Κυριακή, 23 Ιανουαρίου 2011 21:31

Πού το πάει ο Παπανδρέου;

Γράφτηκε από την
Πού το πάει ο Παπανδρέου;

Η πιθανότητα πρόωρων εκλογών και οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί


Ο Ιούλιος Καίσαρας δεν έδωσε καμιά σημασία στην προειδοποίηση του οιωνοσκόπου να φοβάται «τας ειδούς του Μαρτίου» (τα μέσα Μαρτίου) και ξεκίνησε αμέριμνος στις 15 του μήνα για τη Σύγκλητο όπου τον ανέμεναν με τη γνωστή κατάληξη ο Κάσσιος και ο Βρούτος.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (ένας εκ των οποίων μας θύμισε το ιστορικό αυτό ανέκδοτο) δεν θέλουν να την πάθουν σαν τον Ρωμαίο στρατηλάτη και περιμένουν πλήρως υποψιασμένοι - οι πιο προνοητικοί προετοιμαζόμενοι σχετικώς- την κρίσιμη εκείνη περίοδο στα μέσα Μαρτίου όταν, όπως όλα δείχνουν, ο πρωθυπουργός πάρει και τις τελικές του αποφάσεις για τις επόμενες κινήσεις του σε σχέση κυρίως με το αν και πότε θα προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές.
Επισήμως η κυβέρνηση διαψεύδει σε κάθε ευκαιρία και σε όλους τους τόνους ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οταν όμως κλείσουν τα μαγνητόφωνα και κατέβουν τα μολύβια των δημοσιογράφων, η συζήτηση σε όλο το πολιτικό προσωπικό-και όχι μόνο στο κυβερνών κόμμα- ανάβει. «Πού το πάει ο Παπανδρέου;» είναι το κυρίαρχο ερώτημα που δεν αφορά βεβαίως μόνο τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που παρακολουθούν με αυξημένη προσοχή τις εξελίξεις, ώστε να μη βρεθούν προ εκπλήξεων.
Η αλήθεια είναι πως είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκρυπτογραφηθούν οι διαθέσεις του πρωθυπουργού όχι μόνο λόγω της φύσεως του θέματος και του γεγονότος ότι δεν μοιράζεται με κανέναν τις σκέψεις του γι’ αυτό, αλλά κυρίως γιατί και ο ίδιος δεν έχει λάβει ακόμη οριστικές αποφάσεις για τη μια ή την άλλη προοπτική. Το απολύτως βέβαιο είναι ότι θέλει να κρατήσει όλους τους δρόμους ανοιχτούς μέχρι την τελευταία στιγμή ώστε να έχει στη διάθεσή του το σημαντικό πολιτικό πλεονέκτημα να επιλέξει εκείνος το χρόνο και το είδος της κίνησης που θα κάνει συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της προκήρυξης εκλογών.
Αυτό πιστοποιούν όλες οι μέχρι σήμερα κινήσεις του.             

Η οικονομία θα κρίνει…


Κορυφαίος παράγοντας βεβαίως από τον οποίο εξαρτώνται εν πολλοίς οι αποφάσεις, είναι οι εξελίξεις στην οικονομία και όχι μόνο στην ελληνική. Μέχρι «τας ειδούς του Μαρτίου» ο Γ. Παπανδρέου περιμένει δυο σοβαρότατες «θετικές εξελίξεις» όπως τις χαρακτηρίζουν στο ΠΑΣΟΚ. Την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του δανείου που λαμβάνουμε από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ και τη συνολική λύση της δημιουργίας μόνιμου μηχανισμού στήριξης των αδύναμων οικονομιών της ευρωζώνης, στην οποία έχει επενδύσει πολλά, πολιτικά και επικοινωνιακά, ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε προσωπικό επίπεδο. Χωρίς την ηρεμία στην οικονομία και ιδίως την αίσθηση -αν όχι τη βεβαιότητα- ότι «περάσαμε τον κάβο» δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα για πρόωρες εκλογές.

Αποκαλυπτικές κινήσεις


Στο μεταξύ όμως ο Γ. Παπανδρέου ετοιμάζεται ακριβώς για να έχει όλα τα όπλα στη φαρέτρα του. Για παράδειγμα δεν έχουν περάσει απαρατήρητες οι κινήσεις ενίσχυσης του πρωθυπουργικού προφίλ στις οποίες επιδίδεται τον τελευταίο καιρό η κυβέρνηση. Δυο είναι οι κυριότερες ενδείξεις επ’ αυτού.
Πρώτον η «επιχείρηση καθαρά χέρια». Ο πρωθυπουργός (με βάση τις σχετικές σφυγμομετρήσεις που έχει στα χέρια του) έχει αντιληφθεί την καθολική απαίτηση της κοινής γνώμης «να πάει επιτέλους κάποιος στη φυλακή» και κινείται αναλόγως δίνοντας σχετικές εντολές που περιλαμβάνουν και αρκετά πρώην (ή και νυν) στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι στις δημοκρατίες κανείς δεν φυλακίζεται με πρωθυπουργικές εντολές και αν υπολογίσουμε τους ρυθμούς με τους οποίους κινείται η δικαιοσύνη όχι στη φυλακή δεν πρόκειται να έχει μπει κάποιος τόσο σύντομα, αλλά ούτε καν να έχει κατηγορηθεί. Ομως, όπως όλα δείχνουν, ο πρωθυπουργός θα επιμείνει στη ρητορική αυτή ίσως γιατί δεν μπορεί πλέον να κάνει και διαφορετικά.
Δεύτερη σοβαρή ένδειξη για τις κυβερνητικές διαθέσεις είναι η συντονισμένη απόπειρα διείσδυσης στο συντηρητικό ακροατήριο ή έστω η ανταπόκριση στα δημοσκοπικά ευρήματα και άρα τις επιθυμίες μεγάλου μέρους του πληθυσμού, που δεν ανήκουν μάλιστα στην παραδοσιακή εκλογική πελατεία του ΠΑΣΟΚ. Σ’ αυτή τη στρατηγική αποδίδονται οι ασυνήθιστοι για τον Γ. Παπανδρέου υψηλοί τόνοι στο Ερζερούμ για τα ελληνοτουρκικά, η απόφαση για τον φράχτη στον Εβρο και η πρωθυπουργική παρέμβαση για τη στήριξη του αιτήματος για τις γερμανικές αποζημιώσεις.
Πέρα από αυτές τις πολιτικές κινήσεις υπάρχουν όμως και άλλες «ύποπτες» αποφάσεις. Η προσπάθεια αναδιάταξης της «κοιμωμένης» κομματικής βάσης του ΠΑΣΟΚ, έργο που έχει αναλάβει προσωπικά (και περίπου μόνος) ο Μ. Καρχιμάκης, σε συνδυασμό με την απόφαση για την πραγματοποίηση πανελλαδικής συνδιάσκεψης με θεματικές περιφερειακές συνδιασκέψεις και αντίστοιχες περιοδείες του πρωθυπουργού, δεν έχουν περάσει φυσικά απαρατήρητες. Εντύπωση προκαλεί εν προκειμένω η περιθωριοποίηση του (κάποτε κραταιού στο ΠΑΣΟΚ) Πολιτικού Συμβουλίου που όχι μόνο συνεδριάζει σπανιότατα, αλλά δεν θα έχει ούτε λόγο για την διοργάνωση της συνδιάσκεψης που ανέλαβε προσωπικά ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ σε συνεννόηση με τον πρόεδρο. Αυτό αν δεν οφείλεται στη γνωστή απέχθεια του πρωθυπουργού για τις εσωκομματικές διαδικασίες, είναι αποκαλυπτικό της μυστικοπάθειας με την οποία κινούνται στο ΠΑΣΟΚ.

Υπέρ και κατά των πρόωρων εκλογών


Φυσικά στα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια η σχετική συζήτηση έχει ανάψει για τα καλά. Μάλιστα όπως συμβαίνει συνήθως, έχουν σχηματιστεί δύο «σχολές σκέψης» με αντίστοιχες εισηγήσεις.
Η πρώτη, με κορυφαίο εκπρόσωπο τον υπουργό Εσωτερικών αλλά και άλλους υπουργούς (Ρέππας, Καστανίδης κ.λπ.), τάσσεται υπέρ των πρόωρων εκλογών επικαλούμενη το ισχυρό (ακόμη) δημοσκοπικό προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ, το εκλογικό bonus των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα που δίνει ο νόμος Παυλόπουλου με τον οποίο θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, την πολυδιάσπαση της κεντροδεξιάς και φυσικά τη δυνατότητα του πρωθυπουργού να «διορίσει» περίπου την Κοινοβουλευτική Ομάδα (αφού οι εκλογές θα γίνουν με λίστα) απαλλασσόμενος έτσι από «ενοχλητικές» φωνές.
Στον αντίποδα βρίσκονται άλλοι υπουργοί (μάλλον οι περισσότεροι) με κορυφαίους τον Β. Βενιζέλο και φυσικά τον Γ. Παπακωνσταντίνου και όλο το Οικονομικό Επιτελείο. Οι επιπτώσεις στην οικονομία είναι το βασικό τους επιχείρημα, ενώ επισημαίνουν επίσης το πρόβλημα αξιοπιστίας της κυβέρνησης, την πλήρη αντίθεση του κόσμου στις πρόωρες εκλογές όπως προκύπτει από όλες τις δημοσκοπήσεις και φυσικά την αντίδραση των κοινοτικών και της τρόικας.
Υπάρχει τέλος και ένα άλλο σενάριο καθώς οι πρόωρες εκλογές δεν γίνονται πάντα όταν το θέλει η κυβέρνηση. Ενίοτε προκύπτουν και «ατυχίες» και απρόβλεπτα γεγονότα. Κανείς δεν μπορεί π.χ. να προεξοφλήσει ότι η κυβέρνηση θα βγει αλώβητη από όλες τις κρίσιμες ψηφοφορίες που έρχονται το προσεχές διάστημα στη Βουλή, στις οποίες πρέπει να προστεθεί και ο εκλογικός νόμος που ο πρωθυπουργός και ο Γ. Ραγκούσης (θυμηθείτε: υπέρμαχος των εκλογών) επιμένουν να φέρουν σύντομα προς ψήφιση παρά τις σφοδρές αντιδράσεις μεγάλης μερίδας βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στις ρυθμίσεις του. Μήπως τελικά τα απρόβλεπτα γεγονότα δεν είναι τελικά και τόσο «απρόβλεπτα» και τυχαία;


NEWSLETTER