Σοβαρές ενστάσεις σχετικά με το σχέδιο παραχώρησης χρήσης δασών σε Ιδιωτικές Εταιρίες του εξωτερικού εκφράζουν οι Οικολόγοι Πράσινοι , όπως σε αυτό φαίνεται να οδηγεί στο νεό νομοσχέδιο για τους δασικούς συνεταιρισμούς.
Ειδικά Δεν προκύπτει από το Σχέδιο Νόμου η ανάγκη της κοινωνίας αλλά και η εξέλιξη της νομοθεσίας για την προστασία των δασών και της βιοποικιλότητας. Το νομοσχέδιο δεν  έχει στόχους αντίστοιχους με την πολλαπλή χρήση των δασών και των δασικών εκτάσεων. Δηλαδή την ανάγκη για οργάνωση της συλλογικής εργασίας για την αειφορική χρήση των δασών και των δασικών εκτάσεων.
Ενδεικτικά αναφέρονται τομείς για ανάπτυξη απασχόλησης στα δάση και τις δασικές εκτάσεις: Καλλιεργητικές εργασίες, αναδασώσεις,δασοπροστασία,προστασία των εδαφών ,δασοτουρισμός ,υποστήριξη στην διαχείριση προστατευόμενων περιοχών κλπ
Δεν λαμβάνονται υπόψη οι νέες οικονομικές συνθήκες και η ανάγκη δημιουργίας θέσεων εργασίας στην ύπαιθρο και δη στις ορεινές περιοχές.
Η ιδιότητα του ανέργου, του προτιθέμενου να επανεγκατασταθεί στην περιφέρεια κλπ ως δυνάμενου να γίνει μέλος δασικού συνεταιρισμού κλπ.
Από την άλλη συνεχίζει με την απαρχαιωμένη γραφειοκρατική κρατικιστική μέθοδο  διάθεσης των προϊόντων με το Π.Δ.28/1986  της δημοπρασίας με παρουσία υπαλλήλου της Εποπτεύουσας Αρχής κλπ. αντί της δυνατότητας ανάπτυξης από τον συνεταιρισμό εμπορικού τμήματος, έρευνας  αγοράς , προώθηση του προϊόντος ,στελέχωσης με επιστημονικό προσωπικό κλπ.
Επίσης η λογική προσέγγιση της σύστασης συνεταιρισμών σε επίπεδο συστάδος δάσους δεν φαίνεται να  έχει απασχολήσει καθόλου τον νομοθέτη.
Σήμερα χρειάζεται μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση για την προστασία διαχείριση του δασικού πλούτου με ταυτόχρονη δημιουργία θέσεων απασχόλησης στις ορεινές περιοχές.

Σε αυτό μπορεί να συμβάλει η υγιής ανάπτυξη συλλογικών επιχειρηματικών πρωτοβουλιών νέων ανέργων αγροτών που θα δώσει απασχόληση τις ορεινές περιοχές.

Στην θέση των συνεταιρισμών σφραγίδων που στην ουσία σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν ως μεσάζοντες του δημοσίου πλούτου της ξυλείας πρέπει να δημιουργηθούν συλλογικά σχήματα ανάπτυξης απασχόλησης στην προστασία και διαχείριση της φύσης σε μια πραγματικά οικολογική αειφορική διαχείριση.
Το σχέδιο νόμου κινείται στο κενό καθότι πλέον δεν υπάρχει δασική πολιτική. Η προστασία και διαχείριση των δασών έχει εγκαταλειφθεί, οι δασικές υπηρεσίες έχουν μετατραπεί σε «υπηρεσίες επίλυσης ιδιοκτησιακών διαφορών..»με το αζημίωτο πολλές φορές, οι Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων περιοχών ακροβατούν με ουσιαστικό ρόλο την διαχείριση κοινοτικών πόρων.
Είναι προφανές ότι το νομοσχέδιο έχει συνταχθεί σε γκρίζα δωμάτια της κρατικής γραφειοκρατίας , με μόνη αγωνία τον υπάλληλο της Εποπτεύουσας Αρχής και την ανάγκη του να παρίσταται στην εμπορική πράξη μιας υγιούς συλλογικής επιχειρηματικότητας στην ελληνική ύπαιθρο,δεν έχει μυρουδιά από την σημερινή ελληνική πραγματικότητα ,δεν έχει φαντασία , δεν φέρνει καμία εμπειρία και καλή πρακτική, είναι  μακριά από τις σύγχρονες ανάγκες τόσο της κοινωνίας όσο και της ελληνικής φύσης και του δάσους.
Σουκαράς Παναγιώτης/συντονιστής ΟΟΠ – ΤΗΛ. 6980462634
Μπερέτσος Μαρίνος /Δασολόγος – ΤΗΛ . 6974636446