1.  Πριν από ένα χρόνο, από αυτή την αίθουσα της ΔΕΘ, παρουσίασα τις απόψεις του κόμματός μας  για την οικονομία και την κοινωνία σε μια δύσκολη και κρίσιμη περίοδο.  Ο Ελληνικός λαός βάδιζε τότε τα πρώτα βήματα της μεγάλης δοκιμασίας στην οποία είχε εισέλθει, με την υπογραφή του Μνημονίου από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.

2. Όσα αισιόδοξα μηνύματα και αν προσπάθησε να δώσει ο πρωθυπουργός στο κόμμα του και στους πολίτες της χώρας με την ευκαιρία της 37ης επετείου της 3ης του Σεπτέμβρη, καθώς και με τις ομιλίες του στην ΔΕΘ για τα δύο  χρόνια  διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, η πραγματικότητα είναι τόσο κραυγαλέα και τόσο πείσμων και οι επιπτώσεις της διακυβέρνησης τόσο χειροπιαστές για τους Έλληνες πολίτες,   που δεν μπορούν  με κανένα τρόπο να εξωραϊστούν.
Επισημάναμε αμέσως ότι είναι δοκιμασμένη μέθοδος η φυγή προς τα μπρος με υποσχέσεις, αλλά όταν επαναλαμβάνεται σε κάθε κρίσιμη στιγμή, όταν δεν έχει καμιά επαφή με το παρόν που βοά, τότε καμιά ζωντανή δύναμη της ελληνικής κοινωνίας δεν μπορεί να κινητοποιήσει.
Βεβαίως το Σάββατο και την Κυριακή επεφύλαξαν, πρωθυπουργός και κυβέρνηση, κάθε μέρα και μία «έκπληξη» στην ελληνική κοινωνία.
Η ευχή  του κ. πρωθυπουργού: «Να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς τουλάχιστον έναν εργαζόμενο, να μην υπάρχει οικογένεια χωρίς εισόδημα» πάγωσε το πανελλήνιο. Σημαίνει την πλήρη αποδοχή και συμβιβασμό  ότι η ανεργία θα φτάσει σε εφιαλτικά νούμερα.
Για να έλθει χθές, σύσσωμη η κυβέρνηση, να ομολογήσει την αποτυχία του προγράμματός της για  δημοσιονομική προσαρμογή με την προσθήκη ενός νέου νέου μέτρου στα προηγούμενα νέα μέτρα για την φορολογία στα ακίνητα και το σημαντικότερο για τη δημόσια δραματική ομολογία της αποτυχίας τους ότι ο μόνος εισπρακτικός φερέγγυος μηχανισμός του ελληνικού κράτους εν έτει 2011 είναι η ΔΕΗ!


3. Υπογραμμίζαμε πέρσι   και υπογραμμίζουμε και σήμερα: Το Μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση, όσο και το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο  και ο νόμος εφαρμογής του δεν μπορούν να υλοποιηθούν γιατί οι παραδοχές τους και οι κεντρικές επιλογές τους στηρίζονται σε μια διαφορετική πραγματικότητα από αυτήν της Ελλάδας του 2010 και 2011.
Οι αλλεπάλληλες ρυθμίσεις, μέτρα και εξαγγελίες που γίνονταν  πριν τους ελέγχους   και για την καταβολή των δόσεων του δανείου, δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν, όπως η κυβέρνηση είχε συμφωνήσει.
Ή ήταν λάθος και δεν γίνονταν ή δεν τις ενέτασσε σε ένα σχεδιασμό.
4. Η  κυβέρνηση  αναδεικνύεται καθημερινά κατώτερη των περιστάσεων. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση.
Η χώρα βρίσκεται σε ένα φαύλο κύκλο διαρκούς υποτίμησης και επαναφοράς του κινδύνου χρεοκοπίας.

Η κυβέρνηση  αφού εφάρμοσε τις προβλεπόμενες από το Μνημόνιο περικοπές, δεν προώθησε τις αποδεκτές και αναγκαίες αλλαγές,  που  θα συνέβαλαν ουσιαστικά στη βελτίωση της κατάστασης,  όπως:
στα έσοδα, να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή,
στις δαπάνες, να καταπολεμήσει τη σπατάλη  και να αλλάξει τους όρους προμηθειών,
στην ανάπτυξη, να αξιοποιήσει τους πόρους του ΕΣΠΑ,
στη ρευστότητα της αγοράς, να  φθάσουν  στις επιχειρήσεις  οι χρηματοδοτήσεις που έδινε στις τράπεζες,
στην απόδοση του δημόσιου τομέα, να πετύχει την αναδιοργάνωση και την αύξηση του παραγόμενου έργου,
στις τιμές των προϊόντων, να καταπολεμήσει τις υπερτιμολογήσεις των  καρτέλ.  
Έτσι,  η  συνταγή του Μνημονίου και  η αδυναμία προώθησης των αυτονόητων αλλαγών, έχουν οδηγήσει τη χώρα και  πάλι σε κρίσιμη κατάσταση.


5. Η σημερινή κατάσταση δείχνει αδιέξοδη:  Η ύφεση φέτος θα είναι βαθύτερη από την αναμενόμενη. Βιώνουμε ένα δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας.
Το έλλειμμα του Κρατικού Προϋπολογισμού διογκώνεται.
Το πρωτογενές έλλειμμα διευρύνεται.
Τα έσοδα καταρρέουν και οι πρωτογενείς δαπάνες  αυξάνονται.
Συσσωρεύονται ληξιπρόθεσμες οφειλές, που επιδεινώνουν τη δραματική έλλειψη ρευστότητας του ιδιωτικού τομέα.
Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων βουλιάζει. 
Η ανεργία καταγράφει εφιαλτικά ποσοστά. Ένα εκατομμύριο οι άνεργοι ως το τέλος του χρόνου και η ανεργία θα ανεβεί στο 22% ως το τέλος του 2012.
Μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν συνεχώς και οι επαγγελματίες βρίσκονται σε απόγνωση.
Τα ασφαλιστικά ταμεία, μήνα τον μήνα, προσπαθούν να  καλύψουν υποχρεώσεις.
Οι εργασιακές σχέσεις σε συνεχή αποδιάρθρωση.
Οι μισθοί, όπου καταβάλλονται, αγγίζουν μέχρι τώρα τη μείωση του 40%.
Το Δίχτυ κοινωνικής προστασίας παραμένει ανύπαρκτο.
Οι Δήμοι  βρίσκονται σε πλήρη αδυναμία παροχής υπηρεσιών  και οι Περιφέρειες είναι παντελώς αδύναμες να λειτουργήσουν.
Το περιβάλλον, ως  τελευταίος συγγενής, απαξιώνεται καθολικά και θυσιάζεται ποικιλοτρόπως στο κυνήγι των εσόδων.


6. Με τις εξαγγελίες του,  ο  Πρωθυπουργός επιχείρησε    μια έντονη επικοινωνιακή διαχείριση ενός πραγματικού ζητήματος. Της ανάγκης αναπτυξιακής προοπτικής της χώρας. Όλες οι κοινωνικές οργανώσεις, οι φορείς ζητούν ανάπτυξη. Γι αυτήν λοιπόν αποφάσισαν να μιλήσουν κατά κόρον. Το επιχείρησε φυσικά  και πέρυσι.

Σήμερα όμως, δυστυχώς,  τα αποτελέσματα καταγράφουν την πραγματικότητα:  Μόλις πριν από πέντε ημέρες  το World Economic Forum, στην Παγκόσμια Έκθεση Ανταγωνιστικότητας 2011 – 2012, μετατόπιζε για το 2010 την Ελλάδα άλλες 7 θέσεις πιο πίσω (στην 90η θέση από τις 142 χώρες που εξετάζει), όταν στον 5ο χρόνο του ΕΣΠΑ (Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς) ο συντελεστής απορρόφησης του συνόλου των προγραμμάτων και των Ταμείων ήταν στο 19,5%. Την ίδια ώρα που  η κ. Μέρκελ στην Γερμανική Βουλή μας μέμφεται ότι υπάρχουν χρήματα, αλλά η Ελλάδα έχει απορροφήσει μόνο το 30% των διαθεσίμων στα διαρθρωτικά ταμεία και στο ταμείο συνοχής!
Δεν ξεχνάμε ότι ο περίφημος νέος νόμος για το Fast Track είναι σε ισχύ από τον προηγούμενο Δεκέμβρη και μόνο 4 επιχειρήσεις έχουν ενταχθεί!

7. Οι πολίτες,  που με υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης επιζητούν τις πραγματικές αλλαγές και τη διόρθωση των κακώς κειμένων,  οδηγούνται στην απογοήτευση, αφού οι θυσίες τους πάνε χαμένες και η κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει, χωρίς να φαίνεται φώς στο τούνελ.
Κυριαρχεί ένα γενικευμένο κλίμα απαισιοδοξίας.
8. Με αίσθηση ευθύνης προσερχόμαστε σήμερα στη ΔΕΘ και απευθυνόμαστε στους έλληνες πολίτες, για να παρουσιάσουμε τις δικές μας προτάσεις.


1. ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ Η ΑΝΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Επιλογή μας είναι, χωρίς αμφισημίες, η παραμονή στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε.,  ανεξάρτητα από τους πολιτικούς συσχετισμούς που επικρατούν σε αυτήν. Μέσα στην Ε.Ε. πρέπει να δώσουμε τη δύσκολη μάχη της δημοσιονομικής εξυγίανσης, της ανασυγκρότησης του δημόσιου τομέα, της επαναθεμελίωσης της οικονομίας και της δημιουργίας μιας Ελλάδας που θα βρίσκεται σε τροχιά  πραγματικής σύγκλισης με τις ισχυρές χώρες.
Η επιμονή μας αυτή αφορά την επιδίωξη που έχουμε για μια Ελλάδα υψηλής απόδοσης  σε επίπεδο οικονομικό - παραγωγικό, λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών  και διασφάλισης δικαιωμάτων. Όχι μια Ελλάδα, ερειπωμένη οικονομικά και κοινωνικά, στην  περιφέρεια της Ε.Ε.
Αυτός ο εθνικός στόχος συνδυάζεται με τον αγώνα για την αλλαγή της πολιτικής στην Ε.Ε. ώστε :

-να προωθηθεί μια νέα μεγάλη ρύθμιση που θα συμπεριλαμβάνει  διαδικασίες ελέγχου και μείωσης επιρροής του συμπλέγματος χρηματαγορών, μεγάλων τραπεζών και πολυεθνικών.

-να αντικατασταθεί η περιοριστική οικονομική  λογική που πνίγει την ανάπτυξη και να επανασχεδιαστεί το  ευρωπαϊκό μοντέλο με μια πολιτική αειφόρου ανάπτυξης που επικεντρώνει στην απασχόληση και την κοινωνική συνοχή

-να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, η συνοχή των κρατών μελών και η συνανάπτυξη.

Για να προωθηθούν τέτοιες πολιτικές είναι αναγκαίος - περισσότερο από κάθε προηγούμενη περίοδο – ο συντονισμός των οικονομικών πολιτικών. Όχι μόνον ο συντονισμός και μάλιστα όχι με όρους γενικής καθιέρωσης της γερμανικής περιοριστικής πολιτικής των  τελευταίων χρονών. Αυτό που χρειάζεται είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που διεκδικούν ή απεργάζονται κύκλοι και οικονομικά συμφέροντα.
Όχι η βαθμιαία μετατροπή της Ε.Ε. και η επάνοδος σε ζώνη ελεύθερων συναλλαγών ή η σύσφιξη του σκληρού πυρήνα των βόρειων χωρών, ή η κυκλοφορία ευρώ δύο ταχυτήτων.  Αντιθέτως,  μια Ε.Ε. πολιτικά ενοποιημένη σε  βηματισμό προς ομοσπονδιοποίηση, που θα πηγαίνει πέραν της δημοσιονομικής και οικονομικής εντολής και θα περιλαμβάνει κοινή ασφάλεια, ενέργεια, μετανάστευση, περιβαλλοντική και εξωτερική πολιτική. Με αποφασιστικό ρόλο του Ευρωκοινοβουλίου και των άλλων δημοκρατικών θεσμών.

2. ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Έχουμε σταθερό τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό μας και πιστεύουμε ότι αυτός είναι χρήσιμος και αναγκαίος για τη χώρα μας. Όχι ως χώρα που αναζητά διαρκώς ωφελιμιστικές ενισχύσεις ή και ελεημοσύνη,  αλλά ως εταίρος της κοινής μεγάλης προσπάθειας για την ανανέωση των δημοκρατικών και κοινωνικών κατακτήσεων.
Διεκδικούμε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση. 

Θεωρούμε καταστροφικούς τους πολιτικούς δισταγμούς για τη διασφάλιση των όρων εφαρμογής της απόφασης της Συνόδου Κορυφής του Ιουλίου. Όσο υπάρχει καθυστέρηση τόσο παρατείνεται η ανασφάλεια, αφού δεν  υπάρχει εγγυημένη χρηματοδότηση,  παρατείνεται το κλίμα αποεπένδυσης  στην πραγματική οικονομία,  δυσχεραίνεται η  πρόσβαση σε ρευστότητα και ανατροφοδοτείται η ύφεση.

Ήταν μέγα λάθος το προσχέδιο συμφωνίας της κυβέρνησης με τη Φινλανδία για τις εγγυήσεις, διότι ήταν αναμενόμενο ότι θα ακολουθούσε αντίστοιχη απαίτηση από άλλες χώρες και θα δημιουργούνταν  εμπλοκές στη συμμετοχή του ΔΝΤ.
Η διευκρίνιση της απόφασης της 21ης Ιουλίου για το δεύτερο πακέτο στήριξης προς την Ελλάδα πρέπει με κατηγορηματικό τρόπο να απορρίπτει την απαίτηση των εγγυήσεων.

Ταυτόχρονα θεωρούμε ότι πρέπει να καταβληθούν όλες οι αναγκαίες προσπάθειες για να ολοκληρωθεί το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων, με διασφάλιση ότι θα παρασχεθούν επαρκείς πόροι για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών ώστε να αποφευχθεί το πιστωτικό πνίξιμο της αγοράς.

Πρέπει να υπάρξει μια ολοκληρωμένη και άμεση πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης, πανευρωπαϊκού χαρακτήρα  και μεγάλης ισχύος. Μια τέτοια λύση θα πρέπει να περιλαμβάνει  την έκδοση ευρωομόλογου για τη χρηματοδότηση ενός ευρωπαϊκού σχεδίου επενδύσεων, την ενίσχυση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, τη δημιουργία μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους με τη μεταφορά μέρους του χρέους   στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και σε κάθε περίπτωση την ταχεία συγκρότηση των σταθεροποιητικών μηχανισμών, που εντός του 2012 πρέπει να αποτελούν Ευρωπαϊκό Ταμείο.

Πριν από την εκπόνηση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου,    πρότεινα δημόσια στην κυβέρνηση να προσέλθει στα όργανα της Ε.Ε. και με ένα συγκεκριμένο αίτημα - πρόταση:
με ένα πενταετές, συνολικό και συγκεκριμένο αναπτυξιακό πρόγραμμα επενδυτικών δραστηριοτήτων, ενδεικτικώς της τάξης των 20-30 δισ. Ευρώ, και να ζητήσει τη χρηματοδότησή του από τους μηχανισμούς της Ε.Ε. Η Ε.Ε. θα μπορούσε να οργανώσει την επενδυτική πρωτοβουλία για την αναπτυξιακή ώθηση της οικονομίας με τη σύμπραξη του προϋπολογισμού, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕ) και ειδικών μηχανισμών, όπως τα επενδυτικά ομόλογα.
Μια τέτοια πρωτοβουλία θα μπορούσε να έχει καλύτερα αποτελέσματα για τη χώρα και την Ε.Ε. Πιστεύω ότι αυτή η πρόταση και σήμερα έχει την επικαιρότητά της και τον ρεαλισμό της.


3. ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Ο  ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΑΝΑΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΤΑΙΡΟΥΣ  ΚΑΙ Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ

Ταυτόχρονα με την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη θεωρούμε ότι είναι όρος, εκ των ων ουκ άνευ, η ανάπτυξη στο εσωτερικό της χώρας μιας τεράστιας κινητοποίησης ευρύτερων  κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων  για να προωθηθούν αλλαγές που θα άρουν τα κακώς κείμενα.

Σήμερα,  το πολιτικό σκηνικό είναι εγκλωβισμένο μεταξύ της αποδοχής του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου, με προαναγγελθείσα την αναποτελεσματικότητά του και της πλήρους απόρριψης των αναγκαίων ρυθμίσεων και μέτρων για να αποφευχθεί η χρεοκοπία και να υπάρξει κοινωνικά συντεταγμένη διέξοδος από την κρίση.
Δεν είναι διατηρήσιμη μια  οικονομία στηριζόμενη  στο δανεισμό, τις ενισχύσεις της Ε.Ε.  και  την πώληση του δημόσιου πλούτου για την κάλυψη τρεχουσών υποχρεώσεων  πληρωμών. Δεν υπάρχει διέξοδος με τη διατήρηση αναποτελεσματικού δημόσιου τομέα, χειραγωγημένης αγοράς, συντεχνιακών ρυθμίσεων, δημοκρατικών ελλειμμάτων και νοοτροπίας υποτίμησης της παραγωγής και της εργασίας.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ κρίνει εξαιρετικά επείγουσα την ανάγκη να εφαρμοστούν αλλαγές στην ακολουθούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα στοχεύουν:
-στην αντιστροφή της ύφεσης, μέσα από την υλοποίηση μιας αναπτυξιακής πορείας, που θα τονώνει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, θα δημιουργεί απασχόληση, θα αυξάνει τα εισοδήματα, θα διασφαλίζει την αειφορία των πόρων, την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής
- στη δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης
-στην ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης
(με εγγύηση στα χειμαζόμενα στρώματα τη μελλοντική ανταπόδοση).

Η έξοδος από την κρίση περνάει μέσα από την δημοσιονομική εξυγίανση, την αποφυγή της χρεοκοπίας του δημοσίου και της κατάρρευσης της οικονομίας. Διακανονισμοί και θετικότερες λύσεις για την αναδιαπραγμάτευση του χρέους με τους εταίρους  της Ε.Ε. μπορούν να προκύψουν όταν η χώρα με τις ακολουθούμενες πολιτικές της αποδεικνύει ότι μπορεί να θέσει τα ελλείμματα υπό έλεγχο. Όταν υλοποιεί πολιτικές που πείθουν ότι βαδίζουν  προς την κατεύθυνση αυτή.

Έτσι θα μπορεί η χώρα να στοχεύει και να διεκδικεί σταθερή  λύση για το ελληνικό πρόβλημα, που δεν μπορεί παρά να  είναι πολιτική. 
Δηλαδή, διακανονισμό του  χρέους σε διακρατικό / κοινοτικό επίπεδο. Προϋπόθεση για την πολιτική λύση είναι η πολιτική σύμπλευση με την Ε.Ε.

Οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης για τη μείωση του ελλείμματος δεν έχουν τα στοιχεία της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δίκαιης κατανομής των βαρών και τα μέτρα που παίρνει είναι σε τελευταία ανάλυση αναποτελεσματικά.

Πρέπει να προωθηθούν λύσεις, που θα λαμβάνουν υπόψη τους περιορισμούς της κρίσης, αλλά θα κινούνται σε διαφορετική κατεύθυνση από τις επιλογές πολιτικών για την υλοποίηση  του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου, θα απαντούν στον κίνδυνο της χρεοκοπίας και θα αντιμετωπίζουν τα διαρθρωτικά προβλήματα μέσα από την προώθηση δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Μεταρρυθμίσεων  που θα ανοίξουν νέα ατζέντα προοδευτικών αλλαγών και ανόρθωσης της χώρας, θα προκαλέσουν ρήξεις με το «μονόδρομο»  νεοφιλελευθέρων λογικών  αλλά και με τις διάχυτες νοοτροπίες χαμηλής απόδοσης, μειωμένης κοινωνικής ευθύνης, ατομικού σφετερισμού του δημόσιου χώρου και κλοπής των αγαθών μελλοντικών γενεών.

Η μεταρρύθμιση του πλαισίου άσκησης των δραστηριοτήτων του κράτους, της οικονομίας και της κοινωνίας είναι σήμερα πιο επείγουσα παρά ποτέ. Αφενός, για τη δημοσιονομική εξυγίανση κατά την περίοδο της κρίσης, με τους λιγότερους δυνατούς κραδασμούς για την κοινωνία και τη διατήρηση των ωφελημάτων μετά την κρίση. Αφετέρου, για την απελευθέρωση των κοινωνικών δυνάμεων που ασφυκτιούν κάτω από το βάρος του πελατειακού κράτους.

-Σε ό,τι αφορά την περιστολή των δαπανών του δημοσίου: αυτή υπονομεύεται από το γεγονός ότι επί δύο ολόκληρα έτη δεν έχει πραγματοποιηθεί η αναδιάρθρωση φορέων με καταργήσεις και συνενώσεις οργανισμών και επιτροπών, που δεν προσφέρουν έργο, αλλά ιδρύθηκαν απλώς για την εξυπηρέτηση της κομματικής πελατείας των δύο κομμάτων εξουσίας.
Έχουμε ταχθεί υπέρ της απαλλαγής  από όσες επιχειρήσεις του δημοσίου δεν συντρέχει λόγος να βρίσκονται στον έλεγχό του, μετά από κατά περίπτωση αντιμετώπιση και με διαφανείς διαδικασίες. Έχουμε ταχθεί υπέρ της διατήρησης, με  κυρίαρχη την παρουσία του Ελληνικού Δημοσίου, εκείνων των επιχειρήσεων, που είναι  δημοσίου συμφέροντος και υπηρετούν κοινωνικό αγαθό.

Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι με το μέτρο της εργασιακής εφεδρείας. Θα οδηγήσει σε απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και θα τροφοδοτήσει περαιτέρω την ανεργία. Υποστηρίζουμε ότι η αντιμετώπιση του ζητήματος του πλεονάζοντος προσωπικού πρέπει να γίνει μόνο και αποκλειστικά με μετατάξεις.

Απαιτούμε τη  λήξη των αργομισθιών και των κερδών που  δεν αντιστοιχούν σε προσφορά.

Το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων πρέπει να είναι ενιαίο. Το ενιαίο μισθολόγιο σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να οδηγήσει στην περαιτέρω μείωση των αποδοχών των εργαζομένων, με το δεδομένο ότι τα δυο προηγούμενα χρόνια έχουν περικοπεί οι αποδοχές τους σε ποσοστό περίπου 40%. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει βέβαια να αντιμετωπιστούν μισθολογικές ακρότητες και προνόμια του παρελθόντος, όπου υπάρχουν.
Το ενιαίο μισθολόγιο να υλοποιηθεί σε δύο στάδια, ώστε να υποβοηθά την πολιτική των μετατάξεων και των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων.

Ζητούμε την αναστολή κάθε παραγγελίας νέων οπλικών συστημάτων, μέχρις ότου η χώρα αρχίσει να δημιουργεί ικανοποιητικά πρωτογενή πλεονάσματα.
Έγκριση μόνο των απαραίτητων δαπανών για την αύξηση της διαθεσιμότητας των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων.
Αναμόρφωση όλου του συστήματος προμηθειών στις ένοπλες δυνάμεις για τον αποκλεισμό μεσαζόντων και τον περιορισμό κάθε σπατάλης.

Η επιλογή δημόσιων έργων να γίνεται με κριτήριο την αναπτυξιακή τους στόχευση, τις εξωτερικές οικονομίες και τη μόχλευση. Τα δημόσια έργα και οι δημόσιες προμήθειες να δημοπρατούνται υπό την εποπτεία μικτών επιτροπών βουλευτών, δικαστικών και πολιτών που θα ορίζονται με κλήρωση.

Θεωρούμε απαραίτητο τον αυστηρό έλεγχο του διαχρονικού σκανδάλου της υγείας με διττή επιδίωξη: Να εντοπιστούν και εξαλειφθούν όλες οι υπερτιμολογήσεις φαρμάκων και υλικών, αλλά και να δοθεί η δυνατότητα στα ασφαλιστικά ταμεία να ανακτήσουν ένα μέρος από τα κλοπιμαία.

Σε ό,τι αφορά την αύξηση των  δημοσίων εσόδων, κατευθυντήρια θέση μας είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης με δραστική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, της φοροαποφυγής, της φοροκλοπής και της εισφοροδιαφυγής.
Θεωρούμε εντελώς λαθεμένη την αποδυνάμωση  του συστήματος των αποδείξεων εξαιτίας των λαθεμένων  και πάλι  κυβερνητικών υπολογισμών

Υποστηρίζουμε:
την τιμαριθμική αναπροσαρμογή των φορολογικών κλιμακίων και τη  διατήρηση του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ για όλα τα φυσικά πρόσωπα.
την αύξηση της συμμετοχής άμεσων φόρων στα δημόσια έσοδα, τη μείωση των έμμεσων φόρων στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και την ουσιαστική φορολόγηση του πλούτου.
Προτείνουμε την αναδιάρθρωση  του ΦΠΑ με  μείωση των συντελεστών 23, 13 και 6,5% αντίστοιχα σε 20, 10 και 5%, την ένταξη στην κατηγορία του 5% των βασικών καταναλωτικών αγαθών, καθώς και  τη  θέσπιση συντελεστή 40% για είδη πολυτελείας.
Ζητήσαμε τουλάχιστον να ανασταλεί το μέτρο της επιβολής του 23% στα είδη εστίασης, μέχρις ότου υπάρξει οριστική κατάληξη στο νέο φορολογικό εθνικό σχέδιο. Η επιβολή αυτού του Φ.Π.Α.  αυτονόητα θα οδηγήσει σε κλείσιμο επιχειρήσεων και ανεργία. Η κοινωνία δεν αντέχει να πληρώνει συνεχώς το αλαλούμ των κυβερνητικών αποφάσεων.

Έχουμε καταθέσει δημόσια τις προτάσεις μας για:
τον εντοπισμό και φορολόγηση καταθέσεων Ελλήνων πολιτών σε τράπεζες στην αλλοδαπή.
τον έλεγχο των καταθέσεων που η προέλευσή τους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.
Τη θέσπιση νόμου που θα υποχρεώνει όλους τους δημόσιους υπαλλήλους και τους ιδιοκτήτες μεγάλης ακίνητης περιουσίας να δηλώνουν τη συμμετοχή τους σε εξωχώριες (offshore) εταιρείες και να υπάρξει επιβολή αντίστοιχου φόρου.
τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας και την κατάργηση της φοροαπαλλαγής των εμπορικών συναλλαγών τους.
τον αυστηρό έλεγχο του ροής πετρελαίου από τα διυλιστήρια ως τους βιομηχανικούς και ατομικούς χρήστες, ώστε να περιοριστεί δραστικά το λαθρεμπόριο καυσίμων.
τη δραστική αντιμετώπιση του παραεμπορίου.

Από την πρώτη στιγμή ταχθήκαμε υπέρ της αξιοποίησης της  ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. Η καταγραφή και η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας με διαφάνεια και ρήτρα περιβαλλοντικής προστασίας, αποτελεί μια επιλογή ορθολογισμού, αλλά και δικαιοσύνης, ιδίως στις σημερινές δραματικές συνθήκες.

4. ΝΕΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ.


Έχουμε κατά καιρούς παρουσιάσει τις προγραμματικές μας θέσεις για ζητήματα που αφορούν όλους τους τομείς της ανάπτυξης.
Από το βήμα αυτό θα θέλαμε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας  σε ορισμένες σημαντικές επιλογές που για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ επείγουν για την ελληνική οικονομία και κοινωνία του 2011.

1. Στην περίοδο που διανύουμε, για μια ακόμη φορά η χώρα αντιμετωπίζει την προοπτική περισσότερης γκρίζας και μαύρης ανάπτυξης, αντί της  επαγγελίας για πράσινη ανάπτυξη. Κυριαρχεί  δηλαδή η επέλαση της λογικής του fast track, του ίδιου δηλαδή καταστροφικού μοντέλου που  κατέστησε την Ελλάδα μία από τις χώρες με τα οξύτερα περιβαλλοντικά  προβλήματα στην Ε.Ε. και επεκτείνεται η  νομιμοποίηση μεγάλων και μικρών εγκλημάτων ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗΣ του   δημόσιου πλούτου και των πολύτιμων κοινών αγαθών από τους πάντοτε    καραδοκούντες παραβάτες της νομιμότητας.

Θα επιμένουμε σταθερά, ότι το δόγμα «το περιβάλλον κοστίζει» πρέπει να αντικατασταθεί από την αντίληψη η «προστασία του περιβάλλοντος συμφέρει». Η «πράσινη πολιτική» δεν προωθείται απλά με εκθέσεις ιδεών. Απαιτεί συγκεκριμένες επιλογές, προτεραιότητες και μέτρα. Η υιοθέτηση της άποψης «φτηνή ανάπτυξη», της οποίας τα αποτελέσματα βαραίνουν στο παρόν και στο μέλλον, έχει εξαντλήσει τα όριά της. Το πρότυπο της υπερεκμετάλλευσης έως και εξάντλησης του φυσικού, ιστορικού και κοινωνικού κεφαλαίου της χώρας, της μετατροπής του σε αντικείμενο αγοραπωλησίας και σε ανέξοδο στοιχείο παραγωγής εισοδήματος, καθώς και η αναπαραγωγή αυτού του προτύπου δεν είναι μόνο τεχνικά αδύνατη αλλά και ανεπιθύμητη.
Πρέπει  να επιδιωχθεί στοχευμένα η ανάπτυξη, που δίνει έμφαση στην ποιότητα, στη δημιουργική και κοινωνικά ελεγχόμενη αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, που ενσωματώνει εκ των προτέρων την προστασία του περιβάλλοντος.

Έχουμε ακλόνητη την πεποίθηση  ότι η ανάγκη για «πράσινη στροφή» της οικονομίας δεν έρχεται σε μια λανθασμένη χρονική στιγμή. Αντίθετα, είναι μια ώριμη δυνατότητα για τον κόσμο της οικονομίας και έχει πολύ μεγάλη κοινωνική αποδοχή.

Σήμερα, παρά τη μεγάλη συζήτηση, η στροφή στις ΑΠΕ καρκινοβατεί, με μεγάλους κινδύνους υστέρησης στις υποχρεώσεις της χώρας στα θέματα της κλιματικής αλλαγής, γεγονός που και οικονομικούς κινδύνους συνεπάγεται και εντείνει την εξάρτηση της χώρας από τις συμβατικές πηγές ενέργειας και εγκλωβίζει τις ενεργειακές επιλογές της χώρας.

Οι εξαγγελίες του ΥΠΕΚΑ για τη δήθεν άμεση προώθηση των ΑΠΕ, με την παράκαμψη και στην ουσία με την κατάργηση των  διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης, απειλούν να μετατρέψουν,  οτιδήποτε γλιτώσει από την απέραντη χωματερή των επόμενων γενιών  αυθαιρέτων, σε εγκαταστάσεις ΑΠΕ, ακόμη και μέσα στην καρδιά  ευαίσθητων ορεινών δασικών και νησιωτικών οικοσυστημάτων, ακόμη και μέσα στις περιοχές NATURA.

Για την μεγιστοποίηση των ωφελημάτων και τον εξορθολογισμό των τιμολογίων από τις ΑΠΕ, η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει άμεσα τις διαδικασίες έκδοσης Πράσινων Πιστοποιητικών. Εκμεταλλευόμενη τη γεωγραφική της θέση, αλλά και συντασσόμενη με τις σχετικές προβλέψεις της συμφωνίας του Kyoto, η Ελλάδα μπορεί σε σύντομο χρονικό διάστημα να κάνει πραγματικότητα την ανάδειξή της σε ενεργειακό κόμβο, όχι μόνον ως διαμετακομιστής αλλά και ως ενεργός παράγων σε όλα τα επίπεδα. Πέραν της εγχώριας προστιθέμενης αξίας, τόσο το συνολικό κόστος εισαγωγής ενέργειας θα μειωθεί, όσο και τα ωφελήματα από τις εξαγωγές θα αυξηθούν.

Το δεύτερο σχετίζεται με τη διαχείριση των αποβλήτων. Η παραγωγή απορριμμάτων –σήμερα πάνω από 6 εκατ. τόνους το χρόνο -,  αναδεικνύει,  τώρα  και τα αμέσως προσεχή χρόνια, μεγάλο πεδίο επενδυτικών ευκαιριών εφαρμογής σύγχρονων τεχνολογιών και καινοτομιών που μπορεί να δώσουν ολοκληρωμένες λύσεις σε υποτομείς όπως η ανακύκλωση, η κομποστοποίηση,  η κατασκευή μονάδων μηχανικής επεξεργασίας και ΧΥΤΥ και η διαχείριση των νοσοκομειακών και τοξικών αποβλήτων.

2. Το  ΕΣΠΑ,  αποτελεί μοναδική δυνατότητα χρηματοδότησης αναπτυξιακών έργων και βασικό πόρο που συνεισφέρει στο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων την κρίσιμη αυτή περίοδο για τη χώρα μας,  τις επιχειρήσεις και τους πολίτες. Έχει ανάγκη μιας μεγάλης ώθησης και επιτάχυνσης.

Κρίσιμη παράμετρος είναι να εισαχθεί σε όλη τη γραμμή του μετώπου μια όχι μόνο τυπικά νόμιμη απορρόφηση και διαχείριση των πόρων, αλλά μια ορθολογική σχέση κόστους – οφέλους ώστε να βελτιωθεί η κοινωνική ωφέλεια. Ταυτόχρονα είναι απαραίτητη η ύπαρξη μιας διαρκούς διαδικασίας αξιολόγησης και επανασχεδιασμού  παρεμβάσεων ώστε να βελτιώνονται τα αποτελέσματα τους.  Το ΕΣΠΑ είναι  πολύ σοβαρή υπόθεση για να χρησιμοποιείται επανειλημμένα για επικοινωνιακούς λόγους.

Ό,τι και να ισχυρίζεται και να παρουσιάζει  η ηγεσία του ΥΠΑΝ με ποσοτικούς δείκτες, αποφεύγοντας τα πραγματικά μεγέθη, δεν μπορεί να αποκρυφτεί ότι στόχος προβλεπόμενος για το 1ο εξάμηνο του 2011 ήταν η απορρόφηση 1, 104 δις Ευρώ, ενώ το αντίστοιχο αίτημα χρηματοδότησης από το ΥΠΑΝ που έχει υποβληθεί είναι 530 εκατ. Ευρώ!

Το πιο σημαντικό όμως που δεν αναφέρει η κυβέρνηση είναι τι  γίνεται με τα μεγάλα έργα. Αυτά  που θα δώσουν πραγματικά έναν άλλο αέρα στην επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας  και στην προώθηση της ανάπτυξης. Εμείς γνωρίζουμε ότι δεν έχει γίνει τίποτα καινούργιο που να μας κάνει αισιόδοξους ότι θα επανεκκινήσουν  και θα είναι ολοκληρωμένα στο τέλος της προγραμματικής περιόδου. Εκτός από τα γνωστά και ονοματισμένα έργα, η ερώτηση είναι τι γίνεται με τα νέα έργα. Υπάρχουν ώριμα νέα έργα; Πού είναι αυτά; Τι κάνει η κυβέρνηση για να τα ωριμάσει;

Η ένταξη έργων στο ΕΣΠΑ δε σημαίνει και υλοποίηση. Υπάρχουν πολλοί τομείς που η παρούσα κυβέρνηση δείχνει ως  να είναι  συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης. Με  πολιτικά κακό σχεδιασμό, χαλαρούς ρυθμούς στη λήψη αποφάσεων, αλλά όχι εφαρμογή τους σε κρίσιμους τομείς και απόθεση του όλου ζητήματος στις Διαχειριστικές Επιτροπές, η απόδοση  βαίνει μειούμενη.

Σημαντικοί τομείς παραμένουν σε στασιμότητα. Στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Ανθρώπινου δυναμικού ενώ υπάρχουν πιστοποιημένοι φορείς κατάρτισης, που  θα μπορούσαν να αναλάβουν το έργο, για 2 χρόνια δεν έχει γίνει μια ώρα κατάρτισης, ενώ εδώ και 3 χρόνια λιμνάζουν διαγωνισμοί για πιστοποιημένα  προγράμματα κατάρτισης στον τομέα της πληροφορικής  και για προγράμματα για  άτομα ειδικών κοινωνικών ομάδων. Στην απόκτηση εργασιακής εμπειρίας με τα 5μηνα μέσω των ΟΤΑ έμπλεξαν απαράδεκτα  διαδικασίες ΜΚΟ που δικαιολογημένα προκαλούν  επιφυλάξεις και αντιδράσεις σε σχέση με  την αντικειμενικότητα και τη διαφάνεια.

3. Ο στοχευμένος αναπροσανατολισμός παραγωγής και υπηρεσιών είναι μονόδρομος.
Τα τελευταία χρόνια η χώρα έχει ένα  υπέρογκο έλλειμμα του ισοζυγίου συναλλαγών και του εμπορικού ισοζυγίου(σταθερά αρνητική πρωτιά στην ΕΕ). Το έλλειμμα αυτό αντανακλά δομικά προβλήματα ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Το πρόβλημα εξακολουθεί να είναι οξύ παρά την εμφάνιση την τελευταία περίοδο μιας σχετικής αύξησης των εξαγωγών.
Είναι αναγκαίες οι επιλογές,  που να εστιάζονται  στον εντοπισμό των τομέων παραγωγικής δραστηριότητας που είναι σε θέση να αποτελέσουν πόλους ανάπτυξης για τη χώρα ή εστίες συγκριτικού πλεονεκτήματος μέσω παραγωγικών και τεχνολογικών εξειδικεύσεων που ταυτόχρονα θα σέβονται το περιβάλλον. Να στηριχθούν  στοχευμένα μικρές νέες εξωστρεφείς  επιχειρήσεις. Να προβλεφθούν γενναίες επενδύσεις στην παιδεία, στην επιστημονική έρευνα, στην στήριξη της απασχόλησης, στη σταθερή και ποιοτική εργασία και με ικανοποιητικούς μισθούς.

Η παραγωγική και αναπτυξιακή διαδικασία δεν μπορεί να στηρίζεται στην αποσάρθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων, στην περικοπή της αμοιβής εργασίας. Είναι προσχηματικό και υποκριτικό να καταστρέφεται το δικαίωμα των εργαζομένων στην αμοιβή εργασίας, στο όνομα της ανάπτυξης, όταν μεταπολεμικά στον ευρωπαϊκό χώρο δεν  υπάρχει ιστορική συσχέτιση μεταξύ της ανάπτυξης, του εργατικού κόστους και του ύψους παραγωγής.

Πρέπει να  στηριχθεί η  επιχειρηματικότητα,  να αρθούν οι κυριότεροι παράγοντες που αποτρέπουν την πραγματοποίηση επενδύσεων (γραφειοκρατία, διαφθορά, απουσία σταθερού θεσμικού και φορολογικού πλαισίου και, σε ορισμένους τομείς, έλλειψη υψηλής ειδίκευσης προσωπικού). Να θεσπισθούν  κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις σε τομείς τεχνολογικής αιχμής, καινοτομίας και ποιότητας, που  θα έχουν και την μέριμνα για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Η χώρα πρέπει να διασφαλίσει τη χρηματοδότηση, να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη βελτίωση της ψυχολογίας στην αγορά. Να σχεδιάσει και να διασφαλίσει τις αναγκαίες υποδομές. Να συνδράμει νέες και καινοτόμες μεθόδους οργάνωσης αλληλέγγυων και συμμετοχικών επιχειρήσεων. Να ενθαρρύνει τις ομάδες παραγωγών και της συλλογικής επιχειρηματικής δράσης των νέων, που μπορούν να επινοούν και να προσφέρουν νέα προϊόντα, ικανά να κερδίσουν μια θέση στις διεθνείς αγορές. Να δώσει  έμφαση στη δικτύωση, στις εφαρμογές της πληροφορικής, στις καλές πρακτικές, στα νέα προϊόντα, στις νέες μεθόδους και τεχνικές παραγωγής και διανομής.

Η στήριξη  των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, πρέπει να αποτελεί καθημερινή κρατική μέριμνα με:
την  ενίσχυση για απρόσκοπτη ροή της χρηματοδότησής τους,
τη νομοθετική κατάργηση των καταχρηστικών πρακτικών και χρεώσεων των τραπεζών,
την οργάνωση και τον έλεγχο του τομέα παροχής υπηρεσιών,
τησυλλογική συμμετοχή τους στις κρατικές προμήθειες,
την αντιμετώπιση των καρτέλ στην αγορά.

Σημαντικές χρηματοδοτήσεις και υποστηρικτικοί μηχανισμοί πρέπει να στραφούν από το ΕΣΠΑ,  στο πλαίσιο ενός σχεδίου τόσο Περιφερειακού όσο και Τομεακού, στην ενίσχυση του εξαγωγικού προσανατολισμού  και στη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων.

4. Υποστηρίζουμε τη ριζική αναδιάρθρωση του τρέχοντος και μελλοντικού Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης με μεταφορά/ενίσχυση των πόρων του για τον εκσυγχρονισμό της γεωργίας, των μεταποιητικών μονάδων, αλλά και των δικτύων εμπορίου και διακίνησης αγροτικών αγαθών, ώστε να προωθηθούν κατά προτεραιότητα οι επενδύσεις, η καινοτομία, τα νέα παραγωγικά συστήματα, η αποτελεσματική προστασία του αγροτικού περιβάλλοντος.

Θεωρούμε πρωταρχική την κρατική μέριμνα για την οργάνωση και ανάπτυξη στοχευμένης πολιτικής γης, με σαφή καθορισμό των χρήσεων γης σε όλη την επικράτεια, με στόχο τη διατήρηση της αγροτικής γης και την περιβαλλοντική της προστασία.

Υποστηρίζουμε:
Την Προώθηση συνεργασιών ( ανταλλαγή μετοχών- στρατηγικοί επενδυτές), μεταξύ αγροτικών συνεταιρισμών και ιδιωτικών επιχειρήσεων, που χρησιμοποιούν τα προϊόντα τους  ως πρώτες ύλες.

Τη στοχευμένη ενίσχυση επενδύσεων νέων  εναλλακτικών  καλλιεργειών σε δυναμικά βιολογικά προϊόντα διατροφής,  εξειδικευμένα προϊόντα θεραπευτικής και καλλυντικών,  που έχουν διεθνή ζήτηση. 

Τη μείωση της εξάρτησης από γεωργικές εισαγωγές και αύξηση της αυτάρκειας. (Είναι όνειδος η εισαγωγή... ελαιόλαδου από τη Γερμανία αξίας 1,5 εκατομμυρίων ευρώ που εισήγαγε το 2010 η χώρα μας, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ). Απαιτείται σε κάθε περίπτωση η στροφή προς την παραγωγή κτηνοτροφικών προϊόντων όπου η χώρα μας είναι έντονα ελλειμματική.

Την παραχώρηση καλλιεργήσιμων γαιών του δημοσίου έναντι συμβολικού τιμήματος κυρίως σε ακτήμονες αγρότες, για τη δημιουργία νέων παραγωγικών μονάδων, η οποία όμως δεν θα έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα εάν δεν συνδεθεί με τα κατάλληλα κριτήρια επιλογής των δικαιούχων. Πρέπει να επιδιωχθεί η καλλιέργεια ειδών με εξαγωγικό προσανατολισμό στις νέες αυτές εκτάσεις, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις συμβολής της γεωργίας στην αντιμετώπιση της κρίσης και της ανεργίας.

Την επιδίωξη της πολυλειτουργικότητας της υπαίθρου, με έμφαση στην προστασία και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον αγροτικό τομέα, την περιφερειακή ισορροπία, την εξωστρέφεια της αγροτικής παραγωγής, την ενίσχυση των συνεργιών με άλλες πολιτικές (περιβάλλοντος, διαρθρωτικές, τουρισμού, μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις, εμπορίου, καταναλωτή κλπ).

Την αποτροπή με αντικίνητρα των αλόγιστων αλλαγών, κυρίως σε γη υψηλής παραγωγικότητας για καλλιέργεια βιοκαυσίμων και εγκατάσταση φωτοβολταϊκών
Την εκπόνηση ειδικών προγραμμάτων έργων υποδομής, όπως αναδασμοί, αρδευτικά, οδοποιίας που θα συμβάλλουν στη μείωση του κόστους παραγωγής.

Την ενθάρρυνση, με κίνητρα, της συνεργασίας, επικοινωνίας, αλληλεπίδρασης παραγωγών –καταναλωτών και των αντίστοιχων οργανώσεών τους για ομαλότερη και βελτιωμένη παραγωγή προς όφελος και των δύο πλευρών.

Την Εκπόνηση ειδικών προγραμμάτων έργων υποδομής, όπως αναδασμοί, αρδευτικά, οδοποιίας που θα συμβάλλουν στη μείωση του κόστους παραγωγής.

5. Αποτελεί πρώτη προτεραιότητα ο σχεδιασμός  της ανάπτυξης, διαχείρισης και προβολής του Τουρισμού, ώστε να αντιμετωπιστούν οι πάγιες αδυναμίες του όπως η αυξημένη εποχικότητα, η  ασφυκτική εξάρτηση από τον οργανωμένο παραθεριστικό τουρισμό (πακέτα χαμηλού κόστους, all inclusive),  η προώθηση και διαφήμιση εναλλακτικών μορφών τουρισμού, που δεν βασίζονται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του προορισμού και για τις οποίες δεν υφίσταται οργανωμένο "προϊόν", οι διαδοχικές καμπάνιες προβολής που δεν έχουν διάρκεια και συνέχεια κ.ο.κ. Με δυό λόγια, παρά το γεγονός ότι     ο Τουρισμός  αναπτύσσεται ή/και αποκαθίσταται στον αυτόματο πιλότο όταν βιώνει κρίσεις πρέπει να θέσουμε ένα τέρμα  στην ερασιτεχνική αντιμετώπισή του.
Ένας  σχεδιασμός μιας πολιτικής μεσοπρόθεσμης απόδοσης για τον Τουρισμό πρέπει πρωταρχικά να  περιλαμβάνει την άμεση σύνδεσή του  με τις ανάγκες προστασίας του περιβάλλοντος. Εδώ πρέπει να αναφέρεται σε έργα βελτίωσης του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής στις τουριστικές περιοχές, σαφής καθορισμός χρήσεων γης και αυστηρών όρων δόμησης για τουριστικές εγκαταστάσεις, τήρηση των ορίων της φέρουσας ικανότητας των περιοχών, προτεραιότητα στην ανάπτυξη όσων εναλλακτικών μορφών τουρισμού έχουν περιορισμένο περιβαλλοντικό κόστος, απαγόρευση της τουριστικής δόμησης στις ήδη κορεσμένες τουριστικές περιοχές.

6. Υποστηρίζουμε ότι απαιτείται εθνική στρατηγική για την αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα.
Υποστηρίζουμε σταθερά τη συγκρότηση ισχυρού τραπεζικού δημόσιου πυλώνα. Και τούτο για λόγους δημόσιου συμφέροντος, στην κατεύθυνση ανταγωνιστικής πίεσης στις ιδιωτικές τράπεζες στο μέτωπο των επιτοκίων και της ρευστότητας καθώς και της διοχέτευσης μέρους της αποταμίευσης στη χρηματοδότηση αναπτυξιακών προτεραιοτήτων. Ο πυλώνας αυτός θα μπορούσε να προκύψει από τη σύμπραξη Εθνικής, ΑΤΕ, Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων. Θα πρέπει να συνδυάζει ταυτόχρονα μέτρα εξυγίανσης και ανταγωνιστικότητα στον εθνικό και διεθνή χώρο.
Επί ένα χρόνο καλούμε συνεχώς την κυβέρνηση να ενημερώσει με σαφήνεια για τις επιλογές της και τις διαδικασίες που προτίθεται να ακολουθήσει. Ο ελληνικός τραπεζικός κλάδος έχει ανάγκη συγχωνεύσεων ώστε να αποκτήσει το κρίσιμο μέγεθος που θα του επιτρέψει να διατηρήσει την παρουσία του, με σκοπό να  διασφαλίσει την αναγκαία ρευστότητα, ώστε να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις πιέσεις της οικονομικής κρίσης, για χρηματοδότηση αναπτυξιακών έργων και επιχειρήσεων και στην τόνωση της πραγματικής αγοράς που στηρίζει τις θέσεις εργασίας.
Επισημαίνουμε την ανάγκη να ληφθούν μέτρα που θα αποτρέπουν αποφασιστικά παρενέργειες από ολιγοπωλειακές καταστάσεις και συμπεριφορές, καθώς και με την ιδιαίτερη φροντίδα να διασφαλιστούν οι θέσεις απασχόλησης.


6. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Είναι αναγκαίος ο επαναπροσανατολισμός του συστήματος κοινωνικής προστασίας. Χρειάζονται αποτελεσματικά μέτρα στήριξης των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.
 Αποτελεί το μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, η πολλαπλώς τεμαχισμένη  κοινωνία της.
Η ΔΗ