Το “Master Class” θα μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί μελοδραματική παρλάτα σε δύο εικόνες, που παριστάνει το "τεκμήριο" και που με βάση τα διάσημα αυτά σεμινάρια δημιουργεί έναν μονόλογο - διάλογο της Κάλλας με τους συμμετέχοντες τραγουδιστές και τον εαυτό της, αποκαλύπτοντας λίγο έως πολύ πράγματα γνωστά της βιογραφίας της. Με την πρώτη ματιά είναι έτσι. Με τη δεύτερη και την τρίτη ματιά όμως, βρίσκεσαι μπροστά στο συνταρακτικό "λυκόφως μιας θεάς", που εγκλωβισμένη στον κύκλο του καλλιτεχνικού της αδιεξόδου, από τη μια, μα και βαθιά τραυματισμένη, μετά από την τολμηρή έκθεσή της στο ερωτικό πάθος με τον Αριστοτέλη Ωνάση, από την άλλη, πασχίζει απεγνωσμένα να κρατηθεί μέσα στα όρια της περίφημης αντοχής της, αναζητώντας μάταια διέξοδο σε αυτά τα μαθήματα, που τη φέρνουν ακόμα πιο σκληρά αντιμέτωπη με την αδυναμία της να συμβιβαστεί. Να συμβιβαστεί με τη σχετικότητα, τη μετριότητα, την ευκολία και τα στερεότυπα μιας νέας αντίληψης για τη ζωή και την τέχνη.

Ο Τέρενς Μακνάλι ήταν αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, λιμπρετιστής και σεναριογράφος. Περιγράφεται ως «ο σκύλος του αμερικανικού θεάτρου» και «μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες θεατρικές παραστάσεις που έχει παράγει ο κόσμος του θεάτρου». Κέρδισε το Βραβείο Tony.

Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης, επιμύθιο: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, επιμέλεια: Νίκος Μαθιουδάκης.