Μέσα στο διάστημα αυτό το πέπλο έπεσε. Αποκαλύφθηκε ότι η Ευρώπη των οραμάτων της Αλληλεγγύης, της Ισοτιμίας και της Δημοκρατίας  δεν υπάρχει πια. Αντίθετα, έχει αντικατασταθεί από την Ευρώπη των τραπεζιτών και των μη εκλεγμένων τεχνοκρατών. 

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση και το πολιτικό προσωπικό που επελέγη από τον ελληνικό λαό, κλήθηκε να υπερασπιστεί  τον συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, το μέλλον του, τις προοπτικές του και με γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα.  

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Πριν από 5μισι μήνες ο ελληνικός λαός πήρε μια μεγάλη απόφαση: Να βάλει τέλος στην λογική της λιτότητας που εφαρμόζεται από το 2010 στην χώρα μας όπως και σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης, και ταυτόχρονα να στείλει στην γωνία το παλαιό πολιτικό προσωπικό. Επέλεξε μια νέα, άφθαρτη και καθαρή κυβέρνηση με έναν έντιμο πρωθυπουργό και πολιτικό προσωπικό το οποίο δεν περιλαμβάνεται σε διάφορες λίστες. Αποφάσισε να βάλει τέλος στην λιτότητα διατηρώντας ταυτόχρονα την χώρα στο ευρώ και στην Ευρώπη. 

Αυτούς τους 5μισι μήνες είδαμε πρωτόγνωρα γεγονότα να εξελίσσονται:

• Εναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση να συγκρούεται γενναία, τίμια και καθαρά, με βασικό όπλο το δίκιο και την θέληση του λαού, με την παντοκρατορία της κυρίαρχης ευρωπαϊκής πολιτικής των τραπεζιτών, όπως αυτής εκφράζεται σήμερα από τον κ. Σόιμπλε και την παρέα του.

• Είδαμε έναν λαό να νιώθει επιτέλους και πάλι πατριωτικά υπερήφανος.

• Είδαμε στη Βουλή να νομοθετούνται μια σειρά νομοθετημάτων που αποκαθιστούσαν αδικίες χρόνων και να επιλύονται προβλήματα που χρόνιζαν.

• Είδαμε, για πρώτη φορά στην Ευρώπη, να ερωτάται δημοκρατικά ένας λαός, αν αντέχει άλλη λιτότητα. 

• Είδαμε να εξελίσσεται μια κατάσταση δημοκρατικής ανωμαλίας, με όλα τα συστημικά ΜΜΕ να παραβιάζουν κάθε έννοια στοιχειώδους δεοντολογίας προκειμένου να εκβιάσουν την θέληση του λαού και με κλειστές τράπεζες με ευθύνη της ΕΚΤ.

• Είδαμε όλο το παλαιό πολιτικό προσωπικό που είναι ταυτισμένο με ό,τι χειρότερο μεταπολιτευτικά, να βγαίνει από το σκοτάδι και να παρεμβαίνει χυδαία.

• Είδαμε τον λαό να αντιστέκεται και να βροντοφωνάζει ένα περήφανο "όχι".

• Είδαμε στην συνέχεια, την «Δημοκρατική και Αλληλέγγυα» Ευρώπη να θέλει να τσακίσει αυτόν τον λαό και το περήφανο "όχι" που θέλησε να ορθώσει.

• Είδαμε έναν πρωθυπουργό να υποβάλλεται σε «βασανιστήρια εικονικού πνιγμού» όπως έγραψε ο ευρωπαϊκός Τύπος, μέσα σε μια τιτάνια διαπραγμάτευση 17 ωρών.

• Είδαμε τελικά να καταλήγουμε σε  μια κακή συμφωνία για τον ελληνικό λαό, με πολλά σημεία κοινά με τα προηγούμενα μνημόνια.

• Είδαμε όμως και το σύνθημα #thisisacoup# (αυτό είναι πραξικόπημα) να μεταδίδεται σε όλον τον πλανήτη από εκατομμύρια πολίτες.

• Είδαμε τέλος, έναν πρωθυπουργό μετά από 17 ώρες πραγματικής και εξαντλητικής διαπραγμάτευσης, να παραδέχεται με πλήρη ειλικρίνεια  ότι κατέληξε σε μια κακή συμφωνία, η οποία ήταν ένα προϊόν εκβιαστικών επιλογών.  

ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Ποια ήταν τα δεδομένα μέχρι την στιγμή της τελικής διαπραγμάτευσης που κατέληξε σε αυτή την συμφωνία:

• Είχε σχεδιαστεί και βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη ένα σχέδιο εξώθησης της χώρας σε οικονομική ασφυξία.

• Είχε ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται ένα σχέδιο «αποδυνάμωσης» της κυβέρνησης. Ευτυχώς το σχέδιο αυτό απετράπη από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος με το δυνατό "όχι" του ελληνικού λαού.

• Είχε ήδη αρχίσει να εφαρμόζεται σχέδιο αντιμετώπισης των συνεπειών ενός Grexit για το ευρωπαϊκό νόμισμα και τα χρηματιστήρια.

• Η παραγωγική βάση της χώρας είναι πλήρως αποδιαρθρωμένη. Η γεωργική παραγωγή από 20% του ΑΕΠ την δεκαετία του ’80 είναι σήμερα στο 3,5%. Με εισαγόμενα φυτοφάρμακα, λιπάσματα, σπόρους, ζωοτροφές, τρακτέρ και πετρέλαιο. Με πλήρη αποβιομηχανοποίηση της χώρας, χωρίς ελληνικές βιομηχανίες φαρμάκων, σποροπαραγωγή, βιομηχανία οχημάτων και μηχανημάτων…

• Καμία εξωτερική υλική στήριξη: Η Ρωσία επιθυμεί την Ελλάδα στην Ευρώπη και δεν θέλει να διαρρήξει τις σχέσεις της με την Γερμανία, κύριο πελάτη της στην ενέργεια. Για την Κίνα επίσης, η χώρα μας της είναι άχρηστη εκτός Ευρώπης και με γεωπολιτική αστάθεια.

• Διεθνή νομισματικά δεδομένα: Σήμερα τα εθνικά νομίσματα σε όλες τις χώρες του κόσμου κατατάσσονται σε 3 κατηγορίες.

• Εθνικά νομίσματα με αποθεματικό σε χρυσό (π.χ. Μεγάλη Βρετανία, και εκεί ας θυμηθούμε την επίθεση του Σόρος που κλυδώνισε το οικονομικό σύστημα).

• Εθνικά νομίσματα συνδεδεμένα με ισχυρά νομίσματα όπως ευρώ ή δολάριο Αμερικής (π.χ. Σκανδιναβικές χώρες, χώρες της Αμερικανικής Ηπείρου). Την διεθνή ισοτιμία αυτών των νομισμάτων την καθορίζει το νόμισμα – όχημα. 

• Εθνικά νομίσματα μη συνδεδεμένα και χωρίς αποθεματικά. Ολες αυτές οι χώρες βρίσκονται σε ανθρωπιστική κρίση και είναι αποικίες του ΔΝΤ.

ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Τι επιλογές είχε πλέον ο Τσίπρας κατά την τελική φάση της σκληρής 5μηνης διαπραγμάτευσης;

• Επιλογή 1η: Μια άτακτη χρεοκοπία με επιστροφή σε εθνικό νόμισμα το οποίο θα δεχόταν μια τεράστια υποτίμηση με αποτέλεσμα η αγοραστική του δύναμη να είναι ελάχιστη. Οι εισαγωγές θα ήταν σχεδόν απαγορευτικές. Θα δημιουργούταν άμεση ανθρωπιστική κρίση και θα έπρεπε να προσφύγουμε -παρακαλώντας- στο ΔΝΤ για ένα δάνειο για την κάλυψη των βασικών αναγκών του πληθυσμού. Βέβαια τα χρέη της χώρας και των πολιτών θα υπολογίζονταν με βάση την αξία του εθνικού νομίσματος. Και φυσικά για να δοθεί δάνειο από το ΔΝΤ προβλέπεται η υπογραφή όρων ενός μνημονίου σε εθνικό νόμισμα.

• Επιλογή 2η: Μια συντεταγμένη χρεοκοπία με βάση το σχέδιο Σόιμπλε. Δηλαδή σχεδόν όλα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω αλλά αντί του ΔΝΤ το δάνειο θα ήταν από την ΕΕ. Το εθνικό μας νόμισμα θα έμενε συνδεδεμένο με το € οπότε στην ισοτιμία του δεν θα  μπορούσαμε να παρέμβουμε εμείς. Οπότε ακυρώνεται ο λόγος για τον οποίο επιθυμούσαμε την επαναφορά εθνικού νομίσματος. Και βέβαια το δάνειο αυτό θα σήμαινε νέο μνημόνιο.

• Μια κακή συμφωνία που θα επέτρεπε όμως την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη αποτρέποντας την άμεση ανθρωπιστική κρίση. Η συμφωνία θα διέσωζε τις καταθέσεις που υπάρχουν ακόμα στις ελληνικές τράπεζες και θα απέτρεπε να εξαϋλωθούν αυτές έναντι αυτών που έχουν βγει στο εξωτερικό.

ΑΠΟΦΑΣΗ

Το ερώτημα είναι αν η καθαρή και ανιδιοτελής αντίσταση που έφερε απέναντι στους δανειστές και στα ντόπια συμφέροντα, συνεπής στην λαϊκή εντολή, άφησε ένα αποτέλεσμα. Θεωρώ πως "ναι".

Γιατί:

• Ενας λαός ένιωσε αξιοπρέπεια για την κυβέρνησή του.

• Ενας λαός ρωτήθηκε, υπό καθεστώς ωμής βίας, αν συναινεί με την ισοπεδωτική λογική της ταξικής λιτότητας που επιβάλλει η κυρίαρχη πολιτική ελίτ της Ευρώπης των τραπεζιτών. Απάντησε ένα ηχηρό "όχι", και αυτό θα μείνει παρακαταθήκη σε όλους τους λαούς της Ευρώπης. 

• Η κυρίαρχη αυτή πολιτική απομονώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Απομονώθηκε τόσο πολιτικά όσο και -κυρίως-  κοινωνικά. Οι λαοί έδειξαν την συμπαράστασή τους σε έναν λαό και μια κυβέρνηση που απειλείται με πολιτικό «πραξικόπημα». 

• Διασπάστηκε η κοινή γραμμή των «θεσμών» και φάνηκε πια τι συμφέροντα εξυπηρετεί ο κάθε ένας. Και η Ενωμένη Ευρώπη έδειξε πόσο υπολογίζει τις καταστατικές της αρχές της αλληλεγγύης και της ελευθερίας. 

• Επετεύχθη μια – κακή - συμφωνία η οποία αγοράζει χρόνο και μας κρατά ζωντανούς και σε κάθε περίπτωση επιτυγχάνει τουλάχιστον κάποιους βασικούς στόχους:

• Μεταθέτει την πληρωμή του χρέους των επόμενων 3 χρόνων στο μέλλον, με σαφή αναφορά για ρύθμιση του το Φθινόπωρο. 

• Μετριάζει τα ανέφικτα πρωτογενή πλεονάσματα για τα επόμενα 3 χρόνια οπότε απαιτεί πιο ήπιες δημοσιονομικές προσαρμογές και απελευθερώνει πόρους.

• Σταθεροποιεί το τραπεζικό σύστημα και διασφαλίζει τις καταθέσεις των πολιτών.

• Περιλαμβάνει αναπτυξιακό πακέτο 35 δις € για επενδύσεις οι οποίες θα έχουν κύρια κατεύθυνση την επιχειρηματικότητα και την καταπολέμηση της ανεργίας. 

• Είναι μια συμφωνία για 3 χρόνια, οπότε σε αυτό το διάστημα υπάρχει ο χρόνος να γίνουν κινήσεις και διαχείριση στην κατεύθυνση της απάλυνσης των συνεπειών για τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα. 

Σε κάθε περίπτωση όμως, μπορεί ο σπορέας να πεθάνει αλλά ο σπόρος είναι καλά σπαρμένος σε γόνιμο χωράφι. 

Σταύρος Αραχωβίτης

Βουλευτής Λακωνίας