Και αυτό έγινε δημοσίως, με ανάρτηση στο Διαδίκτυο, του οποίου φίλοι πια είμαστε σχεδόν όλοι και όχι «εν κρυπτώ και παραβύστω», σε κάποια χασαποταβέρνα «μεταξύ τυρού και αχλαδίου» ή σε κάποιο υπερώο της πόλης, όπου τα παραπολιτικά είθισται να επισκιάζουν την ουσία και τα προσωπικά να προηγούνται της δημοκρατίας…
«Φως, περισσότερο φως, ανάψτε κάνα φως
Να βλέπω τι και πώς, ν’ αρχίσω να μιλάω».
Χωρίς να ακούσουμε όλοι και κυρίως οι δημότες πώς θα συνεχιστεί το επιτυχημένο έργο της δημαρχοντίας Νίκα, ποιο το όραμα για την ιστορική, πολύτροπο πόλη μας, με ποια κριτήρια θα επιδιωχθούν οι ενδεχόμενες προεκλογικές και οι απαραίτητα μετεκλογικές συνεργασίες βάσει της νέας πραγματικότητας της απλής αναλογικής και τόσων άλλων θεμάτων.
Και εξηγούμαι! Η δημοκρατία ως πολίτευμα έχει τα προβλήματά της… Αλλά μια κουτσή δημοκρατία είναι βαρονία και υποτελές φέουδο της επιθυμίας των ολίγων, των εκλεκτών. Αυτών που μοιράζουν τα χαρτιά, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ποιος κάνει τη «μάνα»! Η επιλογή της κλειστής διαδικασίας και όχι της ανοιχτής είναι μία επιλογή ήττας!
Κάποιοι δεν έμαθαν ακόμα και θέλουν «μικρό γήπεδο». Και ας έχει προηγηθεί το ιστορικό της 29ης Νοεμβρίου του 2009, τότε «που σώπασαν οι λύκοι, γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι».
Μαζί εκλεχτήκαμε, μαζί ορκιστήκαμε ενώπιον του ίδιου Θεού φαντάζομαι, ο δήμαρχος, οι δημοτικοί σύμβουλοι, οι πρόεδροι των δημοτικών και τοπικών κοινοτήτων και οι τοπικοί σύμβουλοι. Και το να αποφασίσουν κάποιοι ότι αυτοί μόνο μαζί με μετρημένο εκλογικό σώμα έχουν το δικαίωμα να πάρουν μιαν απόφαση, μοιάζει με δοσομετρητή ελεγχόμενο, για να μην χαλάσει η συνταγή!
«Να είμαστε έτοιμοι! Κάθε ώρα είναι η δική μας ώρα» λέει ο ποιητής, αλλά «συνάδελφοι» μέσω άλλου ποιητή απαντούν «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ, μεγάλα και αψηλά τριγύρω τους έχτισαν τείχη». Και με την κοινωνία απούσα… και απαυδούσα από τα ύστερα που δεν τιμούν τα πρώτα!
Δεκατρείς συνάδελφοι, φίλοι και συναγωνιστές δημοτικοί σύμβουλοι της «Δημοτικής Πρωτοβουλίας» του δημάρχου Παναγιώτη Νίκα έλαβαν λιγότερους σταυρούς από τον γράφοντα, τοπικό σύμβουλο της Δημοτικής Κοινότητας Καλαμάτας. Είναι κατώτερης ποιότητας οι σταυροί που λαμβάνει ένας καπνεργάτης; Υπάρχουν διαβαθμίσεις στις ψήφους; Οι τοπικοί σύμβουλοι δεν είναι μέλη της δημοτικής ομάδας; Οταν εκλέγεται κάποιος ή κάποια από τον λαό, απονομιμοποιείται η επιλεκτική διαδικασία, η κοπτοραπτική.
Η δημοκρατία είναι γιορτή, δεν είναι πανηγυράκι. «Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι και έξι το λαδόξιδο!».
«Εμείς -αγαπητοί μου φίλοι- δεν γονατίσαμε σκυφτοί να φιλήσουμε τα πόδια του δυνατού». Εχουμε χρόνια γράψει στο ένα γόνατό μας τη λέξη Ευθύνη, στο άλλο Συμμετοχή, στην καρδιά μας Αλληλεγγύη, γνωρίζοντας από πάντα ότι «για να κάνεις εχθρούς, δεν χρειάζεται να κηρύξεις τον πόλεμο. Αρκεί να πεις ανοιχτά αυτό που σκέφτεσαι». Και τελικά έτσι ζούμε μόνο, πιστεύοντας ότι «το αστέρι σε μια ομάδα είναι η ίδια η ομάδα!».
To be continued…
Παναγιώτης Ι. Λύρας
Τοπικός σύμβουλος Δημοτικής Κοινότητας Καλαμάτας
