Ο ακούραστος γραφιάς, χωρίς να χάνει το χιούμορ και την ενέργειά του για ζωή και δημιουργία, απάντησε στις ερωτήσεις της “Ε”, δίνοντας μας έτσι τη δυνατότητα να φωτίσουμε κάποιες από τις πτυχές της πολυσύνθετης σκέψης του...

- Μιλήστε μας λίγο για τα δύο νέα βιβλία, τα οποία θα παρουσιάσετε στη Μεσσήνη.

“Το ένα βιβλίο είναι μυθιστόρημα και λέγεται “Το μέλλον είναι πίσω μας”. Οταν ο συγγραφέας Ντίνος Υφαντής, με το ψευδώνυμο Αγης Ιεροφάντης, έδωσε σ' έναν εκδοτικό οίκο μια περίληψη του μυθιστορήματος του, δεν φαντάστηκε πως θα έμπαινε σε περιπέτειες με απρόσμενες καταστάσεις: πραγματικές, φανταστικές, διανοητικές, ερωτικές. Και ότι θα βρισκόταν μπροστά σε πιέσεις: όχι για να γράψει το βιβλίο του, αλλά για να μην το γράψει και στη θέση του να γράψει ένα άλλο, στον αντίποδα αυτού που πίστευε και σκόπευε... Στην αρχή η αγωνία του ήταν μήπως και δεν προλάβει να το γράψει από πρόβλημα που ενέσκηψε στην υγεία του, που δεν του άφηνε περιθώρια να ζήσει πέρα από κάποιους μήνες, συγχύζοντας το μυαλό του. Τόσο που να νομίζει ή να φαντάζεται πως βλέπει (όχι μόνο στον ύπνο του) τον διάβολο! Αν ωστόσο μπορούσε να γράψει αυτό το "άλλο" βιβλίο (υπηρετώντας έναν επίγειο "θεό"), θα γινόταν καλά και διάσημος σ' όλο τον κόσμο... Οσο για το άλλο βιβλίο “Για ένα μανιφέστο πολιτισμού”, είναι φιλοσοφικά δοκίμια. Το πρόσωπο της Ελλάδας, η ταυτότητά της, η επιβίωσή της, η δόξα της, από τους παμπάλαιους καιρούς μέχρι τους σημερινούς, είναι ο πολιτισμός της... Κι αυτός ο πολιτισμός, παλαιός και νεότερος, κινδυνεύει παγκόσμια σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Γι’ αυτό και χρειάζεται η Ελλάδα στο όνομα αυτού του οικουμενικού της πολιτισμού, να έρθει (όπως και στην Αναγέννηση) στο προσκήνιο. Χρειάζεται να την ανακαλύψει ξανά η ανθρωπότητα, που σήμερα κινείται χωρίς μπούσουλα και χωρίς αξίες, γονατισμένη μπροστά στο 1% του είδους, που κατέχει σχεδόν όλον τον πλούτο της γης και των εργαζομένων της. Η άγνοια, η παραγνώριση της φανερής, αλλά και της υπόγειας πολιτιστικής δύναμης της Ελλάδας χρεώνει την ίδια και την Αριστερά της με ευθύνες για το χτες, το σήμερα, το αύριο. Με την επίγνωση των παραπάνω, η Ελλάδα, η Αριστερά και όχι μόνο αυτή, οφείλουν να πορεύονται προς τον πολιτισμό, που είναι σαν την ελευθερία και τη γλώσσα. Δεν χαρίζεται. Κατακτάται”.

- Αρα επιρρίπτετε ευθύνες στην Αριστερά ξεκάθαρα.

“Βεβαίως. Ξεκάθαρα και στην Αριστερά και σε όλο το πολιτικό φάσμα. Δεν χαρίζομαι στην Αριστερά, δεν χαρίζομαι όμως και σε καμία άλλη κυβέρνηση. Απλώς η επιμονή μου στην λέξη, είναι ότι η Αριστερά δεν μπορεί να υπάρχει ως κόμμα, αν δεν είναι συγχρόνως ένα κόμμα του πολιτισμού. Οσο η οικονομία δεν έχει παράμετρο τον πολιτισμό, η ανάπτυξη αυτή δεν θα είναι ποτέ δίκαιη. Δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς την παράμετρο του πολιτισμού, γιατί ο πολιτισμός στο βάθος, είναι αυτός που “επιβιώνει” την ανθρωπότητα και όχι το κέρδος και η βαρβαρότητα των συμφερόντων”.

- Είστε από την Αιτωλοακαρνανία, αλλά τι δεσμούς διατηρείτε με την Πελοπόννησο και τη Μεσσηνία;

“Ερχόμουν συχνά στην Καλαμάτα όταν γινόταν το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Εχω κάνει και παρουσιάσεις παλιά και χαίρομαι που θα κάνω και παρουσίαση στην Μεσσήνη που δεν την έχω επισκεφτεί ως τώρα”.

- Πώς βλέπετε να πηγαίνουν τα πράγματα όσον αφορά την σύγχρονη εκδοτική δραστηριότητα στη χώρα μας;

“Τα περισσότερα θα τα πούμε στην παρουσίαση. Πάντως τα μνημόνια ζημίωσαν όσο τίποτα άλλο τον πολιτισμό της χώρας. Ως προς τα βιβλία, σχεδόν τα έχουν εξαφανίσει, διότι ο κόσμος με τη λιτότητα δεν διαθέτει ούτε τα 10 ούτε τα 20 ευρώ για να πάει να πάρει ένα βιβλίο. Βεβαίως αυτά τα περίφημα best seller διαφόρων κυριών, είναι ντροπή που ο κόσμος πηγαίνει και τα αγοράζει και τα διαβάζει, αποφεύγοντας να ψάξει και να βρει κάτι βαθύτερο - γιατί ακόμα συνεχίζεται και γράφεται καλή λογοτεχνία. Οσο για τους δημοσιογράφους - λυπάμαι - αλλά οι νέοι δημοσιογράφοι είναι απαίδευτοι, κάνουν χαρτοκοπτική. Επειδή στην αγορά “πωλείται” η επωνυμία, τρέχουν οι καινούριοι δημοσιογράφοι που ασχολούνται με το βιβλίο και βρίσκουνε κάποιες “διασημότητες” και κολλάνε και το δικό τους το όνομα. Αυτό δεν σε κάνει διάσημο. Υπηρετείς τον άλλο, δεν υπηρετείς την δικιά σου την αξία”.

- Πριν από όχι πολλά χρόνια, σενάρια για την τηλεόραση, ήταν έργα όπως τα δικά σας. Σήμερα πώς μπορεί να καλυφθεί ένα τέτοιο κενό σε αυτό το δημοφιλές μέσο;

“Εγώ θεωρούμαι ένας καλός γραφιάς με κινηματογραφική αντίληψη, γιατί πέρασα από τον ελληνικό κινηματογράφο, δούλεψα βοηθός σε 8 ταινίες στη Finos Film. Εχω επηρεαστεί από τη γραφή του κινηματογράφου, μόνο που η δικιά μου η γραφή κρύβει περιπέτεια, έχει απρόσμενες καταστάσεις, έχει σασπένς, τρέχει ένας μύθος από κάτω που ο κόσμος θέλει να τον παρακολουθήσει. Ο παγκόσμιος κινηματογράφος από τις αρχές του στηρίχθηκε στη λογοτεχνία, τώρα είναι λίγα τα μεγάλα έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Επομένως χωλαίνουν και από αυτό τα σενάρια για την τηλεόραση. Εμένα λόγω αυτής της γραφής μου, έχουν γίνει 2 σειρές. Μία είναι “Ο πρίγκηπας” που γυρίστηκε το 1996 και παίζεται ακόμα. Το άλλο ήτανε πάλι από μυθιστόρημά μου, “Ο θησαυρός της Αγγελίνας” . Αυτές ήταν μεγάλες επιτυχίες στην ΕΡΤ και τις παρακολουθούσε ο κόσμος”.

- Εχετε μελετήσει και γράψει εκτενώς για τον μεγάλο Νίκο Καββαδία. Ποιο θεωρείτε πως είναι το στοιχείο εκείνο, που ίσως δεν έχει αναγνωριστεί ακόμα όσον αφορά το έργο του;

“Είναι ότι όσο περισσότερο διαβάζεις τον Καββαδία, τόσο ανακαλύπτεις το βάθος αυτού του ποιητή, την αγάπη του και την ανθρωπιά του. Στην ουσία συνεχίζει την μεγάλη παράδοση που έχει η ποίηση - όχι να κατακρίνει, αλλά να αποφαίνεται για την ομορφιά του κόσμου, την αγάπη. Εχει το υμνητικό στοιχείο, που είναι κλασσική στάση της μεγάλης ποίησης και κυρίως και της δικής μας ποίησης. Ο Καββαδίας έρχεται από πολύ μακριά και συνεχίζει αυτή την ποίηση”.

* Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Η. Κουσουλάκος, ενώ αποσπάσματα θα διαβάσουν η Α. Ιντζέμπελη και ο Κ. Παναγόπουλος.