Πρόκειται για έργο που σκηνοθετεί η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη και το οποίο παίζεται συνεχώς εδώ και 5 χρόνια. Ο ίδιος εμφανίζει στο κοινό μία άλλη εικόνα από αυτή που ο πολύς κόσμος τον έχει συνηθίσει... Αυτή όμως είναι η γοητεία της δουλειάς του. Ταυτόχρονα ετοιμάζεται πυρετωδώς για τη νέα του θεατρική συνεργασία με το Γιάννη Μπέζο, η οποία αναμένεται να κερδίσει κοινό και κριτικούς. Ο ίδιος εξήγησε στην “Ε” γιατί έχει τόσο μεγάλη αποδοχή η συγκεκριμένη παράσταση, αλλά και το πώς μπορούμε όλοι μας να γίνουμε μέσα από το θέατρο πιο ανοικτοί στο “διαφορετικό”.
- Τι σχέση έχετε ακριβώς με τη Μεσσηνία;
Η μητέρα μου είναι από το Αβραμιού της Μεσσήνης και ο πατέρας από την Κυπαρισσία. Ολα μου τα καλοκαίρια, από μικρό παιδί, τα έχω περάσει στη Μεσσηνία, στην Καλαμάτα, στην Κυπαρισσία. Εχω μεγαλώσει με πολύ ωραίες εικόνες και αναμνήσεις.
- Στην παράσταση εσείς παίρνετε την σκυτάλη από ποιον ηθοποιό; Γιατί έχουν γίνει πολλές αλλαγές στη διανομή όλα αυτά τα χρόνια.
Εγώ κάνω τον Ενορκο 10 και πήρα τη σκυτάλη από τον Γιώργο Γιαννόπουλο, επίσης Μεσσήνιο ηθοποιό...
- Δεν ήταν και πολύ συμπαθητικός αυτός ο ένορκος...
Είναι ο χειρότερος, νομίζω. Δεν είναι καλός χαρακτήρας. Δεν είναι θετικός χαρακτήρας. Είναι αρνητικός.
- Οσο όμως προχωράει η παράσταση, κάτι δείχνει να αλλάζει, κάπως μεταλλάσσεται ο χαρακτήρας αυτός.
Ελπίζω να μεταλλάσσεται. Ναι, μεταλλάσσεται. Στο τέλος ψηφίζει όπως ψηφίζει, αλλά έχει πρόβλημα. Είναι ρατσιστής. Και αυτό είναι κάτι το οποίο στον άνθρωπο δεν είναι καλό.
- Είναι όμως κάτι το οποίο μπορεί να αλλάξει με τα χρόνια;
Με τα χρόνια ναι, ελπίζω οι άνθρωποι να γίνουμε καλύτεροι. Αλλά πάντα μέσα μας υπάρχει η ξενοφοβία. Αισθανόμαστε εμείς ανώτεροι επειδή είμαστε ίσως λευκοί, όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο από άλλη φυλή. Αυτό είναι ένα πράγμα που αποτελεί άκρατο εγωισμό και έλλειψη παιδείας.
- Πιστεύετε ότι είναι ρατσιστές ακόμη και αυτοί που δηλώνουν πως "όχι, εγώ δεν είμαι ρατσιστής"; Υπάρχουν ψήγματα κακής συμπεριφοράς σε άλλα κομμάτια της κοινωνικής ζωής στα οποία βγάζουμε ρατσισμό;
Ναι, υπάρχουν τέτοια ψήγματα και ειδικά στη χώρα μας, διότι δεν έχουμε συνηθίσει, δεν έχουμε ζήσει με πολλούς άλλους λαούς μαζί. Αυτό το βλέπουμε κιόλας με το κύμα των μεταναστών που τα τελευταία χρόνια είναι στη χώρα μας, ότι έχουμε ρατσισμό μέσα μας, λίγο έως πολύ ο καθένας. Υπάρχει ξενοφοβία. Ελπίζω οι επόμενες γενιές να το φέρουν σε μια ισορροπία και σε μια ισότητα όλο αυτό το πράγμα.
- Οταν σας προτάθηκε ο ρόλος ήταν κάτι που το δεχθήκατε με ανυπομονησία ή επειδή είναι γενικά μια δύσκολη παράσταση, είναι μια πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία, είχατε κάποιους δισταγμούς;
Οχι, δισταγμό δεν είχα κανένα. Η παράσταση παίζεται εδώ και 5 χρόνια και την είχα δει από την πρεμιέρα της, το 2014. Ημουν πολύ χαρούμενος που η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη μου πρότεινε να παίξω φέτος τον χειμώνα. Είναι ένα υπέροχο έργο, από τα καλύτερα που έχω παίξει, και είναι για 12 πολύ καλούς ηθοποιούς. Και οι 12 συνάδελφοι είναι ένας κι ένας!
- Υπάρχει κόσμος που έχει έρθει παραπάνω από μία φορές να δει το έργο, και με τις διαφορετικές του διανομές;
Ναι, βέβαια. Πολύς κόσμος έρχεται να το δει κάθε φορά που αλλάζει η διανομή.
- Ετυχε να δώσετε κάποια παράσταση για φιλανθρωπικό σκοπό; Ξέρω ότι είχε ανέβει και για τις φυλακές του Αυλώνα το έργο αυτό.
Βεβαίως. Οι υπόλοιποι συνάδελφοι που είναι περισσότερα χρόνια έχουνε παίξει σε αρκετές φυλακές. Εγώ έπαιξα στις φυλακές των Ιωαννίνων και της Κέρκυρας.
- Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Ηταν η πρώτη φορά που κάνατε κάτι τέτοιο;
Πρώτη φορά, ναι. Είναι περίεργα και είναι πολύ ενδιαφέρον το πώς το αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι εκεί, γιατί το έργο είναι μια δίκη για κάποιον που πρόκειται να καταδικαστεί. Μετά συζητήσαμε και με τους κρατούμενους.
- Ηταν δηλαδή και για σας κάτι σαν “σχολείο” αυτή η παράσταση;
Ναι, βέβαια. Και με τα σχολεία που δίνουμε παραστάσεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα, είναι περίπου το ίδιο αίσθημα. Δίνουμε πρωινές παραστάσεις και για γυμνάσια και λύκεια. Εκεί επίσης έχουμε κάνει πολλές συζητήσεις με τα παιδιά.
- Τι σας σχολιάζει ο κόσμος που συνήθως σάς έχει μάθει μέσα από χιουμοριστικούς ρόλους; Σας λένε συνέχεια για τις αστείες ατάκες;
Ναι, αλλά δεν είναι κουραστικό. Μέρος της δουλειάς μας είναι. Γιατί να μην μου αρέσει;
- Ο κόσμος τώρα σας βλέπει με ένα εντελώς άλλο προφίλ. Σας εκφράζει κάποια συναισθήματα έκπληξης για τη μεταστροφή σας αυτή;
Ναι, έχω χρόνια να παίξω δραματικό ρόλο σε ένα έργο και να παίξω έναν αρνητικό χαρακτήρα. Συνήθως στις κωμωδίες παίζω θετικούς χαρακτήρες. Ηταν πολύ ενδιαφέρον φέτος τον χειμώνα που με έβλεπε ο κόσμος και μου έλεγε ότι είμαι... κακός. Αλλες φορές λένε πως δεν το περίμεναν ότι θα είμαι σε αυτόν τον ρόλο.
- Ταυτόχρονα με τη θεατρική αυτή παράσταση με τι άλλες δουλειές ασχολείστε αυτή την στιγμή;
Αυτή την εποχή κάνω πρόβες με τον Πέτρο Φιλιππίδη. Θα κάνουμε τον «Κατά φαντασίαν ασθενή» του Μολιέρου. Ξεκινάμε 3 Ιουλίου και θα κάνουμε μια πάρα πολύ μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Θα έρθουμε νομίζω και στην Καλαμάτα.
- Σας φαίνεται περίεργο που για τόσο πολύ καιρό μετά παίζονταν οι επαναλήψεις από το επιτυχημένο σίριαλ του Mega;
Η αλήθεια είναι ότι και εγώ δεν το πιστεύω πολλές φορές. Εχει περάσει μια δεκαετία και ακόμα μου μιλάνε γι’ αυτό. Γι’ αυτό δηλαδή κυρίως μου μιλάνε στο δρόμο. Και νέα παιδιά. Εχουν μεγαλώσει παιδιά με αυτή τη σειρά. Βλέπω παιδιά που τότε ήταν ήταν πάρα πολύ μικρά και μου λένε “έχω μεγαλώσει μαζί σας”. Μου φαίνεται λίγο περίεργο. Περίεργο και ωραίο. Ομορφα περίεργο.
- Του χρόνου ξέρετε αν θα συνεχίσετε στους «Ενόρκους» ή σε κάποια άλλη δουλειά;
Τον χειμώνα θα είμαι με τον Γιάννη Μπέζο, θα κάνουμε τον “Ράφτη κυριών” του Φεϊντό.
- Πώς είναι η συνεργασία με τον Γιάννη Μπέζο; Γιατί για τα Μέσα αυτό είναι ένα θέμα που “παίζει” συχνά! Το πώς είναι ο Γιάννης Μπέζος είτε ως άνθρωπος είτε ως συνεργάτης.
Είναι ένας υπέροχος συνεργάτης και άνθρωπος. Με τον Γιάννη τον Μπέζο γνωριζόμαστε εδώ και μια εικοσαετία.
- Και μάλλον έχετε και φοβερή χημεία, γι’ αυτό και θα κάνετε θέατρο μαζί.
Ναι, βέβαια. Από το θέατρο ξεκίνησε η συνεργασία μας. Με τον Γιάννη Μπέζο έχουμε κάνει σίγουρα 10 έργα μαζί και μετά κάναμε το «Ευτυχισμένοι μαζί».
- Τέλος, για ποιο λόγο πιστεύετε πρέπει να έρθει κάποιος να δει τους «12 ενόρκους»;
Πρώτα απ’ όλα για το ίδιο το έργο. Εκεί θα δει πώς είμαστε οι άνθρωποι, πώς αποφασίζουν οι άνθρωποι και παίρνουν αλόγιστα, χωρίς να σκέφτονται, αποφάσεις είτε για τον εαυτό τους είτε για κάποιον άλλον. Είναι πολύ σημαντικό το δίδαγμα που βγαίνει από το έργο.
- Νιώθετε ότι έχετε γίνει λίγο καλύτερος άνθρωπος μέσα από αυτό το κείμενο;
Βέβαια. Θα ήθελα να είμαι ο ένορκος 8. Ο ένορκος που από την αρχή ψηφίζει: «αθώος». Γιατί σκέφτεται με τη λογική και με τα δεδομένα που του δίνει η δικαιοσύνη και η κοινωνία μας. Ετσι πρέπει να αποφασίζουμε για οτιδήποτε στη ζωή μας. Με επιχειρήματα και με λογική. Ούτε εν θερμώ, ούτε με πάθος. Να είμαστε θετικοί.
