Θάμνοι, χορτάρια, βάτα και δέντρα έχουν καταλάβει το τμήμα των γραμμών, σκουριασμένα σήματα, σταθμοί αφημένοι στη φθορά του χρόνου και παρατημένα βαγόνια να σαπίζουν.
Μια εικόνα απόρροια της εγκατάλειψης που υπάρχει από την έλλειψη συντήρησης, μιας και το σιδηροδρομικό δίκτυο δεν χρησιμοποιείται πλέον.
Ετσι το πέρασμα του χρόνου όχι μόνο αφήνει έντονα τα σημάδια πάνω του, αλλά σηματοδοτεί και το τέλος της όποιας προοπτικής για την επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής γραμμής.
Πέρα όμως από τη φύση που εξαπλώνεται και επανακαταλαμβάνει το χώρο της, στη φθορά του χρόνου έχουν αφεθεί και οι κτηριακές υποδομές, στους πάλαι ποτέ ζωντανούς σιδηροδρομικούς σταθμούς. Ενώ σε πολλά σημεία του σιδηροδρομικού δικτύου έχουν προκληθεί ζημιές.
Με την εικόνα αυτή που παρουσιάζει σήμερα το εγκαταλειμμένο δίκτυο, απομακρύνεται όλο και πιο πολύ η όποια ελπίδα για αξιοποίησή του.
Από το 2015 έχει να σφυρίξει τρένο στην Κυπαρισσία και να περάσει από τις ράγες του δικτύου, όταν τότε μια τουριστική αμαξοστοιχία είχε διασχίσει το δίκτυο, σε ένα τουρ φίλων του σιδηροδρόμου από την Αγγλία. Ανασύροντας τις τότε δηλώσεις, βλέπουμε ότι ήδη μιλούσαν για εγκατάλειψη του σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου, ενώ ο ξεναγός του τότε γκρουπ μεταφέροντας τα όσα του έλεγαν οι Αγγλοι τουρίστες σημείωνε: «Το γκρουπ έχει ενθουσιαστεί, ενώ γίνομαι δέκτης αρνητικών εντυπώσεων γιατί μια τέτοια γραμμή έχει μείνει εγκαταλελειμμένη». Δυστυχώς ούτε αυτή η προοπτική αξιοποίησης του σιδηροδρόμου ευοδώθηκε με τουριστική χρήση και έχουμε περάσει στο σήμερα με την απόλυτη απαξίωση.
Στο σήμερα που με την κατάσταση που υπάρχει, πιθανότατα να είναι αδύνατο να κινηθούν τρένα στις ράγες αν δεν προηγηθούν σοβαρές εργασίες.
Από την άλλη όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουμε δει καμία Δημοτική Αρχή ή φορέα να γίνεται διεκδικητικός για αυτό το θέμα. Ολοι έχουν συμβιβαστεί με την εγκατάλειψη της σιδηροδρομικής γραμμής. Οταν το τρένο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί τουριστικά μιας και στον άξονα του σιδηροδρομικού δικτύου από Πύργο μέχρι Καλαμάτα υπάρχουν κάποιοι από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της πατρίδας μας, όπως η Αρχαία Ολυμπία και η Αρχαία Μεσσήνη, περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλους όπως η Λίμνη Καγιάφα, περιοχές natura και ωοτοκίας της θαλάσσιας χελώνας. Επίσης θα μπορούσε να συνδέει τους δύο νομούς αλλά και τα δύο μεγάλα λιμάνια Καλαμάτας και Κατάκολου. Χωρίς να αναφερθούμε στην εμπορική δραστηριότητα που θα μπορούσε να παίξει ρόλο όταν από τη δυτική Μεσσηνία εξάγονται χιλιάδες τόνοι αγροτικών προϊόντων.
Δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν έχει γίνει, τίποτα από αυτά δεν έχει διεκδικηθεί. Οταν σε άλλες χώρες και ίσως περιοχές της χώρας μας το τρένο δίνει ζωή, φέρνει τουρισμό, αποτελεί ένα σύγχρονο μέσω μεταφοράς και διακίνησης προϊόντων. Εμείς απλώς μένουμε με τα απολιθώματα του κάποτε σιδηροδρομικού δικτύου που σαπίζει κάτω από την αδιαφορία και την έλλειψη προοπτικής να αξιοποιηθεί.
Κ.Μπ.
