Την πρώτη φορά που ο Μιχάλης Μαρκάτης πάτησε στο θεατρικό σανίδι ως επαγγελματίας ήταν στην Καλαμάτα … και επειδή κύκλους κάνει η ζωή, τον συναντήσαμε να πρωταγωνιστεί με την Μαρία Γουλά στο έργο "Striptease" που έγραψε ο Καλαματιανός Χάρης Μπόσινας και αναφέρεται όλο στην Καλαμάτα!
Προς το παρόν γίνεται το αδιαχώρητο κάθε Πέμπτη στο μπαρ Nueva Trova στο Μοναστηράκι που παίζεται το "Striptease" σε σκηνοθεσία Πέπης Μοσχοβάκου και με video guest τον Γιώργο Χρανιώτη (Μεσσήνιος κι αυτός).
- Τι θυμάσαι από την Καλαμάτα;
"Από την Καλαμάτα έχω τις καλύτερες αναμνήσεις. Και πως να μην τις έχω αφού η πρώτη σκηνή που ανέβηκα ως επαγγελματίας ηθοποιός ήταν αυτή του ΔΗΠΕΘΕΚ το 1998 υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Νίκου Χαραλάμπους στο έργο "Μαλλιά κουβάρια". Μετά απ' αυτή την πρώτη δουλειά που ήταν για τη χειμερινή σεζόν, έμεινα και την επόμενη σεζόν κι έτσι έζησα την Καλαμάτα για έναν χρόνο, την καταευχαριστήθηκα και από τότε την αγαπώ πολύ"
- Και το έργο που παίζεις τώρα είναι …Καλαματιανό.
"Το έργο ναι, αναφέρεται όλο στην Καλαμάτα, είναι άλλωστε γραμμένο από Καλαματιανό, τον Χάρη Μπόσινα. Σύντομα ελπίζω να το παίξουμε και στην Καλαμάτα, στον απόλυτα φυσικό του χώρο"
- Πρόκειται για νέο είδος θεάτρου το bar theater. Είναι δύσκολο για τον ηθοποιό;
"Είναι η δεύτερη φορά που κάνω bar theater καθώς κάτι ανάλογο έκανα και πέρυσι. Αυτή τη φορά όμως το έργο είναι πιο μέσα στο κόσμο, πιο διαδραστικό και είναι μια καινούργια πρόκληση για μένα και νομίζω για όλους τους ηθοποιούς να αντιμετωπίσουν κάτι τέτοιο. Έρχεται πιο κοντά στο κοινό, το αφορά περισσότερο όχι μόνο γιατί παίζεται ανάμεσα στον κόσμο, αλλά γιατί είναι πολύ της εποχής μας, πολύ οικείο γιατί δεν είναι η σκηνή μακριά από τον κόσμο. Δεν χρειάζεται να είσαι κάπως ντυμένος ή προετοιμασμένος για να πας να δεις θέατρο. Βγαίνεις χαλαρά με την παρέα σου πας για το ποτό σου και παρακολουθείς και μια παράσταση να συμβαίνει μπροστά σου. Και τι παράσταση! Μια ιστορία από την καθημερινή ζωή"
- Το "striptease" ως έργο είναι ιδανικό για να παιχτεί σε ένα μπαρ.
"Απόλυτα γραμμένο για bartheater, γιατί το σκηνικό του είναι ένα μπαρ, στην Καλαμάτα και στο οποίο συναντώνται δύο παλιοί γνώριμοι, συμμαθητές από το σχολείο. Ο Γιάννης και η Μαρία. Τα όσα συμβαίνουν όλα γίνονται ακριβώς στο χώρο του μπαρ, συνεπώς δεν είμαστε σε μια θεατρική σκηνή που πρέπει να έχει ως σκηνικό μια μπάρα. Έχουμε να δουλέψουμε έναν απόλυτα φυσικό χώρο κι αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο και φυσικά λειτουργικότατο"
- Είναι δύσκολο να κάνεις στριπτιζ στους θεατές ενός μπαρ;
"Να σου πω την αλήθεια το σκέφτηκα δεύτερη φορά όταν μου έκαναν την πρόταση, δεν είπα το ναι αμέσως και ελαφρά την καρδία. Είδα πριν πω το ναι το έργο, είδα πως το δικαιολογεί το στριπτίζ, το αντιμετώπισα και με την αστεία πλευρά του. Άλλωστε κατάλαβα ότι έχει σημασία πως θα το δώσουμε εμείς στον κόσμο να έχει μόνο το στοιχείο του χιούμορ και να μην φαίνεται καθόλου προκλητικό. Και νομίζω ότι τα καταφέραμε. Άλλωστε ξέρεις, είναι μια ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα σε μια δύσκολη στιγμή να πρέπει οπωσδήποτε να βγάλει λεφτά"
- Είσαι από εκείνους που παρατηρείς τους ανθρώπους γύρω σου;
"Ναι, παρατηρώ και "κλέβω" πολύ από του άλλους ανθρώπους, τα περνάω όλα από το δικό μου φίλτρο και τα κάνω δικά μου. Συναναστρέφομαι με πολύ κόσμο κάθε μέρα και βλέπω ότι ο καθένας μπορεί να έχει τα δικά του, αλλά όλους τους απασχολεί αυτό που ζούμε σήμερα και που θα πάει γενικά αυτή η κοινωνική κατάσταση.
Κι αυτή η παρατήρηση με οδηγεί σε διάφορα συμπεράσματα. Από τη στιγμή που έγινα ηθοποιός βέβαια άρχισα να παρατηρώ και δεν ξέρω πως ήταν οι αντιδράσει του κόσμου πριν από μια εικοσαετία είναι η αλήθεια, πάντως βλέπω ότι δεν πάμε πολύ καλά γενικότερα. Όλο και μεγαλώνει το ποσοστό των ανθρώπων που παραμιλούν ή που κάτι κάνουν ασυνήθιστο την ώρα που είναι μόνοι τους"
- Αδικο έχουν;
"Δεν έχουν άδικο σαφώς, αλλά δεν μπορούμε να ασχολούμαστε συνέχεια μ' αυτό, δεν θα σταματήσει η ζωή μας ολόκληρη, πρέπει να προσπαθήσουμε και να είμαστε αισιόδοξοι"
- Εσύ είσαι αισιόδοξος;
"Ναι, γενικά είμαι αισιόδοξος αλλά δεν μπορώ και να δω τι λύση θα υπάρξει σε όλο αυτό που ζούμε. Η αλήθεια είναι ότι το φοβάμαι πολύ και δεν ξέρω αν και τι θα γίνει στην πορεία, τουλάχιστον σύντομα. Ωραία, και; Τι πρέπει να κάνουμε; Να πεθάνουμε; Εννοώ ότι το καλύτερο είναι να προσαρμοστούμε μ' αυτές τις συνθήκες που έχουμε και να κάνουμε ότι καλύτερο περνάει από το χέρι του καθένα μας. Έχουμε όλοι μας τα θέλω και τις δυνατότητές μας, τα πιστεύω και τα όνειρά του που καλά θα κάνει να τα ακολουθήσει"
- Δεν είσαι μόνο ηθοποιός, αλλά και επιχειρηματίας.
"Είδα λίγο νωρίτερα από την εκδήλωση της κρίσης την ανάγκη να κάνω και κάτι άλλο και άνοιξα μια καφετέρια. Άλλωστε εκτός από το ότι έχω δουλέψει και ως μπάρμαν, έχω σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων, οπότε τα συνδύασα. Ουσιαστικά με οδήγησαν στο να κάνω αυτή τη δουλειά οι συνθήκες. Έχω οικογένεια, τρία μικρά παιδιά οπότε έπρεπε να έχω και ένα σταθερό έσοδο πέρα από τη δουλειά του ηθοποιού. Εγώ ακολούθησα το όνειρό μου να γίνω ηθοποιός, είμαι πολύ ευτυχής που τα κατάφερα, αλλά έχω και μια παράλληλη δουλειά"
- Η τηλεόραση σου λείπει;
"Μου λείπει ως δουλειά γιατί είμαι ηθοποιός και δουλειά μου είναι να παίζω. Βέβαια δεν μου λείπει ως θεατής, δεν μου αρέσει η τηλεόρασή μας. Κυρίως το απόγευμα τα κανάλια προβάλουν πολύ χαμηλού επιπέδου εκπομπές … ότι να ναι! Κι είναι κρίμα βρε παιδί μου γιατί κάποιοι άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, μοναχικοί που έχουν για παρέα τους την τηλεόραση θα έπρεπε να μην τους υποτιμούν και να τους δίνουν τη δυνατότητα να δουν κάτι αξιόλογο."
- Εκτός από στριπτίζ τι άλλο κάνεις;
"Τίποτα άλλο … δεν προλαβαίνω άλλωστε! Όσο για το τι θέλω να κάνω γενικά στην πορεία; Θέατρο γιατί αυτή είναι η δουλειά μου και αυτό με ικανοποιεί. Η διαδικασία να πάω στην πρόβα, να πιάσω το ρόλο, να κάνω τις παραστάσεις είναι αυτό ακριβώς που θέλω. Δεν λέω και το να ξυπνήσεις πρωί να πας για γύρισμα είναι επίσης κάτι πολύ ωραίο, αλλά όχι τόσο μαγικό όπως το θέατρο. Επίσης θα ήθελα να κάνω και μια ταινία γιατί έχω κάνει μόνο μικρού μήκους. Τώρα που νιώθω πιο ώριμος ως ηθοποιός και πιο πλήρης από εκφραστικά μέσα ναι, θα ήθελα να κάνω έναν ωραίο ρόλο σε μια ταινία"
