Τα περισσότερα από αυτά στον Ταΰγετο, όπου μπορεί κανείς να βρει ό,τι μανιτάρι θέλει, από τρούφες μέχρι κανθαρέλες, βωλίτες (τα γνωστά μας πορτσίνι ή βασιλομανίταρα), μορχέλες (πιο σπάνιες γιατί χρειάζονται βροχές για να ευδοκιμήσουν σε συγκεκριμένο χρόνο), τη μαύρη τρομπέτα, αγαρικά και μακρολεπιώτες. Σε εμάς τα σύστησε ο ιδρυτής της ομάδας των Μανιταροκυνηγών Μεσσηνίας, ο Χαράλαμπος Κασάπης. Ο ίδιος το ξεκίνησε σαν χόμπι πριν 4 χρόνια, όταν δοκίμασε για πρώτη φορά από ένα φίλο πορτσίνι, αλλά μόλις πριν δύο χρόνια έφτιαξε στο Facebook την ομάδα των Μανιταροκυνηγών. Σκοπός του «μέσα από την ιντερνετική ομάδα να γνωρίσω και άλλους που να ασχολούνται με τα μανιτάρια, να ανταλλάξουμε γνώσεις και απόψεις», όπως ο ίδιος λέει στην "Ε". Και από τότε δεν είναι λίγοι αυτοί που έγιναν μέλη, ακόμα και από τη Δράμα, αλλά στη Μεσσηνία για "κυνήγι" μανιταριών έρχονται από πιο κοντινές αποστάσεις: Αθήνα, Εύβοια, Πάτρα.
«ΑΓΝΩΣΤΟ ΕΙΔΟΣ»
Τι σχέση έχουν όμως οι Μεσσήνιοι με τα μανιτάρια; Σχεδόν καμία όπως μας λέει ο Χαρ. Κασάπης. Αν και ο τόπος προσφέρεται για εξορμήσεις στην φύση και την αναζήτηση μανιταριών, σε τοπικό επίπεδο «δεν έχει διαδοθεί αρκετά». Ειδικά στη Μεσσηνία, απ' όσο γνωρίζει ο ίδιος, ένα εστιατόριο στη μαρίνα της Καλαμάτας μαγειρεύει άγρια μανιτάρια, ενώ σαν εναλλακτικό τουρισμό, με εξορμήσεις στα δάση και μάζεμα μανιταριών, το προωθεί μόνο ένα ξενοδοχειακό κατάλυμα που λειτουργεί δικό του εστιατόριο στο Γεωργίτσι της Λακωνίας.
Οι μανιταροκυνηγοί όμως δεν μαζεύουν μόνο τα μανιτάρια, εκπαιδεύονται, διαβάζουν και αναζητούν νέα είδη. Η Μεσσηνία σε αυτό ίσως που υπολείπεται από πιο υγρές περιοχές, όπως για παράδειγμα η Δράμα, είναι σε ποικιλίες όπως το μανιτάρι Ορικουλάρια, που θέλει πολλή υγρασία. Οι εξορμήσεις των μανιταροκυνηγών, εκτός από τον Ταΰγετο, που όπως είπαμε διακρίνεται για την τεράστια ποικιλία μανιταριών, γίνονται και στη Μεγαλόπολη και τη Φολόη στην ορεινή Ηλεία. Μανιτάρια υπάρχουν άφθονα και στη Μάλη, πάνω από την Κυπαρισσία, αλλά και «παντού, αρκεί να υπάρχουν δέντρα», εξηγεί ο κ. Κασάπης.
ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΓΕΥΣΗ
Αν και τα μανιτάρια όπως καταλαβαίνει κανείς αφθονούν στη Μεσσηνία, λίγοι είναι οι Μεσσήνιοι που θα τα ζητήσουν σε ένα εστιατόριο. «Μόνο ένα μαγαζί δουλεύει με άγριο μανιτάρι, ο κόσμος είναι επιφυλακτικός με τα μανιτάρια, αν και αυτό είναι καλό γιατί αν δεν είναι κανείς σίγουρος τι τρώει, καλύτερα να μην το φάει», σημειώνει ο διαχειριστής της ιντερνετικής ομάδας. Και προσθέτει ότι «χρειάζεται να έχεις γνώσεις για να μαζέψεις μανιτάρια, αλλιώς είναι επικίνδυνο και με μια εξόρμηση δεν μαθαίνεις». Τα μανιτάρια, ανάλογα το είδος, μπορεί κανείς να τα βρει όλο το χρόνο, αφού το καθένα έχει και την εποχή του.
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
Ο ίδιος πιστεύει ότι αν οι επαγγελματίες το κυνηγούσαν, ο χώρος αυτός θα μπορούσε να αξιοποιηθεί τουριστικά. Τα μανιτάρια υπάρχουν, τα τοπία και τα μνημεία που θα μπορούσαν να προσελκύσουν κόσμο επίσης, ωστόσο δεν φαίνεται να υπάρχει επιχειρηματικό ενδιαφέρον. Στο Γεωργίτσι της Λακωνίας γίνεται ήδη μια προσπάθεια από επιχειρηματία να κλείσει τουριστικά πακέτα με tour operators στην Γερμανία και την Ολλανδία. «Το πακέτο περιλαμβάνει πεζοπορία στον Ταΰγετο, μανιταροβόλτες, μάζεμα πατάτας και κάστανων», εξηγεί ο Χ. Κασάπης για το συνδυασμό που επέλεξε ο γνωστός του επαγγελματίας ώστε να επεκτείνει τις δραστηριότητές του, με επίκεντρο το άγριο μανιτάρι. «Θα μπορούσαν και άλλοι», προσθέτει - άλλωστε «αρκετός κόσμος πλέον ασχολείται με τα άγρια μανιτάρια, είναι μια καλή ψυχοθεραπεία», αφού συνδυάζει περιπάτους στη φύση, πεζοπορία και γνωριμία με νέα μέρη.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΝΙΤΑΡΙΑ
Ο Χαράλαμπος Κασάπης επισημαίνει ότι τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο ορατό το ενδιαφέρον του κόσμου να γνωριστεί με το φυσικό περιβάλλον και κάποιες φορές να συμπληρώσει τις ανάγκες διατροφής του από φυσικές πηγές. «Τα μανιτάρια είναι ίσως η πλέον περιζήτητη, αλλά σίγουρα υψηλής διατροφικής αξίας τροφή, που μπορεί να βρεθεί στην ελληνική φύση», τονίζει. Σημειώνει δε ότι «η συλλογή των μανιταριών πρέπει να γίνεται με κάποιους στοιχειώδεις κανόνες», και προειδοποιεί ότι «είναι εξαιρετικά επικίνδυνο κάποιος να καταναλώσει άγριο μανιτάρι που δεν έχει ταυτοποιηθεί από αποδεδειγμένα έμπειρο μανιταροσυλλέκτη».
Ο ΣΩΣΤΟΣ ΜΑΝΙΤΑΡΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ
«Ο σωστός μανιταροσυλλέκτης πρέπει να γνωρίζει άριστα τα επικίνδυνα μανιτάρια, να είναι 100% βέβαιος πως το μανιτάρι που σύλλεξε είναι φαγώσιμο, οι γνώσεις του και η εμπειρία του να είναι καρπός μελετών σοβαρών βιβλίων για τα μανιτάρια, να έχει μακροχρόνια πρακτική ενασχόληση με την συλλογή, να έχει τακτική επαφή με γνώστες του θέματος και διαρκή ενημέρωση, να είναι υπεύθυνος και σοβαρός και να μην είναι παρορμητικός και ξερόλας», λέει κλείνοντας ο Χαράλαμπος Κασάπης.
