Ομιλητές θα είναι: ο Μεσσήνιος Δημήτρης Ζέρβας δικηγόρος, ο Γιώργος Καραμπελιάς συγγραφέας, πολιτικός αναλυτής, ο Στάθης Σταυρόπουλος δημοσιογράφος, σκιτσογράφος.
Συντονίζει ο Γιάννης Γονατίδης ιστορικός. Ο επιμελητής της εκδήλωσης Σωτήρης Θεοδωρόπουλος αναφέρει για το ιστορικό και θεωρητικό πλαίσιο της εκδήλωσης: Τις τελευταίες δεκαετίες, η ιδεολογική κυριαρχία της μαρξίζουσας ιστοριογραφικής σχολής στα Πανεπιστήμια και στα Μ.Μ.Ε., υποβάθμισε γεγονότα και πρόσωπα που προηγήθηκαν της Παλιγγενεσίας (οι αμέτρητες αγροτικές εξεγέρσεις από τον 15ο αι., ο Κροκόδειλος Κλαδάς, οι Σουλιώτες, οι Χειμαριώτες, η κλεφτουριά, τα ένοπλα σώματα των Επτανήσων και των παραδουνάβιων Ηγεμονιών, ο Διονύσιος Φιλόσοφος, ο Κοσμάς Αιτωλός, ο Λάμπρος Κατσώνης, ο Πέτρος Μπούας, ο Μιχάλης Ράλλης, ο Ιωάννης Καστριώτης, ο Λυκούργος Λογοθέτης καθώς και η συμβολή της Ορθοδοξίας στους αγώνες και στην παιδεία), εγκατέλειψε κάθε εθνικοαπελευθερωτική αναφορά στην Επανάσταση του '21 και αναγνώρισε μόνο τον διαφωτισμό, την Γαλλική Επανάσταση, τον Μαυροκορδάτο και τις Μεγάλες Δυνάμεις (συνιστώσες υπαρκτές αλλά όχι μοναδικές) ως φορείς της. Για κάποιους ιστορικούς (Κρεμμυδάς, Κουλούρη κ.α.) η επανάσταση ήταν αστική και όχι εθνική και υποστηρίζουν ότι το έθνος σχηματίστηκε αργότερα, αγνοώντας προφανώς ότι από το 1204 αφυπνίστηκε η εθνική συνείδηση. Παράλληλα, επιχειρείται διαστρέβλωση ιστορικών γεγονότων (το κρυφό σχολειό, η 25η Μαρτίου, η κατάληψη της Τριπολιτσάς, τα Ορλωφικά, ο χορός του Ζαλόγγου, οι Τζαβελαίοι, η Δέσπω και ο πύργος του Δημουλά) και γίνεται μια επίθεση κατά της Ορθοδοξίας.
Ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη τα επαναστατικά κινήματα είχαν ως στόχο της Εκκλησία, εδώ ο κλήρος είχε βασική συμβολή στην Επανάσταση. Ο Κολοκοτρώνης σημειώνει ''... και οι κληρικοί ...όλοι συμφωνήσαμε στον ίδιο σκοπό'' και κατά τον Φωτάκο (υπασπιστής του Κολοκοτρώνη) ''πρώτος ο κλήρος εφάνη εις τον αγώνα... Τις δε δύναται να κατηγορήση τοιούτον θεόπεμπτον κλήρον; και όμως μετά την αλλαγή της Τουρκικής δυναστείας ό,τι θέλει κανείς λέγει και γράφει...''. Σε άλλο έργο του Φωτάκου διαβάζουμε ''... το Εθνος είχε και τον θεόπεμπτον και σεβάσμιον κλήρον ως οδηγόν του. Οι λειτουργοί τούτοι του αληθινού Θεού του Υψίστου φρόντισαν και ητοίμασαν το Έθνος των δια να επαναστατήση... ότι άνευ τούτων δεν είναι πλέον δυνατόν να υπάρξωμεν...''. Στην Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου όλοι οι μοναχοί ήταν μέλη της Φιλικής Εταιρείας. Από τον Σαμουήλ στο Κούγκι ως το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου, τα μοναστήρια υπήρξαν ''προπύργια της απανάστασής μας'' κατά τον Μακρυγιάννη. Ο Ανθιμος Ελους και ο Ιερόθεος Παροναξίας υπηρέτησαν τα πεδία των μαχών. Ο Ιγνάτιος Αρδαμαρίων είχε δικό του στρατιωτικό σώμα. Ο Ησαίας Σαλώνων, ο Ιωσήφ Ρωγών, ο Γρηγόριος Μεθώνης θυσιάστηκαν για την Επανάσταση. Ο Γρηγόριος Δικαίος-Παπαφλέσσας και ο Αθανάσιος Διάκος δεν ήταν κληρικοί; Οι Τούρκοι, με την κήρυξη της Επανάστασης, εξαπέλυσαν άγριο διωγμό με πρώτα θύματα τον Πατριάρχη Γρηγόριο Ε' και τον προκάτοχό του Κύριλλο. Καταλυτική υπήρξε η συμβολή του κλήρου και στην παιδεία. Ιδρύθηκαν σχολές όπου διδάσκονταν Ελληνες και δυτικοί συγγραφείς. Κληρικοί λόγιοι αναδείχθηκαν πρωταγωνιστές του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Ο Ευγένιος Βούλγαρης, ο Νικηφόρος Θεοτόκης, ο Μεθόδιος Ανθρακίτης, ο Ιώσηπος Μοισιόδαξ, ο Βενιαμίν Λέσβιος, ο Δανιήλ Φιλιππίδης, ο Γρηγόρης Κωνσταντάς, ο Θεόκλητος Φαρμακίδης, ο Ανθιμος Γαζής, ο Νεόφυτος Βάμβας είναι επιφανείς εκπρόσωποι.
Ο Γιώργος Καραμπελιάς γεννήθηκε το 1946 στην Κάτω Αχαΐα. Από το 1964, ως φοιτητής της Ιατρικής, συμμετείχε στη Νεολαία Λαμπράκη. Μετά το 1967 σπούδασε Οικονομία στη Γαλλία. Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα και στον «Μάη του ’68», σε Ελληνικές και Γαλλικές οργανώσεις. Στη Γαλλία γράφει τα πρώτα του βιβλία. Μετά τη μεταπολίτευση συνεχίζει αδιάλειπτα την πολιτική και συγγραφική του δραστηριότητα.Από το 1979 έως το 1993 εξέδιδε το περιοδικό Ρήξη. Το 1980, μαζί με φίλους, δημιούργησε το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο και τις Εναλλακτικές Εκδόσεις. Από τις εκδόσεις έχουν εκδοθεί ως σήμερα πάνω από 120 τίτλοι από τους τομείς της λογοτεχνίας, του δοκιμίου, της Ιστορίας, των κοινωνικών κινημάτων, της οικολογίας καθώς και το μεγαλύτερο μέρος των έργων του Ελληνα φιλόσοφου Κώστα Παπαϊωάννου. Το 1992 πήρε το μεταπτυχιακό δίπλωμά του από την Οικονομική Σχολή των Παρισίων (Paris VII). Από το 1993 έως το 1994 διηύθυνε τον Τομέα Πρόληψης, Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης του ΚΕΘΕΑ, για την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και μέλος της Γραμματείας των Οικολόγων – Εναλλακτικών. Από το 1995 είναι εκδότης και αρχισυντάκτης του διμηνιαίου περιοδικού Αρδην που συνεχίζει να εκδίδεται. Παράλληλα αρθρογραφεί σε εφημερίδες στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Ο Στάθης (Στάθης Διονυσίου Σταυρόπουλος) γεννήθηκε το 1955 στον Πύργο της Ηλείας. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και σκηνοθεσία κινηματογράφου. Εργάστηκε ως γελοιογράφος στις εφημερίδες "Ριζοσπάστης", "Τα Νέα", "Ελευθεροτυπία" και «Real News” όπου θα τον συναντήσετε και σήμερα στην καθημερινή του στήλη "Ναυτίλος", και σε γελοιογραφίες. Συνεργάζεται με πολλά περιοδικά. Εικονογραφεί βιβλία, φτιάχνει αφίσες, κόμικς, κινούμενα σχέδια και διαφημίσεις. Εχει δημιουργήσει αφίσες για κοινωνικά θέματα όπως για: τα ναρκωτικά, εργατικά, καλλιτεχνικά και άλλα σε συνεργασία με σωματεία, ιδρύματα, καλλιτεχνικές ομάδες. Εχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις κι έχει βραβευτεί με διεθνή και εθνικά βραβεία. Εχει επίσης κάνει πλήθος ατομικών εκθέσεων στην επαρχία και στην Αθήνα, στις γκαλερί "Αστρολάβος" και "Αγκάθι". Έχει εκδώσει 22 άλμπουμ με γελοιογραφίες, τρία με σκίτσα χωρίς λόγια, ένα με μονοσέλιδα πολιτικά κόμικς, ένα με ιστορίες απ' τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες κι ένα με εικονογραφημένα τραγούδια.
