Συγκεκριμένα, παρουσιάζει το θεατρικό έργο του συγγραφέα-δημοσιογράφου Γρηγόρη Χαλιακόπουλου ξανά επί σκηνής, με 3 παραστάσεις στις 12-13-14 Οκτωβρίου και ώρα 9 μ.μ., στο αμφιθέατρο της Φιλαρμονικής Καλαμάτας.
Επίσης, «Το Μαγκάλι» θα ταξιδέψει και στη Ζάκυνθο: Η παράσταση θα δοθεί στο Θέατρο Σαρακινάδου την 1η Δεκεμβρίου ημέρα Σάββατο και ώρα 8:30 το βράδυ. Οποιος μάλιστα θέλει να συνοδεύσει την Περαματική Σκηνή στη Ζάκυνθο για ένα ευάριστο τριήμερο μπορεί να επικοινωνήσει στα τηλέφωνα: 27210 21653, 6974-413291 και 6971-540945. Η αναχώρηση έχει προγραμματιστεί για το πρωί της Παρασκευής 30 Νοεμβρίου και η επιστροφή για το απόγευμα της Κυριακής 2 Δεκεμβρίου. Το κόστος είναι 100 ευρώ και περιλαμβάνει μεταφορά με λεωφορείο και καράβι, 2 διανυκτερεύσεις στο ξενοδοχείο Strada Marina με πρωινό, και εισιτήριο για την παράσταση.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Πέντε χήρες σε μια βραδινή τους συνάντηση στο σπίτι της κυρά Καλλιόπης στα Φιλιατρά, συζητούν και κουτσομπολεύουν αναμασώντας αναμνήσεις από τους μακαρίτες συντρόφους τους.
Με την κουβέντα γύρω από ένα μαγκάλι, βγάζουν στην επιφάνεια το βαθύ συντηρητισμό τους, τη θρησκοληψία , τις πολιτικές τους αντιπαραθέσεις με τα μικροσυμφέροντα που τις χαρακτηρίζουνκαι το άγχος της περασμένης ηλικίας τους.
Ολα αυτά, μέχρι που εμφανίζεται ένας όμορφος νέος άντρας. Τι ρόλο θα παίξει στη ζωή τους;
Η σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης είναι ομαδική. Μουσική επιμέλεια: Τέτα Βασιλάκη. Αφίσα-φωτογραφίες: Νίκος Τζαβάρας. Ηχος-φως: Γιώργος Μίνος.Διανομή: Μάρθα: Φανή Αλεξανδρίδη. Μαρίκα: Τέτα Βασιλάκη. Μαριγούλα: Γιώτα Βασιλειάδη. Βαγγελιώ: Ισμήνη Κωνσταντοπούλου. Καλλιόπη: Λέττα Πετρουλάκη. Γιατρός: Ανδρέας Βρυώνης.
Ο συγγραφέας αναφέρει μεταξύ άλλων για το έργο:
«Μια εικόνα, που όσα χρόνια κι αν πέρασαν παραμένει αναλλοίωτη στο μυαλό μου, είναι η παρακάτω, που ανήκει στην παιδική μου ηλικία: ένα μαγκάλι στο κέντρο της κουζίνας του πατρικού μας και γύρω από αυτό τέσσερις πέντε γυναίκες μαυροφορεμένες, ένεκα χηρείας (....) Κάπως έτσι θυμάμαι στη γειτονιά μου το Χαλαζονάκι να περνάμε τα βράδια γύρω απ’ το μαγκάλι, συζητώντας πότε για την κηδεία της επόμενης μέρας, πότε για τα βαφτίσια του Σαββάτου ή τον γάμο της Κυριακής. Κι όταν μεγαλώνοντας τους έλεγα καμιά “πονηρή” κουβέντα για να τις πειράξω, έπιαναν όλες τα μάγουλά τους, με φτύνανε και χτυπιόντουσαν σαν μαινάδες: “Φτου σου παλιόπαιδο, σαν δεν ντρέπεσαι” και σταυροκοπιόντουσαν όλες μαζί.
Αυτές οι μνήμες ξαναζωντάνεψαν εμπρός μου σαν είδα μία πρόβα της θεατρικής παράστασης “Το Μαγκάλι”, ενός έργου που γράφτηκε ακριβώς για να θυμίσω σε μερικούς την απλή λαϊκή καταγωγή μας, την επαρχιώτικη ζωή μας και το υπέροχο βίωμα της γειτονιάς».
