α) να βγάζει στο εξωτερικό καλές ποιότητες, β) να ορίσει όπως θέλει τις τομές για την εσωτερική κατανάλωση σταφίδας, γ) να διαθέσει σταφίδα για τη βιομηχανοποίησή της στο εξωτερικό, δ) να πουλάει στο εξωτερικό κάθε τι που βγάζει από χλωρά σταφίδα στα εργοστάσιά του κρασί κλπ., ε) να ανταλλάξει κορινθιακή σταφίδα με είδη του εξωτερικού χρήσιμα για τη βελτίωση της ποιότητας, στ) να επιβάλλει κάθε χρόνο ιδιαίτερη εισφορά πάνω στην εξαγόμενη σταφίδα και ζ) να εισάγει δίχως δασμούς γεωργικά είδη, θειάφι, χαλκό, ξυλεία, σύρμα, τσίγκο κλπ. Ο ΑΣΟ όμως πουλάει ακριβά τι είδη αυτά στους σταφιδοπαραγωγούς κερδίζοντας τη διαφορά.
Πολλές απ’ αυτές τις μεταβολές, τροποποιήσεις και προσθήκες στους σκοπούς και στις δουλειές του ΑΣΟ εφαρμόζονταν και πριν δίχως να φέρνουν καμία βελτίωση για να ξεπερασθεί η κρίση της σταφίδας.
Αλλά και στον περασμένο χρόνο, παρά της δημοκοπίες της κυβέρνησης των λαϊκών και τω σταφιδοπατέρων η κρίση συνεχίζεται, όπως εξακολουθούν κι’ οι ληστείες και σπατάλες του ΑΣΟ.
Αναφορικά με την όλη κατάσταση του ΑΣΟ και τα μέτρα της αντιλαϊκής κυβέρνησης πολύ παραστατικά ένας σταφιδοπαραγωγός στον Πύργο μας είπε:
- Τι τα θες, ούλα βρώμα και λοβιτούρα.
Με λίγα λόγια όλες οι μεταβολές που έγιναν μέχρι σήμερα ήταν επιφανειακές, έτσι για να χτυπάνε στα μάτια και να τροφοδοτήσουν τη δημαγωγία και τις ληστείες. Αυτά φυσικά έγιναν όχι για να προστατέψει τη σταφιδοπαραγωγή. Αντίθετα να διορίσει αργόμισθους πολλούς φίλους του λαϊκού κόμματος και να σπαταλήσει λεφτά ενισχύοντας κομματικούς παράγοντες, όπως γινότανε και με τη βενιζελική κυβέρνηση.
Να μερικά παραδείγματα: Ο ΑΣΟ φέτο:
1) Διώρισε τον αδελφό του συμβούλου του Μαράκα αντιπρόσωπο μοναδικό, που να φροντίσει για την εξαγωγή στην Αμερική παίρνοντας μια δραχμή σε κάθε οκά πολτοποιημένης σταφίδας. Επιπλέον θα χρεωθεί η σταφίδα αυτή μονάχα με 1.300 δρχ. το χιλιόλιτρο. Η δουλειά αυτή θα του φέρνει εκατομμύρια.
2) Αγόρασε στο Ζευγολατειό μια άχρηστη αποθήκη του γερουσιαστή Ζούζουλα αντίς 5 εκατομ. δρχ. Ο κύριος γερουσιαστής με πολύ λιγότερα λεφτά έφτιασε μια καινούργια.
3) Εδωσε τη χλωρή σταφίδα στην Εταιρεία Οίνων και Οινοπνευμάτων του Χαρίλαου με 50 δρχ. το χιλιόλιτρο, ενώ κόστισε 800 δρχ. στον ΑΣΟ.
4) Αγόρασε αντίς 300 χιλιάδων δρχ. μια αποθήκη στο Πεταλίδι του Πύργου από ένα μεγαλοχτηματία φίλο του “προστάτη” των σταφιδοπαραγωγών Στεφανόπουλου.
5) Το συμβούλιο του ΑΣΟ κανόνισε ώστε όλα τα μέλη να έχουν και διάφορες αργομισθίς με 6-7 χιλιάδες δρχ. το μήνα. Παίρνουν ακόμα και ένα σωρό λεφτά για οδοιπορικά ταξιδεύοντας για να διασκεδάσουν. Οτταν μένουν στην Αθήνα οι πλουσιοκτηματίες αυτοί παίρνουν παραπανήσια 300-400 δρχ. την ημέρα για έξοδα παράστασης.
6) Διώρισε ντουζίνες από αργόμισθους στο κέντρο και στις διάφορες πόλεις της Πελοποννήσου.
Αυτά είναι λίγα παραδείγματα απ’ όσα είδαν το φως. Υπάρχουν φυσικά χίλια δύο άλλα που δείχνουν το πόσο ο ΑΣΟ είνε κηφηναριό και μια ληστρική μηχανή, όπως είνε κι’ όλοι οι τέτοοιο οργανισμοί στο κεφαλαιοκρατικό καθεστώς.
Από 45 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις παλαιοκομματικές, βενιζελικές και λαϊκές, όπως είδαμε, πήραν ένα σωρό μέτρα για τη δήθεν προστασία της σταφιδοπαραγωγής και κατέληξαν στον ΑΣΟ. Η κρίση όμως της σταφίδας συνεχίζεται και ολοένα μεγαλώνει. Από τότε που άρχισε η δήθεν προστασία. Η πορεία της κρίσης πήρε τον παρακάτω κατήφορο (σε εκατομμύρια ενετικές λίτρες):
Χρονιά Παραγωγή Εξαγωγή
1891 344 324
1901 300 259
1915 255 209
1920 275 178
1924 340 179
1929 272 146
1931 274 145,4
1932 238 130,5
Τι μας λένε οι αριθμοί; Οτι τα μέτρα που παίρνουν είναι ανίκανα να σταματήσουν τη μεγάλη πτώση. Ποίοι ζημιώθηκαν από την κρίση και τον ΑΣΟ; Μονάχα οι μικροί και μεσαίοι σταφιδοπαραγωγοί. Αυτοί με τα ληστρικά μέτρα που πάρθηκαν και με την κρίση που συνεχίζεται: 1) Περιώρισαν την καλλιέργεια σταφίδας, 2) δεν έχουν τα μέσα να προφυλάξουν κι’ αυτή τη λίγη σταφίδα που παράγουν, 3) είνε επιβαρυμένοι με ένα σωρό τοκογλυφικά χρέη στην Αγροτική Τράπεζα και τους τοκογλύφους, 4) κάθε χρόνο παθαίνουν κιαταστροφές από θεομηνίες δίχως ο ΑΣΟ και το κράτος να τους ενισχύουν, αντίθετα τους ληστεύουν και τους ξεζουμίζουν με όλα τα ληστρικά μέσα.
Από την έρευνά μας αποδείχνεται ότι από τον ΑΣΟ ωφελήθηκαν:
1) Το κράτος που μέσω αυτού μέσα σε 10 χρόνια πήρε α) μονάχα από έγγειους φόρους πάνω στη σταφίδα 408.070.000 δραχμές, β) αύξησε το φόρο και παραπάνω στα προϊόντα της βιομηχανοποιημένης σταφίδας, οινόπνευμα και πήρε στα χρόνια (σε δραχμές):
1929 80.894.000
1930 108.681.000
1931 141.454.000
1932 244.741.000
Κι’ άλλα τόσα το 1933. Το κράτος δηλαδή κλέβει τους παραγωγούς και παράλληλα επιβαρύνει και την κατανάλωση. Να γιατί: Ο ΑΣΟ παίρνει από τους εργαζόμενους σταφιδοπαραγωγούς φτηνά τη σταφίδα (πελονάσματα, παρακράτημα) και τη δίνει στη βιομηχανία πιό κάτω και από το κόστος της παραγωγής. Αν πάρουμε για κόστος παραγωγής της σταφίδας στα χρόνια 1929-1933 την τιμή των 2.000 δρχ. στο χιλιόλιτρο, για τη βιομηχανοποίηση δόθηκε η σταφίδα από τον ΑΣΟ μονάχα 1.200 δρχ. κατά μέσο όρο στο χιλιόλιτρο. Από που βγήκαν τα λεφτά αυτά: 1) μεγάλο μέρος από τους εργαζόμενους σταφιδοπαραγωγούς, από την αξία της σταφίδας, που ενσωματώθηκε στο φόρο και 2) από τους καταναλωτές.
Μέσα σε 4 χρόνια, 1929-1933, η παραγωγή της σταφίδας ήτανε 962.000 χιλιόλιτρα. Το κεφαλαιοκρατικό κράτος πήρε από έγγειους φόρους και φόρους πάνω στο οινόπνευμα 820.840.000 δρχ.
Αυτή είναι η “προστασία” του κράτους, που έχει στα χέρια του τον ΑΣΟ μαζί με την Εθνική Τράπεζα, τους πλουσιοχτηματίες, σταφιδέμπορους και οινοβιομήχανους για να μεγαλώσει και να εισπράξει καλύτερα τους φόρους πάνω στη σταφίδα και τα προϊόντα της.
2) Κερδίζουν από τον ΑΣΟ οι Εταιρείες Οίνων και Οινοπνευμάτων που αναλαμβάνουν για λογαριασμό του ΑΣΟ και του κράτους τη βιομηχανοποίηση της σταφίδας (χλωράς και ξερής). Πολλές φορές παίρνουν και φτηνή στα΄φιδα για λογαριασμό δικό τους. Αυτές βγάζουν 25-30% κέρδη απ’ αυτή τη δουλειά, μαζί με την Εθνική Τράπεζα που είναι χρηματοδότης και μέτοχός τους.
3) Βγάζουν 25-30% κέρδη οι σταφιδέμποροι που ωφελούνται του ληστρικού μηχανισμού του ΑΣΟ, από τους περιορισμούς εξαγωγής, τον καθορισμό τιμής πλεονασμάτων, παρακρατήματος κλπ.
Να, φέτο τις παραμονές καθορισμού της τιμής πλεονασμάτων οι μεγάλοι σταφιδέμποροι Βουρλούμηδες, Αντωνόπουλοι, Μανωλόπουλοι, Μπάρηδες, Κρεμμύδηδες και ρέστοι εξαγωγείς της Πάτρας βγάλαν μονάχα με το παίξιμο στα κάτω πάνω από 100 εκατομμύρια. Εχοντας δε στα χέρια τους τον ΑΣΟ καθορίζουν μικρές τιμές. Ετσι φέτος ορίσθηκε τιμή 2.900 δρχ. για την εξαγορά των πλεονασμάτων. Η βάση που συμφέρει στο σταφιδεμπορικό και βιομηχανικό κεφάλαιο μ’ επικεφαλής την Εθνική Τράπεζα που αρνήθηκε να δανείσει τον ΑΣΟ αν καθορίζονταν πιο μεγάλες τιμές.
4) Επίσης παίρνει κοντά 8 εκατομμύρια η Εταιρεία Γενικών Αποθηκών του Λοβέρδου και της Εθνικής Τράπεζας.
5) Από τον ΑΣΟ έχει μεγάλα κέρδη και η Εθνική Τράπεζα α) από τα τοκογλυφικά δάνεια που του δίνει, β) από τη διαχείριση γενικά της σταφίδας από τον ΑΣΟ (πλεονάσματα, παρακράτημα), από τις μετοχές που έχει στις οινοβιομηχανικές εταιρείες.
6) Κερδίζουν τα ατμοπολοϊκά τραστ που επιβαρύνουν πολύ την εξαγόμενη σταφίδα με υπέργοκα ναύλα σε συνεννόηση με τους σταφιδεμπόρους.
7) Ακόμα η Αγροτική Τράπεζα κερδίζει μεγάλα ποσά από τα τοκογλυφικά της δάνεια.
8) Οι πλουσιοχτηματίες έχουν μεγάλα ωφελήματα από τον ΑΣΟ. Γιατί αυτοί έχουν μεγάλη παραγωγή και όσες ποσότητες σταφίδας δεν κατορθώσουν να πουλήσουν τις δίνουν στον ΑΣΟ. Κι έτσι είνε εξασφαλισμένοι. Αυτοί παίρνουν τα μεγάλα μακροπρόθεσμα δάνεια από την Εθνική και Αγροτική Τράπεζα και βελτιώνουν την καλλιέργειά τους, φτιάχνουν υπόστεγα, αγοράζουν τσιβιέρες, σταφιδόπανα, φάρμακα κλπ. Κι, έτσι η σταφίδα τους είναι πάντα καλύτερη από των φτωχών παραγωγών. Γιαυτούς δεν υπάρχουν φύρες και ξύκικο ζύγι και πάντα πραγματοποιούν καλές τιμές και μεγάλες αποζημιώσεις στις θεομηνίες. Γιατί στο συμβούλιο του ΑΣΟ παίρνουν μέρος οι αντιπρόσωποί τους και κανένας φτωχός παραγωγός. Οι πλούσιοι χτηματίες δεν υποφέρουν από κρίση. Οι συνέπειες της ληστείας βαρύνουν αποκλειστικά τους φτωχούς και μεσαίους παραγωγούς.
