Η σκηνοθεσία είναι του Mikhail Kalatozov, παίζουν οι: Sergio Corrieri, Salvador Wood, José Gallardo.
Από τις πιο σημαντικές ταινίες του 20ού αιώνα, το "Είμαι η Κούβα" είναι ένα πραγματικά παρ' ολίγο «χαμένο» αριστούργημα. Ξεκινώντας με μια κατακόρυφη λήψη που ακόμα προκαλεί ίλιγγο στους σπουδαστές εικονοληψίας (η κάμερα «βουτάει» 4 ορόφους προς τα κάτω για να καταλήξει στο βυθό μιας πισίνας) η ταινία ακυρώνει τους αισθητικούς περιορισμούς της εποχής, φέρνοντας στην επιφάνεια 4 ιστορίες από την Κούβα του Μπατίστα, που διψά για επανάσταση.
Ο Kalatozov εμπιστεύτηκε δυο ποιητές για να του γράψουν το σενάριο και αφέθηκε στον οίστρο του Sergei Urusevsky (αυτή η ταινία τον κατατάσσει δικαιωματικά ανάμεσα στους 3 - 4 κορυφαίους διευθυντές φωτογραφίας από συστάσεως κινηματογράφου). Η επίσημη πρεμιέρα (1964) προκάλεσε σοκ. Οι Κουβανοί, που περίμεναν ένα έργο ρεαλιστικό, πάγωσαν από τις χορευτικές κινήσεις της κάμερας και εν γένει από το οπτικό στιλ και τις πλαστικές συνθέσεις. Οι Σοβιετικοί τρόμαξαν με την ελευθερία και την άνεση με την οποία οι δυο λαμπροί εκπρόσωποί τους στα διεθνή κινηματογραφικά σαλόνια αγνόησαν το σοσιαλιστικό ρεαλισμό και υιοθέτησαν ένα μοντέρνο στιλ. Η ταινία δεν λογοκρίθηκε αλλά μπήκε στη ναφθαλίνη μέχρι τις αρχές του '90 οπότε οι Francis Ford Coppola και Martin Scorsese την αποκατέστησαν τεχνικά και την έφεραν στο προσκήνιο.
Το "Είμαι η Κούβα" είναι μια έκρηξη λυρισμού, ύμνος στην ζωή και πέρα από το επικαιρικό στοιχείο που αφορά το περιεχόμενο, συνοψίζει όλο το σινεμά μέχρι τις αρχές του '60. Από τον Eisenstein και τον Orson Welles μέχρι το φιλμ νουάρ. Είναι ένα φιλμικό αριστούργημα.
