Έχουμε, έτσι, τους παραγωγούς στην Ιταλία να πωλούν 9 ευρώ το κιλό ενώ σε όλες τις άλλες χώρες της Μεσογείου οι τιμές κυμαίνονται από 4,10 έως και 5,50. Τα παράδοξα συνεχίζονται και εντός της  χώρας, με τις τιμές να σημειώνουν επίσης τεράστιες αποκλίσεις από 4.20 έως και 5,50 ευρώ το κιλό. Ακόμα και εντός Μεσσηνίας παρατηρούνται τις τελευταίες ημέρες διαφορετικές τιμές που αποκλίνουν από 40 έως και 70 λεπτά το κιλό. Οι εξηγήσεις για ποιοτικές διαφορές από περιοχή σε περιοχή και από ελαιοτριβείο σε ελαιοτριβείο μπορεί, θεωρητικά, να έχουν κάποια βάση αλλά είναι προφανές ότι δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος των τόσο μεγάλων αποκλίσεων. Είναι γεγονός πως όπου δεν υπάρχει μια στοιχειώδης οργάνωση - ιδιωτική ή συνεταιριστική - για συγκέντρωση του ελαιόλαδου είναι, προφανώς, πιο εύκολο να υπάρξουν πιέσεις στην τιμή.

Πέρα όμως από το συγκυριακό της τιμής στη φάση της παραγωγής, υπάρχουν και επιπρόσθετοι παράγοντες που δημιουργούν ανησυχία για το μέλλον του βασικού αγροτικού προϊόντος της Μεσσηνίας. Η παγκόσμια παραγωγή  φέτος αναμένεται να αυξηθεί και να φτάσει τους 3,5 εκ. τόνους, με νέους παίκτες,  όπως η Τουρκία,  να μπαίνουν δυναμικά στην αγορά. Την ίδια στιγμή η παγκόσμια κατανάλωση μειώθηκε από 35%-40%. Αναζητείται, λοιπόν, το νέο σημείο ισορροπίας, το οποίο θα διαμορφώσει και την τελική τιμή του προϊόντος μέσα στη χρονιά. Πολλοί παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι τα δύσκολα είναι μπροστά, φοβούμενοι ότι θα οδηγηθούμε σε κατάρρευση τιμών, αν υπάρξει αύξηση παραγωγής και τα επόμενα χρόνια.

Το σίγουρο είναι ότι, όσο το ελαιόλαδο εξάγεται ως πρώτη ύλη και η εσωτερική αγορά στη χώρα λειτουργεί ανεξέλεγκτα, οι ακατανόητες διακυμάνσεις και τα κάθε είδους παιχνίδια με την τιμή θα συνεχίζονται και θα πλήττουν το εισόδημα των ελαιοπαραγωγών και της Μεσσηνίας συνολικότερα.