Συγκέντρωση – συζήτηση
"Να σαρώσουμε τα μνημόνια της χρεοκοπίας"
Εργατικό Κέντρο, Δευτέρα 20 Ιούνη 7 μ.μ.
H οργή έχει γίνει έκρηξη. Στις 15 Ιούνη οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές και απεργοί που κατέκλυσαν τις πλατείες και τους δρόμους σε όλη την Ελλάδα, σε τεράστιες απεργιακές συγκεντρώσεις, σε μια από τις πιο συγκλονιστικές κινητοποιήσεις μετά τη μεταπολίτευση, έφεραν στο προσκήνιο τον ανατρεπτικό πολιτικό ρόλο του εργατικού κινήματος και του μαχόμενου λαού. Ήδη η πολύμηνη αντίσταση των εργαζομένων και η τωρινή πρωτοφανής έκρηξη οργής οδηγεί σε ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, σε αναζήτηση κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» των αστικών δυνάμεων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ. Πρόκειται για μια πρώτη επιτυχία του κινήματος, μια ρωγμή που αναδεικνύει τη δύναμη μας. Μια ένδειξη αδυναμίας όχι μόνο του ΠΑΣΟΚ, αλλά συνολικά του αστικού πολιτικού συστήματος, που συγκεντρώνει τις δυνάμεις του για να περάσει την ίδια πολιτική άγριου κοινωνικού πολέμου.
Δεν είναι μόνο η Ελλάδα . Το κύμα τέτοιων διαδηλώσεων ξεκίνησε από την Πορτογαλία, απλώθηκε στην Ισπανία και ξεσηκώνει όλη την Ευρώπη. Πιο πριν ήταν η Τυνησία και η Αίγυπτος που με τις εξεγέρσεις τους έκαναν την Πλατεία Ταχρίρ του Καίρου σύμβολο για όλους τους οργισμένους.
Η οργή δεν έπεσε από τον ουρανό, ούτε βγήκε στους δρόμους ξαφνικά. Ωρίμασε μέσα στις Πανεργατικές απεργίες όλης της περασμένης χρονιάς ενάντια στα μέτρα του ΔΝΤ της ΕΕ και της κυβέρνησης. Φούντωσε με τις απεργίες διαρκείας στον ΟΣΕ, στις Συγκοινωνίες και στους φορτηγατζήδες. Αγρίεψε με τις μάχες των εργαζόμενων στα ΜΜΕ ενάντια στη μαφία των βαρόνων στα media . Και αγκάλιασε τη νεολαία με τις καταλήψεις σε σχολές και σχολεία ενάντια στη διάλυση της δημόσιας παιδείας.
Δεν πρόκειται να καταπιούμε τα παραμύθια της προπαγάνδας των μεγαλοεκδοτών και των κομματικών επιτελείων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ότι τάχα αυτοί εκπροσωπούν τη δημοκρατία και ο κόσμος που διαδηλώνει την απειλεί. Και δεν πρόκειται να αφήσουμε να μας διασπάσουν ανάμεσα σε «απολίτικους» διαδηλωτές στις πλατείες και «συντεχνιακούς» συνδικαλιστές στις απεργίες.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι η δύναμη της εργατικής τάξης βρίσκεται στη συλλογικότητα, στην ενότητα και την οργάνωσή της. Το εργατικό κίνημα, όταν είναι οργανωμένο στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια και στα γραφεία, στις τράπεζες και στα ναυπηγεία, στα νοσοκομεία και στα ορυχεία, έχει τ δύναμη να μην αφήσει να εφαρμοστεί κανένα αντεργατικό μέτρο και να ανατρέψει όλους αυτούς που θέλουν να τα επιβάλουν με τα χρεοκοπημένα Μνημόνιά τους.
Η Αριστερά είναι η δύναμη που μπορεί και πρέπει να οργανώσει αυτές τις μάχες και εδώ ξεχωρίζει ο ρόλος της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής αριστεράς. Χρειάζεται να προβάλουμε τις εργατικές εναλλακτικές λύσεις και να παλέψουμε:
Για τη διαγραφή του χρέους και την κρατικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση για τους τραπεζίτες και κάτω από εργατικό έλεγχο.
Για να φορολογηθούν οι πλούσιοι με τις καταθέσεις στην Ελβετία, τις εταιρίες οφσόρ και τα ιδιωτικά νησάκια και κότερα, και όχι να μειωθεί το αφορολόγητο των εργαζόμενων.
Για να απαγορευτούν οι απολύσεις με νόμο και να γυρίσουν σε δημόσιο έλεγχο όλες οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και οι κοινωνικές υπηρεσίες που ιδιωτικοποιήθηκαν.
Έχουμε μπροστά μας σκληρές μάχες, αλλά μπορούμε να βγούμε νικητές χτίζοντας τη δύναμη του κινήματος από τα κάτω και δυναμώνοντας την αριστερά που παλεύει για την ανατροπή του συστήματος που γεννάει φτώχεια, ρατσισμό και πόλεμο.
Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα οργανώνει πανελλαδικά έναν κύκλο εκδηλώσεων με τη συμμετοχή συνδικαλιστών και ακτιβιστών από πολλούς χώρους με τίτλο «ΝΑ ΣΑΡΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ»
Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα
