- Το 2012 κυκλοφορήσατε ένα μυθιστόρημα και παίχτηκαν δύο θεατρικά σας έργα. Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το παραμύθι;
"Ολη η ζωή μας είναι ένα παραμύθι. Τα πιο σοβαρά πράγματα και τις μεγαλύτερες αλήθειες τις λένε τα παιδιά, απλά δεν μας συμφέρει να τις ακούσουμε και τις απαξιώνουμε για να μην υπεισέλθουμε στην ουσία τους. Τα "γιατί" των ανηλίκων είναι κόλαφος στην υπεροψία των ενηλίκων. Το παραμύθι αυτό είναι και για παιδιά και για μεγάλους. Είναι η ζωή του κάθε Φερεϋντούν που αφήνει την οικογένειά του και την πατρίδα του για να σβήσει στα κύματα του Αιγαίου ή να καταλήξει έρμαιο στα χέρια των νταβατζήδων της Ομονοίας. Δίχως βέβαια, να αγιοποιούμε όλους τους Φερεϋντούν…".
- Ο Φερεϋντούν ο δικός σας πού και πώς κατέληξε;
"Γεννήθηκε στο Χοραμσάρ της Περσίας στις 6 Δεκεμβρίου του 1949. Παιδί φτωχής οικογενείας, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης, με κόπους και βάσανα, Συγκριτική Λογοτεχνία και Κοινωνικές Επιστήμες. Βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο Καλύτερης Μετάφρασης Λογοτεχνικού Εργου, τιμήθηκε με το Βραβείο Αντερσεν, ενώ και στην Ελλάδα απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης. Ολη αυτή η πορεία είχε σαν “καταληκτική” πατρίδα του την Ελλάδα, καθώς γνώρισε στη Σάμο το 1980 τον Γιάννη Ρίτσο, ο οποίος τον παρότρυνε να ζήσει στη χώρα μας. Οταν βομβαρδίστηκε η πατρίδα του το 1981, ήρθε στην Ελλάδα και με τη στήριξη του Ρίτσου, της Μερκούρη, του Σαμαράκη και άλλων πολλών, πήρε την ελληνική υπηκοότητα, αφού έζησε στο πετσί του τις ρατσιστικές επιθέσεις στα Κάτω Πατήσια όπου έμενε. Δυστυχώς οι ελληναράδες, που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το άρθρο από το ρήμα σε μια πρόταση, τον απειλούσαν γιατί ήταν Πέρσης. Αυτός όμως απτόητος, προχώρησε και δημιούργησε εξαιρετικά ποιητικά αριστούργημα, τα οποία έτυχαν θερμής υποδοχής από τους κριτικούς και το αναγνωστικό κοινό. Δίδαξε περσικά στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έθεσε γερά τη σφραγίδα του στον περσοελληνικό πολιτισμό. Η κατάληξη γι αυτόν ήταν να φύγει από καρκίνο πάνω στην πιο δημιουργική πορεία της ζωής του".
- Η σχέση σας μαζί του, σε ποια βάση στηρίχτηκε;
"Στην εκτίμησή μου για τις γνώσεις του, την ευγένειά του, τον φιλελληνισμό του και στην αξιοπρέπεια με την οποία βίωνε τα ζόρια της πατρίδας του. Ετυχε να του πάρω για την εφημερίδα "Επενδυτής" την πρώτη του συνέντευξη απ΄ όταν ήρθε στην Ελλάδα και δυστυχώς του πήρα και την τελευταία, λίγες μέρες πριν φύγει, για την εφημερίδα "Εθνος". Το τραγικό είναι ότι την διάβασε μια μέρα πριν πεθάνει, με τη συγκίνηση έκδηλη στο πρόσωπό του, αλλά και το παράπονο στα μάτια εμφανές για τη ζωή που έφευγε. Δίπλα του ήμασταν τρεις φίλοι του, ο Δημήτρης Γιατζουζάκης, σκηνοθέτης της ΕΡΤ που είχε γυρίσει για τον Φερεϋντούν ένα ντοκιμαντέρ με τον Τίτο Πατρίκιο, ο Δαρείος Νταρβίς Ταμπάρ, στο χώρο του οποίου φιλοξενείται ο Περσοελληνικός Σύλλογος, κι εγώ. Τότε ήταν που γίναμε καλοί φίλοι και μεταξύ μας, γιατί μας ένωσε η περιπέτεια του σπουδαίου φιλέλληνα ποιητή".
- Αληθεύει ότι θα έπαιζε και στην τελευταία ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου;
"Βεβαίως, ο Φερεϋντούν είχε παίξει σε πολλές διαφημίσεις για να βγάζει τα προς το ζην, ενώ ήταν ένας από τους πρόσφυγες που θα έπαιζε τον αυθεντικό ρόλο του μετανάστη στην ταινία που δεν ολοκληρώθηκε. Το μοιραίο ήταν ότι πέθανε μια εβδομάδα μετά το θάνατο του Θόδωρου Αγγελόπουλου".
- Ποιοι δημιουργοί τον επηρέασαν στη ζωή του;
"Πολλοί, κυρίως όμως, αυτοί που μετέφρασε στην Τεχεράνη, όπως οι Νερούδα, Χικμέτ, Ελυάρ, Αραγκόν, Ρίτσος, Λόρκα, Ασίμοφ, Ελύτης, Σαμαράκης, Βρεττάκος, Λειβαδίτης, Σινόπουλος, Δημουλά, Πατρίκιος και πολλοί άλλοι".
- Τι επιδιώκετε με το παραμύθι σας αυτό;
"Να τον κάνω γνωστό στα παιδιά και σε όλους τους Ελληνες, αν αυτή η φιλοδοξία μου είναι εφικτή. Είναι καλό την εποχή της ελεεινής τρόικας και των ελεεινών σφουγγοκωλάριων, να γνωρίσει ο κόσμος ένα φιλέλληνα, τον οποίο σύστησε ο Γιάννης Ρίτσος στο λαό μας και ο οποίος για το έργο του βραβεύτηκε, τόσο στην Περσία όσο και στην Ελλάδα. Επίσης να τονίσουμε ότι το βιβλίο του "Ονειρα με χαρταετούς και περιστέρια" που τιμήθηκε με το Βραβείο Αντερσεν και μεταφράστηκε από τον ποιητή της Ρωμιοσύνης, διδάσκεται σε ανθολογία της Ε΄ και ΣΤ΄ δημοτικού σχολείου".
- Σημαντική η προσφορά του…
"Αναντίρρητα! "Η ελληνική γλώσσα" υποστήριζε "είναι η γλώσσα όλου του κόσμου, γι' αυτό και ο ελληνισμός δεν πρέπει να έχει σύνορα, αφού στηρίζεται στην ελευθερία, τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία"".
- Πιο Ελληνας και από μας;
"Σαφώς! Πάντα υποστήριζε ότι Πέρσες και Ελληνες είναι αδέλφια και έχουν από την ιστορία κοινούς δεσμούς: "Μα εμείς ονομαστήκαμε Πέρσες από τον Πέρση, τον γιο του Περσέα και της Ανδρομέδας που ήταν ο μυθικός μας γενάρχης. Ακόμα και οι Μήδοι μια σπουδαία φυλή των Περσών, πήραν το όνομά τους από τον Μήδο, το γιο του Αιγέα και της Μήδειας" έλεγε με καμάρι όταν μιλούσε για τις δυο πατρίδες του".
- Τελικά γεννιούνται ή γίνονται οι ποιητές;
"Θα σας απαντήσω με μια δική του φράση: "Τη γλώσσα της ποίησης την έμαθα απ' τ' άστρα, απ' τα πουλιά, απ' τα φύλλα κι απ' τους πλανόδιους τροχιστές"".
- Να κλείσουμε με κάποιο ποίημά του, που συμπεριλαμβάνεται στο παραμύθι σας;
"Εγώ είμαι ξένος.
Μιλάω στα δέντρα περσικά.
Τα δέντρα μου αποκρίνονται.
Μέσα σ' αυτή τη συγγένεια
δεν είμαι ξένος".
