Η βουλευτής Γιώτα Κοζομπόλη στην ομιλία της στην Ολομέλεια της Βουλής για τον προϋπολογισμό του 2016 είπε μεταξύ άλλων:
«Είναι ένας προϋπολογισμός που συντάχθηκε και μελετήθηκε προσεκτικά, διότι, πρώτον, θα εφαρμοστεί, σε αντίθεση με το ό,τι γίνονταν στο παρελθόν και, δεύτερον, διότι θα καθορίσει την πορεία της χώρας μας για το επόμενο διάστημα.
Γι’ αυτό και συντάχθηκε με ιδιαίτερη προσοχή και με ιδιαίτερη ευθύνη. Εδώ υπάρχει μια ακόμη σημαντική διαφορά από το παρελθόν: το γεγονός ότι αυτός ο προϋπολογισμός θα αποδεχθεί ως ο προϋπολογισμός της σταθεροποίησης της οικονομίας, της αρχής της εξόδου από την ύφεση, της αρχής της ανάκαμψης.
Οι αριθμοί που δείχνουν την εικόνα της ελληνικής οικονομίας τα 5 τελευταία χρόνια είναι αμείλικτοι. Υπέφεραν και οι αριθμοί και οι άνθρωποι. Οι αριθμοί, τι δείχνουν; Σημαντική ετήσια για κάθε έτος πτώση του ΑΕΠ, συνολικά για τα πέντε τελευταία χρόνια περίπου 27%, διόγκωση του εθνικού χρέους και σε απόλυτους αριθμούς, αλλά και ως ποσοστό του ΑΕΠ από 120% στο 180%, αύξηση των ανέργων κατά ένα εκατομμύριο, αύξηση των εκροών κεφαλαίων από τις τράπεζες περίπου 110 δισ. ευρώ, με 70 δισ. από αυτά να καταλήγουν στις τράπεζες του εξωτερικού. Αυτοί, κυρίως, ήταν οι πατριώτες, οπαδοί, συγκεκριμένων παρατάξεων, που το ταξικό τους συμφέρον υπερείχε του εθνικού. Οι αριθμοί δείχνουν, επίσης, αύξηση της φοροδιαφυγής, αύξηση της διαφθοράς, τριπλασιασμό των αυτοκτονιών.
Οι αριθμοί, όταν συνοδεύονταν από ονόματα, κατέληγαν στα σπίτια υπουργών. Οταν αντιστοιχούσαν σε χρήματα, κατέληγαν σε λογαριασμούς, σε υπεράκτιες εταιρείες, σε λογαριασμούς στην Ελβετία. Οι αριθμοί αντιπροσώπευαν μίζες από εξοπλιστικά προγράμματα, από υποβρύχια, από φρεγάτες. Σε άλλες χώρες οι άνθρωποι που αντιστοιχούσαν σε αυτούς τους λογαριασμούς θα έκαναν χαρακίρι. Εδώ, όμως, είναι τιμητές μιας κυβέρνησης οκτώ μηνών.
Με τον προϋπολογισμό του 2016 η κυβέρνηση καλείται να διαχειρισθεί τους συγκεκριμένους πόρους που έχει στη διάθεσή της, που ως αποτελέσματα των πολιτικών που ακολουθήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια από τις προηγούμενες κυβερνήσεις είναι απελπιστικά περιορισμένοι και θα ήταν εντελώς ανύπαρκτοι, εάν υποχρεωνόμασταν σε πλεονάσματα της τάξης του 3% ή του 4,5%, που είχε συμφωνήσει η προηγούμενη συγκυβέρνηση.
Αφενός, λοιπόν, έχει να διαχειρισθεί τους συγκεκριμένους, τους απελπιστικά λίγους πόρους, αφετέρου έχει να δώσει τις κατευθύνσεις εκείνες που θα βγάλουν τη χώρα από το σπιράλ της ύφεσης.
Με τον προϋπολογισμό του 2016 εκτιμάται ότι τα έσοδα θα διαμορφωθούν σε 51 δισεκατομμύρια ευρώ, αυξημένα κατά 2,5 εκατομμύρια από τον προηγούμενο χρόνο. Αυτό, σε συνδυασμό με τη συγκράτηση των δαπανών, δημιουργεί ένα πρωτογενές ταμειακό πλεόνασμα στο 2% περίπου του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι το κράτος μπορεί να ικανοποιήσει τις υποχρεώσεις του και να δημιουργήσει μια ρευστότητα και κατά συνέπεια αναμένεται να μειωθεί ο ρυθμός αύξησης των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων της Γενικής Κυβέρνησης, με απώτερο στόχο τη μείωση αυτών στο τέλος του 2016. Προτεραιότητα θα δοθεί στους τομείς της υγείας, πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης που αποτελούν και τις μεγαλύτερες υποχρεώσεις της Γενικής Κυβέρνησης.
Σε κάθε περίπτωση, αυτός ο Προϋπολογισμός είναι στρατηγικός και είναι μέρος ενός ευρύτερου στρατηγικού σχεδίου που οδηγεί σε μία άλλου είδους πορεία, σε μία αναπτυξιακή πορεία και το πρώτο σκαλοπάτι για μια αναπτυξιακή πορεία είναι η δημιουργία ενός κλίματος σταθερότητας και δημοσιονομικής ισορροπίας. Είναι ο πρώτος στόχος αυτού του προϋπολογισμού.
Ο δεύτερος στόχος είναι ο τερματισμός της αναπαραγωγής της υφεσιακής ροπής της ελληνικής οικονομίας με το να τεθούν οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων, όχι αποκρυμμένων στα αποθεματικά των ΟΤΑ και του ασφαλιστικού συστήματος, όπως έκαναν οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, αλλά από πραγματικά πλεονάσματα. Τίθενται οι βάσεις για μια μακρόχρονη λύση σε μεγάλος βάθος χρόνου του συνολικού χρέους των 320 δισεκατομμυρίων, που αυτό σχεδόν από μόνο του θα δημιουργήσει το έδαφος για μία νέα πορεία.
Το τρίτο κύριο χαρακτηριστικό αυτού του προϋπολογισμού είναι ο κοινωνικός του προσανατολισμός, καθώς οι όποιες δυνατότητες παρέχονται μέσα από το ασφυκτικό δημοσιονομικό πλαίσιο, διατίθενται πρωτίστως σε κοινωνικές δαπάνες, υγεία, αντιμετώπιση ανθρωπιστικής κρίσης, ανεργία. Και κατέληξε, ότι για τον προϋπολογισμό αυτόν δεν πανηγυρίζουμε, αλλά θεωρούμε ότι ανάβει ένα μικρό φως στην άκρη του τούνελ».
