Κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες φέρνουμε στο μυαλό μας τους 22 νεκρούς και τις καταστροφικές ζημιές που άφησε πίσω του ο σεισμός στην Καλαμάτα το 1986. Η πόλη και η γύρω περιοχή στάθηκε όρθια, ξαναζωντάνεψε και έγινε το στολίδι της νότιας Ελλάδας που γνωρίζουμε σήμερα χάρη στην κινητοποίηση όλων των δυνάμεων της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας, του πολιτισμού και την απλόχερη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κάτω από την εμπνευσμένη ηγεσία του Γιώργου Γεννηματά και του δημάρχου της Σταύρου Μπένου. Τα παραδείγματα από το πρόσφατο παρελθόν δεν λείπουν για να μας φωτίσουν στο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε σήμερα.
Τώρα χρειαζόμαστε, όπως το 1986 με τους σεισμούς, να φτιάξουμε μία ομάδα με τους καλύτερους για ξαναμπεί η χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης, με κοινωνική ευαισθησία και προοδευτικό πρόσημο. Οι πολίτες με την ψήφο τους θα αναδείξουν αυτούς που θα πάρουν το πηδάλιο της χώρας στα χέρια τους. Αλλά η ευθύνη είναι πολύ μεγάλη για να βαρύνει ένα μόνο κόμμα. Από την επομένη των εκλογών, όποιο και αν είναι το κόμμα που θα έρθει πρώτο, θα πρέπει να αρχίσει να εφαρμόζεται το μνημόνιο που μας έφερε ο Τσίπρας με τρόπο πειστικό και προς τα μέσα και προς τα έξω. Πάνω από όλα, με τρόπο συναινετικό αποφεύγοντας να υψώνουμε διαχωριστικές γραμμές ανάμεσά μας που φέρνουν το διχασμό. Ευτυχώς, η διάκριση σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς έχει πάει στα αζήτητα. Και η συζήτηση για τη διαπλοκή και τη διαφθορά είναι πολύ σοβαρή για να την αφήσουμε να ευτελίζεται από αυτόν που παραθερίζει σε βίλα εφοπλιστή του οποίου το όνομα βρίσκεται στη λίστα Λαγκάρντ. Και που ανέδειξε ως στελέχη της δικής του διακυβέρνησης τον Κατρούγκαλο, τον Χαϊκάλη και τον Μητρόπουλο.
Η ατυχής παρένθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ανέδειξε την ανάγκη για πραγματική διακυβέρνηση της χώρας. Επτά μήνες ήσαν αρκετοί για να φανεί η φτώχεια σε πολιτικές προτάσεις, στελέχη και ικανότητα διακυβέρνησης μέσα σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Οπως λέει και ο λαό μας “ήτανε στραβό το κλήμα, το 'φαγε και ο Τσίπρας”. Ο πρώην πρωθυπουργός αποδείχτηκε ανεπαρκής για να αντιμετωπίσει καταστάσεις αυξημένης διακινδύνευσης. Και η ανεπάρκειά του ίδιου και της ομάδας του φαίνεται ανάγλυφα όταν κάνουμε τη σύγκριση με την υπηρεσιακή κυβέρνηση, η οποία χειρίζεται τα θέματα με σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα, όπως π.χ. τη μεταναστευτική κρίση ή την απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ τα οποία κινδύνευαν να χαθούν.
Πιστεύω ότι η αυτοδυναμία δεν είναι εφικτή, αλλά ούτε και ευκταία. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη με κορμό το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και τις Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία θα αποτελέσει τον καταλύτη για να μπορέσει να δημιουργηθεί την επόμενη των εκλογών μία σταθερή κυβέρνηση. Η χώρα έχει ανάγκη από μία κυβέρνηση με βάθος χρόνου, με μέθοδο και ένα συνεκτικό σχέδιο, το οποίο θα έχει εκ των προτέρων συμφωνηθεί μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων και θα είναι δεσμευτικό. Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να εξασφαλίσει την ευρωπαϊκή αγκίστρωση της χώρας, το ευρωπαϊκό πλαίσιο αναφοράς και θα κινείται σε δύο άξονες: την υλοποίηση του τρίτου μνημονίου και τη συμφωνία για ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη με την εμπειρία και τη γνώση των άξιων στελεχών της θα συμβάλει ενεργά για να ξαναβρεί η χώρα την ευρωπαϊκή της κανονικότητα, που θα της επιτρέψει να πιάσει γρήγορα ρυθμούς ανάπτυξης που θα δημιουργήσουν εισόδημα και θέσεις εργασίας.
