Η δημιουργικότητά του εξαπλώνεται σε διάφορους τομείς της τέχνης, αφού ο ταλαντούχος μουσικός έχει δαπανήσει πολλά χρόνια στις σπουδές, για να τελειοποιεί τις τεχνικές και τον πλούτο των “εργαλείων” που έχει στα χέρια του. Η παρουσία του στα σημερινά μουσικά δρώμενα φαντάζει ως όαση σε μια άγνωστη έρημο, από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς... Αυτό το ΣΚ στην “Ε” παραθέτει περισσότερα στοιχεία για το ξεκίνημα και τους στόχους του... Μας συστήνει επίσης το νέο του τραγούδι “Το παράπονο της αγάπης”.
- Ελκετε την καταγωγή σας από την Καλαμάτα. Τι αναμνήσεις έχετε από τον τόπο;
Η μητέρα μου μεγάλωσε στην Καλαμάτα, ο πατέρας μου στην Ελληνοεκκλησιά Μεσσηνίας, αλλά εγώ στο Χαϊδάρι. Eχω όμως πολύ έντονες αναμνήσεις από τον τόπο καταγωγής μου. Καλοκαίρια, γιορτές και κάθε είδους άλλη ευκαιρία μάς έφερναν όλους οικογενειακώς, τόσο στο χωριό όσο και στην Καλαμάτα. Eχω δει το χωριό μου να αλλάζει, παλιότερα θυμάμαι τα καλοκαίρια να παίζουμε όλοι μαζί στην πλατεία της εκκλησίας, στο σχολείο, στο καφενείο ηλεκτρονικά… Εχω ζήσει στην Καλαμάτα αμέτρητα βράδια στα μαγαζιά της, μπάνια στις απίθανες παραλίες της, βόλτες στο Πάρκο, στο λιμάνι, στα καρτ… Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, λόγω δουλειάς, δεν καταφέρνω να είμαι εκεί όσο θα ήθελα.
- Πώς ήταν για σας το να συνθέσετε μουσική για ταινία που γυρίστηκε στη Μεσσηνία;
Η μικρού μήκους ταινία «ΣυνΕίδηση», της Ακριβής Κόλλια, ήταν για μένα μια ευκαιρία να έρθω σε επαφή με περισσότερους ανθρώπους που ζούνε στον τόπο, όπως την παραγωγό Βασιλική Κατέρη από την επιχείρηση «Καλλίεργον» και πρόεδρο του Πολιτιστικού Σωματείου για την Τέχνη και τη Φύση «Ναρτούρα», του οποίου είμαι μέλος. Η υπόθεσή της ταινίας είναι οικολογικού περιεχομένου και όλοι οι συντελεστές της είμαστε ενθουσιασμένοι με το τελικό αποτέλεσμα. Από μουσικής πλευράς, προσπάθησα να συνδυάσω τους ήχους της παραλίας, μαζί με τον κόσμο και τα μπαρ, στοιχεία που χάνονται σε ένα φαντασιακό ηχητικό περιβάλλον ενός prepared piano (πιάνο με αντικείμενα ανάμεσα στις χορδές του για διαφορετικά ηχοχρώματα). Την στείλαμε σε διάφορα φεστιβάλ και πρόσφατα προκρίθηκε στο «Kalakari Film Festival» της Ινδίας, το οποίο είχε παράλληλα και φιλανθρωπικό σκοπό.
- Η γνωριμία και συνεργασία με την Ακριβή Κόλλια πότε έγινε και ποιος είναι ο κρίκος που σας συνδέει επαγγελματικά;
Μερικά χρόνια πριν, μετά από πρόβα με ένα μουσικό σχήμα, αποφασίσαμε να πάμε σε ένα μαγαζί της περιοχής. Αφού κάτσαμε, στο δίπλα τραπέζι, έτυχε να είναι η Ακριβή με την παρέα της. Ηταν από αυτά τα μαγαζιά που στο τέλος καταλήγουν όλοι μια παρέα να τραγουδούν μαζί. Πέρασε αρκετός καιρός, δεν είχαμε μιλήσει καθόλου από τότε, αλλά παρακολουθούσαμε την καλλιτεχνική δραστηριότητα ο ένας του άλλου, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πριν δυο χρόνια ήθελα να κάνω το πρώτο μου βιντεοκλίπ στο τραγούδι «Τα αεροπλάνα που φεύγουν». Συναντηθήκαμε με την Ακριβή και ήταν σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Τόσο σε επίπεδο επαγγελματισμού και ιδεών όσο σε και σε επίπεδο επικοινωνίας, ήταν ξεκάθαρο ότι θα είχαμε μια άψογη συνεργασία. «Τα αεροπλάνα που φεύγουν», «ΣυνΕίδηση», μια ακόμα μικρού μήκους ταινία της Ακριβής, με δική μου μουσική και τίτλο «Ashes» και τώρα το καινούριο μου βιντεοκλίπ «Το παράπονο της αγάπης». Και συνεχίζουμε!
- «Το παράπονο της αγάπης» είναι το πρώτο τραγούδι που η μουσική και οι στίχοι δεν είναι δικοί σας. Θέλετε να μας πείτε κάτι για αυτή σας την εμπειρία;
«Το παράπονο της αγάπης» είναι σε μουσική και στίχους Θάνου Χασιώτη. Ο Θάνος είχε ακούσει το τραγούδι μου «Χιδεολογία» σε ένα διαγωνισμό και επικοινώνησε μαζί μου πιστεύοντας ότι έπρεπε να τραγουδήσω το τραγούδι του. Η μελωδική του γραμμή είναι διαφορετική από αυτές που συνθέτω εγώ, ενώ στον στιχουργικό τομέα προσπάθησα να φανταστώ από την αρχή τον άνθρωπο και την κατάσταση που περιγράφει το τραγούδι, ώστε να το ερμηνεύσω πιστά. Με τα δικά μου τραγούδια η διαδικασία είναι, συνήθως, πιο προσωπική. Αυτή τη φορά, ένιωθα να προετοιμάζομαι όπως οι ηθοποιοί. Ωρίμασε λοιπόν μέσα μου, το ενορχήστρωσα και το ηχογραφήσαμε. Τον ευχαριστώ από καρδιάς που μου εμπιστεύτηκε ένα τόσο δυνατό τραγούδι.
- Οι δουλειές σας για το θέατρο από ποια στοιχεία χαρακτηρίζονται; Τι είναι αυτό που σας ιντριγκάρει κάθε φορά που παίρνετε στα χέρια σας το κείμενο;
Η μουσική που γράφω για το θέατρο έχει κύριο σκοπό να υπηρετήσει το κείμενο, αλλά και την προσέγγιση του εκάστοτε σκηνοθέτη. Συνεπώς, προσπαθώ να συνδυάσω το ηχητικό τοπίο που διαδραματίζονται τα γεγονότα, αλλά και να προσδώσω συγκεκριμένα ηχητικά χαρακτηριστικά (μελωδίες, θόρυβο, ρυθμικά μοτίβα) στους χαρακτήρες, ένα είδος leitmotif, που εκτείνεται πέρα από αυτούς και τις πράξεις τους, στο ίδιο τους το περιβάλλον. Την πιο έντονη εμπειρία όμως την είχα στη παράσταση «Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών», του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Τζωρτζίνας Τζουμάκα. Μου ζήτησε να παίξω επί σκηνής, μόνο με ένα πιάνο, τη μουσική που έγραψα, χωρίς να έχω οπτική επαφή με τη δράση των ηθοποιών, αλλά μόνο ηχητική. Ο συγχρονισμός που χρειαζόταν στη διάρκεια των παραστάσεων ήταν πραγματικά μια μοναδική εμπειρία.
- Οι σπουδές σας στη μουσική είναι πολυετείς και πάνω σε “κλασικούς” τομείς. Μιλήστε μας όμως για το διδακτορικό σας στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ, το οποίο έχει θέμα… βγαλμένο από το μέλλον!
Ενα μέλλον που είναι ήδη παρόν, αν μου επιτρέπετε! Η έρευνά μου επικεντρώνεται στα νευρωνικά δίκτυα βαθιάς μάθησης και στις εφαρμογές τους στην τραγουδιστή φωνή. Εχουμε προσπαθήσει, με διάφορους τρόπους ως σήμερα, να συνθέσουμε ανθρώπινη φωνή, με εφαρμογές που εκτείνονται από προσωπικούς βοηθούς, όπως, πρόσφατο παράδειγμα, η φωνή στο κινητό μας που λέει σε ποιο δρόμο να στρίψουμε, μέχρι καλλιτεχνικές εφαρμογές, όπως εικονικοί τραγουδιστές, ένα έντονο πολιτιστικό φαινόμενο στην Ιαπωνία. Τα νευρωνικά δίκτυα βαθιάς μάθησης παράγουν τα πιο αληθοφανή ακουστικά αποτελέσματα στη σύνθεση ανθρώπινης φωνής. Μην φανταστείτε κάποια «έξυπνη» συνομιλία που ο υπολογιστής αντιλαμβάνεται και αποφασίζει τι λέει. Αλλωστε, κάτι τέτοιο δεν θα με ενδιέφερε ερευνητικά. Η οπτική μου στην έρευνα αυτή εστιάζεται στον τρόπο που θα μπορούσε να χειριστεί ένας μουσικός ή ένας ηθοποιός τη σύνθεση φωνής, κυρίως τραγουδιστής, για ένα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
- Ποια ήταν η πιο απαιτητική περίοδος κατά τη διάρκεια της μελέτης σας πάνω σε κάποιο αντικείμενο και γιατί;
Νομίζω πως ήταν η περίοδος που έκανα το μεταπτυχιακό μου στη «Σύνθεση Μουσικής με Δημιουργικά Μέσα», στο Λονδίνο. Ο καθηγητής μου στο Ωδείο, Μιχάλης Ροζάκης, είχε πρόσφατα φύγει από τη ζωή και οι σπουδές μου των Ανώτερων Θεωρητικών είχαν μείνει στη μέση. Από το νόμο, έπρεπε να αλλάξω καθηγητή και να περάσει ένας χρόνος με τον ίδιο καθηγητή για να δώσω τις εξετάσεις μου. Επομένως, στο ήδη υψηλών απαιτήσεων μεταπτυχιακό, έπρεπε ταυτόχρονα να στέλνω τις εργασίες μου με αλληλογραφία στον καινούριο καθηγητή μου, τον Σπύρο Κλάψη, για να γυρίσω στην Ελλάδα να δώσω τις εξετάσεις. Ηταν σίγουρα αρκετά απαιτητική περίοδος.
- Μια ζωή είστε μέσα στα ωδεία και τα πανεπιστήμια, αλλά πόσο διδακτική ήταν η καραντίνα για εσάς;
Ως συνθέτης και μουσικός, αλλά και ως ερευνητής, παρατηρώ και επιδιώκω να βρίσκομαι ανάμεσα σε κόσμο. Ταυτόχρονα όμως, έχω συνηθίσει να απομονώνομαι για να ολοκληρώσω κάτι που φτιάχνω. Κατά τη διάρκεια λοιπόν της καραντίνας δεν ένιωσα μεγάλη διαφορά. Δούλευα πολύ, κυρίως στήνοντας το ψηφιακό περιβάλλον εκμάθησης για το Δημοτικό Ωδείο Ασπροπύργου, όπου εργάζομαι ως καθηγητής, διάβασα αρκετά ιατρικά άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά, προσπαθώντας να καταλάβω τι συμβαίνει με τον ιό και, πολύ σημαντικό, έβλεπα τους φίλους μου κάθε μέρα… διαδικτυακά! Ενα σημαντικό κέρδος είναι ότι οι συνθήκες μάς έδειξαν πως υπάρχουν πλέον τα εργαλεία και οι τρόποι να γίνονται αρκετά πράγματα εξ αποστάσεως. Αν και η ανθρώπινη επαφή και η διά ζώσης διδασκαλία δεν αντικαθίστανται, πιστεύω πως, ακόμα και το τόσο ευαίσθητο θέμα της εκπαίδευσης παιδιών και ενηλίκων μπορεί να συνεχιστεί, τηρουμένων των αναλογιών, έστω και με αυτό τον τρόπο.
- Ποια είναι τα όνειρά σας όσον αφορά το μέλλον της μουσικής σας ταυτότητας;
Θα ήθελα να μπορώ να συνδυάζω τόσο το επιστημονικό κομμάτι της μουσικής, όσο και το καλλιτεχνικό, συνθέτοντας για εικόνα και θέατρο αλλά και τραγούδια. Και να βρω το χρόνο να τα ερμηνεύω ζωντανά, κάτι που μου έχει λείψει λίγο τελευταία λόγω των ειδικών συνθηκών – αλλά, όπως είπαμε, υπάρχει και το διαδίκτυο!
Τα στοιχεία επικοινωνίας του Γιώργου Δεδούση είναι τα εξής, όσον αφορά τις σελίδες του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: Facebook: https://www.facebook.com/giorgosdedousis, Instagram: https://www.instagram.com/giorgosdedousis, YouTube: https://bit.ly/2uhkjwu.
Βιογραφικά στοιχεία: Είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ). Κατέχει: πτυχίο Μουσικών Σπουδών Μουσικής Τεχνολογίας, από το Τμήμα Μουσικών Σπουδών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. MA Composition and Creative Practice, Department of Music, City University, London. Πτυχίο Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, από το Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πτυχίο Σύγχρονου Τραγουδιού (καθηγήτρια: Αννα Διαμαντοπούλου), Εθνικό Ωδείο, Αθήνα. Φούγκας (καθηγητές: Μ. Ροζάκης, Σ. Κλάψης), Εθνικό Ωδείο, Αθήνα. Αντίστιξης (καθηγητής: Μ. Ροζάκης), Εθνικό Ωδείο, Αθήνα. Αρμονίας (καθηγήτρια: Δ. Σωτηροπούλου), Εθνικό Ωδείο, Παράρτημα Ν. Φιλαδέλφειας. Jazz Θεωρίας και Αρμονίας (δάσκαλος: Γ. Αρζιμανόγλου), Ωδείο Φίλιππος Νάκας, Αθήνα. Μοντέρνου τραγουδιού (δασκάλες: Λ. Βίσσυ, Μ. Μορελεόν), Ωδείο Φίλιππος Νάκας, Αθήνα. Πιάνου (Ανωτέρα) (καθηγήτρια: Δ. Σωτηροπούλου), Ωδείο Χαϊδαρίου Θεοδώρας Κούνη. Μονωδίας (δασκάλα: Ζ. Πούλη), Ωδείο Χαϊδαρίου Θεοδώρας Κούνη.
Συνθέσεις του ακούει κανείς στα παρακάτω έργα: 6/2020 «Στάχτες» (“Ashes”), Video Art, σκην. Ακριβή Κόλλια, Bloomsday 2020. Σύνθεση μουσικής, Ενορχήστρωση, Μίξη, Προγραμματισμός MIDI, Sound Design 2/2020 «ΣυνΕίδηση» (“ConScience”), Μικρού μήκους ταινία, σκην. Ακριβή Κόλλια. Σύνθεση μουσικής, Ενορχήστρωση, Μίξη, Προγραμματισμός MIDI, Sound Design
10/2016 «Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών» (Δ. Δημητριάδης), σκην. Τζ. Τζουμάκα, Θέατρο
«Αλκμήνη», Αθήνα. Σύνθεση μουσικής, Ζωντανή εκτέλεση στη σκηνή κατά τη διάρκεια της παράστασης (πιάνο). 9/2006 «Ονειρο Θερινής Νυκτός» (W. Shakespeare, μτφ. Γ. Καλατζόπουλος), σκην. Σ. Γούτης, Θέατρο «Γαλαξίας», Ασπρόπυργος. Σύνθεση μουσικής, Ενορχήστρωση, Μίξη, Προγραμματισμός MIDI, Sound Design. 1/2003 «Δεσποινίς Μαργαρίτα» (R. Athayde, μτφ. Κ. Ταχτσής), σκην. Β. Κυριακίδης, Χώρος Τεχνών «Αλεκτον», Αθήνα. Σύνθεση μουσικής, Εκτέλεση στο πιάνο. Ηχογραφήσεις: 12/2018 «Τα αεροπλάνα που φεύγουν», digital single, Γιώργος Δεδούσης, self-released. 12/2017 «Χιδεολογία», digital single, Γιώργος Δεδούσης, self-released.
8/2017 «Τα κορίτσια που γνωρίζω», digital single, Γιώργος Δεδούσης, self-released. 6/2017 «Μη με αφήσεις να χαθώ», digital single, Γιώργος Δεδούσης, self-released. 1/2017 «Πώς μια στιγμή», digital single, Γιώργος Δεδούσης, self-released. 2/2016 «Ονειρα κλεμμένα», digital single, Γιώργος Δεδούσης, MLK Χρωμοδιάσταση LTD. 7/2015 «Ελα πάρε με αγκαλιά», digital single, Γιώργος Δεδούσης, MLK Χρωμοδιάσταση LTD. 5/2011 «You stole the sun (Rock Remix)», Petra Camacho, Nucafe Records.
