Ολοι συμφωνούν ότι ο σταθμός πρέπει να σωθεί και να αξιοποιηθεί. Ο ΟΣΕ όμως, που σχεδιάζει να τον αξιοποιήσει, ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει τα ζητήματα της διαχείρισής του.
“Πραγματικό κομψοτέχνημα της Αθήνας, ο Σταθμός Πελοποννήσου πρόκειται να ανακαινιστεί και να μετατραπεί σε πολυχώρο αναψυχής και πολιτισμού, με ιδιαίτερη αξία για την πόλη”, σημειώνει η ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην ιστοσελίδα της.
Στο ρεπορτάζ της “Ε”, ο πρόεδρος του ΟΣΕ Κώστας Σπηλιόπουλος αναφέρει ότι δεν μπορεί να πει κάτι αν δεν ξεκαθαρίσει το καθεστώς διαχείρισής του.
Ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας σημειώνει ότι “πρέπει να είναι σημείο της Πελοποννήσου και των Πελοποννησίων στο κέντρο της Ελλάδας”.
Ο Πέτρος Ράλλης, πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμου, επισημαίνει πως “θέλουμε να παραμείνει σιδηροδρομικό κτήριο, χώρος φιλοξενίας και μελέτης όλου του αρχείου του σιδηροδρόμου της χώρας, αλλά να είναι και χώρος εκδηλώσεων και αναψυχής, με εκθέσεις, διαλέξεις και θεατρικές παραστάσεις”.
Ο Θανάσης Λεβέντης, εκπρόσωπος των εργαζομένων στη διοίκηση του ΟΣΕ, προτείνει “να γίνει ένα σιδηροδρομικό μουσείο, να παραπέμπει σ’ ένα σιδηρόδρομο μουσειακά και παιδαγωγικά”.
Αναλυτικά, για το πώς θέλουν και βλέπουν την αξιοποίηση του Σταθμού Πελοποννήσου μας είπαν:
- Κώστας Σπηλιόπουλος, πρόεδρος ΟΣΕ
“Πρέπει να ξεκαθαρίσει το καθεστώς διαχείρισης του σταθμού, που ανήκει στη ΓΑΙΑΟΣΕ. Υπάρχουν σκέψεις, αλλά δεν μπορούμε να πούμε κάτι αν δεν ξεκαθαρίσει το καθεστώς. Είναι ένα μοναδικό κτήριο”.
- Παναγιώτης Νίκας, περιφερειάρχης Πελοποννήσου
“Τον θέλουμε ως ένα χώρο προβολής της Πελοποννήσου, της ιστορίας, των προοπτικών και της ανάπτυξής της Ο σταθμός αυτός θα έχει πάντα τον τίτλο Σταθμός Πελοποννήσου και πρέπει να τον αξιοποιήσουμε. Να είναι σημείο της Πελοποννήσου και των Πελοποννησίων στο κέντρο της Ελλάδας. Να συνεννοηθούμε με τον ΟΣΕ για την αξιοποίησή του ως χώρο μουσείου των τρένων και της μετρικής γραμμής, να προβάλλει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Πελοποννήσου”.
- Πέτρος Ράλλης, πρόεδρος Συλλόγου Φίλων Σιδηροδρόμου
“Θέλουμε να παραμείνει σιδηροδρομικό κτήριο. Αυτό σημαίνει χρήσεις αμιγώς σιδηροδρομικές. Δηλαδή, να έχει μέσα όλα τα αρχεία που αφορούν το σιδηρόδρομο. Ο ΟΣΕ έχει ένα πολύτιμο ιστορικό αρχείο και είναι κάποιοι που χρειάζονται να ανατρέξουν σε αυτό για να βρουν πληροφορίες και στοιχεία. Είναι φοιτητές και επιστήμονες που κάνουν μελέτες και διδακτορικά για τις μεταφορές. Μπορεί να δημιουργηθεί μελετητήριο, να είναι εκεί συγκεντρωμένο όλο το υλικό του σιδηροδρόμου και όποιος θέλει να συλλέγει πληροφορίες. Να είναι εκεί τα αρχεία μηχανών και αυτοκινηταμαξών, κτηρίων και γεφυρών. Να είναι, ακόμα, χώρος εκδηλώσεων, με εκθέσεις και διαλέξεις. Να είναι εστιατόριο και να μπορεί κάποιος να πιει τον καφέ του και να φάει, όπως υπάρχουν τέτοια κτήρια στο εξωτερικό. Να είναι χώρος για μοντελισμό και για θεατρικές παραστάσεις. Να είναι αμιγώς σιδηροδρομικός χώρος με πολιτιστική χρήση και ζωντάνια.
Ο Σταθμός Πελοποννήσου δεν χωράει για βαγόνια και αυτοκινητάμαξες. Αυτά τα φανταζόμαστε στο νέο Σιδηροδρομικό Μουσείο στον Πειραιά”.
- Θανάσης Λεβέντης, εκπρόσωπος των εργαζομένων στη διοίκηση του ΟΣΕ
“Ο Σταθμός Πελοποννήσου να γίνει ένα σιδηροδρομικό μουσείο, να παραπέμπει σ’ ένα σιδηρόδρομο μουσειακά και παιδαγωγικά. Μαζί με το κτήριο να γίνει ανάπλαση στην περιοχή, γιατί είναι υποβαθμισμένη. Την ευθύνη για το κτήριο την έχει η ΓΑΙΑΟΣΕ. Ο Σταθμός Πελοποννήσου πρέπει να ανακαινιστεί στα πρότυπα του Τσίλερ και της αρχιτεκτονικής του και να έχει μουσειακό και παιδαγωγικό χαρακτήρα. Για μας τους εργαζόμενους που δουλέψαμε εκεί, δεν είναι και το καλύτερο να τον βλέπουμε σ’ αυτή την κατάσταση, εγκαταλελειμμένο. Η Πελοπόννησος θυμάται τα τρένα, έχει θύμησες καλών εποχών. Χρειάζεται και η συνέργεια του Δήμου Αθηναίων και της Περιφέρειας Αττικής. Μπορεί να παίξει ρόλο στην αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας”.
- Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην ιστοσελίδα της αναφέρει για το Σταθμό Πελοποννήσου:
“Ο Σταθμός Πελοποννήσου είναι ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά μνημεία της Αθήνας. Παρότι δεν χρησιμοποιείται πια εδώ και μια δεκαετία, το εσωτερικό του διατηρεί στο ακέραιο την αίγλη και την επιβλητική του λάμψη. Ο σταθμός ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1884 και ολοκληρώθηκε πέντε χρόνια αργότερα, το 1889. Σχεδιάστηκε από μια ομάδα Γάλλων μηχανικών επιλεγμένων από τον τότε πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη, με επικεφαλής της ομάδας τον Alfred Rondel. Οι τρεις χαρακτηριστικοί τρούλοι του προστέθηκαν αργότερα, το 1912-13, από τον Ερνέστο Τσίλερ, οπότε το κτίριο έλαβε τη σημερινή του μορφή.
Ο σταθμός αποτελεί μικρογραφία του «Chemins de fer Orientaux» στην Κωνσταντινούπολη, χωρίς τον έντονα ανατολίτικο χαρακτήρα του. Με αναφορές στο νεοκλασικισμό, διαθέτει επίσης χαρακτηριστικά Art Nouveau όπως οι μεγάλες μαρκίζες και οι τρούλοι. Το βασικό κτίριο είναι διώροφο. Το πρώτο επίπεδο φιλοξενεί τα εκδοτήρια, τους χώρους αναμονής και τους χώρους φύλαξης αποσκευών. Στο δεύτερο βρίσκονται τα γραφεία του σταθμάρχη και οι χώροι εργασίας του προσωπικού.
Διατηρητέος από το 1985, ο σταθμός ξεχωρίζει για τη βαθυκόκκινη οροφή με τη γύψινη διακόσμηση, τους κρυστάλλινους πολυέλαιους που δεν επηρεάστηκαν από το πέρασμα του χρόνου και τα χρωματιστά τζάμια. Ενα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία του είναι η στέγη με τους τρεις θόλους που κατασκευάστηκαν από μεταλλικά φύλλα και ξύλινη βάση.
Στις αίθουσες αναμονής δεσπόζουν τα μεγάλα μαρμάρινα τζάκια και τα μωσαϊκά με γεωμετρικά σχέδια που θυμίζουν αρχοντικές κατοικίες του Μεσοπολέμου. Λεπτομέρειες όπως τα σιδερένια πόμολα που διακοσμούνται με φτερά, αιώνιο σύμβολο του Ερμή, φανερώνουν την ιδιαίτερη προσοχή που δόθηκε σε ένα κτήριο φτιαγμένο για να φιλοξενήσει και να εξυπηρετήσει χιλιάδες κόσμου.
Πραγματικό κομψοτέχνημα της Αθήνας, ο Σταθμός Πελοποννήσου πρόκειται να ανακαινιστεί και να μετατραπεί σε πολυχώρο αναψυχής και πολιτισμού, με ιδιαίτερη αξία για την πόλη”.
