Την πολύτιμη συνεργατική κληρονομιά καλείται να αξιοποιήσει η νέα Βουλή, ανεξάρτητα από το νικητή των εκλογών και το αν θα είναι εφικτός ο σχηματισμός μονοκομματικής κυβέρνησης. Ολα τα κόμματα καλούνται λοιπόν να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα συνεργασίας που θα αποτελέσει παράλληλα τη βάση της εθνικής πρότασης στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές. Για να επιτευχθεί όμως αυτή η συνεργασία θα πρέπει πρώτα από όλα τα ίδια τα κόμματα να αφήσουν στην άκρη τις μικροκομματικές πελατειακές αντιλήψεις και για πρώτη φορά στην ιστορία τους να βάλουν το εθνικό κοινό συμφέρον πάνω από εκλογικές σκοπιμότητες και παραταξιακά οφέλη.
Στο πλαίσιο της παραπάνω συνεργασίας δεν θα είναι δύσκολο να συμφωνηθεί ότι στην Ελλάδα πρέπει επιτέλους να δημιουργηθεί ένα αξιοκρατικό σύστημα αξιοποίησης των ικανών, που θα αντικαταστήσει τα κομματικά κέντρα προσλήψεων και διορισμών. Η ελληνική οικονομία μεταξύ άλλων χρεωκόπησε και επειδή “εξορίστηκαν” από τη δημόσια διοίκηση οι άξιοι και οι ικανοί για να βολευτούν τα παιδιά των κομμάτων. Σήμερα δεν υπάρχει πραγματικά κανένας λόγος διατήρησης της κομματικής επετηρίδας στη δημόσια διοίκηση και ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να στελεχωθεί με ικανούς και άξιους τεχνοκράτες που, δόξα τω Θεώ, διαθέτει χιλιάδες η Ελλάδα.
Αντίστοιχα στον τομέα της ιδιωτικής οικονομίας η αξιοπιστία θα αποκατασταθεί μόνο αν τα κόμματα σταματήσουν να παρεμβαίνουν σε βάρος του υγιούς ανταγωνισμού και διαμορφώσουν το θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέψει την περαιτέρω ανάπτυξη των βιώσιμων μονάδων. Για παράδειγμα: Δεν είναι καθόλου δύσκολο να συμφωνηθεί πως η Ελλάδα χρειάζεται ένα σύγχρονο εισπρακτικό μηχανισμό που θα περιορίσει στο ελάχιστο την φοροδιαφυγή - φοροαποφυγή και την εισφοροδιαφυγή. Χωρίς αυτό το μηχανισμό όσοι νόμοι και αν ψηφιστούν, όσα ποσοστά και αν αλλάξουν, στο τέλος θα πληρώνουν (μέχρι να καταρρεύσει πλήρως η οικονομία) μόνο τα “συνήθη υποζύγια” που δεν μπορούν να αποκρύψουν το εισόδημα και την εργασία τους.
Παρόμοιες συμφωνίες - συνεργασίες μπορούν να γίνουν και σε άλλους τομείς που δεν σχετίζονται άμεσα με την οικονομική δραστηριότητα αλλά έχουν πλήξει την αξιοπιστία της Ελλάδας. Ετσι και αλλιώς όλα τα κόμματα πρέπει να συμφωνήσουν ότι δεν μπορεί να κυβερνάει ο… Βλαστός και ότι πρέπει να αλλάξουν πολλά τόσο στο σύστημα απονομής της δικαιοσύνης όσο και στο σωφρονιστικό σύστημα.
Θα πρέπει τα κόμματα να συμφωνήσουν επίσης ότι την εποχή της ψηφιακής τεχνολογίας είναι αδύνατον να κρατούνται χειρόγραφα πρακτικά και να γίνονται δίκες σε αίθουσες χωρίς κλιματισμό.
Στον τομέα της Παιδείας τα κόμματα θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι ο κάθε υπουργός δεν θα γκρεμίζει το έργο του προκατόχου του στο όνομα μιας ακόμα μεταρρύθμισης, και ότι χρειάζεται ένα μακροχρόνιο πλαίσιο συνεργασίας που θα εφαρμοστεί απαρέγκλιτα από όλες τις κυβερνήσεις.
Στον τομέα της Υγείας η συμφωνία θα πρέπει να διασφαλίσει ένα μίνιμουμ πακέτο παροχών για όλους τους πολίτες και παράλληλα ικανοποιητικές αμοιβές για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
Τέλος θα ήταν τουλάχιστον λάθος να μη γίνει μια συζήτηση για το θέμα της μετανάστευσης ώστε να κλείσει οριστικά το θέμα της “μαύρης εργασίας” με αυστηρές ποινές σε όσους απασχολούν ανασφάλιστους εργαζόμενους.
Σε κάθε περίπτωση, η παρέμβαση της “Ε” δεν μπορεί ούτε να καταγράψει όλους τους τομείς στους οποίους είναι εφικτή μια συνεργασία μεταξύ των κομμάτων, ούτε πολύ περισσότερο να διατυπώσει προτάσεις που εδράζονται στο ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο των πολιτικών λύσεων. Στόχο έχει να παροτρύνει τη συνεργασία μεταξύ των κομμάτων ώστε να δημιουργηθεί ένα εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θα πάρει τη θέση των αποτυχημένων κατά γενική ομολογία μνημονίων.
"Ε"
