Η σημερινή εισήγηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου για τη διαχείριση στερεών αποβλήτων είναι πρόχειρη, ελλιπής, υποτιμάει στην ουσία τον ρόλο του Περιφερειακού Συμβουλίου και τους ίδιους τους συμβούλους της πλειοψηφίας. Είναι τόσο πρόχειρη που δεν αναφέρει καν ποιος είναι εισηγητής. Δεν κάνει αναφορά σε κανένα νόμο, με βάση τον οποίο η Περιφέρεια είναι αρμόδια για την διαχείριση των στερεών αποβλήτων και φυσικά είναι απαράδεκτο ότι δεν συνεδρίασε η θεματική επιτροπή, η οποία εκλέχθηκε πριν από δύο εβδομάδες, για να γίνει μια συζήτηση, η οποία θα βοηθούσε την εισήγηση.
Επιπλέον οφείλω να υπενθυμίσω ότι από 24 Ιανουαρίου 2011, μια σειρά δημοτικές και περιφερειακές παρατάξεις, αλλά και οικολογικές κινήσεις είχαμε στείλει επιστολή στον κ. Περιφερειάρχη και ζητούσαμε να υπάρξει μια συνάντηση για να ανταλλάξουμε κάποιες σκέψεις. Φυσικά ποτέ δεν κληθήκαμε. Στην επιστολή μας αυτή διατυπώναμε και την κριτική μας και τις προτάσεις μας πάνω στο σχέδιο του νέου επικαιροποιημένου ΠΕΣΔΑ, τον οποίον ενέκρινε το τέως Περιφερειακό Συμβούλιο και ο τέως Περιφερειάρχης κ. Χατζημιχάλης στις 2 Δεκεμβρίου 2010, τις οποίες επισυνάπτουμε.
«Σχέδιο νέου ΠΕΣΔΑ :
Κριτική - Προτάσεις
1. Στο Σχέδιο νέου ΠΕΣΔΑ, που έδωσε στη δημοσιότητα ο Γεν. Γραμματέας της Περιφέρειας Πελοποννήσου (ΓΓΠΠ) κ. Χατζημιχάλης στις αρχές Αυγούστου, απουσιάζει οποιαδήποτε κριτική αξιολόγηση και καταλογισμός ευθυνών αναφορικά με την παταγώδη αποτυχία εφαρμογής του προηγούμενου ΠΕΣΔΑ 2005-2010.
2. Το εν λόγω Σχέδιο περιέχει αρκετές γενικές αρχές και βασικούς στόχους που μας βρίσκουν απολύτως σύμφωνους. Όμως, οι απαιτούμενες δράσεις είτε απουσιάζουν από το Σχέδιο είτε – εκείνες που αναφέρονται – βρίσκονται σε κραυγαλέα αντίθεση με τις προαναφερόμενες αρχές και στόχους (βλ. παρακάτω).
3. Η ανακύκλωση υλικών συσκευασιών «σέρνεται σαν αποπαίδι», όχι μόνον από τους ΟΤΑ της Περιφέρειας Πελ/σου αλλά και από την ίδια την Περιφέρεια και από το ΥΠΕΚΑ.
4. Η επιμονή στην εγκατάσταση και λειτουργία των δεματοποιητών ακυρώνει  και αυτή με τη σειρά της στην πράξη τις αρχές μιάς διαχείρισης των στερεών αποβλήτων οικολογικά συμβατής, κοινωνικά χρήσιμης και αποδεκτής, και με το μικρότερο οικονομικό κόστος για τους πολίτες. 
5. Η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» και η μέσω εφαρμογής της παροχή οικονομικού κίνητρου στους δημότες, προκειμένου να μειώσουν τα σκουπίδια που παράγουν, παραμένει «στα αζήτητα» του Σχεδίου του Περιφερειάρχη, εκεί όπου αυτό αναφέρεται σε μέτρα και δράσεις υλοποίησης. Το ερώτημά μας είναι: Γιατί;
6. Πως λοιπόν η παράλειψη αυτή να μη δημιουργεί τη σκέψη ότι στην πραγματικότητα ο στόχος του Σχεδίου νέου ΠΕΣΔΑ δεν είναι η διαλογή του οργανικού κλάσματος των αστικών στερεών αποβλήτων στην πηγή, που αποτελεί την πρωταρχική προϋπόθεση για την κομποστοποίηση / λιπασματοποίησή τους, αλλά η μεταφορά και διαχείριση αυτού – του οργανικού κλάσματος – σε συγκεντρωτικές «μονάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης» για την παραγωγή ενέργειας και μόνον;
Η «πιλοτική λειτουργία» της μονάδας της εταιρείας «Σούκος» έρχεται να επιβεβαιώσει πλήρως την εν λόγω εκτίμησή μας.
7. Οι αναφορές στον ασαφή όρο «Μονάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης» θεωρούμε ότι είναι σκόπιμα διαζευκτικές: «αξιοποίηση του οργανικού κλάσματος είτε για παραγωγή ενέργειας είτε για παραγωγή κομπόστ». Επιδιώκεται με αυτό τον τρόπο να αποκρυβεί η αλήθεια. Ό,τι δηλ. στην πραγματικότητα θα πρόκειται αποκλειστικά και μονοσήμαντα για μονάδες ενεργειακής αξιοποίησης.
8. Οι προτεινόμενες μονάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης θα είναι συγκεντρωτικές μονάδες. Οι αρχές τους αντιτίθενται σε όλες τις αρχές της εναλλακτικής διαχείρισης στερεών απορριμμάτων, μεταξύ των οποίων και στην αρχή της εγγύτητας στην οποία μεταξύ άλλων αρχών διατείνεται ότι στηρίζεται το Σχέδιο νέου ΠΕΣΔΑ. 
9. Ανάλογα ισχύουν και όσον αφορά την κριτική μας για τη δημιουργία συγκεντρωτικών διοικητικών / διαχειριστικών δομών. Είμαστε ανυποχώρητοι σε σχέση και με αυτό το ζήτημα: Τουλάχιστον μία διαχειριστική ενότητα και ένας ΦοΔΣΑ ανά νομό!
10. Τέλος, η a priori ενσωμάτωση στο ΠΕΣΔΑ προτάσεων για συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), για τη διαχείριση ορισμένων κατηγοριών στερεών αποβλήτων με προκαθορισμένες μεθόδους/τεχνολογίες (όπως των οργανικών, για παραγωγή ενέργειας), με προκάλυμα την εφαρμογή της αρχής «Ο ρυπαίνων πληρώνει» αλλά εις βάρος των δημοτών (!), με την αιτιολογία ότι αυτές θα επιτρέψουν την εξασφάλιση πρόσθετων πόρων αλλά και την μεταφορά μέρους του ρίσκου στην πλευρά του ιδιώτη, δέχονται την οξύτατη κριτική και απόρριψή τους εκ μέρους μας.
11. Το ΠΕΣΔΑ πρέπει να περιλαμβάνει σαφές χρονοδιάγραμμα επίτευξης στόχων, σύμφωνα με τους ετήσιους εθνικούς στόχους που δεν τους έχουμε καν προσεγγίσει. Έμφαση πρέπει να δοθεί στην υποχρέωση των Δήμων για την επίτευξη των ετήσιων στόχων.
12. Δεν έχουν θέση στο ΠΕΣΔΑ και γι΄ αυτό απορρίπτουμε, για λόγους οικονομικής βιωσιμότητας και ταυτόχρονα οικολογικής συμβατότητας και κοινωνικής συνοχής: «μαγικές λύσεις» καύσης, ενεργειακής αξιοποίησης ή άλλης μορφής «βιομηχανοποίησης» καθώς επίσης και χρήση  δεματοποιητών για τη δεματοποίηση στερεών αποβλήτων, τα οποία θα αποτελέσουν «αύριο» πρώτη ύλη κάποιου εργοστάσιου «ολοκληρωμένης διαχείρισης» των απορριμμάτων της Περιφέρειας Πελοποννήσου.
Όσον αφορά τις δικές μας προτάσεις: Τις έχουμε διατυπώσει ως ενιαίο σύνολο τεκμηριωμένα και τις έχουμε υποβάλλει στους αρμόδιους κατ΄ επανάληψη, πρόσφατα για μία ακόμη φορά, μετά τη συνάντησή μας στα τέλη του περασμένου Απρίλη. Τις επισυνάπτουμε και εδώ.
Είναι ρεαλιστικές, άμεσα χρηματοδοτήσιμες και εφαρμόσιμες, με το μικρότερο συγκριτικά κόστος για τους δημότες, ενώ ταυτόχρονα προστατεύουν τόσο τη δημόσια υγεία όσο και το φυσικό περιβάλλον.
Τις επαναλαμβάνουμε για μία ακόμη φορά, επιγραμματικά:
Εναλλακτική Διαχείριση των στερεών αποβλήτων, αποτελούμενη από: Μείωση παραγόμενων σκουπιδιών, Επαναχρησιμοποίηση υλικών και προїόντων, Διαλογή στην Πηγή, Ανακύκλωση, Λιπασματοποίηση / Κομποστοποίηση, Υγειονομική Ταφή Υπολειμμάτων των οποίων οι ποσότητες όπως και ο βαθμός επικινδυνότητας θα βαίνουν διαρκώς μειούμενες, Ενημέρωση-Ευαισθητοποίηση-Συμμετοχή των δημοτών.
Οι Συμμετέχοντες
Δημοτική Κίνηση “Ναύπλιο  Η Άλλη Πρόταση”
Δημοτική Κίνηση “Κίνηση Πολιτών Δήμου Κορινθίων”
Δημοτική Κίνηση “Μαντινειακή Συμπολιτεία”
“Οικολογικός Σύλλογος Κορινθιακού Κόλπου”    ΟΙΚΟΣΥΛΚΟ
Νομαρχιακή Κίνηση “Αρκάδων Κοινόν” 
“Παρεμβατική Κίνηση Πολιτών Μεγαλόπολης”
“Παρέμβαση Πολιτών Ερμιονίδας”
“Τροιζηνία, Δήμος για όλους”
“Ομάδα Δράσης Πολιτών για τον Ταΰγετο”
“Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου”
“Οικολογική Συμπολιτεία του Μοριά”
“Δίκτυο Ενεργών Πολιτών Καλαμάτας”
Ενεργοί πολίτες από διάφορα μέρη της Περιφέρειας Πελοποννήσου»
Επανέρχομαι στην κριτική της εισήγησης για να τονίσω ότι επειδή η εισήγηση δεν λέει τίποτα και κρύβει πολλά, θα έπρεπε να καταθέσω την εξής πρόταση: «Η εισήγησή σας είναι απαράδεκτη. Αν φέρετε σχέδιο τότε να συζητήσουμε». Όμως επειδή κατά τη γνώμη μου, παρά τις 2,5 σελίδες που είναι η εισήγηση, υπάρχουν σ’ αυτή μερικές κρίσιμες φράσεις, που δημιουργούν υποψία, θα μπω στον πειρασμό να επισημάνω κάποια πράγματα και να οδηγηθώ και σε μια πρόβλεψη.
Κυρίες και κύριοι, παρά τις μεγαλοστομίες της για πολιτικό θάρρος και αναμέτρηση με τις προκλήσεις των καιρών δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να επαναλαμβάνει χιλιοειπωμένες κοινοτυπίες. Στην αρχή αναδεικνύει τον υπαρκτό κίνδυνο των προστίμων για τους ΧΑΔΑ και μιλάει για τους ευρωπαϊκούς στόχους για να προτείνει τάχα γρήγορες λύσεις που θα περιορίζουν δραστικά τα απορρίμματα που θα οδηγούνται στην υγειονομική ταφή. Συμπυκνώνει την πολιτική πρόταση σε δέκα λέξεις όπως κάνουν όλοι όσοι προωθούν συγκεκριμένες τεχνολογίες συγκεκριμένων συμφερόντων. Μιλάει δηλαδή για «την ολική διαχείριση των απορριμμάτων σε επίπεδο Περιφέρειας με νέες τεχνολογίες και καινοτομία, μέσω διεθνούς διαγωνισμού, ανοικτού σε όλες τις διαθέσιμες τεχνολογίες». Τι θα πει όμως αυτό; «Ολική διαχείριση σε επίπεδο Περιφέρειας» σημαίνει συγκεντρωτική διαχείριση και ορισμένο τρόπο μαζικής επεξεργασίας. Δηλαδή διαχείριση σε ένα τόπο και με ένα τρόπο. Πρέπει να γίνει συγκεκριμένη η πρόταση και να μας πει τι ακριβώς εννοεί και για την χωροθέτηση και για το είδος της εγκατάστασης.
Η εισήγηση λέει για «νέες τεχνολογίες και καινοτομία, μέσω διεθνούς διαγωνισμού, ανοικτού σε όλες τις διαθέσιμες τεχνολογίες». Μα καλά είναι κρυφές και ανώνυμες αυτές οι νέες τεχνολογίες; Όλες οι τεχνολογίες έχουν όνομα. Βιοξήρανση, καύση, αεριοποίηση, κλπ. Ο περιφερειάρχης σε ένα κείμενο 2,5 σελίδων δεν αναφέρει ούτε μια φορά τις λέξεις διαλογή στην πηγή, ή ανακύκλωση, ή επανάκτηση, ή κομποστοποίηση κλπ και αυτό μας δημιουργεί υποψίες μήπως δεν είναι τυχαία η παράλειψη αυτών των λέξεων, μήπως δηλαδή υπάρχει ένας εντελώς διαφορετικός προσανατολισμός, ο οποίος αποκρύβεται. Επίσης η φράση που αξίζει να προσεχθεί είναι η «δημιουργία διαβαθμιδικού ΦΟΔΣΑ για την Περιφέρεια Πελοποννήσου, κατά τα πρότυπα της Περιφέρειας Αττικής». Αναρωτιέμαι αλήθεια, γιατί θέλει να εμπλακεί η Περιφέρεια στην υλοποίηση του ΠΕΣΔΑ; Γιατί είναι γνωστό ότι οι ΦΟΔΣΑ, δηλαδή οι Δήμοι, είναι αρμόδιοι για την υλοποίηση, δημοπράτηση, επίβλεψη των έργων της διαχείρισης με βάση τον υφιστάμενο ΠΕΣΔΑ ή αναθεωρημένο. Ενώ αν ο ΦΟΔΣΑ είναι διαβαθμιδικός τότε εμπλέκεται και η Περιφέρεια.
Μιλάει επίσης για «διεθνή διαγωνισμό ανοιχτό σε όλες τις διαθέσιμες τεχνολογίες». Επαναλαμβάνω ότι οι τεχνολογίες είναι χοντρικά δύο: η θερμική επεξεργασία και ο οικολογικός και φτηνός τρόπος, που είναι η διαλογή στην πηγή, η ανακύκλωση, η ανάκτηση, η κομποστοποίηση κλπ. Ο εναλλακτικός και οικολογικός αυτός τρόπος διαχείρισης είναι πιο αποτελεσματικός, πιο φιλικός προς το περιβάλλον, αλλά έχει ένα «ελάττωμα». Είναι φτηνός τρόπος και δεν εξυπηρετεί τα εργολαβικά συμφέροντα. Δεν έχει κέρδη για τους εργολάβους.
Θέτω μία ουσιώδη ερώτηση και περιμένω σαφή απάντηση: Μήπως, κ. Περιφερειάρχη, πίσω απ’ αυτές τις εκφράσεις και τη μη ολοκληρωμένη πρόταση που καταθέτετε, έχετε καταλήξει στις σκέψεις σας ότι πρέπει να πάμε σε μονάδα βιοξήρανσης, όπου θα παράγει SRF που θα χρησιμοποιούν σαν ΑΠΕ σε μονάδα καύσης; Για αυτό μιλάτε για ελάχιστα υπολείμματα που θα πηγαίνουν για ταφή; Μήπως εννοείτε τα υπολείμματα της καύσης;
Αν όχι, προτείνω να πάρουμε μία σαφέστατη απόφαση σήμερα.
Το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου είναι υπέρ του εναλλακτικού μοντέλου διαχείρισης των απορριμμάτων, διότι η διαχείριση αυτή είναι πραγματικά φιλική προς το περιβάλλον, πιο φτηνή, δημιουργεί περισσότερες θέσεις εργασίας, ενώ τα προϊόντα της είναι χρήσιμο στο κοινωνικό σύνολο.
Υπερασπίζεται το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον και τονίζει ότι επιβάλλεται απαλλαγή από την υφιστάμενη λογική της σύνδεσης οποιουδήποτε έργου διαχείρισης με τα εργολαβικά συμφέροντα.
Η εναλλακτική διαχείριση περιλαμβάνει τα εξής:
«Η διαλογή των απορριμμάτων στη πηγή  (δηλαδή σε επίπεδο νοικοκυριών, επιχειρήσεων κοκ) σε 4 βασικές κατηγορίες: 1) χαρτί 2) πλαστικά – μέταλλα - γυαλί 3) ζυμώσιμα - οργανικά υλικά (υλικά φυτικής ή ζωικής προέλευσης) και 4) υπόλοιπα. Η διαλογή στην πηγή έχει πολύ μεγάλη σημασία καθώς το 40-60% των σκουπιδιών είναι ανακυκλώσιμο, το 40-60% ζυμώσιμο και μόλις το 10% είναι υπολείμματα και αδρανή υλικά.
Σε επίπεδο Δήμου, ομάδων Δήμων, ή πληθυσμιακών ενοτήτων που να φτάνουν μέχρι τις 200.000 περίπου κατοίκους, χρειάζεται η δημιουργία μικρών εγκαταστάσεων ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων.
Σε  αυτές τις εγκαταστάσεις θα συγκεντρώνονται τα ανακυκλώσιμα υλικά (πλαστικά, μέταλλα, γυαλί κοκ) και θα οδηγούνται απευθείας στην ανακύκλωση ώστε να επαναχρησιμοποιούνται.
Στο βαθμό που υπάρχουν σύμμεικτα απορρίμματα (σκουπίδια δηλαδή που δεν έχει προηγηθεί διαχωρισμός) αυτά θα οδηγούνται σε ταινιόδρομους όπου εργαζόμενοι θα αφαιρούν τα ανακυκλώσιμα υλικά και θα τα προσθέτουν στις αντίστοιχες κατηγορίες που περιγράφηκαν παραπάνω.
Σε ότι αφορά το ζυμώσιμο τμήμα των απορριμμάτων η απάντηση είναι απλή: αερόβια κομποστοποίηση, αφαίρεση των αδρανών υλικών (π.χ. μπάζα από επισκευές) με κοσκίνισμα και αξιοποίηση του κομπόστ σαν υψηλής ποιότητας εδαφοβελτιωτικό υλικό. Τα αδρανή που προκύπτουν αξιοποιούνται στην οδοποιία ή σε αποκαταστάσεις τοπίου (π.χ. αποκατάσταση λατομείων).
Οι μονάδες αυτές απαιτούν φτηνό και απλό μηχανολογικό εξοπλισμό και μπορούν να δημιουργηθούν από τους ίδιους τους Δήμους.
Την ίδια στιγμή, δημιουργούν θέσεις εργασίας καθώς απαιτούν κυρίως εργατικά χέρια, τείνουν σε παραγωγή μηδενικών αποβλήτων, δεν προξενούν κανένα περιβαλλοντικό πρόβλημα, ούτε εκπέμπουν οσμές.
Τέλος παράγουν εξαιρετικής ποιότητας χρήσιμα προϊόντα (π.χ. εδαφοβελτιωτικό υλικό κ.α.) που μπορούν να αξιοποιηθούν από τους κατοίκους της κάθε περιοχής ή να πωληθούν, έτσι ώστε τα έσοδα των Δήμων να αυξηθούν και τα δημοτικά τέλη να μειωθούν.
Γι’ αυτό το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου αντί για ΧΥΤΑ και εργοστάσια καύσης σκουπιδιών που θα τα εκμεταλλεύονται μεγαλοεργολάβοι, προτείνει να δημιουργηθούν μονάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων στην ιδιοκτησία ομάδας Δήμων, υπό τον έλεγχο των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών, οι οποίες θα πρέπει να απολαμβάνουν και τους καρπούς αυτής της διαχείρισης».
Επίσης με σαφή τρόπο πρέπει να τονίσουμε ότι είμαστε εναντίον της βιολογικής ξήρανσης και της θερμικής επεξεργασίας των απορριμμάτων, διότι πρόκειται για μεθόδους που κρύβουν εξαιρετικά μεγάλους κινδύνους για το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών. Αλλά και τεράστια κέρδη για τους εργολάβους που δραστηριοποιούνται στο χώρο των απορριμμάτων.
Απορρίπτει την επιλογή του ΥΠΕΚΑ να επιτρέψει την άτυπη αναγνώριση του δευτερογενούς καυσίμου SRF σαν βιοαποδομήσιμο υλικό, με συνέπεια η χρήση του στην ηλεκτροπαραγωγή να λογίζεται σαν ΑΠΕ.
Η καύση των σκουπιδιών και τα SRF/RDF απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα μεγάλες ποσότητες εξαιρετικά επικίνδυνων ρύπων, όπως διοξίνες, φουράνια, αιρούμενα σωματίδια που περιέχουν βαρέα μέταλλα (υδράργυρος, μόλυβδος, νικέλιο, κάδμιο, αρσενικό κ.λπ.). Μόνο οι διοξίνες είναι γνωστό ότι είναι ιδιαίτερα καρκινογόνες. Επίσης η τοξική τέφρα που παράγεται θα θαφτεί σε Χώρους Υγειονομικής Ταφής Επικίνδυνων Αποβλήτων (ΧΥΤΕΑ), όπως είθισται, θα δηλητηριάσει το έδαφος, το υπέδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων.
Όμως είναι πολλά τα λεφτά...
Η βιολογική ξήρανση και η καύση των απορριμμάτων υπόσχεται τεράστια κέρδη για τους μεγαλοεργολάβους που θα πάρουν τις δουλειές.
Εφόσον θα διαχειρίζονται τα απορρίμματα θα εισπράττουν και τα δημοτικά τέλη που αναλογούν στη διαχείρισή τους! Μάλιστα τα δημοτικά τέλη αναμένεται να εκτοξευτούν καθώς οι «νέες τεχνολογίες» κοστίζουν...
Τα εργοστάσια καύσης απορριμμάτων θα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια, η οποία θα πωλείται είτε στη ΔΕΗ, είτε απευθείας στους καταναλωτές όταν η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας απελευθερωθεί πλήρως (κι έτσι τα κέρδη αυξάνονται παραπέρα).
Ονομάζοντας την καύση των απορριμμάτων (του SRF/RDF) καύση «βιομάζας» (όπως κάνει η Engal του κ. Αλεξάκη στο Βόλο) θα δικαιούνται και επιδότηση. Η καύση βιομάζας (3) για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, συγκαταλέγεται στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) και επιδοτείται με 87 € ανά μεγαβατόρα! Το SRF/RDF δεν έχει καμία σχέση με τη βιομάζα! Ωστόσο αυτό αποτελεί μια «λεπτομέρεια» που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη της στις διάφορες υπηρεσίες αφήνουν στην άκρη για να εξυπηρετήσουν τους μεγαλοεργολάβους των σκουπιδιών.
Σκουπίδια εισαγωγής
Στην Ελλάδα παράγονται κάθε χρόνο περίπου 5,5 εκ. τόνοι σκουπίδια. Οι «γαμπροί» της καύσης όμως είναι πολλοί και η ελληνική «παραγωγή» δεν φτάνει. Ο «πρωτοπόρος» κ. Αλεξάκης βρήκε τη λύση και σε αυτό το πρόβλημα. Για να εξασφαλίσει τα καύσιμα των 3 εργοστασίων που έχει στα σκαριά, θα εισάγει σκουπίδια από την Ιταλία, τα οποία αναμένεται να ανέρθουν στους 7 εκ. τόνους το χρόνο – και θα παράγουν ανάλογες ποσότητες τοξικής τέφρας, διοξινών κοκ! Μάλιστα η ιταλική κυβέρνηση θα τον επιδοτεί με 80€ ανά τόνο σκουπιδιών που θα ξεφορτώνεται!
Στην Κερατέα ο κόσμος ματώνει για να μην περάσει ένας ΧΥΤΑ και η Engal θα εισάγει σκουπίδια από το εξωτερικό!
ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
Το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου είναι υπέρ του εναλλακτικού μοντέλου διαχείρισης των απορριμμάτων, διότι η διαχείριση αυτή είναι πραγματικά φιλική προς το περιβάλλον, πιο φτηνή, δημιουργεί περισσότερες θέσεις εργασίας, ενώ τα προϊόντα της είναι χρήσιμο στο κοινωνικό σύνολο.
Υπερασπίζεται το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον και τονίζει ότι επιβάλλεται απαλλαγή από την υφιστάμενη λογική της σύνδεσης οποιουδήποτε έργου διαχείρισης με τα εργολαβικά συμφέροντα.
Η Εναλλακτική Διαχείριση των στερεών αποβλήτων, σημαίνει: Μείωση παραγόμενων σκουπιδιών, Επαναχρησιμοποίηση υλικών και προϊόντων, Διαλογή στην Πηγή, Ανακύκλωση, Λιπασματοποίηση / Κομποστοποίηση, Υγειονομική Ταφή Υπολειμμάτων των οποίων οι ποσότητες όπως και ο βαθμός επικινδυνότητας θα βαίνουν διαρκώς μειούμενες, Ενημέρωση-Ευαισθητοποίηση-Συμμετοχή των δημοτών.
Αντί για ΧΥΤΑ και εργοστάσια καύσης σκουπιδιών που θα τα εκμεταλλεύονται μεγαλοεργολάβοι, το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου προτείνει να δημιουργηθούν μονάδες ολοκληρωμένης διαχείρισης απορριμμάτων στην ιδιοκτησία ομάδας Δήμων, υπό τον έλεγχο των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών, οι οποίες θα πρέπει να απολαμβάνουν και τους καρπούς αυτής της διαχείρισης».
Επίσης με σαφή τρόπο τονίζουμε ότι είμαστε εναντίον της βιολογικής ξήρανσης και της θερμικής επεξεργασίας των απορριμμάτων, διότι πρόκειται για μεθόδους που κρύβουν εξαιρετικά μεγάλους κινδύνους για το περιβάλλον και την υγεία των πολιτών. Επιπλέον επιβαρύνουν πολύ τα δημοτικά τέλη διότι είναι ακριβή μέθοδος, ενώ αφήνει τεράστια κέρδη για τους εργολάβους που δραστηριοποιούνται στο χώρο των απορριμμάτων.
Απορρίπτει την επιλογή του ΥΠΕΚΑ να επιτρέψει την άτυπη αναγνώριση του δευτερογενούς καυσίμου SRF σαν βιοαποδομήσιμο υλικό, με συνέπεια η χρήση του στην ηλεκτροπαραγωγή να λογίζεται σαν ΑΠΕ.

11/4/2011
Ο επικεφαλής του συνδυασμού
«Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου»
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΕΤΡΑΚΟΣ