Στην Ελλάδα σήμερα διαθέτουμε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας που στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά από τον δημόσιο τομέα, αλλά έχει ανάγκες προσαρμογής στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ετσι, σήμερα δεν υποστηρίζεται σχεδόν καθόλου η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, δεν εξομαλύνονται οι γεωγραφικές πληθυσμιακές απαιτήσεις υγείας και δεν έχει ανανεωθεί το στελεχιακό δυναμικό των επιστημόνων υγείας. Σαν αποτέλεσμα, οδηγούμαστε να βιώνουμε μια χαμηλή ποιότητα προσφερόμενων υπηρεσιών, όπως για παράδειγμα νοσηλεία σε ράντζα στους διαδρόμους και με σχεδόν υποχρεωτική τη συμμετοχή στη δαπάνη από τον πάσχοντα, κατά την αναζήτηση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Ταυτόχρονα αναδύεται μια αμφισβήτηση της προσφοράς του υγειονομικού προσωπικού της χώρας, που με εξουθενωτικούς ρυθμούς εργασίας καλείται να ανταποκριθεί σε αντίξοες συνθήκες. Η ποιότητα όμως της ιατρικής κοινότητας της χώρας κρίνεται πολύ υψηλή, και σε αυτό ίσως οφείλεται η ιδιαίτερη εκτίμηση που περιβάλλει τους συναδέλφους που αναζήτησαν την εργασιακή τους τύχη στο εξωτερικό, όπου όλοι τους έτυχαν ιδιαίτερα θετικής αποδοχής τόσο στην Ευρώπη όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.
Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι η οικονομική κρίση που συρρίκνωσε τον δημόσιο τομέα θα είχε και αρνητικές επιδράσεις στη δημόσια υγεία. Οδήγησε σε δραστική μείωση του υγειονομικού προσωπικού που δεν ανανεώθηκε, παρά τις συνταξιοδοτήσεις, και δεν αναπτύχθηκε επίσης ποτέ ένας βιώσιμος σχεδιασμός για την κάλυψη των αναγκών της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε αναγκαστική μείωση της ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών, ιδίως όσον αφορά τη νοσοκομειακή εξυπηρέτηση. Βέβαια η μνημονιακή πολιτική μας υποχρέωσε να εξορθολογίσουμε πολλές από τις δαπάνες υγείας που θα έπρεπε να είχαμε εφαρμόσει μόνοι μας εδώ και πολλά χρόνια. Για παράδειγμα σήμερα με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση οι ασφαλιστικοί οργανισμοί γνωρίζουν ακριβώς ποια φαρμακευτική δαπάνη θα κληθούν να καλύψουν και ταυτόχρονα περιφρουρείται με ασφάλεια η ορθή θεραπευτική αντιμετώπιση των χρονίως πασχόντων ασθενών. Η αναγκαιότητα όμως του εξορθολογισμού των δαπανών αλλά και η παροχή ποιοτικής προσφοράς στην υγεία απαιτούν άμεσα τον επανασχεδιασμό του Εθνικού Συστήματος Υγείας, για τις ανάγκες μιας σύγχρονης Ελλάδας.
Σίγουρα θα χρειαστούν γενναίες αποφάσεις ώστε η υγεία να έχει ένα πιο ασθενοκεντρικό πρόσωπο, με κυρίαρχο στόχο την παροχή όχι μόνο επαρκών υγειονομικών υπηρεσιών, αλλά και να διασφαλίσει την ποιότητά τους. Εύχομαι η Ανάσταση του Κυρίου να μας καθοδηγήσει ώστε να βγούμε αλώβητοι σαν έθνος από την πανδημία αλλά και να αντιμετωπίσουμε όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τα οικονομικά προβλήματα που σχετίζονται με τον κορονοϊό που θα υπονομεύσει την αναπτυξιακή πορεία της χώρας μετά τη μνημονιακή κρίση.
