Αυτό αναφέρει σε εκτενές άρθρο της η γερμανική οικονομική εφημερίδα "Handelsblatt".
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, "η Ελλάδα θα μπορούσε όχι μόνο να εισπράττει τέλη μεταφοράς αερίου και να ενισχύσει το ρόλο της ως ενεργειακού κόμβου, αλλά και να αξιοποιήσει τον αγωγό για την κάλυψη των δικών της αναγκών". Ουσιαστικά η Πελοπόννησος θα μπορεί να καλύπτει ένα μεγάλο μέρος των ενεργειακών της αναγκών με το φυσικό αέριο του αγωγού East Med, προσφέροντας πολύτιμες ανάσες τόσο στα νοικοκυριά όσο και στις επιχειρήσεις, που πληρώνουν πανάκριβα την ενέργεια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τι θέμα της κατασκευής του αγωγού κυριάρχησε στην πρόσφατη τριμερή συνάντηση των κ. Νετανιάχου, Τσίπρα και Αναστασιάδη στο Ισραήλ, και όλα δείχνουν ότι το σχέδιο έχει μπει σε πορεία άμεσης υλοποίησης.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Handelsblatt: «Τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου που εικάζεται ότι βρίσκονται στην Ανατολική Μεσόγειο θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ενεργειακή τροφοδοσία της Δυτικής Ευρώπης. Ανοιχτό παραμένει όμως μέχρι σήμερα το πώς θα μεταφερθεί το αέριο από τις περιοχές εξόρυξης στις χώρες που θα το αγοράζουν. Το πρότζεκτ East Med Pipeline που συζητείται τώρα προβλέπει την κατασκευή αγωγού 1.900 χλμ. κατά μήκος της Ανατολικής Μεσογείου. Θα ξεκινάει στις περιοχές εξόρυξης στις ισραηλινές ακτές και θα οδηγεί μέσω Κύπρου και Κρήτης στην Πελοπόννησο. Η διαδρομή θα συνεχίζεται στην ηπειρωτική Ελλάδα όπου ο αγωγός θα συναντά τον σχεδιαζόμενο αγωγό Ποσειδώνα […] ο οποίος θα καταλήγει στο Οτραντο της Ιταλίας απ' όπου το αέριο θα μπορεί να διοχετεύεται στο ευρωπαϊκό δίκτυο. [...] 1.300 χλμ. του αγωγού θα κατασκευαστούν υποθαλάσσια. Με βάθη που φτάνουν τα 3.000 μέτρα, αυτό συνιστά μεγάλη τεχνική πρόκληση».
Οπως αναφέρει σε δηλώσεις του ο Αμερικανός πρέσβης στο Ισραήλ, Φρίντμαν, ο οποίος συμμετείχε στην πρόσφατη τριμερή, το πρότζεκτ έχει μεγάλη σημασία όχι μόνο για ενεργειακούς, αλλά και για γεωστρατηγικούς λόγους. «Από την οπτική γωνία των Αμερικανών ο αγωγός αυτός έχει ενδιαφέρον κυρίως στα συμφραζόμενα της ρωσικής κυριαρχίας στην προμήθεια φυσικού αερίου. Μπορεί ο αρχικά προβλεπόμενος όγκος των 10 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου να αντιστοιχεί μόλις στο ένα πέμπτο του North Stream. Παρά ταύτα όμως ο αγωγός θα ήταν μια εναλλακτική για την ενεργειακή τροφοδοσία της Ευρώπης, η οποία θα σχετικοποιούσε το ρόλο της Ρωσίας ως προμηθευτή».
Το Ισραήλ «[…] βλέπει τον αγωγό ως εργαλείο περιορισμού της επιρροής των αράβων προμηθευτών», ενώ «[…] η Ελλάδα θα μπορούσε όχι μόνον να εισπράττει τέλη μεταφοράς αερίου και να ενισχύσει το ρόλο της ως ενεργειακού κόμβου, αλλά και να αξιοποιήσει τον αγωγό για την κάλυψη των δικών της αναγκών».
Θ.Λ.
