Επιπλέον, ο κ. Βακαρέλης τονίζει πως φεστιβάλ όπως αυτό στο Ναύπλιο, συμβάλλουν ώστε οι πόλεις που τα διοργανώνουν, να γίνονται γνωστές και να ελκύουν τουρισμό υψηλού επιπέδου - ενώ δηλώνει και ο ίδιος έκπληκτος από τη μακροζωία του θεσμού.
Αναλυτικά η συνέντευξη του διεθνούς φήμης Έλληνα πιανίστα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, το οποίο είναι χορηγός επικοινωνίας του Φεστιβάλ Ναυπλίου, έχει ως εξής:
Το φεστιβάλ φέτος κλείνει 25 χρόνια παρουσίας στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας. Ποια πιστεύετε ότι είναι εκείνα τα χαρακτηριστικά, τα οποία του έχουν χαρίσει τη μακροζωία του; Όταν ξεκινούσατε αυτήν την προσπάθεια, πριν από ένα τέταρτο του αιώνα, είχατε στο μυαλό σας ότι θα διαρκέσει τόσο;
Ένα τέταρτο αιώνα, όπως ακριβώς λέτε, ποτέ δεν πίστευα σε μία τέτοια μακροζωία, αλλά όπως γνωρίζετε, η μακροζωία δεν οφείλεται μόνο σε μένα, είναι και το αγκάλιασμα που δεχθήκαμε από τους Ναυπλιώτες, αφού βέβαια τους δώσαμε ποιότητα και συνέπεια σε ότι κάναμε. Πιστεύω ότι ο κόσμος και οι αρχές της πόλης, πίστεψαν και πιστεύουν σε μένα, και το γεγονός ότι είμαι ο ίδιος ενεργός καλλιτέχνης, τους δίνει την σιγουριά ότι κάθε συναυλία, κάθε βραδιά του 10ημερου αυτού, είναι διαλεγμένη από άνθρωπο που είναι πάνω στην σκηνή και γνωρίζει καλά την διεθνή αγορά της μουσικής. Επίσης οι καλοί συνεργάτες είναι σημαντικός παράγοντας επιτυχίας και μακροζωίας.
Την Παρασκευή 24 Ιουνίου είναι η πρεμιέρα του 25ου Φεστιβάλ. Μπορείτε να μας περιγράψετε τα συναισθήματα που πιστεύετε ότι θα βιώσετε με την εναρκτήρια νότα; Τι είδους συναισθήματα δοκιμάζετε κάθε φορά που ξεκινάνε οι συναυλίες στο Ναύπλιο;
Θέλω να σας πω ότι εδώ και 25 χρόνια, τα έντονα συναισθήματα ξεκινούν με το που φθάνω στο Ναύπλιο. Με το που βλέπω τις αφίσες κολλημένες στα καταστήματα, τα μεγάλα πανό μπροστά στο δημαρχείο, τα πρώτα γνώριμα πρόσωπα να μας υποδέχονται σαν να μην πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος. Αυτό είναι τελικά: νοιώθω ότι το Φεστιβάλ σβήνει τον χρόνο. Διαδέχεται το ένα το άλλο, και δεν υπάρχει τίποτα άλλο ενδιάμεσα. Όσο για την Παρασκευή 24 Ιουνίου, και που η εναρκτήρια νότα θα έρθει από τον καταπληκτικό Νορβηγό τουμπίστα στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου, ναι, είμαι σίγουρος ότι όλοι θα είμαστε λίγο μουδιασμένοι από συγκίνηση.
Ο διεθνής χαρακτήρας του φεστιβάλ, αποτέλεσε ζητούμενο και επιλέχθηκε από τα πρώτα του χρόνια, ή προέκυψε στην πορεία; Σε περίπτωση που ισχύει το πρώτο, με ποιον γνώμονα πάρθηκε αυτή η απόφαση;
Το Φεστιβάλ Ναυπλίου υπήρξε διεθνές από την πρώτη χρονιά. Ξεκινήσαμε με λιγότερες συναυλίες, και τα πρώτα χρόνια που τα χρήματα ήσαν λιγοστά οι καλλιτέχνες ήσαν περισσότερο φίλοι - πολύ γνωστοί μεν, αλλά έρχονται με το εν δέκατο της αμοιβής τους, για συμπαράσταση. Βέβαια και η ελληνική παρουσία ήταν και είναι πολύ έντονη. Δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας καλλιτέχνης, ή σχήμα, που να μην πέρασε από το Φεστιβάλ Ναυπλίου μέσα στα 25 χρόνια μας.
Οι ξένοι καλλιτέχνες που εμφανίζονται σε αυτό πως το αντιμετωπίζουν; Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας κάποιες χαρακτηριστικές στιγμές-αντιδράσεις;
Για να απαντήσω στην ερώτηση σας, θα σας πω ότι κανονικά, ένας καλλιτέχνης που παρουσιάζεται σε κάποιο μέρος, ζητά την επιστροφή του την επομένη το πρωί, όλοι βρισκόμαστε συνέχεια σε ταξίδια, η επιστροφή στο σπίτι είναι κάτι πολύτιμο. Στο φεστιβάλ μας, αλλάζουμε συνέχεια τα εισιτήρια των καλλιτεχνών, που γοητεύονται με την πόλη και θέλουν να μείνουν κι άλλο. Πολλές φορές υπάρχει πρόβλημα, γιατί οι αλλαγές είναι δύσκολες και δαπανηρές. Υπάρχουν άλλοι που φεύγουν και ξανα-επιστρέφουν με τις οικογένειες τους για διακοπές. Πριν από μερικά χρόνια στο τέλος του φεστιβάλ, φεύγαμε όλοι, αλλά αφήσαμε πίσω μας μια πασίγνωστη σοπράνο να τρώει ψάρι σε γνωστό εστιατόριο του Ναυπλίου, και να μας αποχαιρετά εκείνη!
Είναι γνωστό πως όλοι οι σημαντικοί φορείς (Εθνική Λυρική Σκηνής, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών κ.ά.) καθώς και κορυφαίοι Έλληνες σολίστ, έχουν δώσει συναυλίες επανειλημμένα στα πλαίσια του φεστιβάλ. Πώς το έχουν αντιμετωπίσει εκείνοι; Θυμάστε κάποια χαρακτηριστικά συμβάντα από αυτή τη μακροχρόνια σχέση;
Είχαμε την τύχη να τους έχουμε όλους. Και μεγάλους σολίστ αλλά και όλες τις ορχήστρες, καθώς και την Λυρική Σκηνή με τις καταπληκτικές όπερες βαλίτσα - φανταστείτε να στήνεται υποδομή για σκηνικά όπερας σε πλατείες της πόλης. Στιγμές μοναδικές. Επίσης και το μπαλέτο της Λυρικής, με πραγματικά εξαίσιους χορευτές που μας καταμάγευσαν με το Μπολερό του Ravel. Μετά την συναυλία, όλο το μπαλέτο ανέβηκε στο τουριστικό τραινάκι της πόλης, ξεφαντώνοντας, για να πάει στο ξενοδοχείο. Μεταξύ Ελλήνων καλλιτεχνών, οι βραδιές μετά τις συναυλίες είναι πάντα πιο «ζωντανές».
Το κοινό της πόλης του Ναυπλίου, τι σχέση έχει αναπτύξει με τον θεσμό; Ποια είναι η ανταπόκρισή του; Πιστεύετε ότι έχει γαλουχηθεί μία νέα γενιά ανθρώπων μέσα από αυτό; Τι πιστεύετε ότι έχετε καταφέρει στο θέμα της διάδρασης με τους ανθρώπους της πόλης;
Οι Ναυπλιώτες αγαπούν το φεστιβάλ. Είναι «το φεστιβάλ τους», το αγκαλιάζουν κάθε χρόνο, έρχονται σε όλες τις συναυλίες με όλη την οικογένεια, θυμάμαι πολλά παιδιά που έρχονταν πιτσιρίκια, και σήμερα τα βλέπω παλικάρια και κοπέλες που λατρεύουν την μουσική. Εάν αυτό δεν είναι σπάνιο απόκτημα και περηφάνια για το Φεστιβάλ Ναυπλίου, πείτε μου τι είναι; Φέτος οργανώνουμε και Masterclass από παιδιά ωδείων του Βελγίου, όπως επίσης από την Αυστρία, τη Γερμανία, το Ισραήλ και βεβαίως, την Ελλάδα. Είναι μία μοναδική ιστορία που έπιασε ρίζες σ’ αυτή την πόλη, και για την οποία είμαστε όλοι περήφανοι. Και οι αρχές του Ναυπλίου που μας στηρίζουν από πάντα, και οι συνεργάτες μου και εγώ ο ίδιος.
Το φεστιβάλ αποτελεί έναν από τους κορυφαίους μουσικούς θεσμούς της περιφέρειας. Τι σημαίνει τελικά το φεστιβάλ για την πόλη του Ναυπλίου; Τι σημαίνει για ολόκληρη την Πελοπόννησο;
Σημαίνει ότι και οι μικρές πόλεις μπορούν να συμμετέχουν ενεργά σε πολιτιστικά δρώμενα, σημαίνει ότι ο κόσμος έχει την ίδια δυναμική με την Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη, σημαίνει επίσης ότι οι πόλεις αυτές, γίνονται γνωστές και ελκύουν έναν υψηλό τουρισμό, αλλά και συγχρόνως εκατοντάδες κόσμος απολαμβάνει συναυλίες και καλλιτέχνες στις πλατείες του - στο Μπούρτζι, στο Παλαμήδι, δηλαδή μέσα στα πόδια του, όπως λέμε.
Η οικονομική κρίση έχει δυσχεράνει τη δυνατότητα πολιτιστικής παραγωγής σε μεγάλο βαθμό. Εσείς ως Φεστιβάλ Ναυπλίου, πώς αντιμετωπίσατε την εν λόγω κατάσταση; Ποιοι υπήρξαν αρωγοί αυτά τα δύσκολα οικονομικά χρόνια;
Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια είναι πολύ δύσκολα, αλλά είμαι μαθημένος στον αγώνα εξεύρεσης χρημάτων. Το Ναύπλιο, εκτός από την δημοτική οικονομική στήριξη, (και μερικές φορές πριν από 20 χρόνια, από το υπουργείο Πολιτισμού), είχε και πολύ αξιόλογους χορηγούς όπως την Rolex το Καζίνο Λουτρακίου, την Ballantines, την Nissan, την InfoQuest και πολλούς άλλους. Στην συνέχεια μας βοήθησαν πολύ πρεσβείες άλλων κρατών και ευρωπαϊκά πολιτιστικά ινστιτούτα. Μεγάλη βοήθεια επίσης υπήρξε, η εξαιρετικά ευγενική διάθεση Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών να ανταποκριθούν στο κάλεσμα μου με μειωμένες αμοιβές.
Στο πρόγραμμα του φετινού φεστιβάλ δεσπόζει η ευρωπαϊκή μουσική ταυτότητα. Βλέπουμε, πως σχεδόν κάθε ημέρα είναι αφιερωμένη και σε μία διαφορετική ευρωπαϊκή χώρα. Πως προέκυψε αυτός ο προγραμματισμός;
Τα τελευταία χρόνια συνηθίζαμε να αφιερώνουμε το Φεστιβάλ Ναυπλίου σε διάφορες χώρες. Έτσι τιμήσαμε την Αυστρία, την Ιαπωνία, την Ισπανία, την Δανία, τη Φινλανδία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία, την Τουρκία, την Πολωνία, την Ελβετία κτλ. Για την αργυρή μας επέτειο, θεώρησα ότι πρέπει να δώσουμε έναν πανευρωπαϊκό χαρακτήρα με διεθνή εμβέλεια, αξιοποιώντας όλους τους χώρους της πόλης - από το επιβλητικό Παλαμήδι μέχρι την ιστορική και φιλόξενη αίθουσα του Βουλευτικού. Το φεστιβάλ θα παρουσιάσει δέκα συναυλίες με εξέχοντες εκπροσώπους του ευρωπαϊκού πενταγράμμου. Χώρες με τεράστια συμφωνική παράδοση (Αυστρία, Πολωνία, Νορβηγία, Ισπανία, Τσεχία) τιμούν το φεστιβάλ μέσω της αγαστής συνεργασίας των πρεσβειών τους και την παρουσία κορυφαίων δικών τους σολίστ, στρέφοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τα φώτα της μουσικής Ευρώπης προς την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας.
Το Φεστιβάλ Ναυπλίου αποτελεί πλέον ένα από τους παλαιότερους μουσικούς θεσμούς στην Ελλάδα. Πώς σκοπεύετε να αξιοποιήσετε όλη αυτή την προηγούμενη γνώση και εμπειρία στο μέλλον; Τι στόχους έχετε για την αυριανή ημέρα του φεστιβάλ;
Τα 25 αυτά χρόνια υπήρξαν ένα μεγάλο σχολείο για μένα. Μάζεψα εμπειρίες και σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος, είδα την δουλειά του μουσικού από την πλευρά του οργανωτή και το αντίθετο, γνωρίζω σαν καλλιτέχνης τι μπορώ να ζητήσω, γνωρίζω σαν οργανωτής τι πρέπει να σέβομαι. Νιώθω πολύ πιο δυνατός και για μένα αλλά και για το φεστιβάλ. Εμπειρίες που θα με βοηθήσουν να συνεχίσω τα όνειρα μου - μέσα σ’ αυτά και το Φεστιβάλ Ναυπλίου.
