Το νέο σχέδιο νόμου που ψηφίστηκε χθες από τη Βουλή των Ελλήνων αποσκοπεί στην αποκατάσταση δύο σημαντικών δυσλειτουργιών που μας κληροδότησε η προηγούμενη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: την αδυναμία λήψης αποφάσεων σε Δήμους και Περιφέρειες και την διαιώνιση του ασύλου της ανομίας στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας. οπως όλοι γνωρίζουμε, η προηγούμενη κυβέρνηση, υποτίθεται στο όνομα της δημοκρατίας αλλά ουσιαστικά εξυπηρετώντας μικροκομματικούς σκοπούς, θέσπισε την απλή αναλογική στις αυτοδιοικητικές εκλογές.
Με τον Κλεισθένη η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε τουλάχιστον 3 μεγάλες παγκόσμιες πρωτοτυπίες. Η πρώτη είναι ότι πουθενά στον πλανήτη και σε καμία δημοκρατική χώρα, έπειτα από σχετική έρευνα της ΚΕΔΕ, δεν υπάρχει αντίστοιχος νόμος στην αυτοδιοίκηση. Η δεύτερη πρωτοτυπία είναι ότι για πρώτη φορά στη χώρα μας ψηφίστηκε ένας νόμος για την αυτοδιοίκηση χωρίς να υιοθετηθεί ούτε μια λέξη από τις προτάσεις της ΚΕΔΕ και της ΕΝΠΕ, των κατεξοχήν αρμόδιων φορέων του τόπου μας. Η τρίτη παγκόσμια πρωτοτυπία είναι ότι δεν προβλέφθηκε τι θα συμβεί αν οι παρατάξεις που εκλέχθηκαν από τις εκλογές δεν καταφέρουν να συμφωνήσουν και να συνεργαστούν.
Δυστυχώς, το αποτέλεσμα αυτών των εκλογικών πειραματισμών και του πολιτικού τυχοδιωκτισμού του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η συγκρότηση δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων στα οποία οι δημοκρατικά εκλεγμένοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες σπανίως διαθέτουν την αναγκαία πλειοψηφία, ώστε να υλοποιήσουν το πρόγραμμα για το οποίο εκλέχθηκαν. Είναι προφανές ότι οι συνθήκες αυτές αποτελούν μια νάρκη στα θεμέλια της τοπικής αυτοδιοίκησης, ενώ ταυτόχρονα υπονομεύουν την δημοκρατική αρχή που υποτίθεται ότι προσπαθούν να υπερασπιστούν. Ετσι θα γινόμασταν όλοι μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου εξυπηρέτησης τοπικών σκοπιμοτήτων, πολιτικών εκβιασμών και άσκησης ισορροπιών που μόνο τους πολίτες δεν θα ωφελούσαν.
Το νέο σχέδιο νόμου αποσκοπεί από τη μια μεριά να άρει αυτά τα προβλήματα κυβερνησιμότητας των δήμων και των περιφερειών, αλλά και από την άλλη να διατηρήσει τον ισχυρό ρόλο των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων. Οι Δήμοι και οι Περιφέρειες θα μπορέσουν έτσι να διαδραματίσουν τον καίριο και καταλυτικό τους ρόλο στη διοίκηση της χώρας, να επιτελέσουν απρόσκοπτα το έργο τους και να κριθούν για αυτό μέσω των εκλογών, όπως αρμόζει σε μια ευνομούμενη και δημοκρατική χώρα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το νέο νομοσχέδιο υλοποιεί και μία από τις βασικές δεσμεύσεις της κυβέρνησής μας και του Κυριάκου Μητσοτάκη προσωπικά. Πρόκειται για την αναβάθμιση της ποιότητας του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος της χώρας που τόσο έχει πληγεί τα τελευταία χρόνια. Ολοι έχουμε γίνει μάρτυρες της μετεξέλιξης των ελληνικών πανεπιστημίων από χώρους γνώσης σε χώρους παραβατικότητας και ανομίας.
Ποια σχέση άραγε έχει η ακαδημαϊκή μόρφωση με την διακίνηση ναρκωτικών, το παραεμπόριο και την προστασία κοινών εγκληματιών που καταφεύγουν στον πανεπιστημιακό χώρο για να αποφύγουν την σύλληψη; Τι σχέση έχει η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών με την προστασία δραστών του κοινού ποινικού δικαίου; Και τελικά πόσο προστατεύεται η ελευθερία της έκφρασης όταν καθηγητές προπηλακίζονται και απειλούνται, στοχοποιημένοι από ομάδες ακραίων που δρουν εντός των πανεπιστημίων;
Ομολογουμένως δεν υπάρχει εύκολη απάντηση σε αυτόν τον παραλογισμό. Το μόνο σίγουρο είναι, ότι το άσυλο των ιδεών, που κάθε δημοκρατική κοινωνία πρέπει να προστατεύει και να διαφυλάσσει, στις μέρες μας έχει διαστρεβλωθεί σε άσυλο της κάθε λογής παρανομίας και προνομιακός χώρος της κάθε ακραίας και φασίζουσας νοοτροπίας.
Οι νέες διατάξεις αποκαθιστούν το άσυλο στην πραγματική του έννοια. Η ακαδημαϊκή ελευθερία, η ελεύθερη έκφραση και η διακίνηση των ιδεών προστατεύονται στους χώρους των ιδρυμάτων με ακριβώς τον ίδιο τρόπο που προστατεύονται σε όλους τους δημόσιους χώρους, απέναντι σε οποιονδήποτε επιβουλεύεται να τις καταλύσει. Ετσι τα πανεπιστημιακά ιδρύματα παύουν να λειτουργούν ως ιδιότυπα κέντρα όπου οργανώνονται ή συντελούνται παρανομίες. Παύουν να αποτελούν το καταφύγιο του κάθε εγκληματία. Αλλά και παύουν να στεγάζουν τον κάθε ακραίο που προσπαθεί να επιβάλει το μονοπώλιο της άποψής του, προπηλακίζοντας και «χτίζοντας» καθηγητές, κατά παράβαση κάθε έννοιας δημοκρατικότητας και νομιμότητας.
Ετσι, όπως δεν περιορίζονται οι απόψεις και οι ιδέες στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας, σε κάθε καφενείο, σε κάθε πλατεία και σε κάθε χωριό, με τον ίδιο τρόπο δεν περιορίζονται, αλλά προστατεύονται και εκεί όπου γεννιούνται, μεγαλώνουν και ανθίζουν: στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Η προστασία των ιδεών και η πραγματική ελευθερία που αυτή συνεπάγεται, αλλά ταυτόχρονα και η ανοχή στη διαφορετική άποψη κι ο δημοκρατικός διάλογος, αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους μιας ανοικτής, ελεύθερης, σύγχρονης και δημιουργικής κοινωνίας.
Συνεχίζουμε πιστοί σε όσα υποσχεθήκαμε!
