόσο απαραίτητη όπως το να μάθει κανείς αγγλικά», ενώ «μας κρατάει σε επαφή με την παράδοση και τα έθιμα του τόπου μας».
Ο Θεοδόσης Δίσκος από το "Χοροδιδασκαλείο" λέει πως με το χορό «ξεφεύγει κανείς από την εποχή της κρίσης, ενώ μπαίνει σε μια ομάδα και γίνεται πιο κοινωνικός». Λέει ακόμα ότι αρκετοί «θέλουν μια παρότρυνση για να ξεπεράσουν ταμπού και ντροπές, αλλά πάντα βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα από το χορό - και οι κλειστοί άνθρωποι γίνονται πιο κοινωνικοί».
Η Μαρία Σκαφιδά από το "Vive Bailando" τονίζει ότι «ο χορός είναι μέσο έκφρασης και δημιουργίας» και όπως όλα όσα αφορούν την τέχνη «δημιουργεί εκτόνωση σε περιόδους κρίσης». Λέει ακόμα ότι ο χορός συνδυάζει τη μουσική με την κίνηση, βοηθά το πνεύμα να δημιουργήσει και να χαλαρώσει, και το σώμα να εκφραστεί. «Μπορούμε να βγάλουμε όλα τα συναισθήματα μέσα στο χορό, χωρίς καν να μιλήσουμε», σημειώνει. Και καταλήγει λέγοντας ότι τα πιο μικρά παιδιά τα βοηθά να διοχετεύουν την ενέργεια που δεν μπορούν να διοχετεύσουν αλλού, ενώ έναν ενήλικο τον βοηθά μεταξύ άλλων να γυμνάσει το σώμα του.
