Η εκδήλωση διοργανώθηκε υπό την αιγίδα της Ενωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων και περιλάμβανε μουσική, αναγνώσεις ποιημάτων και προβολή οπτικοακουστικού υλικού. Τον συντονισμό είχε ο πολιτικός μηχανικός και αντιδήμαρχος Βασίλης Παπαευσταθίου, ενώ η ποιήτρια και γεν. γραμματέας της ΕΜΣ, Μαρία Νταλλή, παρουσίασε οπτικοακουστικό υλικό. Ομιλητές της εκδήλωσης ήταν η φιλόλογος Αντωνία Παυλάκου και ο συγγραφέας-σκηνοθέτης Βασίλης Φλώρος, μέλη του ΔΣ της ΕΜΣ.

Η συλλογή αποτελείται από δύο επιμέρους ενότητες, που στην ουσία συνιστούν διαφορετικές συλλογές. Η πρώτη ενότητα, η οποία υπάγεται στο πρώτο μισό του τίτλου, «Στιγμές», τιτλοφορείται "Το τσίμπημα της μέλισσας". Η δεύτερη ενότητα, που συνδέεται με το δεύτερο μισό του τίτλου, «Στίγματα», φέρει τον τίτλο "Ασκήσεις αντοχής". Σε σχετική ερώτηση που του θέσαμε, ο Αγγελος Λάππας τόνισε ότι «Κάθε ποίημα έχει τη δική του αυτονομία και είναι αυτοτελές ως προς τη σχέση του με το θέμα των υπόλοιπων ποιημάτων. Ωστόσο, όλα συνδέονται νοερά γύρω από έναν κοινό άξονα». Η πρώτη ενότητα “Στιγμές” περιλαμβάνει ποιήματα προσωπικά, ποιήματα μνήμης, που αναβιώνουν το παρελθόν. «Ενα παρελθόν, ή μάλλον μνήμες, που μοιάζουν με τσιμπήματα μέλισσας, άλλοτε γλυκά, άλλοτε με έναν ελαφρύ πόνο. Η ανάμνηση ακόμη και του δύσκολου ή του αρνητικού, το μεταμορφώνει σε γλυκόπικρο». Σχετικά με τη δεύτερη ενότητα, εστιάζει στο κοινωνικό και ευρύτερο επίπεδο, φωτίζοντας στιγμές της καθημερινότητας και του σύγχρονου κόσμου που συχνά καθιστούν τη ζωή δύσκολη. Εξηγεί, «πρόκειται για ποιήματα που φωτογραφίζουν στιγμές της εποχής μας, γεγονότα που μας δυσκολεύουν και συχνά δείχνουν πως το μέλλον δεν είναι πάντοτε ευοίωνο». Η φιλόλογος Αντωνία Παυλάκου εστίασε λεπτομερώς στην ανάλυση της ποιητικής συλλογής του Άγγελου Λάππα, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Από τη μία, ένα αναβιούμενο διαρκώς παρελθόν μέσα από τη μνήμη και την αναπόληση, χρωματισμένο με έναν νοσταλγικό λυρισμό, και από την άλλη, η πικρή εμπειρία από τη βίωση ενός σκληρού και αβίωτου παρόντος, συμπλέκονται σε έναν δημιουργικό διάλογο. Ως απόσταγμα αυτού αχνοφέγγει η προσδοκία της ανατολής ενός καινούργιου κόσμου. Η συλλογή κινείται συχνά στην ατμόσφαιρα και διάθεση του Σεφερικού λόγου, με δραματική ένταση, λυρισμό και υπερεαλιστικές εικόνες, που συνδέονται με τη φαντασία και το υποσυνείδητο του δημιουργού».

Συνέχισε ο Βασίλης Φλώρος, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Στο βιβλίο “Στιγμές και στίγματα”, ο Αγγελος Λάππας αφήνει το δικό του θετικό αποτύπωμα στα μεσσηνιακά και ελληνικά γράμματα. Βέβαια, το στίγμα του ο λογοτέχνης το αφήνει με όλα του τα λογοτεχνικά έργα και ένας μελετητής του μέλλοντος θα ασχοληθεί με το σύνολο του έργου του. Αρκεί να ασχοληθεί ο ερευνητής του μέλλοντος, εκτός και αν η ποίηση και λογοτεχνία δεν θα έχουν καμία χρησιμότητα στη μέλλοντική εποχή της διαστημικής τεχνολογίας και της Τεχνητής Νοημοσύνης. Δεν το γνωρίζουμε ακόμα. Ξεχωρίζω όμως αυτό το έργο του γιατί έχω διαβάσει και τα περισσότερα από τα προηγούμενα βιβλία του. Οχι ότι τα άλλα δεν έχουν την αρτιότητα, ή δεν αναδεικνύουν το ταλέντο του λογοτέχνη, αλλά αυτό το έργο είναι ένα ιδιαίτερο εσωτερικό κομμάτι της φύσης του. Τόσο ειλικρινές, απολογητικό, συναισθηματικό, αληθινό, που υπονοεί ακόμα και τα μυστικά της ψυχής του, και σου αγγίζει τη δική σου ψυχή, δηλαδή την ψυχή του αναγνώστη. Επεκτείνει, μέσα από τη συγκεκριμένη ποιητική του συλλογή, ένα βαθύ συλλογικό μήνυμα, μια υπαρξιακή ενατένιση, έναν φιλοσοφικό στοχασμό που πολλές φορές σπαράζει». Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης ακούστηκαν τρία μελοποιημένα ποιήματα, των οποίων οι στίχοι είναι δημιουργία του Αγγελου Λάππα, ενώ, όπως αποκάλυψε ο ίδιος, η μουσική μελοποίηση έγινε με τη βοήθεια Τεχνητής Νοημοσύνης. Οπως είπε: «Πάντα επιθυμούσα να εντάσσω στις παρουσιάσεις μου ζωντανή μουσική. Ηθελα να ακούσω την ποίησή μου, να δω ποια μελωδία μπορεί να αναδυθεί, και δοκίμασα αυτό το “πείραμα”». Θέτοντας και έναν προβληματισμό... Μπορεί το αποτέλεσμα να είναι καλό, μπορεί ο ακροατής, ο θεατής ή ο αναγνώστης να το απολαύσει, ωστόσο θα απουσιάζει εκείνο το στοιχείο της δημιουργικής προσωπικής έκφρασης, η έμπνευση, η αυθεντικότητα.

Ο Βασίλης Παπαευσταθίου πρόσθεσε: «Η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει μπει και στην τέχνη. Πρόσφατα έγιναν πολύ μεγάλες απεργίες στο Χόλιγουντ, γιατί πλέον υπολογιστές γράφουν σενάρια. Οι δημιουργοί βάζουν τα πρότυπα που θέλουν, ώστε να συγκινήσουν το περισσότερο κοινό, και έτσι παράγονται πρωτότυπα σενάρια. Επίσης, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση για διπλωματικές εργασίες, για ποιητικές συλλογές, για έργα. Εντούτοις, πρέπει να θυμίσουμε ότι η τέχνη, από τα αρχαία χρόνια, αφορά τις ανθρώπινες ιστορίες. Η τέχνη εκφράζει ανθρώπινες ιστορίες. Είναι ιστορίες που αφηγούνται, μελοποιούνται, γίνονται ποιήματα, γίνονται εικόνες, και αυτές οι ιστορίες υπάρχουν για να συγκινήσουν άλλους ανθρώπους. Ξεκινούν από τους ανθρώπους και καταλήγουν στους ανθρώπους». Το κρατάμε αυτό στον προβληματισμό. Στο τέλος της εκδήλωσης, ο Αγγελος Λάππας αφιέρωσε χρόνο στους αναγνώστες του για κουβέντα και υπέγραψε βιβλία.