Για την έξοδο από την οικονομική κρίση, είναι αναγκαία σε μέσο-μακροπρόθεσμη βάση η αναζωογόνηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της ελεύθερης αγοράς. Η ιδιωτική πρωτοβουλία και η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα είναι τα εργαλεία παραγωγής και διακίνησης κεφαλαίων, που θα στηρίξουν τα κρατικά ταμεία - τα οποία τώρα συντηρούν ακόμα αυτό το τεράστιο κράτος με εξωτερικό δανεισμό.
Εν συντομία, ο εξωτερικός δανεισμός και η εξάρτηση της χώρας μας από τις αγορές, με τις τραγικές συνέπειες που βιώνουμε όλοι σήμερα -τόσο σε επίπεδο εθνικής αλλά και οικονομικής ανεξαρτησίας- θα μειωθεί και η χώρα μας θα αποκτήσει και πάλι ανεξαρτησία, μέσω της παραγωγής πλούτου και αξιοποίησης του επιχειρηματικού δυναμικού.
Το νέο ασφαλιστικό σύστημα όμως, σύμφωνα με αυτά που παρακολουθούμε την τελευταία περίοδο στα μέσα ενημέρωσης, δίνει τη χαριστική βολή στην ιδιωτική πρωτοβουλία η οποία ήδη πλήττεται από την κρίση των τελευταίων 6 ετών (και ιδιαίτερα του τελευταίου χρόνου, με τη στάση πληρωμών του κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα, το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls) και θα αφαιρέσει κάθε δυνατότητα για ουσιαστική ανάπτυξη και έξοδο από την κρίση.
Είναι γνωστό ότι τα ασφαλιστικά ιδρύματα απώλεσαν δισεκατομμύρια από τα αποθεματικά τους, αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια (Χρηματιστήριο, δομημένα ομόλογα, PSI κτλ.). Ομως η ενδεχόμενη εκτίναξη των εισφορών των ελευθέρων επαγγελματιών και επιχειρήσεων θα αυξήσει το κόστος των επιχειρήσεων, θα αφαιρέσει το ηθικό κίνητρο για την παραγωγή πλούτου, θα μειώσει την ανταγωνιστικότητά τους και θα διευρύνει ακόμα περισσότερο την εισφοροδιαφυγή και τη μαύρη αγορά εργασίας.
Εάν λοιπόν το νέο ασφαλιστικό σύστημα δεν λαμβάνει υπ' όψιν τις πραγματικές ανάγκες και την πραγματική οικονομική κατάσταση τόσο των ασφαλισμένων ελεύθερων επαγγελματιών όσο και των ταμείων τους, και δεν στηρίζει τον ελεύθερο επαγγελματία και τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, σύντομα θα οδηγήσει και τα ταμεία στον οριστικό μαρασμό - αφού η κύρια πηγή εσόδων αυτών των ταμείων, δηλαδή οι εισφορές από τον ιδιωτικό τομέα, θα πάψουν να εισρέουν λόγω της καταστροφής πλέον της τάξης των επαγγελματιών και της ένταξής τους στα ταμεία ανεργίας (κλείσιμο επιχειρήσεων και βιβλίων, οριστική παύση δραστηριότητας κτλ.). Και βεβαίως, θα οδηγήσει επίσης στη γιγάντωση της μαύρης αγοράς εργασίας και του αθέμιτου ανταγωνισμού.
Είναι δε σημαντικό ότι η επιπλέον εκροή φόρων και εισφορών λόγω της μετέγκαταστασης όλο και περισσότερων ελληνικών επιχειρήσεων στις γειτονικές χώρες θα είναι τεράστια - οι οποίες χώρες σημειώνουμε ότι αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια χάρη του μαρασμού της ελληνικής αγοράς.
Δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει ότι η κρίση της χώρας και το μνημόνιο που την ακολούθησε είχε στόχο τη λειτουργική και οικονομική εξυγίανση του σπάταλου κράτους, όμως οι κυβερνήσεις προτίμησαν να φορτώσουν την κρίση στην πλάτη του ιδιωτικού τομέα - είτε γιατί δεν ήθελαν είτε γιατί δεν μπορούσαν να εκσυγχρονίσουν και να μεταρρυθμίσουν το σπάταλο κράτος.
Η σύγχρονη οικονομική ιστορία διδάσκει πάντως ότι η αναζωογόνηση των αγορών και η επανεκκίνηση της οικονομίας βασίζεται όχι μόνο σε μακροπρόθεσμες βαριές επενδύσεις από το εξωτερικό, αλλά πρωτίστως στην αναζωογόνηση των μικρομεσαίων εθνικών η τοπικών επιχειρήσεων.
Συνεπώς το ασφαλιστικό σύστημα δεν μπορεί να μην λαμβάνει υπ' όψιν αυτά τα γεγονότα. Αντιθέτως θα πρέπει να στηρίζει, τόσο ηθικά όσο και οικονομικά, τον ελεύθερο επαγγελματία και τον ιδιώτη επενδυτή, για την έξοδο από την κρίση.
