Κάνει λόγο για υποστελέχωση του νοσοκομείου, αναρωτιέται αν “είναι λαϊκισμός ή ξεπερασμένο το αίτημα των Μεσσήνιων συμπολιτών μας να εξυπηρετούνται από το νοσοκομείο μας χωρίς να αναγκάζονται να πληρώνουν ιδιώτες γιατρούς και κλινικές για εξετάσεις ή χειρουργεία ή να πρέπει τόσο συχνά να μεταβαίνουν στα νοσοκομεία της Τρίπολης, της Πάτρας και της Αθήνας”.
Αναλυτικά αναφέρει: “Η κυβέρνηση καθώς και η πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης προβάλλουν πάντα το θέμα του κόστους που θα είχε η πρόσληψη του αναγκαίου προσωπικού, για να ενισχυθεί το Ε.Σ.Υ. και κατηγορούν για λαϊκισμό αυτούς που ζητούν την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Λεφτόδεντρο όμως υπάρχει για να γίνονται προσλήψεις αστυνομικών στα πανεπιστήμια… Πριν καν τελειώσει η πανδημία η κυβέρνηση Μητσοτάκη φαίνεται ανυποχώρητη στο σχεδιασμό της για ολοκληρωτική διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει λίγο πριν το ξέσπασμα της πανδημίας την ανατριχιαστική δήλωση της ομοϊδεάτισσας και πρώην συμβούλου του Κων/νου Μητσοτάκη Μ. Ξαφά ότι «δεν χρειάζονται κρατικά νοσοκομεία. Μπορούν όλα να είναι ιδιωτικά» αλλά πριν λίγες μέρες -και ενώ όλοι έχουμε υποστεί τις δυσμενείς συνέπειες της υγειονομικής και οικονομικής κρίσης- ο πρωθυπουργός περιέγραψε στην «Καθημερινή» ένα δυστοπικό μέλλον για τη δημόσια υγεία εκφράζοντας ανοιχτά τις προθέσεις του για κλείσιμο περιφερειακών νοσοκομείων και για αξιολόγηση μέσω ιδιωτών των δημόσιων νοσοκομείων, τα οποία αποδεκατίστηκαν εξαιτίας της μνημονιακής πολιτικής που ακολούθησαν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις από το 2010 κι έπειτα. Επί λέξει μάλιστα ο Κ. Μητσοτάκης δήλωσε: «Δεν μπορεί να συζητάμε και να λέμε η πολιτική μας για την υγεία να είναι μόνο οι προσλήψεις στα νοσοκομεία. Μα πόσο ξεπερασμένο είναι αυτό, ως συνολική έννοια; Φυσικά και προσλήψεις στα νοσοκομεία. Και το έχουμε κάνει. Αλλά δεν μπορεί η πολιτική μας για τη δημόσια υγεία να είναι αυτή».
Ας δούμε όμως ποια είναι σήμερα η πραγματικότητα αναφερόμενοι στο Νοσοκομείο της Καλαμάτας. Με δυναμικότητα 345 κλίνες ο οργανισμός του νοσοκομείου προβλέπει 124 θέσεις ιατρικού και 440 θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού για την κάλυψη ενός πληθυσμού περίπου 160.000 μόνιμων κατοίκων του νομού και τουλάχιστον διπλάσιου αριθμού επισκεπτών τους τουριστικούς μήνες. Να σημειώσουμε όμως ότι οι αναλογίες κλινών και προσωπικού γράφτηκαν στο ενιαίο πλαίσιο οργάνωσης νοσοκομείων το 1987, όταν το προσδόκιμο ζωής του πληθυσμού της Ελλάδος ήταν τα 75 έτη, ενώ σήμερα είναι τα 82 κι όλοι γνωρίζουμε ότι αυτά τα 7 επιπλέον έτη ζωής που προστέθηκαν στο προσδόκιμο τα τελευταία 35 χρόνια απαιτούν πολύ περισσότερες ιατρικές υπηρεσίες από ό,τι απαιτούσαν οι συνθήκες το 1987. Ακόμα και με αυτές τις προβλέψεις όμως η κατάσταση στο Νοσοκομείο Καλαμάτας είναι πολύ χειρότερη!!! Από τις προβλεπόμενες 124 θέσεις μόνιμων ιατρών είναι καλυμμένες οι 59(!) δηλαδή ούτε οι μισές από όσες προβλέπονταν στις συνθήκες που επικρατούσαν το 1987! Με το θεσμό του επικουρικού προσωπικού το νοσοκομείο έχει ακόμα 35 ιατρούς και 98 νοσηλευτές, των οποίων οι μισθοί καταβάλλονται από το νοσοκομείο και όχι το κράτος.
Ειδικότερα, στο νοσηλευτικό προσωπικό οι ελλείψεις είναι επίσης τεράστιες από όποιο πρίσμα κι αν το δούμε. Χαρακτηριστικά η υποστελέχωση του νοσοκομείου μας προκύπτει αναμφίλεκτα βάσει των εκθέσεων ΟΟΣΑ (https://data.oecd.org/healthres/nurses.htm), όπου ενώ ο μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ είναι 9 νοσηλευτές ανά 1.000 κατοίκους και για τη χώρα μας -που βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις λίγο πάνω από Τουρκία, Ινδία, Κολομβία και Ν. Αφρική- 3,4/1.000 κατοίκους, για το Νοσοκομείο της Καλαμάτας η αναλογία είναι 2,7/1.000 κατοίκους!!! Στο νοσοκομείο μας υπηρετούν σήμερα 330 μόνιμο και 98 επικουρικό νοσηλευτικό προσωπικό (428 άτομα), ενώ αν ήμασταν στον ελληνικό μέσο όρο θα είχαμε 544 κι αν ήμασταν στο μέσο όρο του ΟΟΣΑ θα είχαμε 1.440! Κάντε όνειρα! Το λιγότερο που έπρεπε να προβλέπει ο οργανισμός του νοσοκομείου, για να λειτουργεί με ασφάλεια το νοσοκομείο μας τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους εργαζόμενους με βάση τη διεθνή πρακτική είναι 3 Χ κλίνες (για τις 3 βάρδιες) και 0,6 Χ κλίνες (για τα ρεπό και τις άδειες του προσωπικού) δηλαδή 3,6 Χ 345 κλίνες που σημαίνει νοσηλευτικό προσωπικό 1.242 άτομα αντί 428 (συμπεριλαμβανομένου του επικουρικού προσωπικού), δηλαδή πολύ κοντά στους 1.440 του μέσου όρου του ΟΟΣΑ!
Ίδια τραγική κατάσταση και σε άλλες ειδικότητες. Μικρή αναφορά επί του παρόντος στις ελλείψεις οδηγών ασθενοφόρων. Από το 2013 έχουν καταργηθεί όλες οι θέσεις οδηγών με νομοθετική πρωτοβουλία του τότε υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη κι αυτή τη στιγμή το νοσοκομείο έχει 2 οδηγούς με σύμβαση μόνο μέσω του επικουρικού προσωπικού για την κάλυψη όλων των αναγκών του!!! Αξιοσημείωτο ότι το τμήμα Τ.Ε.Π. (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών) που θα έπρεπε να έχει μόνιμο ιατρικό προσωπικό από το 2012, 9 χρόνια μετά έχει μόνο την πολύ αξιόλογη νέα διευθύντριά του, ενώ οι υπόλοιποι μόνιμοι ιατροί που χρειάζονται για τη στελέχωσή του είναι ακόμα στην αναμονή! Για όλα τα συστήματα υγείας διεθνώς, τα επείγοντα περιστατικά είναι το κομβικής σημασίας τμήμα, όπου κυριολεκτικά σώζονται ζωές όταν είναι σωστά εξοπλισμένα και στελεχωμένα, αλλά στην Ελλάδα και στην Καλαμάτα οι ασθενείς περιμένουν τις βάρδιες του προσωπικού των άλλων τμημάτων! Γνωστές σε όλους τους Μεσσήνιους και οι μεγάλες λίστες αναμονής για εξέταση στα εξωτερικά ιατρεία, με τα σχετικά ραντεβού του μήνα να συμπληρώνονται στις πρώτες 2-3 ημέρες, ενώ ο υπερσύγχρονος εξοπλισμός του νοσοκομείου, όπως ο μαγνητικός τομογράφος που επιδοτήθηκε από την ΕΕ με σχεδόν 800.000€ να μένει εδώ και χρόνια παροπλισμένος λόγω έλλειψης ιατρικού προσωπικού. Από το Νοέμβριο του 2020 μάλιστα οι 5 κενές θέσεις ακτινολόγων μεγαλώνουν το πρόβλημα και για τον υπόλοιπο απεικονιστικό εξοπλισμό. Τα τελευταία χρόνια ναι μεν πολλά νέα τμήματα μπήκαν σε λειτουργία όπως το Αιμοδυναμικό, το Αγγειοχειρουργικό, το Ογκολογικό, αλλά η έλλειψη ιατρικού προσωπικού οδήγησε σε υπολειτουργία ή και αναστολή λειτουργίας αυτών των τμημάτων.
Ας απαντήσουμε τώρα αν είναι λαϊκισμός ή ξεπερασμένο το αίτημα των Μεσσήνιων συμπολιτών μας να εξυπηρετούνται από το νοσοκομείο μας χωρίς να αναγκάζονται να πληρώνουν ιδιώτες γιατρούς και κλινικές για εξετάσεις ή χειρουργεία ή να πρέπει τόσο συχνά να μεταβαίνουν στα νοσοκομεία της Τρίπολης, της Πάτρας και της Αθήνας. Είναι τόσο παρωχημένο να μπορεί ο κάθε συμπολίτης μας και με δεδομένες τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες να θέλει να κλείνει τα ραντεβού του και τις επεμβάσεις που είναι απαραίτητες στο νοσοκομείο της πόλης και να ξέρει ότι αυτό είναι ασφαλές τόσο για τον ίδιο όσο και για το προσωπικό που εργάζεται;”.
