Κυριακή, 10 Ιουνίου 2018 08:54

Η Μαρία Σκαφιδά στην "Ε": «Το ερασιτεχνικό θέατρο μπορεί να δημιουργήσει το μελλοντικό κοινό»

«υπάρχει μια λανθασμένη νοοτροπία πως ό,τι θυμίζει Αθήνα αποτελεί εξέλιξη»

«υπάρχει μια λανθασμένη νοοτροπία πως ό,τι θυμίζει Αθήνα αποτελεί εξέλιξη»

 

Μια πολύ δημιουργική καλλιτεχνική σεζόν ήταν αυτή που μας πέρασε για την ηθοποιό και σκηνοθέτρια Μαρία Σκαφιδά, καθώς και για την ομάδα της “Αυτοσχέδια Σκηνή”.

Μετά τον “Φιλοκτήτη” του Ρίτσου, ο οποίος παρουσιάστηκε ως μονόλογος, ακολούθησε το σύνολο των μονόπρακτων “Αυτό είναι το πρόβλημά σου” από την ερασιτεχνική ομάδα των ενηλίκων. Και τα δύο πρότζεκτ ήταν sold out... Ποιες είναι όμως οι εντυπώσεις από αυτές τις δουλειές και ποια τα επόμενα βήματα για τη Μαρία και την ομάδα της;

 

- Μετά από κάποια χρόνια δραστηριότητας στην Καλαμάτα, πώς βλέπετε τη σχέση των πολιτών της με το θέατρο - είτε ως κοινό είτε ως ερασιτεχνική ενασχόληση;

Οπωσδήποτε υπάρχει ενδιαφέρον για το θέατρο από τους πολίτες, και σίγουρα υπάρχουν γερές βάσεις, για να εξελιχθεί η ποιότητα των θεατρικών παραστάσεων. Το ερασιτεχνικό θέατρο μπορεί να δημιουργήσει το μελλοντικό κοινό. Ενα κοινό που θα ξέρει να κρίνει και θα απαιτεί ποιότητα στην καλλιτεχνική δημιουργία. Και δεν εννοώ πως θα πρέπει να αντιγράψουμε τις παραστάσεις της Αθήνας. Υπάρχει μια λανθασμένη νοοτροπία κατά την άποψή μου, ότι οτιδήποτε θυμίζει Αθήνα αποτελεί και εξέλιξη. Ας μην ξεχνάμε πως οι πολίτες της Αθήνας ζουν και δρουν σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον. Και μόνο η απόσταση από τη φύση δημιουργεί άλλες εικόνες. Οπως για παράδειγμα γκρι και μαύρο χρώμα στα σκηνικά κ.ο.κ. Το στοίχημα για όλους τους καλλιτέχνες που δραστηριοποιούμαστε στην Καλαμάτα είναι, κατά τη γνώμη μου, να εμπνευστούμε από τη φύση και από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ανθρώπων. Αυτός θα πρέπει να είναι και ο στόχος του Δημοτικού μας Θεάτρου, που δυστυχώς όλο και περισσότερο βυθίζεται σε αδράνεια και έχει αποστασιοποιηθεί εντελώς από οποιονδήποτε στόχο που να σχετίζεται με την καλλιτεχνική δημιουργία ως μέσο έκφρασης των κατοίκων της πόλης. Ελπίζω σε ένα Δημοτικό Θέατρο που θα έχει ζωντανή σχέση με το κοινό.

 

- Τι είναι αυτό που έμεινε από τον “Φιλοκτήτη” και πώς δένει με τη συνέχεια, το “Αυτό είναι το πρόβλημά σου”; 

Και τα δύο έργα μιλούν για μια παθητικότητα απέναντι στη ζωή, για τη «μη δράση». Στον μεν “Φιλοκτήτη”, η  παθητική στάση είναι συνειδητή και αφορά την παθητική μας στάση όταν δεν θέλουμε να συμμετάσχουμε σε μια πολεμική κατάσταση, όταν αποφασίζουμε να αποσυρθούμε για να μην καταστρέψουμε. Πρόκειται λοιπόν για μια σοφή στάση, ενός πνευματικού ανθρώπου που δεν παρασύρεται από τα πάθη του. Γι' αυτό και έχει δύναμη. Από την άλλη οι ήρωες του Χάρολντ Πίντερ στο «Αυτό είναι το πρόβλημά σου» έχουν αποσυρθεί από τη ζωή εξαιτίας της δειλίας τους. Ενώ βρίσκονται πάντα με κάποιον (σε αντίθεση με τον “Φιλοκτήτη” που μένει μόνος σε μια σπηλιά), δεν σχετίζονται ποτέ ουσιαστικά, παρά επιδίδονται διαρκώς σε επιφανειακές συζητήσεις και επαναλαμβανόμενους διαλόγους. Ο “Φιλοκτήτης” είναι μοναχικός, ενώ οι ήρωες του Πίντερ μόνοι.

 

- Μετά το Mani Bar Festival ο “Φιλοκτήτης” θα ανέβει και πάλι στην Καλαμάτα ή στην Αθήνα;

Εχουμε προγραμματίσει κάποιες παραστάσεις του “Φιλοκτήτη” την περίοδο του καλοκαιριού στη Μεσσηνία και στην Πελοπόννησο γενικότερα. Το χειμώνα θα ανέβει στην Αθήνα - και είμαστε υπό σκέψη, αν θα κάνουμε και κάποιες ακόμα παραστάσεις στην Καλαμάτα.

 

- Πώς είναι η σύνθεση της τωρινής ερασιτεχνικής ομάδας των ενηλίκων;

Η τωρινή ομάδα των ενηλίκων διαφοροποιείται από τις προηγούμενες ομάδες. Κατ' αρχάς υπάρχουν άτομα όλων των ηλικιών. Επίσης είναι άτομα τα οποία μένουν και δραστηριοποιούνται στην πόλη της Καλαμάτας, σε αντίθεση με τις προηγούμενες ομάδες, οι οποίες αποτελούνταν κυρίως από φοιτητές. Είναι μια ομάδα που έχει πολλές δυνατότητες υποκριτικά, και ελπίζω να συνεχίσει την πορεία της στην “Αυτοσχέδια”, με αξιόλογες παραστάσεις.

 

- Τι όνειρο έχετε για την “Αυτοσχέδια Σκηνή”;

Οταν ξεκίνησα την «Αυτοσχέδια σκηνή», είχα όνειρο να κάνω μια εναλλακτική ομάδα που θα αποτελείται από νέους, οι οποίοι θα μαθαίνουν θέατρο και θα παίζουν τα έργα τους στη δική τους σκηνή (εξ ου και το «Αυτοσχέδια Σκηνή»). Αυτό το πέτυχα, τα τελευταία 8 χρόνια η «Αυτοσχέδια» υπήρξε η ομάδα των νέων, που τόλμησε να βγει από τις κεντρικές σκηνές και να παίξει έργα ρεπερτορίου σε μια μικρή σκηνή 40 θέσεων. Οι παραστάσεις μου σε αυτή τη σκηνή ήταν πάντα γεμάτες από κόσμο. Τώρα πια υπάρχουν κι άλλες σκηνές και καινούργιες ομάδες - όπως επίσης τα ερασιτεχνικά σχήματα επιλέγουν  να ανεβάσουν έργα ρεπερτορίου σε μικρότερες σκηνές... Οσο για την «Αυτοσχέδια Σκηνή», είναι καιρός να μεγαλώσει και να βγει στην κεντρική σκηνή της πόλης, όπως επίσης να δοκιμάσει την τύχη της και στην πρωτεύουσα».