Το καλαμπούρι έχει και ένα όριο. Το λες, γελάς, το προσπερνάς και συνεχίζεις. Η κατάχρηση όμως είναι πρόκληση. Οταν ακούς τις ηγεσίες της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να κατηγορούν συνεχώς την κυβέρνηση ότι κάνει τα πάντα για να κρατηθεί στην εξουσία, επειδή δεν δέχεται να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές ή επειδή αρνείται το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής "συνεννόησης", αναρωτιέσαι αν ποντάρουν σε πολίτες με ασθενή μνήμη.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τις δωρεάν μεταφορές οπαδών με αεροπλάνα και βαπόρια, τις υπέρογκες προεκλογικές δαπάνες -άγνωστης χρηματοδότησης- για την κάλυψη των φαραωνικών προεκλογικών εκστρατειών, τις παχυλές υποσχέσεις για επανίδρυση του κράτους και τη δημιουργία σοσιαλιστικών παραδείσων, την εξαγορά βουλευτών, το "γλείψιμο" σε ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες για να εξασφαλίσουν την εύνοιά τους και ταυτόχρονα τις δωρεές τους. Ακούς τους επιστήμονες του ρουσφετιού, πράσινους και μπλε, να κατηγορούν τον Αλέξη Τσίπρα ότι στήνει μεθοδικά το δικό του σύστημα ελέγχου στη δημόσια διοίκηση και τα Μ.Μ.Ε. και μπαίνεις στον πειρασμό να σκεφτείς αν ανησυχούν γιατί πράγματι η κυβέρνηση οργανώνει κομματικό κράτος και φιλικά δίκτυα ενημέρωσης ή μήπως έχουν ενοχληθεί επειδή ξηλώνεται το παρασιτικό σύστημα που είχαν φτιάξει;

Ας αναλογιστούμε επίσης το περίσσιο θράσος των τιμητών της οικονομικής και κοινωνικής ασφυξίας που αποτυπώνεται με πραγματικά και όχι με υποθετικά δεδομένα. Ας θυμηθούμε ποιοι ήταν αυτοί που καλούσαν τους δανειστές να έχουν ακόμα σκληρότερη στάση στη διαπραγμάτευση (Αδωνις Γεωργιάδης). Ας θυμηθούμε τους τιμητές του "Ναι", που καλούσαν τον Αλέξη Τσίπρα να υπογράψει σε λευκό χαρτί τη συμφωνία, με όποιους όρους του επέβαλαν.

Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - ΑΝ.ΕΛ. προστάτεψε την κύρια κατοικία, διατήρησε τις κύριες συντάξεις, διεύρυνε τη φορολογική βάση, όπου για πρώτη φορά το κύριο βάρος θα πέσει στα υψηλότερα εισοδήματα, απέφυγε τις ομαδικές απολύσεις και, το σημαντικότερο όλων, πέτυχε την μη εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος.

Η συμφωνία στην οποία καταλήξαμε το καλοκαίρι και την οποία δεσμευτήκαμε να εφαρμόσουμε μετά την εκλογή της 20ής Σεπτεμβρίου, περιλαμβάνει μείωση των στόχων που είχε δεσμευτεί η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Πιο συγκεκριμένα, στην τελική συμφωνία υπάρχει δέσμευση για πρωτογενή πλεονάσματα:

2015:-0,25%

2016: 0,75%

2017: 1,5%

2018: 3,5%.

Αντίθετα, η κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε δεσμεύσει τη χώρα για:

2015: 3%

2016: 4,5%

2017: 4,5%

2018: 4,2%.

Πρακτικά, η μείωση των στόχων υποδηλώνει την εξασφάλιση στις τσέπες των πολιτών 20 δισεκατομμυρίων παραπάνω. Η κυβέρνηση λοιπόν διαπραγματεύτηκε και κατάφερε να κρατήσει αυτά τα χρήματα στην πραγματική οικονομία.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, η Ελλάδα πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα 0,7%. Συσχετίζοντας αυτόν τον αριθμό με το στόχο του -0,25% που περιλαμβάνεται στη συμφωνία του Ιουλίου, μιλάμε για υπεραπόδοση. Είναι η πρώτη φορά στα χρόνια της κρίσης που η ελληνική οικονομία κινείται πάνω από τους προβλεπόμενους στόχους. Αυτό το 0,95% πάνω από το στόχο σημαίνει 1,7 δισ. ευρώ λιγότερα μέτρα.

Τα στοιχεία της Eurostat διαψεύδουν όλες τις εκτιμήσεις που διατυπώθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Το ΔΝΤ προέβλεπε ύφεση 2,3%, η ΝΔ έδινε ύφεση 7%, ενώ στην πραγματικότητα, αυτό που προέκυψε είναι ότι η ύφεση κινήθηκε στο 0,3%, δηλαδή σχεδόν μηδενική. Η αποφυγή της ύφεσης δεν έγινε τυχαία, αλλά έχει τις βάσεις της στη δουλειά που έκανε η ελληνική κυβέρνηση σε κρίσιμους τομείς:

α) Η Ελλάδα είναι πρώτη σε απορροφητικότητα των προγραμμάτων ΕΣΠΑ (98%).

β) Ολοκλήρωσε έγκαιρα και με σχέδιο την προετοιμασία της για το επόμενο ΕΣΠΑ. 

γ) Μετά από 10 χρόνια, μπήκε ξανά στην Ελλάδα η EBRD (Ευρωπαϊκή Τράπεζα για την ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη).

δ) Για πρώτη φορά στα χρόνια της κρίσης δεν εφαρμόστηκαν νέες περικοπές μισθών και συντάξεων. 

ε) Εφαρμόστηκαν ευνοϊκές ρυθμίσεις για όσους έχουν χρέη προς το Δημόσιο, γεγονός που έφερε περισσότερα χρήματα στα κρατικά ταμεία.

Οσον αφορά στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση: Καταφέραμε μέσω του ποσοστού αναπλήρωσης, να προστατεύσουμε τους πιο αδύναμους, σε αντίθεση με τις απαιτήσεις των δανειστών, για ποσοστά που οδηγούσαν σε συντάξεις κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Προστατεύονται πλήρως οι συντάξεις χηρείας, σε αντίθεση με τις απαιτήσεις των δανειστών, που ζητούσαν την πλήρη κατάργησή τους. Θεσμοθετείται η εθνική σύνταξη των 384 ευρώ και 20 χρόνια εργασίας, σε αντίθεση με την απαίτηση του ΔΝΤ για 290 ευρώ και 20 χρόνια εργασίας. Προστατεύσαμε τις κύριες συντάξεις, κατά απόλυτο βαθμό, σε αντίθεση με την απαίτηση περικοπών ύψους 1,9 δισ. έως το 2018, μέσω οριζόντιων καθολικών μειώσεων των συντάξεων. Καταφέραμε την πλήρη προστασία των συντάξεων αναπηρίας και των αναπηρικών επιδομάτων, καθώς και την απόλυτη προστασία επιδομάτων τέκνων, τόσο για τους ήδη συνταξιοδοτημένους, όσο και για τους μελλοντικούς. Οι υπερασπιστές του ΔΝΤ για ποιο οξυγόνο μιλάνε;

Ας μην ξεχνάμε λοιπόν ότι για πρώτη φορά κυβέρνηση πήγε σε εκλογές μετά και όχι πριν τη συμφωνία με τους δανειστές. Κανείς από τους προηγούμενους δεν είχε το πολιτικό σθένος ούτε την εντιμότητα να το κάνει αυτό.

Η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύθηκε τον Ιούλιο για εξοικονομήσεις της τάξεως του 1% του Α.Ε.Π. στο ασφαλιστικό, 1% του Α.Ε.Π. στο φορολογικό και 1% του Α.Ε.Π. στα δημοσιονομικά. Σε αυτές τις δεσμεύσεις και σε τίποτα παραπάνω αντιστοιχούν μέτρα ύψους 5,4 δισ. μέχρι το 2018. Οι τιμητές της οικονομικής καταστροφής της Ελλάδος, με 30% μείωση του Α.Ε.Π., ανεργία πάνω από 25%, δημοσιονομική προσαρμογή για το διάστημα 2010-2014 ύψους 63 δισ. ευρώ και πρωτογενή πλεονάσματα-στόχους, σε βαθμό που θα φτωχοποιούσαν και το υπόλοιπο κομμάτι του ελληνικού λαού, ας είναι πιο προσεκτικοί όταν κουνάνε το δάχτυλο και μιλούν για οξυγόνο στην ελληνική κοινωνία.