«Την ευθύνη της διαχείρισης της χώρας δεν την είχε ο απλός κόσμος κι ας βολευόταν πιθανώς μέσα σε μια κατάσταση» λέει ο γνωστός ηθοποιός Τάκης Χρυσικάκος, πιστεύοντας ότι πολύ σύντομα ο κόσμος θα κάνει την έκρηξή του.
Ο Τάκης Χρυσικάκος κατάγεται από την Μάνη, αλλά γεννήθηκε στη Νίκαια Αττικής. Φοίτησε στη Σχολή του «Θεάτρου Τέχνης –"Κάρολος Κουν"», ξεκίνησε να παίζει στο «Θέατρο Τέχνης» και στη διάρκεια της καλλιτεχνικής του διαδρομής έχει υπηρετήσει την τέχνη σε πολλά θεατρικά σχήματα ερμηνεύοντας σημαντικούς ρόλους. Τα τρία τελευταία χρόνια παίζει έργα Ελλήνων λογοτεχνών όπως του Γ. Βιζυηνού, του Α. Παπαδιαμάντη, αλλά και του Μ. Ελευθερίου.
Αυτή την περίοδο πρωταγωνιστεί στην παράσταση που σκηνοθετεί ο Θ. Αθερίδης στο θέατρο "Ανεσις" με την κωμωδία του Σάιμον Γκρέι "Αλήτες θεατρίνοι".


- Τι σας κάνει να παίζετε έργα Ελλήνων λογοτεχνών;
«Πάντα ψάχνω τα έργα λόγου γιατί πιστεύω ότι ο λόγος, η γλώσσα  είναι η πατρίδα μας όπως λέει και ο Ελύτης. Είναι σπουδαίο ένας ηθοποιός να ασχολείται με μεγάλα ποιητικά κείμενα και έτσι, μετά "Το αμάρτημα της μητρός μου" που έκανα με τον Θ. Γκόνη και τον Ν. Ξυδάκη επανήλθε ο Παπαδιαμάντης με τα τρία διηγήματα, το "Ερως ήρως", το "Ανθος του γιαλού" και "Το μοιρολόι της φώκιας", ενώ έκανα με τον Μάνο Ελευθερίου τον "Καιρό των χρυσανθέμων"».

- Τι το ιδιαίτερο απαιτούν από τον ηθοποιό αυτές οι παραστάσεις;
«Εχουν την μορφή της δραματοποιημένης αφήγησης κι είναι σαν να υποδύομαι τον συγγραφέα ο οποίος αφηγείται στο κοινό το έργο του ερμηνεύοντας τους ήρωές του. Αυτό έχει μια πολλαπλή δράση καθώς απαιτεί να είσαι συνέχεια παρών κατά 100%. Απ' ό,τι έχω διαπιστώσει όμως αρέσει πάρα πολύ στον κόσμο γιατί δημιουργεί εικόνες, φτιάχνει ο θεατής τις εικόνες και τα πρόσωπα μέσα από τις δικές του μνήμες, εμπειρίες και συγκινήσεις. Μπαίνουν σε μια διαδικασία ενός ιδιότυπου ταξιδιού».

- Το έχουν ανάγκη πιο πολύ σήμερα;
«Περισσότερο όσο ποτέ, αλήθεια. Ιδιαίτερα με την περίπτωση του Παπαδιαμάντη έχει κι έναν λόγο παραπάνω. Στις καταστάσεις που ζούμε, αυτές οι τραγικές, να ακούμε το λόγο ενός ανθρώπου με λιτότητα και πάθος για τον τόπο για τον οποίο αγωνίστηκε τόσο πολύ. Υπάρχουν κείμενα σπουδαία για τον πολιτικό Παπαδιαμάντη που στηλιτεύει τους πολιτικούς. Καθόλου τυχαία δεν έχει χαρακτηριστεί ως ο ψαλμωδός των φτωχών γιατί πάντα στάθηκε κοντά στον απλό άνθρωπο και έδωσε τη ζωή του γι' αυτόν».

- Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Είναι κοινή η ευθύνη τελικά;
«Ναι, είναι μοιρασμένη, όμως υπάρχει μια διαφορά, ότι την ευθύνη της διαχείρισης της χώρας δεν την είχε ο απλός κόσμος. Βεβαίως και αυτός βολευόταν πιθανώς μέσα σε μια κατάσταση που είχε δημιουργηθεί, αλλά δεν τη δημιούργησε ο ίδιος διότι δεν είχε την εξουσία να το κάνει. Επομένως όταν λέμε ότι φταίμε όλοι πρέπει να καταλαβαίνουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος ευθύνης το έχουν αυτοί που ασκούσαν την εξουσία. Αν ο τόπος πήγαινε στον  γκρεμό λοιπόν έπρεπε να το δουν εγκαίρως και να μας το πούνε. Αλλά αυτοί έκαναν ακριβώς το αντίθετο κι αυτή τη στιγμή συντελείται μια αδικία και έχουν μια απαράδεκτη συμπεριφορά απέναντι σε έναν λαό με το να πληρώνουν αυτοί που δεν έχουν, ενώ αυτοί που έχουν και ιδιαίτερα όσοι φάγανε, κατασπατάλησαν δημόσια χρήματα, δημιούργησαν σκάνδαλα οικονομικά, δεν έχουν καμία συνέπεια. Πώς αυτή τη στιγμή πνίγουν το μισθωτό και τον συνταξιούχο και δεν έχει βρεθεί ούτε ένα άτομο που έκανε καταχρήσεις οικονομικές, έστω και για παράδειγμα, να τιμωρηθεί; Πώς να δημιουργήσει λοιπόν αξιοπιστία στον κόσμο όλη αυτή η κατάσταση;».

- Ο κόσμος γιατί δεν αντιδρά;
«Γιατί πιστεύει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει. Αυτή τη στιγμή εκείνο που είναι πιο ευάλωτο είναι το πολιτικό σύστημα και δεν εννοώ κάποιο κόμμα, αλλά συνολικά το πολιτικό σύστημα που το αμφισβητεί ο κόσμος. Το πολιτικό σύστημα που είναι πανίσχυρο και στηρίζεται από το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα βέβαια, δεν θίγεται και απλά γίνονται ορισμένες αλλαγές προσώπων. Οι δομές δεν θίγονται και οι ίδιοι αναπαράγουν την παθογένεια και ξανά και ξανά. Ο σημερινός πρωθυπουργός τι είναι; Ενας άνθρωπος των τραπεζών, απ' αυτούς που μας φέρανε σ' αυτήν την κατάσταση δηλαδή».

- Η επόμενη μέρα πώς μπορεί να είναι;
«Κάποια στιγμή αντίδραση θα υπάρξει, δεν μπορεί να μην υπάρξει. Ηδη έχει σταματήσει να πληρώνει τις υποχρεώσεις του πάρα πολύς κόσμος, όχι γιατί του το είπε κάποιο κίνημα, αλλά γιατί πραγματικά δεν έχει να πληρώσει.
Ατομα που γνωρίζουμε όλοι, από το συγγενικό, το φιλικό μας περιβάλλον είχαν τις δουλειές τους και μπορούσαν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, τα δάνειά τους. Εμειναν όμως άνεργοι ή μειώθηκαν δραματικά οι μισθοί τους, οπότε πού να τα βρουν; Τι να πρωτοπληρώσουν; Και ενώ μειώνονται οι μισθοί όλα τα υπόλοιπα είναι πανάκριβα, τα τρόφιμα, τα υπόλοιπα είδη που έχει ανάγκη ένας άνθρωπος είναι πολύ ακριβά».

- Εχει ενδιαφέρον πάντως η εποχή μας.
«Εχει ενδιαφέρον γιατί δεν έχει να κάνει με την Ελλάδα μόνο, γιατί αυτό που τρίζει συθέμελα είναι το καπιταλιστικό σύστημα. Πρέπει να υπάρξει μια άλλη οπτική απ' ό,τι υπήρξε που άφησε τη ζωή ενός ολόκληρου κόσμου στα χέρια των οίκων αξιολόγησης. Ο καπιταλισμός λοιπόν έχει πρόβλημα που ξεκίνησε από την Αμερική...και μην χαίρονται οι ηλίθιοι οι Γερμανοί γιατί σε λίγο κι εκείνοι θα έχουν πρόβλημα».

- Η τέχνη τι κάνει σε όλο αυτό;
«Η τέχνη είναι εκεί πάντα, παρούσα, δεν σταματάει και είναι αγκάθι στα πλευρά του κόσμου, προσπαθεί να τους ξυπνήσει και να τους ψυχαγωγήσει γιατί κι αυτό είναι απαραίτητο».

- Αυτό γίνεται στο "Αλήτες θεατρίνοι";
«Ακριβώς! Είναι μια αστυνομική κωμωδία του Σάιμον Γκρέι που είναι σημαντικός συγγραφέας. Φανταστείτε ότι τα έργα του στην Αγγλία τα ανέβαζε ο Πίντερ, ενώ το τελευταίο ανέβασμα έγινε από τον Πίτερ Χολ στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας. Η δική μας η παράσταση που πιστεύω ότι είναι καλή, είναι σημαντικό ότι μέσα στην κρίση συγκεντρώνει κόσμο. Ξεκινήσαμε Δευτέρα - Τρίτη, πηγαίναμε πολύ καλά και από κάποια στιγμή και μετά παίζουμε συνεχώς από Τετάρτη μέχρι Κυριακή. Βέβαια πρέπει να λάβετε υπ' όψιν ότι εδώ και τρεις εβδομάδες τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για όλα τα θέατρα, καθώς ο κόσμος δεν κατεβαίνει καν στο κέντρο να πάει να δει μια παράσταση. Ελπίζω ότι ο κόσμος θα πάρει μια ανάσα και θα φτιάξει λίγο η ψυχολογία του και θα ξαναγυρίσει στα θέατρα, τα οποία άλλωστε όλα πια λειτουργούν με προσφορές -και καλά κάνουν βέβαια».