«Δεν είναι μόνον τινές των συμβούλων του ΑΣΟ οι οποίοι επέτυχον να διορισθούν οι ίδιοι εις διοικητικάς θέσεις του Οργανισμού με παχυλοτάτας αποζημιώσεις και ακόμη να διορισθούν και όλα τα μέλη των οικογενειών των εις θέσεις αξιοζηλεύτους, την μεγαλυτέραν μερίδα των κερδών έλαβε κατά πρώτο λόγο ο κ. Στεφανόπουλος, κατά δεύτερον ο κ. Σαγιάς και κατά τρίτον ο ίδιος ο κ. Τσαλδάρης, ο οποίος ως γνωστόν εξησφάλισεν εις τον συγγενήν του και γερουσιαστήν του Λαϊκού Κόμματος κ. Ζούζουλαν 5.500.000 δραχμάς έναντι ενός αχρήστου σταφιδεργοστασίου του, εκατοντάς ολόκληρος υπαλλήλων διωρίσθησαν παρά των ανωτέρω τόσον εις τον ΑΣΟ, όσο και εις τας Γενικάς Αποθήκας. Και όλοι αυτοί οι αργόμισθοι διωρίσθησαν σημειωτέον με παχυλοτάτους μισθούς».
Το κείμενο συνοδεύεται από μακροσκελή επιστολή του αγροτιστή Θεοδ. Ι. Σπηλιώτη με ανάλογο περιεχόμενο (917).
Η επόμενη επίθεση στον ΑΣΟ αφορά την παρεμπόδιση εφαρμογής της απόφασης για ανανέωση σταφιδοφυτειών και στο “Θάρρος” αναδημοσιεύεται σχόλιο από το “Μεσσηνιακόν Βήμα”:
«Διά νομοθετικού διατάγματος δημοσιευθέντος τον παρελθόντα Ιούλιον επετράπη η εκρίζωσις σταφιδαμπέλων λόγω ακαταλληλότητος του εδάφους και η αναφύτευσις αυτών εις άλλην έκτασιν. Ητο και αυτό εν εκ των μέτρων το οποίον απηγγέλθη η λαοσωτήριος κυβέρνησις και ειδικώτερον ο... σταφιδοσωτήρας υφυπουργός της Εθνικής Οικονομίας, μέτρον το οποίον ασφαλώς θα ικανοποιήση ωρισμένους... θαυμαστάς του.
Κατόπιν της δημοσιεύσεως του Νόμου τούτου, πολύς κόσμος και πολύ δικαίως έσπευσε να προβή εις αγοράν εκτάσεων ασκεπών με σκοπόν να τας μεταβάλη εις σταφιδαμπέλους εις αντικατάστασιν υπαρχουσών αι οποίαι όμως έχουν πολύ μικροτέραν απόδοσιν διά διαφόρους λόγους. Συγχρόνως δε προέβη και εις άλλας δαπάνας καταμετρήσεων κλπ. Και ενώ ο κόσμος αυτός ητοιμάζετο να προβή εις την αναφύτευσιν, αίφνης το περίφημον συμβούλιον του ΑΣΟ, το τεταγμένον να διαχειρίζεται τα ζητήματα τα αφορώντα την σταφίδα, εξέδωσε μίαν απόφασιν διά της οποίας εμποδίζει την εφαρμογήν του νόμου διά τον λόγον ότι ως ρητώς αναφέρει “η εφαρμογή του εν λόγω μέτρου ως μοναδικόν αποτέλεσμα θα έχη την αύξησιν της παραγωγής του προϊόντος προς προστασίαν του οποίου έχει θεσπιστεί προ πολλών ετών ο θεσμός της παρακρατήσεως, λόγω ακριβώς της παραγωγής ποσού μεγαλυτέρου του αναγκαιούντος εις το εμπόριον και την βιομηχανίαν.
Δεν είχε υπ’ όψει του όμως το συμβούλιον του ΑΣΟ αυτά όταν εψηφίζετο ο σχετικός νόμος και δεν ενόμισε ότι ήτο υποχρεωμένον να υπενθυμίση εις τον κ. υφυπουργόν της Εθνικής Οικονομίας και αυθέντην του, τον θεσμόν της παρακρατήσεως ο οποίος ισχύει προ 40 ετών. Ή μήπως υφυπουργός και συμβούλιον του ΑΣΟ έμαθον προ μηνών την ύπαρξιν του θεσμού αυτού και τους λόγους της υπάρξεώς του; Και τι τους οφείλει ο κόσμος όστις επί τη βάση ενός νόμου προέβη εις δαπανηράς πράξεις; Εις προηγούμενον φύλλον μας υποστηρίξαμεν ότι το συμβούλιον του ΑΣΟ κατόπιν της εγκληματικής του τακτικής είναι άξιον ραβδισμών εκ μέρους των ενδιαφερομένων σταφιδοπαραγωγών. Κατόπιν όμως της νέας αυτής αποφάσεώς του, υποστηρίζομεν ότι οι ραβδισμοί θα πρέπει να συνωδεύονται και από εμπτυσμούς» (918).
Ακολουθεί επίθεση εναντίον των Γενικών Αποθηκών των οποίων ζητείται η κατάργηση λόγω της διασπάθισης χρημάτων μέσα από πλήθος προσλήψεων κομματικών φίλων:
«Αφ’ ου απεδείχθησαν οι διοικούντες αυτάς ανίκανοι να προασπίσουν τα συμφέροντα της σταφιδοπαραγωγής κατά των επιβουλών των διαφόρων κομματαρχών, ενίων ασυνειδήτων συμβούλων του ΑΣΟ και του υπουργού της Εθνικής Οικονομίας κ. Στεφανόπουλου και εξώγκωσαν ούτως καταπληκτικώς τας δαπάνας διαχειρίσεως, ίσως ίσως μετ' ευχαριστήσεώς των διά να εισπράξουν μεγαλύτερα ποσοστά αμοιβών, ουδέ μίαν στιγμήν πρέπει πλέον να αφεθή εις αυτάς η διαχείρισις του σταφιδοκάρπου. Τόσον ο συνεταιρισμένος, όσον και ο ασυνεταίριστος σταφιδικός κόσμος της Μεσσηνίας έχει καθήκον να μελετήση το πράγμα σοβαρώς και δι’ υπομνημάτων του και συγκεντρώσεών του να ζητήση όπως καθιερωθή η ενιαία διαχείρισις της σταφίδος, αναλαμβάνοντος του ΑΣΟ ταύτην. Βεβαίως εν τοιαύτη περιπτώσει ο κίνδυνος των σπαταλών δεν παύει υφιστάμενος, η παρακολούθησις όμως των γενομένων είναι περισσότερον εύκολος εις τους σταφιδοπαραγωγούς και εις τιμίους αντιπροσώπους των εν τω συμβουλίω του ΑΣΟ» (919).
Οπως αναμενόταν ο ΑΣΟ απαντά στα δημοσιεύματα, παραδέχεται σχεδόν όλα τα γεγονότα που καταγγέλλονται αλλά τα δικαιολογεί. Η σχετική ανακοίνωση καταλήγει:
«Τελευτών ο ΑΣΟ έχει να διαδηλώση προς τον σταφιδικόν κόσμον ότι παν ό,τι πράττει η διοίκησίς του το πράττει εν τη βεβαία συναισθήσει ότι εξυπηρετεί το γενικότερον σταφιδικόν συμφέρον και είναι λυπηρόν ότι κατήντησεν εις τας ημέρας μας πάσα ενέργεια να αποδίδεται εις ξένας εισηγήσεις και να διαβλέπωνται όπισθεν υπηρεσιακών καθαρώς ενεργειών πρόσωπα» (920).
Την ίδια ημέρα δημοσιεύεται στο “Θάρρος” και νέα επιστολή με υπογραφή “Στέφανος Τριφύλιος” που αναφέρει πολλά γεγονότα σε σχέση με ενέργειες του Κόκκιζα και αποκαλύπτει ότι αυτός βρίσκεται σε σύγκρουση με τον “πατρώνα” του Καλαντζάκου γιατί διόρισε τους δικούς του και “έριξε” το γερουσιαστή. Το κείμενο υποδηλώνει ότι ο συντάκτης της επιστολής γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα, τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο (921).
Ο Κ. Κόκκιζας στέλνει επιστολή στην ίδια εφημερίδα στην οποία επαναλαμβάνει μέρος των θέσεων του ΑΣΟ και υπερασπίζεται το Στ. Στεφανόπουλο:
«Ο σύνδεσμος τόσον εμού όσον και άλλων συμβούλων του ΑΣΟ με τον υφυπουργόν της Εθνικής Οικονομίας κ. Στεφανόπουλον οφείλεται αποκλειστικώς και μόνον εις την βαθείαν εκτίμησιν και βαθύτατον σεβασμόν που τρέφει και πρέπει να τρέφη η σταφιδοπαραγωγή προς αυτόν διά το μέγιστον και αποτελεσματικόν πράγματι ενδιαφέρον που πάντοτε επέδειξε διά το σταφιδικόν ζήτημα, και θα ηυχόμην το παράδειγμά του να ακολουθήσουν και άλλοι παλαιοί πολιτικοί καταγόμενοι εκ σταφιδοφόρων περιφερειών, των οποίων δυστυχώς η δράσις δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού παρά να κατασυκοφαντούν έναν πραγματικά εργαζόμενον πολιτικόν υπέρ της σταφιδοπαραγωγής» (922).
Το “Θάρρος” επανέρχεται με απάντηση στο “φιλολογικό ανακοινωθέν” του ΑΣΟ, όπως το χαρακτηρίζει, το οποίο «δεν τακτοποιεί βεβαίως το ζήτημα των ασκόπων σπαταλών του διοικητικού συμβουλίου του, όπως δεν τακτοποιεί εις την συνείδησιν των σταφιδοπαραγωγών τους συμβούλους εκείνους οι οποίοι απεκαλύφθησαν εκμεταλλευόμενοι το αξίωμά των μάλλον δι’ ατομικάς και οικογενειακάς ωφελείας παρά προς προστασίαν της παραγωγής [...] Δεν τολμούν να διαψεύσουν ένα προς ένα τα γραφέντα, διότι γνωρίζουν ότι πραγματικά ημάρτησαν εις βάρος της σταφιδοπαραγωγής, παραδοθείσης εις τας καννιβαλικάς διαθέσεις των κομματαρχών και ενίων συμβούλων. Και είμεθα βέβαιοι ότι κατά τας προσεχείς εκλογάς οι σταφιδοπαραγωγοί θα λάβουν υπ’ όψιν των όλα αυτά και θα δώσουν την πρέπουσαν αμοιβήν εις τους τόσα κακά δ’ αυτούς απεργασθέντας σταφιδοκόρακας» (923).
(917) “Θάρρος” 9/1/1934
(918) “Θάρρος” 10/1/1934
(919) “Θάρρος” 14/1/1934
(920) “Θάρρος” - “Σημαία” 16/1/1934
(921) “Θάρρος” 16/1/1934
(922) “Σημαία” 17/1/1934
(923) “Θάρρος” 17/1/1934
