Τρίτη, 26 Μαρτίου 2019 08:58

Ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος μιλάει στην «Ε»: «Μόνο με μία ριζική τομή η χώρα αυτή θα έχει μέλλον»

Γράφτηκε από την
Ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος μιλάει στην «Ε»: «Μόνο με μία ριζική τομή η χώρα αυτή θα έχει μέλλον»

«Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι με έναν μαγικό τρόπο μπορούμε να επιστρέψουμε στις παλιές καλές ημέρες. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι μόνο με μία ριζική τομή με το παρελθόν η χώρα αυτή θα έχει μέλλον». Αυτή την άποψη εκφράζει μιλώντας στην «Ε» ο Καλαματιανός Πέτρος Παπασαραντόπουλος, υπεύθυνος εκδόσεων στον εκδοτικό οίκο «Επίκεντρο», ο οποίος  αναπολεί με νοσταλγία στιγμές από τη ζωή στην Καλαμάτα.

Ο κ. Παπασαραντόπουλος γεννήθηκε το 1955 στην Καλαμάτα και ζει στη Θεσσαλονίκη, με σημαντική δραστηριότητα στη δημοσιογραφία και τη συγγραφή. Εχει σημαντική αρθρογραφία, όπως στην εφημερίδα «Τα Νέα» και σε πολλούς ιστότοπους για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, ενώ η άποψη που καταθέτει μιλώντας μας, είναι η εξής: «Ζούμε σε μια χώρα που παρακμάζει καθημερινά. Η ποιότητα της δημοκρατίας ευτελίζεται, οι θεσμοί αποδυναμώνονται, η οικονομία καρκινοβατεί, η εκτελεστική εξουσία προσπαθεί με αυταρχικό τρόπο να επιβάλει τις απόψεις της. Οι ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης είναι τεράστιες. Ακολουθεί μια λαϊκιστική και πελατειακή λογική, που είναι ό,τι χειρότερο εμφανίστηκε στη χώρα στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Δυστυχώς η δεκαετία της κρίσης δεν μας οδήγησε σε μια νέα αυτογνωσία. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι με έναν μαγικό τρόπο μπορούμε να επιστρέψουμε στις παλιές καλές ημέρες. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι μόνο με μία ριζική τομή με το παρελθόν η χώρα αυτή θα έχει μέλλον. Χρειαζόμαστε την επιχειρηματικότητα, την καινοτομία, τη δημιουργικότητα της νέας γενιάς. Αντί για αυτό την υποχρεώνουμε να αναζητεί την τύχη της στο εξωτερικό». Οπως τονίζει χαρακτηριστικά: «Χωρίς μια νέα αυτογνωσία η χώρα αυτή είναι ιστορικά καταδικασμένη στον μαρασμό».

Οσον αφορά στο χώρο του Τύπου, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα συγκριτικά με το παρελθόν, η άποψή του είναι πως «είναι σίγουρο ότι σε λίγα χρόνια το τοπίο της ενημέρωσης θα είναι ριζικά διαφορετικό». Και εξηγεί σχετικά: «Ο Τύπος και γενικότερα η ενημέρωση είναι από τα μεγάλα θύματα της κρίσης. Η συρρίκνωση της διαθέσιμης διαφημιστικής δαπάνης, λόγω της κρίσης, δημιούργησε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας στον κλάδο. Αυτό με τη σειρά του εκτόξευσε την ανεργία των δημοσιογράφων και την απλήρωτη ή κακοπληρωμένη εργασία. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια να ποδηγετήσει τα μέσα ενημέρωσης. Προσπάθησε, αντισυνταγματικά, να αλλάξει τους κανόνες αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών, να παρεμποδίσει μέσα που δεν ήταν φιλικά προς αυτήν και να δημιουργήσει ένα σύστημα υποστηρικτών της, χρησιμοποιώντας πολλές φορές αθέμιτα μέσα. Ευτυχώς δεν τα κατάφερε, στο βαθμό που ήθελε και έτσι συνεχίζουν να υπάρχουν ανεξάρτητες φωνές και μέσα που τιμούν τη δημοσιογραφία. Παράλληλα με όλα αυτά υπάρχει το ζήτημα, και όχι μόνο στην Ελλάδα, πώς και αν θα συνυπάρξουν τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης με τα παραδοσιακά. Κανείς δεν μπορεί να δώσει μια πειστική απάντηση, όμως είναι σίγουρο ότι σε λίγα χρόνια το τοπίο της ενημέρωσης θα είναι ριζικά διαφορετικό».

Ζητήσαμε να μας μιλήσει για τα πρώτα του βήματα και για το ερέθισμα που τον ώθησε να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία, τις εκδόσεις και τη συγγραφή βιβλίων. Επιπλέον ρωτήσαμε εάν θα άλλαζε σήμερα αυτή του την επιλογή, για να μας απαντήσει, συμβουλεύοντας παράλληλα τους νεότερους να κάνουν στη ζωή τους αυτό που αγαπούν: «Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, τελειώνοντας τις σπουδές του χημικού μηχανικού στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πήρα την απόφαση ζωής να μην ασχοληθώ με το αντικείμενο που σπούδασα αλλά να αφιερωθώ στα βιβλία, είτε ως εκδότης είτε ως συγγραφέας. Το ίδιο θα έκανα και σήμερα. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την ικανοποίηση όταν τελειώνεις ένα δύσκολο κείμενο και το βλέπεις τυπωμένο ή αναρτημένο στο Διαδίκτυο. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τη μυρωδιά ενός φρεσκοτυπωμένου βιβλίου που έχει ενσωματωμένο μόχθο και αφοσίωση. Συμβουλή μου προς νεότερους: Κάντε στη ζωή σας αυτό που αγαπάτε». 

«Μου λείπει η ίδια η Καλαμάτα» απαντά στο ερώτημα σχετικά με το τι του λείπει από τη γενέτειρά του. Κι εξηγεί: «Θα ήθελα να έρχομαι πιο συχνά. Να βλέπω τη μανούλα μου. Να ανάβω ένα κερί στον τάφο του πατέρα μου. Να περπατάω στους δρόμους που έζησα μέχρι τα 18 μου χρόνια. Να περνάω από τους Αγίους Ταξιάρχες και να θυμάμαι την αλάνα που έπαιζα ποδόσφαιρο ως μαθητής του 2ου Γυμνασίου. Να περιδιαβαίνω στην πλατεία Αγίων Αποστόλων που ήταν το εμπορικό μαγαζί της μητέρας μου και του πατέρα μου. Να παρατηρώ τις αλλαγές στον οδό Φαρών που είναι το πατρικό μου σπίτι. Να απολαμβάνω το μοναδικό γαλακτομπούρεκο του Σκιάδα. Να κολυμπώ στις παραλίες της». 

Για την πόλη λέει πως «της αξίζει να πάει μπροστά», ενώ απαντώντας στο ερώτημα αν η Καλαμάτα ακολουθεί τη σωστή πορεία για να... συναντήσει την ανάπτυξη, σημειώνει: «Δεν τα παρακολουθώ συστηματικά και δεν έχω άποψη. Εχω όμως τη βαθιά πεποίθηση ότι η Καλαμάτα είναι ένας ευλογημένος τόπος».

Βιογραφικό

Ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος εργάσθηκε ως δημοσιογράφος στις εφημερίδες “Αυγή”, “Εγνατία”, “Θεσσαλονίκη” και στο περιοδικό “Αντί”. Ιδρυτής του εκδοτικού οίκου “Παρατηρητής”, διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού της Θεσσαλονίκης Ράδιο Παρατηρητής και του λογοτεχνικού περιοδικού “Παρατηρητής”.

Χημικός μηχανικός της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου του «Ρήγα Φεραίου» και της συντακτικής επιτροπής του «Θούριου» στη Μεταπολίτευση του 1974. Αντιπρόεδρος του πρώτου μεταδικτατορικού Κεντρικού Συμβουλίου της ΦΕΑΠΘ και μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ την ίδια περίοδο. Εγραψε το “Πολιτικό Τραβέρσο στην Υστερη Μεταπολίτευση” (εκδόσεις “Επίκεντρο”, 2010”), το “Μύθοι και Στερεότυπα της Ελληνικής Κρίσης” (εκδόσεις “Επίκεντρο”, 2012) και το “Εξτρεμισμός και Πολιτική Βία στην Ελλάδα” (“Επίκεντρο”, 2014). Εχει μεταφράσει το βιβλίο του Λούτσιο Κολέτι “Για το νεαρό Μαρξ” (εκδόσεις “Οδυσσέας”, 1977), έχει επιμεληθεί και προλογίσει το συλλογικό τόμο “ΠΑΣΟΚ και εξουσία” (εκδόσεις “Παρατηρητής”, 1980), το “Λεωνίδας Κύρκος εκ Βαθέων” (εκδόσεις “Επίκεντρο”, 2009) και το “Cas Mudde Λαϊκιστικά Ριζοσπαστικά Δεξιά Κόμματα στην Ευρώπη” (εκδόσεις “Επίκεντρο”, 2011).


NEWSLETTER