Ο ίδιος ζει, δημιουργεί και εμπνέεται από την Αθήνα και τους ανθρώπους που περπατούν δίπλα του. Εχει μάθει να βλέπει τα πράγματα μέσα από μια άκρως μουσική και φιλοσοφική διάσταση και έτσι έχει αποφασίσει να πορευτεί. Το σίγουρο είναι πως ό,τι κάνει, το κάνει με πάθος, μέχρι το τέλος.
- Λες πως πλέον ζεις σε μια Αθήνα που πονά... Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό;
"Είμαι 3 χρόνια στην Αθήνα, έχω μιλήσει μαζί της. Εχει ανάγκη τους ανθρώπους της απλώς να γίνουν λίγο περισσότερο άνθρωποι, να δίνουν κάλπικες αγκαλιές στα παλιόσκυλα που δαγκώνουν. Μετωπικά να τρακάρουν μαζί τους. Φιλί επτατάχυτο, μαρσάρουν, ρουφούν τις κοιλιές τους, μετράνε αντίστροφα αλλά δεν περιμένουν άλλο, αλλά μοιάζουμε όλοι, αλλά είμαστε καλοί αγωγοί του ρεύματος. Ας είναι αυτές οι τελευταίες κάλπικες αγκαλιές. Τελικά δεν έχει νόημα να βαστάς, αν το στήθος με στήθος, δε γίνει καρδιά με καρδιά".
- Μίλησέ μας για το ρόλο σου στο "Φως... φανάρι". Είναι η πρώτη φορά που έπαιξες σε μιούζικαλ;
"Στη μαγεία του θεάτρου προστίθεται αστερόσκονη ζωντανής μουσικής, γιγαντόμορφοι, αψεγάδιαστοι θεογνοί μέσα σε σπιρτόκουτα, με τα κεφάλια τους άκαυτα, χρωματοποιημένα μυαλά, συμπαντική στριμωγμένη ανάσα, μουδιασμένη -παράξενα- πλατυποδία, κι όλα γίνονται στάχτη στο κράξιμο ενός αστερία που έχασε το "ρο" και η ιστορία του έγινε αστεία, κι όλα γίνονται στάχτη... Χρωστάω ένα "έψιλον", για να γίνει το χαμένο "ρο" η απάτη του Ρε +. Το μιούζικαλ με κέρδισε από το πρώτο μας ρεντεβού! Και θέλω κι άλλο".
- Οι παραστάσεις σε εναλλακτικούς χώρους έχουν μεγάλη ανταπόκριση. Πού νομίζεις ότι οφείλεται αυτό;
"Το εναλλακτικό είναι κάτι που πολλοί Αθηναίοι ψάχνουν αρκετά, είτε στη διασκέδαση είτε στον τρόπο ζωής, μακριά από τις πλαστικές βιτρίνες και τα τεχνητά φώτα. Πουλάει, και θα πουλάει για καιρό ακόμα".
- Θα ήθελες να ξανασυνεργαστείς με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας; Τι θεωρείς ότι σου έχει προσφέρει;
"Τα όμορφα είναι πιο όμορφα αν τα φωνάζεις έτσι. Τα όμορφα είναι πιο όμορφα αν τα θωπεύεις έτσι. Τα όμορφα είναι πιο όμορφα αν τα παλεύεις έτσι. Τα όμορφα γίνονται πιο όμορφα αν αγαπάς όλα τα έτσι. Το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας μου πρόσφερε πολλές "θεατροώρες" όταν βγήκα από τη σχολή, πολύ καλούς ρόλους και με έκανε να καταλάβω την διαφορά του να σπουδάζω ηθοποιός και του να συμμετέχω σε επαγγελματικές παραστάσεις. Κατέχει εξέχουσα θέση στην καρδιά μου και θα ήθελα να ξανασυνεργαστώ".
- Αν γυρνούσες πίσω στην εφηβεία σου, θα άλλαζες επάγγελμα ή θα επέμενες να γίνεις ηθοποιός;
"Μια τρύπια τρύπα μ' άγγιξε στην τρύπια μου ζωή. Τρυπήθηκα μαζί της. Τρύπωσα στις τρύπες της. Ξετρύπωσα το τρυπάνι της. Και πλέον μοιάζω λιγότερο επικίνδυνος, με το αλυσοπρίονο στα χέρια, μυτερεύω μαργαρίτες και τρυπώ τ' ατρύπητα αγκάθια. Αυτή τη σχέση μου με το θέατρο δεν θα την άλλαζα ποτέ".
- Ποιος είναι για σένα ο ρόλος - όνειρο που θα ήθελες να υποδυθείς;
"Ρόλος-όνειρο; Ονειρικός ρόλος; Μου αρκεί να υποστηρίζω αυτό που υπηρετώ με ειλικρίνεια και να περνάω καλά".
Υπόθεση έργου: Στην Ελλάδα του 2030 τέσσερις πόρνες πολυτελείας, ένας Γερμανός βουλευτής, ένας ξεπεσμένος εφοπλιστής κι ένας ναύτης συναντιούνται σε έναν οίκο ανοχής στην Πλάκα.
Τα κοινά βιώματα, η πορεία, τα όνειρα, οι ελπίδες και η πραγματικότητα 7 ανθρώπων στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, δοσμένα σε μια μουσικοχορευτική παράσταση 90 λεπτών.
Σκηνοθεσία Κατερίνα Χάσκα, βοηθός σκηνοθέτη Νεκταρία Χούβαρδα, συνθέτης Σταμάτης Χρήστου, πιάνο Φιλιώ Μπήλια, χορογραφίες Μαρία Πανουτσοπούλου, σκηνογραφία Librand Dhrami.
Συμμετείχαν οι: Νεκταρία Χούβαρδα, Σταμάτης Μπαρμπαγιαννάκος, Μαρία Πανουτσοπούλου, Δημήτρης Καΐκης, Κατερίνα Μπενιά, Θανάσης Νιώτης, Κατερίνα Χάσκα.
Συμμετοχές του Σταμάτη Μπαρμπαγιαννάκου και εκπαίδευση: 2003-2006: Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, 2012-2013 Θέατρο Αλεκτον "Η λεωφόρος της Δύσης", 2011-2012 Θέατρο Αλεκτον "Ο παλιάτσος (Φ.Ντοστογιέφσκι)",
καλοκαίρι 2010 ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Καλαμάτας "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" (Μποστ),
2009-2010 ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Καλαμάτας "Αχ αυτά τα φαντάσματα", 2009-2010
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Καλαμάτας (παιδική σκηνή) "Ρωμαίος και Ιουλιέτα, σαν τον σκύλο με την γάτα" (Γιάννης Καλατζόπουλος), 2009-20010 ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Καλαμάτας "Θεϊκή καλοσύνη", καλοκαίρι 2009 ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Καλαμάτας "Η απαγώγη της Σμαράγδως (Μιχαήλ Κουνελάκης)", 2008-2009 ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Καλαμάτας "Το σώσε" (Μάικλ Φρέην), 2008-2009 ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Καλαμάτας (παιδική σκηνή) "Τομ Σόγιερ",
2008-2009 ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Καλαμάτας "Ο δρόμος περνάει από μέσα "(Ι. Καμπανέλλη).
