«Η αγάπη μου για τον κινηματογράφο και ιδιαίτερα για το είδος του ντοκιμαντέρ με έφερε στην πόρτα του 3ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου στην όμορφη πόλη της Καλαμάτας. Αρωγός αυτής της πολιτιστικής πρωτοβουλίας είναι η κ. Τζίνα Πετροπούλου, που με τόση φροντίδα εδώ και 4 χρόνια έχει δημιουργήσει το έδαφος για τέτοιου είδους πολιτιστικές δράσεις όχι μόνο να υπάρξουν αλλά και να ανοίξουν έναν δημιουργικό διάλογο ανάμεσα στους συμμετέχοντες του φεστιβάλ και στο κοινό της πόλης.
Η δική μου επαφή με το φεστιβάλ έγινε πρώτη φορά πέρυσι ως δημιουργός και φέτος ως οργανικό μέλος της μεγάλης εθελοντικής ομάδας που στηρίζει το εγχείρημα της κ. Πετροπούλου με αφοσίωση, αγάπη και μεράκι. Οντας υπεύθυνος για την παρουσίαση του φετινών σκηνοθετών και των ταινιών τους έχω τη χαρά και τιμή να έρθω κοντά με ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων και πεποιθήσεων, ανταλλάσσοντας ιδέες και απόψεις για θέματα που απασχολούν την καθημερινή μας ζωή με ιδιαίτερη έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο ευαίσθητο θέμα του προσφυγικού, που είναι και ο κεντρικός πυρήνας της θεματολογίας του φετινού φεστιβάλ.
H προσέλευση του κόσμου αν και χλιαρή στην αρχή αρχίζει να κερδίζει έδαφος και να γεμίζει την αίθουσα του Εργατικού Κέντρου που φιλοξενεί τις προβολές των ντοκιμαντέρ ιδιαίτερα τις απογευματινές ώρες. Σ' αυτό έχει συμβάλει η υψηλή ποιότητα των ταινιών που συμμετέχουν καθώς και η επαφή του κοινού με τους ξένους και Ελληνες δημιουργούς, καλύπτοντας την ανάγκη του για συζήτηση και προβληματισμό, ανοίγοντας νέους δρόμους επικοινωνίας χωρίς σύνορα και προκαταλήψεις.
Το φεστιβάλ όπως ανέφερα και παραπάνω, φέτος ρίχνει φως στο καυτό θέμα του προσφυγικού και των ανθρώπινων δικαιωμάτων με ταινίες που άλλοτε φροντίζουν να σε ενημερώσουν, δημιουργώντας ερωτήματα που πολλές φορές μένουν μετέωρα ως προς την απάντησή τους και άλλοτε να σου δώσουν μια γερή γροθιά στο στομάχι προσπαθώντας να σε κινητοποιήσουν να πάρεις θέση για κάτι που συμβαίνει δίπλα σου, απαλλάσσοντάς σε από οποιοδήποτε στερεότυπο ή προκατάληψη. Εγώ πολλές φορές ένιωσα άβολα στην αίθουσα βλέποντας την απεικόνιση μιας πραγματικότητας που ίσως εσκεμμένα αγνοούσα έως τώρα και δεν ήθελα να παραδεχτώ. Ενα καλό ντοκιμαντέρ όμως μπορεί να σταθεί η κινητήριος δύναμη ενός εσωτερικού διαλόγου ως προς την αναζήτηση της αλήθειας που τόσο απλόχερα βιάζεται πλέον στον βωμό της υποκινούμενης πληροφόρησης. Τέτοιου είδους «καλά» ντοκιμαντέρ περιέχει το πρόγραμμα του φετινού φεστιβάλ και είναι προσβάσιμα σε οποιονδήποτε θέλει να τα δει μιας και η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους.
Κοιτάζοντας, το βλέμμα μου πέφτει στα νέα παιδιά και στη δίψα που έχουν για μάθηση πέραν των στενών πλαισίων μιας σχολικής αίθουσας. Η καθημερινή προσέλευση μαθητών και καθηγητών στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του φεστιβάλ τις πρωινές ώρες δικαιολογεί απόλυτα την πρωτοβουλία της κ. Πετροπούλου να δώσει βήμα σε αυτά τα παιδιά να ενημερωθούν και να ορθώσουν λόγο για κοινωνικά ζητήματα που τους αφορούν άμεσα. Οι πρωινές μας ομιλίες με μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου έχουν γίνει ένα αναπόσπαστο κομμάτι της διοργάνωσης και μια ευχάριστη εμπειρία για εμένα και τους εθελοντές του φεστιβάλ.
Σύντομα, όταν το φεστιβάλ θα ρίξει την αυλαία του για τη φετινή χρονιά και εγώ θα ετοιμάζω τα πράγματά μου για να επιστρέψω στην Αθήνα, θέλω να πιστεύω ότι και του χρόνου θα βρίσκομαι και πάλι εδώ, με παλιούς και νέους φίλους να ανοίξουμε την αυλαία ξανά μαζί. Δεν ξέρω αν υπάρχουν νεράιδες που εκπληρώνουν ευχές αλλά είμαι σίγουρος ότι όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε όλο αυτό να έχει συνέχεια μέσα στο πέρασμα του χρόνου».
