Κυριακή, 07 Αυγούστου 2022 08:11

Η «Αντιγόνη» στο Κάστρο Καλαμάτας - Η Έλλη Τρίγγου μιλά στην «Ε» για την παράσταση

Η «Αντιγόνη» στο Κάστρο Καλαμάτας - Η Έλλη Τρίγγου μιλά στην «Ε» για την παράσταση

 

Η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία του Λιθουανού Τσέζαρις Γκραουζίνις είναι το γεγονός του καλοκαιρού.

Μια σύγχρονη και επίκαιρη μεταφορά της σοφόκλειας αντιπολεμικής τραγωδίας με ένα ανατρεπτικό πρωταγωνιστικό καστ. Στο ρόλο της Αντιγόνης η Έλλη Τρίγγου. Κρέοντας ο Βασίλης Μπισμπίκης. Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης είναι ο Κορυφαίος του Χορού και μαζί τους η Δανάη Μιχαλάκη στο ρόλο της Iσμήνης.

Η παράσταση ξεκίνησε την καλοκαιρινή περιοδεία από τον φορτισμένο χώρο των Δελφών και ανέβηκε το προηγούμενο διήμερο στην Επίδαυρο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2022.

Σήμερα Κυριακή και αύριο Δευτέρα θα παρουσιαστεί στο Κάστρο Καλαμάτας, 9.30 μ.μ.

Η Έλλη Τρίγγου που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε από τον ρόλο της «Ασημίνας Σταμίρη» στη σειρά “Άγριες Μέλισσες” του ΑΝΤ1, μίλησε στην "Ε"και το eleftheriaonline.gr από το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου για το ρόλο της Αντιγόνης, τις «Αγριες μέλισσες» και την Καλαμάτα που έχει ξαναεπισκεφτεί για διακοπές.

 

Συνέντευξη στην Κωνσταντίνα Δρακουλάκου

 

  - Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την «Αντιγόνη» σαν μία αντιπολεμική τραγωδία;

Πρόκειται για ένα έργο που είναι επίκαιρο μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια γι' αυτό και πιάνονται και καταπιάνονται ξανά και ξανά οι καλλιτέχνες μαζί του. Θέτει ζητήματα που μας αφορούν ακόμα. Ζητήματα εξουσίας, τη θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, την τήρησης των νόμων και των αξιών, το σεβασμό των νεκρών και των ζωντανών, τη θέση που παίρνει η Πολιτεία σε μια αδικία ή τη θέση που δεν παίρνει. Τα οικογενειακά βάρη που κουβαλάνε οι επόμενες γενιές θέλουν δε θέλουν. Τη νέα τάξη πραγμάτων που μπορεί να φέρει μια καινούργια κυβέρνηση και κατά πόσο εκείνη λειτουργεί υπέρ ή κατά του φυσικού κώδικα. Είναι πάρα πολλά τα θέματα. Μας αγγίζουν, μας αφορούν και γι' αυτό συνεχίζουμε και τα μελετάμε.

 

- Πώς νιώθετε που παίζετε πρώτη φορά στην Επίδαυρο, που είναι ίσως το πιο σημαντικό θέατρο του κόσμου;

Ευγνωμοσύνη, βαθιά ευγνωμοσύνη. Χαίρομαι πάρα πολύ για όλο αυτό. Υπάρχει αγωνία, άγχος και ταυτόχρονα βαθιά χαρά και ευγνωμοσύνη.

 

- Ποιο είναι για εσάς το πιο συγκινητικό σημείο του έργου;

Το πιο συγκινητικό θα έλεγα σημείο του έργου είναι όταν η Αντιγόνη έρχεται σε σύγκρουση με τον Κρέοντα και ο καθένας προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τη θέση του, απέναντι στον άλλον και στην πόλη.  Και η Αντιγόνη σε μια ύστατη προσπάθεια να γίνει κατανοητή λέει την περιβόητη φράση: "Δεν είναι πόλεμος για μένα η ζωή, αγάπη είναι". Οπως επίσης και το Χορικό του Ερωτα είναι μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή της παράστασης, μια ωδή στον έρωτα καθώς επίσης και μια φράση του Αγγελου που έρχεται να πει τα άσχημα νέα και λέει τη φράση χαρά. "Αν λείψει από μέσα σου η χαρά, τα υπόλοιπα δεν είναι ούτε καπνού σκιά".

 

- Θα ήθελα να γυρίσουμε για λίγο στις «Μέλισσες». Μια σειρά που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Για αρκετό διάστημα επισκεφτήκατε πολλά ελληνικά σπίτια μέσα από την τηλεόραση και σας γνώρισε αρκετός κόσμος. Αυτοί που σας συναντούν στο δρόμο και σας αναγνωρίζουν πώς αντιδρούν;

Με πολύ χαρά. Ο κόσμος αγκάλιασε αυτή τη σειρά, προβλήθηκε και σε περιόδους δύσκολες, σε καραντίνα, σε εγκλεισμό. Πολλοί άνθρωποι βρήκαν μια παρέα, μια συντροφιά οπότε μας αντιμετωπίζουν με πολύ αγάπη και γλυκύτητα. Πολύ όμορφα πράγματα.

 

- Πώς αισθάνεστε που τελείωσαν οι «Μέλισσες» μετά από τρία χρόνια;

Μια χαρά. Ηταν ώρα!

 

- Eχετε κρατήσει επαφή με τους υπόλοιπους συντελεστές τώρα που τελείωσε;

Τους έχω μέσα στην καρδιά μου βαθιά χαραγμένους όλους και θα ζουν εκεί για πάντα. Με κάποιους μιλάω περισσότερο με κάποιους λιγότερο. Τώρα είμαστε όλοι σε τρέλα με τις καλοκαιρινές περιοδείες και παραστάσεις, ξεκινάμε τα καινούργια πρότζεκτ. Αλήθεια να σας πω απολύτως ειλικρινά δεν έχω συνειδητοποιήσει ακριβώς πως έχουν τελειώσει οι Μέλισσες, θα πάρει λίγο ακόμα, 4-5 μήνες...

 

- Μάθαμε ότι κάτι νέο ετοιμάζετε και αφορά τη Μάνη.

Δεν έχω να σας πω κάτι ακόμα γι' αυτό. Δεν ξέρω αν είναι προς ανακοίνωση. Θα είναι κάτι που θα ξεκινήσει λίγο αργότερα. Οπότε θα ξανακάνουμε μια κουβέντα και θα μιλήσουμε γι' αυτό.

 

- Είναι η πρώτη φορά που θα επισκεφτείτε την Καλαμάτα;

Οχι. Την έχω ξαναεπισκεφτεί, έρχομαι για διακοπές. Εχετε πολύ ωραίες παραλίες, υπέροχη θάλασσα. Χαίρομαι πολύ που θα βρεθώ εκεί.

 

Το έργο 

Tην επόμενη του Εμφυλίου στη Θήβα, οι μέχρι χθες προστάτες της πόλης γιορτάζουν τη νίκη τους, προσπαθώντας να σβήσουν από τη μνήμη τους τις μέρες της ανασφάλειας και της δυστυχίας. Ο νέος ηγεμόνας, ο Κρέοντας, συμμετέχει στη γιορτή με στόχο να εδραιώσει την εξουσία του, εκφοβίζοντας τους συμπολίτες του με απειλές. ''Γιορτάζει'' και η νεαρή Αντιγόνη· μια γιορτή ανυπακοής, που την φωτίζει ο ενθουσιασμός της αντίστασης στον πολιτικό πραγματισμό της τυραννίας.

Πρωταγωνιστούν: Έλλη Τρίγγου (Αντιγόνη), Βασίλης Μπισμπίκης (Κρέων), Iεροκλής Μιχαηλίδης (Κορυφαίος του Χορού), Γιώργος Παπαγεωργίου (Άγγελος), Δανάη Μιχαλάκη (Ισμήνη), Χρήστος Σαπουντζής (Τειρεσίας), Κώστας Κορωναίος (Φύλακας), Στρατής Χατζησταματίου (Αίμων), Μαρίνα Αργυρίδου (Ευριδίκη), Γιάννης Μαστρογιάννης (Χορός), Περικλής Σιούντας (Χορός),Edgen Lame(Χορός). Παραγωγή: Πολιτιστικός Οργανισμός «Λυκόφως»

 

Σημείωμα σκηνοθέτη 

Κλαίγοντας ερχόμαστε στον κόσμο∙ στο τέλος μάς συνοδεύουνε δάκρυα και στεναγμοί.

Αλλά, τι συμβαίνει μεταξύ αρχής και τέλους -τι είναι η ίδια η ζωή;

Λίγο πριν το φινάλε της Αντιγόνης, εμφανίζεται ο Άγγελος και εξιστορεί τη συμφορά του τυράννου της Θήβας Κρέοντα, που μόλις έγινε μάρτυρας της αυτοκτονίας του αγαπημένου γιου του. Κρυμμένος πίσω από προσωπείο του Άγγελου, ο Σοφοκλής μάς λέει:

Δεν ζει ο άνθρωπος όταν χάσει όσα του δίνουν χαρά.

Πεθαίνει κάθε μέρα την ζωή του.

Συσσώρευσε όσα πλούτη θες,

απόκτησε όση εξουσία φιλοδοξείς...

Χαρά· έχεις χαρά;

Τα υπόλοιπα δεν είναι ούτε καπνού σκιά.

(Μτφρ. Γιώργος Μπλάνας)

 

Αυτά τα λόγια ακούγονται υπερβολικά υγιή, ακόμα και προκλητικά, στο πλαίσιο της σύγχρονης κουλτούρας του φόβου που, αργά αλλά λυσσαλέα, μας μετατρέπει σε άθλια, αέναα πεινασμένα παράσιτα στο σώμα της όμορφης Γης μας.

Η τραγωδία της Αντιγόνης και του Κρέοντα μας έδωσε την ανεκτίμητη δυνατότητα να ξανασκεφτούμε και να αναζητήσουμε τα φαινόμενα της...χαράς. Ναι, προπάντων τη χαρά, ως βάση της ανθρώπινης ύπαρξης.

Cezaris Graužinis